Γιορτή της Μεταστάσεως της Θεοτόκου
Τρίτη 15 Αυγούστου 2017
Η βέβαιη ελπίδα των ταπεινών και των ταπεινωμένων.
Μέσα στο χαρούμενο πνεύμα των διακοπών, η Εκκλησία μας προσφέρει μια πρόσθετη αιτία χαράς. Γιορτάζουμε το ένδοξο επιστέγασμα της γήινης ζωής και αποστολής της Παναγίας. Γιορτάζουμε την πιστότητα του Θεού Πατέρα στις υποσχέσεις του, και ατενίζουμε τον τόπο και το συμπόσιο που ο Χριστός μας προετοίμασε στο σπίτι του Πατέρα του και μας καλεί να γευτούμε. Κάνουμε ανάμνηση του τότε που “ο Θεός θα είναι τα πάντα σε όλους”, και ο άνθρωπος πραγματική εικόνα και ομοίωσή του.
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο 1,39-56
Εκείνες τις μέρες σηκώθηκε η Μαριάμ και πήγε γρήγορα στην ορεινή περιοχή, σε μια πόλη του Ιούδα, 40και μπήκε στο σπίτι του Ζαχαρία και ασπάσθηκε την Ελισάβετ. Και μόλις εκείνη άκουσε το χαιρετισμό της Μαρίας, σκίρτησε το βρέφος μέσα της. Και γεμάτη από 'Αγιο Πνεύμα η Ελισάβετ, φώναξε με δυνατή κραυγή και είπε: "Ευλογημένη είσαι εσύ ανάμεσα στις γυναίκες κι ευλογημένος είναι ο καρπός των σπλάχνων σου. Αλλά πώς μου συνέβηκε αυτό, να έλθει σε μένα η μητέρα του Κυρίου μου; Πράγματι, μόλις έφθασε η φωνή του χαιρετισμού σου στ'αφτιά μου, σκίρτησε από αγαλλίαση το βρέφος στα σπλάχνα μου. Είναι μακάρια αυτή που πίστεψε, διότι θα ολοκληρωθούν σ'αυτήν τα λόγια τα οποία της αναγγέλθηκαν από τον Κύριο".Είπε τότε η Μαρία:
"Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο,
και αγάλλιασε το πνεύμα μου για το Θεό το σωτήρα μου.
Γιατί κοίταξε με προσοχή την ταπείνωση της δούλης του.
Ιδού, από τώρα όλες οι γενεές θα με μακαρίζουν.
Γιατί έκαμε σ'εμένα ο Δυνατός μεγαλεία,
και άγιο είναι το 'Ονομά του.
Σε γενεές και γενεές το έλεός του,
απλώνεται σε όσους τον φοβούνται.
'Εδειξε τη δύναμη του βραχίονά του,
διασκόρπισε υπερήφανους στις σκέψεις των καρδιών τους.
'Αρχοντες απ'τους θρόνους των καθαίρεσε,
και ταπεινούς ανύψωσε.
Πεινασμένους με αγαθά τους γέμισε,
και τους πλούσιους κενούς τους έδιωξε.
Βοήθησε τον Ισραήλ το δούλο του,
ενθυμούμενος το έλεός του,
που, όπως είχε υποσχεθεί στους πατέρες μας,
θα έδειχνε στον Αβραάμ, και στους απογόνους του αιώνια.
'Εμεινε μαζί της η Μαριάμ περίπου τρεις μήνες και μετά επέστρεψε στο σπίτι της.
Λόγος του Κυρίου
Με την γιορτή της Κοιμήσεως και Μεταστάσεως της Θεοτόκου, διακηρύττουμε την πεποίθησή μας ότι η Παναγία, με αυτό που εμείς ονομάζουμε θάνατό της, Εκείνη άρχισε να βιώνει την κατάσταση ζωής που ο Ιησούς υποσχέθηκε, δηλαδή ότι ο κάθε πιστός θα ζήσει με την Ανάσταση του. Διακηρύττουμε ακόμη ότι αυτό που συνέβηκε στην Μαρία από την Ναζαρέτ, Μητέρα του Ιησού, θα συμβεί και σε μας, τους πιστούς μαθητές του Ιησού Χριστού, του Γιού της.
Τα δόγματα που αφορούν την Παναγία, δεν είναι αποκλειστικό προνόμιό της, είναι υπαρξιακές ενδείξεις που αφορούν «το τώρα μας και το μέλλον μας».
“Αμέσως ύστερα,(μετά τον χαιρετισμό του Αγγέλου) η Μαριάμ σηκώθηκε και πήγε γρήγορα σε κάποια πόλη της ορεινής Ιουδαίας, μπήκε στο σπίτι του Ζαχαρία και χαιρέτησε την Ελισάβετ. Μόλις εκείνη άκουσε το χαιρετισμό της Μαρίας, το βρέφος που ήταν στα σπλάχνα της σκίρτησε”.
Η γιορτή της Μεταστάσεως της Θεοτόκου μας καλεί να έχουμε εμπιστοσύνη στην καλή έκβαση της ιστορίας. Η ιστορία θα εκβάλλει στην σωτηρία, στη ζωή, δεν θα χαθεί στην περιδίνηση της βίας που την απειλεί.
Αυτή η ύπαρξη μας, αυτό το σώμα μας, η τόσο αγαπημένη, η τόσο αδύναμη και εύθραυστη, η υφασμένη με την χαρά της αγάπης, με τον πόνο της βίας, της αδυναμίας και της αρρώστιας, με την ένταση της χαράς, ο Θεός δεν θα αφήσει αυτό το θαύμα του να χαθεί , αλλά θα το μεταμορφώσει ώστε να γίνει ο ίδιος “τα πάντα σε όλους” (Κολ. 3,11) .
Είμαστε μια πονεμένη και τραυματισμένη από την αμαρτία ανθρωπότητα που όμως εν Χριστώ παίρνουμε δύναμη και μαζί Του βαδίζουμε το δρόμο της Σωτηρίας. Η Μετάσταση της Θεοτόκου μας δίνει τη σωστή αντίληψη της ανθρώπινης ύπαρξης. Η Παναγία μετατέθηκε στον ουρανό, στον καινούριο κόσμο της Βασιλείας του Θεού ως μια οντότητα. Το σώμα δεν είναι κάτι το δευτερεύον, δεν υπάρχει σώμα χωρίς ψυχή και ψυχή χωρίς σώμα. Η ψυχή, είναι o άνθρωπος σε σχέση με το Θεό, διαμέσου του Ιησού Χριστού και με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Το σώμα, είναι ο άνθρωπος που επικοινωνεί και με αυτό (το σώμα) είναι σε κοινωνία ζωής με τους αδελφούς του, τους συνανθρώπους του. Το ένα δεν μπορεί να γίνει χωρίς το άλλο ή εις βάρος του άλλου. Η αξιοπρέπεια του σώματος είναι η αξιοπρέπεια της μιας και μοναδικής οντότητας, που είναι ο άνθρωπος. Καθετί που συμβάλλει στο να προβάλλει, να προωθήσει να προστατέψει, να γιατρέψει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, είναι ευλογημένο. Κάθε τι που μπορεί να την υποβαθμίσει, να την ευτελίσει και να την αλλοτριώσει, είναι καταραμένο.
Στο ευχαριστήριο-δοξαστικό άσμα της (γνωστό ως Μαγνίφικατ), η Παρθένος, μεταξύ των τόσων Ενεργειών του Θεού που διαλέγει να εξυμνήσει είναι «το Έλεος του». Το Έλεος του Θεού είναι φύση του που τον ωθεί θα λέγαμε να δράσει. Σημαίνει παίρνω θέση υπέρ κάποιου. Συμμερίζομαι τη ζωή του, για να γίνω αποτελεσματικός αρωγός και βοηθός του. Ο Θεός, ακριβώς επειδή είναι Ελεήμων και όχι επειδή είναι Παντοδύναμος , γίνεται άνθρωπος και έτσι μοιράζεται με τον άνθρωπο την καθημερινότητά του, τις χαρές και τις λύπες του, τις αγωνίες και την αγαλλίαση που νοιώθει. Έτσι η ιστορία του ανθρώπου γίνεται ιστορία του Θεού.