Είναι και δικοί μας πειρασμοί! Κυριακή, 9 Μαρτίου 2025 ,Γ΄ Κύκλος, 1η Κυριακή της Τεσσαρακοστής

 

Κυριακή, 9 Μαρτίου 2025

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ.4,1-13)

Είναι και δικοί μας πειρασμοί!

Στην ουσία, μου φαίνεται πως μπορούμε να πούμε ότι η ευαγγελική σελίδα των πειρασμών του Ιησού είναι πολύ πραγματική και ρεαλιστική εικόνα της ζωής. Όχι με την έννοια, ότι «φωτογραφίζεται» εδώ η πραγμάτωση μιας ηρωικής σύγκρουσης “στα μαρμαρένια αλώνια” αλλά ότι ο Ιησούς σε όλη του τη ζωή, στο δρόμο της μεσσιανικής του ανταπόκρισης στον Θεό, συνάντησε δυσκολίες, συγκρούσεις, αντιθέσεις από έξω, από ανθρώπους, από ηγέτες και έπρεπε επίσης να πολεμήσει μέσα του

α) Ο πρώτος πειρασμός είναι ο πειρασμός της καλοπέρασης και της ευμάρειας . Όταν θέλουμε να πείσουμε τους άλλους -αλλά και τον εαυτό μας- ότι όλα τα προβλήματα λύνονται με την οικονομική και υλική άνεση, την οικονομική ευημερία και την απόλαυση του σώματος αλλά και τη νομή της εξουσίας και να τα καταστήσουμε σκοπό και νόημα ζωής. Ο Ιησούς Χριστός έδωσε ψωμί για να φάνε πολλοί άνθρωποι, αλλά δεν ήταν αυτή η κεντρική αποστολή του.

β) Ο πειρασμός ότι η νομή της εξουσίας μας οδηγεί στο να νομίζουμε πως θα μας οδηγήσει στην κατάκτηση της ευτυχίας και του νοήματος της ζωής, για μας και για τους άλλους.

Η εξουσία μπορεί να προμηθεύσει στον κάτοχο της και στους άλλους μερικά αγαθά. Αλλά αυτά δεν του δίνουν την πληρότητα της ζωής παρά μόνο την αίγλη, την προβολή και τη δόξα: Αλλά αυτά συνοδεύονται από ό,τι καταπιέζει, συντρίβει, σκλαβώνει, θανατώνει. Η εξουσία, συνήθως, γίνεται είδωλο και τότε στο όνομά της θυσιάζεται στο βωμό της οτιδήποτε κάθε αξία που μπορεί να είναι εμπόδιο στην κατάκτησή της .

Βέβαια υπάρχει και η εξουσία που γίνεται αντιληπτή ως υπηρεσία, για χάρη των πολλών, αλλά αυτή είναι ένα ιδιαίτερα δύσκολο επίτευγμα επειδή γίνεται δυνατό μέσα από τον σταυρό, αν άνθρωπος απελευθερωθεί από την άκρατη επιθυμία του και την πλεονεξία του : Να έχω και να αποκτήσω όλο και περισσότερα για να κατέχω και να κυριαρχώ.

γ) Ο τελευταίος πειρασμός του θρησκευόμενου που θα ήθελε να μπορούσε να ασκήσει κάποια εξουσία και στον ίδιο το Θεό, προς όφελος του. Είναι ο πειρασμός του να θέλει να προωθήσει το εγώ του, ακόμη και μέσα από το θρησκευτικό συναίσθημα. Να θέλουμε να κάνουμε μια εικόνα του Θεού ανάλογα με τις διαθέσεις και τις επιθυμίες μας, και όχι να σταθούμε με δέος και θαυμασμό και να εμπιστευτούμε, χωρίς προϋποθέσεις, σε ένα Θεό απόλυτα ελεύθερο, υπερβατικό, μυστηριώδη, αλλά και στοργικό Πατέρα, και το σχέδιο ζωής που η αγάπη του Θεού Πατέρα προσφέρει στον άνθρωπο .

Η Τεσσαρακοστή είναι ο καιρός να εφαρμόσουμε το : « Ένας είναι ο Κύριος ο Θεός σου, δεν θα έχεις άλλο Θεό ενώπιον σου».

Συνάμα μας προσφέρει τις πραγματικές διαστάσεις της χριστιανι­κής ζωής: Στη θέση του πλούτου να αναζητούμε την αξιοπρεπή διαβίωση, αντί για τη βία της εξουσίας να αναζητούμε την πραότητα που πηγάζει από μια καρδιά ανυστερόβουλη και καθαρή και στη δόξα να αντιπαραθέτουμε την ταπεινή διαθεσιμότητα.