Κυριακή, 16 Μαρτίου 2025
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο (Λκ 9, 28-36)
Η χαρμολύπη της Χριστιανικής ζωής
Η Ανθρώπινη ζωή, όσο και η χριστιανική ζωή αλλά και η φύση, ξεδιπλώνεται μέσα απότους ρυθμούς της, τις εποχές της, τις στιγμές της. Ειδικότερα, χαρακτηρίζεται από στιγμέςφωτός και σκότους, ζέστης και ψυχρότητας, ενθουσιασμού και απογοήτευσης, χαράς και λύπης, αίσθησης εγγύτητας αλλά και απόστασης και σιωπής του Θεού. Αυτό είναι φυσιολογικό.
Για τους μαθητές, μετά την πρώτη αγγελία του επικείμε-νου πάθους του δασκάλου που τόσες προσδοκίες είχαν ακουμπήσει επάνω του, έβλεπαν πολλές φορές όχι μόνο να επαληθεύονται τα λόγια του αλλά και αντιλαμβάνονταν και αισθανόντουσαν και το βαρύ κλίμα γύρω τους και οι μικροαπογοητεύσεις ήταν η παρέα τους που μπορούσαν να ανεχθούν. Είχαν μάθει. Ήταν ψαράδες της λίμνης με τα λίγα ψάρια ή εργάτες της γης που, εξαιτίας της λειψυδρίας και του αντίξοου καιρού, δεν τους ενθουσιάζανε πάντοτε οι σοδειές και η βαρυθυμία ήταν συχνή εμπειρία τους. Αλλά τώρα να ακούν ότι : «Ο Υιός του ανθρώπου, πρέπει να πάθει πολλά και να αποδοκιμασθεί από τους πρεσβύτερους και τους αρχιερείς και τους γραμματείς και να σκοτωθεί και να αναστηθεί την τρίτη ημέρα» ήταν βαρύ αν και δεν καταλάβαιναν πολύ καλά αυτό το τελευταίο «να αναστηθεί την τρίτη ημέρα». Η αποθάρρυνση, η αποκαρδίωση και ο φόβος ήρθαν να κατοικήσουν ανάμεσά τους. Ο Πατέρας όμως ήρθε σε βοήθειά τους με τη Μεταμόρφωση του Υιού ενώπιον τους .
Για τους αποστόλους, το Θαβώρ της Μεταμόρφωσης είναι μια στιγμή φωτός, χαράς, ενθουσιασμού, μια στιγμή που βλέπουν τον Ιησού να λάμπει και να τιμάται, όπως το φανταζόντουσαν και, κατά κάποιο τρόπο, εκείνοι αισθανόταν μέτοχοι. Θα έρθει όμως η ώρα που θα δουν αυτόν τον ίδιο Ιησού στη μέση του σκότους του Γολγοθά, μια αποτυχία ενώπιον των ανθρώπων και ενώπιον
του Θεού. Θαβώρ και Γολγοθάς, η Μεταμόρφωση και ο Σταυρός: Αυτοί είναι οι δύο πόλοι της χρι-στιανικής ύπαρξης. Δεν υπάρχει χριστιανική ζωή χωρίς το συ-νεχές πέρασμα από τον έναν πόλο στον άλλο: Με τις στιγμές της μεταμόρφωσης, οι μαθητές απολαμβάνουν την ευτυχία του να είναι κάποιος μαθητής του Ιησού και πως η εκλογή τους να τον ακολουθήσουν ήταν η σωστή. Ο σταυρός, όμως, ήταν δυσβάστακτος και η ομάδα διαλύθηκε, όμως το ευαγγέλιο (καλή αγγελία) ότι Αναστήθηκε, τους έκανε να ξανασυγκεντρωθούν και τους επιβεβαίωσε πως αυτό που τους έκανε
αρχικά να του δείξουν εμπιστοσύνη και να πιστέψουν σ’ αυτό και να Τον ακολουθήσουν, ότι ήταν το σωστό.
Άρα, σε στιγμές που βαραίνουν δεν πρέπει να πανικοβληθώ αλλά με πίστη να παραμείνω τώρα στην πορεία. Αυτή είναι μια περίοδος ωρίμανσης, κρυφή αλλά πραγματική. Σύντομα θα παρατηρήσουμε το πρόσωπο του Κυρίου που θα λάμψει και θα μας κάνει μετόχους του Φωτός του. Τώρα βιώνουμε τη δύναμη του κακού μέσα μας και γύρω μας και μαθαίνουμε να εμπιστευόμαστε στο Απόλυτο Καλό της Πατρικής Αγάπης . Μετά τη νύχτα έρχεται το πρωί και τότε
θα είναι πιο όμορφο από πριν : «Ο θυμός του διαρκεί μόνο μια στιγμή, αλλά η καλοσύνη του
διαρκεί μια ζωή. Αν και κλαίμε το βράδυ, η χαρά επιστρέφει το πρωί.» Αν ο Θεός φαίνεται να παίρνει μερικά από τα δώρα Του από τα χέρια μας, είναι για να κάνει χώρο για να μας δώσει ακόμα περισσότερα!