Κυριακή, 30 Μαρτίου 2025
Ανάγνωσμα από το Λουκά (
Λκ 15, 1-3. 11-32) -
Ο Ιησούς περιγράφει τη Χαρά
δεν είναι η παράγωγο της αυτοταπείνωση
του άσωτου γυιοί που , γυρίζει συνθλιμμένος
απογοητευμένος και απελπισμένος από
την “ήττα” του. Η Χαρά του Θεού που
Ιησούς από τη Ναζαρέτ, μας αποκάλυψε,
δεν εξαρτάται από τη ηθική συμπεριφορά
των παιδιών του και την “αγιότητα”
τους και του πως Του συμπεριφέρονται,
αλλά από το ότι βιώνουν και καταλαβαίνουν
την συμπεριφορά του Πατέρα, όπως
χαρακτηρίζει ο Ιησούς τον Θεό που
πιστεύει, ο οποίος είναι η : « ...αιώνια
ζωή που τους έχεις δώσει. Κι αυτή είναι
η αιώνια ζωή: να γνωρίσουν Εσένα το
μοναδικό αληθινό Θεό κι εκείνον που
έστειλες, τον Ιησού Χριστό. », όπως λέει
ο ίδιος ο Ιησούς ενώ προσεύχεται στον
Πατέρα του (Ιω. 17,3).
Εμείς έχουμε ταυτίσει την
αγιότητα - με την ηθική «τελειοποίηση»,
με κάθε κόστος επίτευξή της. Πιστεύαμε
ότι ο σκοπός του Χριστιανισμού είναι
να ευχαριστήσουμε τον Θεό με την άρτια
ηθική συμπεριφορά μας . Αυτό είναι σχεδόν
ακατόρθωτο γι’ αυτό μας παράγει και
απογοητευτική εικόνα του βιώματος
αποτέλεσμα του χάσματος που βλέπουμε
μεταξύ του τι πρέπει να είμαστε και του
τι στην πραγματικότητα είμαστε και αυτό
μας προκαλεί συναισθήματα ενοχής και
θλίψης μέχρι και παραίτησης.
Ενώ η Αγιότητα είναι: η
Αγάπη του Θεού που τον αφήνουμε να μας
αγκαλιάζει. Μια αγκαλιά που μας δέχεται
έτσι όπως είμαστε. Μας πιάνει από το
χέρι και μας Ανα-στήνει που παρέχει μια
νέα ζωή, χαρά, εσωτερική μεταμόρφωση,
Ανάσταση.
Το Ευαγγέλιο μας υπενθυμίζει
ότι η σωτηρία σημαίνει, έρχεται σε όποιον
χάνεται στην αγκαλιά Αγάπης του Θεού,
της αγάπης που τελικά εκείνος χύνει
πάνω μας, το βάλσαμο που γιατρεύει τις
πληγές της περιπλάνησης και παραπλάνησης
εξ αιτίας του εγωκεντρισμού μας. Μόνο
να δεχτούμε αυτή την αγκαλιά προσδοκά
ο Πατέρας από εμάς, γιατί η αγάπη δεν
περιμένει τίποτα από τον αγαπημένο,
πάρα μόνο να τον αγαπά, όπως ο καλός
γονιός δεν πρέπει να περιμένει τίποτα
από τα παιδιά του: «Η αληθινή αγάπη για
τα παιδιά πρέπει να είναι προς όφελος
των παιδιών, απαλλαγμένη από το τι
περιμένουν ( οι γονείς από τα παιδιά) να
τους ανταποδώσουν.» (Etti Hillesum, Ημερολόγιο).
«Αυτός ο αδελφός σου ήταν
νεκρός» λέει ο Πατέρας στον μεγαλύτερο
αδελφό, αλλά τώρα έχει επιστρέψει στη
ζωή – έχει αναστηθεί – αποφάσισε να
χάσει τον εγωισμό του στην αγκαλιά του
Πατέρα που τον αγαπά. Η συγχώρεση που
του Πατέρα, δεν είναι αποτέλεσμα δίνει
ικεσιών , δικαιολογίες και μεταμέλειες,
δεν σημαίνει αμνηστία ή αμνησία, αλλά
η ευκαιρία που δίνει ώστε ο μικρός γιος
να νοιώσει αναγεννημένος, (ανα-στημένος),
και να ξεκινήσει μια καινούργια αρχή,
