Η συγχώρεση: Να νοιώσει αναγεννημένος (αναστημένος) και να ξεκινήσεις μια καινούργια. Κάνοντας τον ίδιο για τον πλησίον σου, να του δωσεις χέρι να σηκωθεί ( να ανα-στηθει) -.Κυριακή, 30 Μαρτίου 2025 – Γ΄ Κύκλος 4η Κυριακή της Τεσσαρακοστής (Λκ 15, 1-3. 11-32)

Κυριακή, 30 Μαρτίου 2025 

Ανάγνωσμα από το Λουκά (
Λκ 15, 1-3. 11-32) -

Ο Ιησούς περιγράφει τη Χαρά δεν είναι η παράγωγο της αυτοταπείνωση του άσωτου γυιοί που , γυρίζει συνθλιμμένος απογοητευμένος και απελπισμένος από την “ήττα” του. Η Χαρά του Θεού που Ιησούς από τη Ναζαρέτ, μας αποκάλυψε, δεν εξαρτάται από τη ηθική συμπεριφορά των παιδιών του και την “αγιότητα” τους και του πως Του συμπεριφέρονται, αλλά από το ότι βιώνουν και καταλαβαίνουν την συμπεριφορά του Πατέρα, όπως χαρακτηρίζει ο Ιησούς τον Θεό που πιστεύει, ο οποίος είναι η : « ...αιώνια ζωή που τους έχεις δώσει. Κι αυτή είναι η αιώνια ζωή: να γνωρίσουν Εσένα το μοναδικό αληθινό Θεό κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό. », όπως λέει ο ίδιος ο Ιησούς ενώ προσεύχεται στον Πατέρα του (Ιω. 17,3).

Εμείς έχουμε ταυτίσει την αγιότητα - με την ηθική «τελειοποίηση», με κάθε κόστος επίτευξή της. Πιστεύαμε ότι ο σκοπός του Χριστιανισμού είναι να ευχαριστήσουμε τον Θεό με την άρτια ηθική συμπεριφορά μας . Αυτό είναι σχεδόν ακατόρθωτο γι’ αυτό μας παράγει και απογοητευτική εικόνα του βιώματος αποτέλεσμα του χάσματος που βλέπουμε μεταξύ του τι πρέπει να είμαστε και του τι στην πραγματικότητα είμαστε και αυτό μας προκαλεί συναισθήματα ενοχής και θλίψης μέχρι και παραίτησης.

Ενώ η Αγιότητα είναι: η Αγάπη του Θεού που τον αφήνουμε να μας αγκαλιάζει. Μια αγκαλιά που μας δέχεται έτσι όπως είμαστε. Μας πιάνει από το χέρι και μας Ανα-στήνει που παρέχει μια νέα ζωή, χαρά, εσωτερική μεταμόρφωση, Ανάσταση.

Ο επείγων χαρακτήρας της μετάνοιας, αλλαγή νοοτροπίας, ιδέας αντίληψης ... περί Θεού Κυριακή 23 Μαρτίου 2025 - Γ΄ Κύκλος Τρίτη Κυριακή της Τεσσαρακοστής (Λκ.13,1-9) -

Η σημερινή περικοπή του ευαγγελίου απαρτίζεται από δύο μέρη: Το πρώτο αναφέρεται σε κάποια σύγχρονα συμβάντα και το δεύτερο σε μια παραβολή. Και τα δύο είναι συνδεμένα με την ιδέα της μεταστροφής και την αντίληψη «περί Θεού» της εποχής, στην προκειμένη περίπτωση, των Γαλιλαίων που εκτέλεσε ο Πιλάτος και των εργατών που καταπλακώθηκαν από την κατάρρευση του πύργου. Το συμπέρασμα για την εποχή ήταν πως για να τα πάθουν αυτά κάτι το κακό έκαναν και τιμωρούνται και αφού δεν συνέβησαν σε μας, εμείς είμαστε οι καλοί.

«Τι έκανα για να το αξίζω αυτό;» ακούμε ή και λέμε... και στη δική μας ζωή όταν συμβαίνουν συγκλονιστικά γεγονότα, οι ίδιες προκαταλήψεις συχνά επιπλέουν : Η ιδέα ενός Θεού που ανταμείβει τους καλούς και τιμωρεί τους κακούς, που εξακολουθεί να κυκλοφορεί σαν ιός σε μια συγκεκριμένη θρησκευτική νοοτροπία, μας εμποδίζουν να συλλάβουμε όλο τους το βάθος.

Ο Ιησούς καταρρίπτει την έννοια του Παντοδύναμου και «υπερβολικά ανθρώπινου» Θεού. Καταστρέφει την εξίσωση αμαρτία = τιμωρία και, κατά συνέπεια, τον πειρασμό να πιστέψουμε ότι η ανθρωπότητα πρέπει να χωριστεί σε καλούς και κακούς, αγίους και αμαρτωλούς. Ο κόσμος αποτελείται από «ληστές, σταυρωμένους στο σταυρό» που ο Θεός εξίσου ως παιδιά του, τα αγαπά και όχι για την καλή ή κακή  ηθική τους απόδοση.

Ένας Θεός που θα αγαπούσε με βάση την ηθική θα έπαυε να είναι ο Θεός = Αγάπη που δίνεται- αγαπά ως ανταμοιβή στους ‘καλούς’, αλλά επειδή δεν μπορεί να μην Αγαπά γιατί είναι η Αγάπη. ΄Οπως το φως δεν μπορεί να μην φωτίσει...

Κυριακή, 16 Μαρτίου 2025 Γ΄ Κύκλος Δεύτερη Κυριακή της Τεσσαρακοστής

 Κυριακή, 16 Μαρτίου 2025 

Ανάγνωσμα από το κατά  Λουκά άγιο  Ευαγγέλιο (Λκ 9, 28-36)

Η χαρμολύπη της Χριστιανικής ζωής

Η Ανθρώπινη ζωή, όσο και η χριστιανική ζωή αλλά και η φύση, ξεδιπλώνεται μέσα απότους ρυθμούς της, τις εποχές της, τις στιγμές της. Ειδικότερα, χαρακτηρίζεται από στιγμέςφωτός και σκότους, ζέστης και ψυχρότητας, ενθουσιασμού και απογοήτευσης, χαράς και λύπης, αίσθησης εγγύτητας αλλά και απόστασης και σιωπής του Θεού. Αυτό είναι φυσιολογικό.

Για τους μαθητές, μετά την πρώτη αγγελία του επικείμε-νου πάθους του δασκάλου που τόσες προσδοκίες είχαν ακουμπήσει επάνω του, έβλεπαν πολλές φορές όχι μόνο να επαληθεύονται τα λόγια του αλλά και αντιλαμβάνονταν και αισθανόντουσαν και το βαρύ κλίμα γύρω τους και οι μικροαπογοητεύσεις ήταν η παρέα τους που μπορούσαν να ανεχθούν. Είχαν μάθει. Ήταν ψαράδες της λίμνης με τα λίγα ψάρια ή εργάτες της γης που, εξαιτίας της λειψυδρίας και του αντίξοου καιρού, δεν τους ενθουσιάζανε πάντοτε οι σοδειές και η βαρυθυμία ήταν συχνή εμπειρία τους. Αλλά τώρα να ακούν ότι : «Ο Υιός του ανθρώπου, πρέπει να πάθει πολλά και να αποδοκιμασθεί από τους πρεσβύτερους και τους αρχιερείς και τους γραμματείς και να σκοτωθεί και να αναστηθεί την τρίτη ημέρα» ήταν βαρύ αν και δεν καταλάβαιναν πολύ καλά αυτό το τελευταίο «να αναστηθεί την τρίτη ημέρα». Η αποθάρρυνση, η αποκαρδίωση και ο φόβος ήρθαν να κατοικήσουν ανάμεσά τους. Ο Πατέρας όμως ήρθε σε βοήθειά τους με τη Μεταμόρφωση του Υιού ενώπιον τους .

Για τους αποστόλους, το Θαβώρ της Μεταμόρφωσης είναι μια στιγμή φωτός, χαράς, ενθουσιασμού, μια στιγμή που βλέπουν τον Ιησού να λάμπει και να τιμάται, όπως το φανταζόντουσαν και, κατά κάποιο τρόπο, εκείνοι αισθανόταν μέτοχοι. Θα έρθει όμως η ώρα που θα δουν αυτόν τον ίδιο Ιησού στη μέση του σκότους του Γολγοθά, μια αποτυχία ενώπιον των ανθρώπων και ενώπιον

του Θεού. Θαβώρ και Γολγοθάς, η Μεταμόρφωση και ο Σταυρός: Αυτοί είναι οι δύο πόλοι της χρι-στιανικής ύπαρξης. Δεν υπάρχει χριστιανική ζωή χωρίς το συ-νεχές πέρασμα από τον έναν πόλο στον άλλο: Με τις στιγμές της μεταμόρφωσης, οι μαθητές απολαμβάνουν την ευτυχία του να είναι κάποιος μαθητής του Ιησού και πως η εκλογή τους να τον ακολουθήσουν ήταν η σωστή. Ο σταυρός, όμως, ήταν δυσβάστακτος και η ομάδα διαλύθηκε, όμως το ευαγγέλιο (καλή αγγελία) ότι Αναστήθηκε, τους έκανε να ξανασυγκεντρωθούν και τους επιβεβαίωσε πως αυτό που τους έκανε

αρχικά να του δείξουν εμπιστοσύνη και να πιστέψουν σ’ αυτό και να Τον ακολουθήσουν, ότι ήταν το σωστό.

Είναι και δικοί μας πειρασμοί! Κυριακή, 9 Μαρτίου 2025 ,Γ΄ Κύκλος, 1η Κυριακή της Τεσσαρακοστής

 

Κυριακή, 9 Μαρτίου 2025

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ.4,1-13)

Είναι και δικοί μας πειρασμοί!

Στην ουσία, μου φαίνεται πως μπορούμε να πούμε ότι η ευαγγελική σελίδα των πειρασμών του Ιησού είναι πολύ πραγματική και ρεαλιστική εικόνα της ζωής. Όχι με την έννοια, ότι «φωτογραφίζεται» εδώ η πραγμάτωση μιας ηρωικής σύγκρουσης “στα μαρμαρένια αλώνια” αλλά ότι ο Ιησούς σε όλη του τη ζωή, στο δρόμο της μεσσιανικής του ανταπόκρισης στον Θεό, συνάντησε δυσκολίες, συγκρούσεις, αντιθέσεις από έξω, από ανθρώπους, από ηγέτες και έπρεπε επίσης να πολεμήσει μέσα του

α) Ο πρώτος πειρασμός είναι ο πειρασμός της καλοπέρασης και της ευμάρειας . Όταν θέλουμε να πείσουμε τους άλλους -αλλά και τον εαυτό μας- ότι όλα τα προβλήματα λύνονται με την οικονομική και υλική άνεση, την οικονομική ευημερία και την απόλαυση του σώματος αλλά και τη νομή της εξουσίας και να τα καταστήσουμε σκοπό και νόημα ζωής. Ο Ιησούς Χριστός έδωσε ψωμί για να φάνε πολλοί άνθρωποι, αλλά δεν ήταν αυτή η κεντρική αποστολή του.

β) Ο πειρασμός ότι η νομή της εξουσίας μας οδηγεί στο να νομίζουμε πως θα μας οδηγήσει στην κατάκτηση της ευτυχίας και του νοήματος της ζωής, για μας και για τους άλλους.

Η εξουσία μπορεί να προμηθεύσει στον κάτοχο της και στους άλλους μερικά αγαθά. Αλλά αυτά δεν του δίνουν την πληρότητα της ζωής παρά μόνο την αίγλη, την προβολή και τη δόξα: Αλλά αυτά συνοδεύονται από ό,τι καταπιέζει, συντρίβει, σκλαβώνει, θανατώνει. Η εξουσία, συνήθως, γίνεται είδωλο και τότε στο όνομά της θυσιάζεται στο βωμό της οτιδήποτε κάθε αξία που μπορεί να είναι εμπόδιο στην κατάκτησή της .

Αρκετά με την υποκρισία: ας μην υποθέτουμε πάντα ότι τα έχουμε καταλάβει όλα! Γ΄ Κύκλος 8 Τακτική Κυριακή Λκ.6, 39-45

Κυριακή 2 Μαρτίου 2025.

Αρκετά με την υποκρισία: ας μην υποθέτουμε πάντα ότι τα έχουμε καταλάβει όλα!

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκα αγ. Ευαγγέλιο

    Ο Ιησούς αρχίζει σήμερα τη διδασκαλία του με μια παροιμία : "Μήπως μπορεί ένας τυφλός να οδηγεί άλλο τυφλό; και βγάζει και το συμπέρασμα :Δεν πρόκειται να πέσουν κι οι δυο σε λάκκο; Και συνεχίζει με τρεις σύντομες παράβολες να περιγράφει με την εξήγηση της στη ζωή του και στο έργο τον μαθητών του.

  

Ξεκινώντας λέει ότι εστιάζουμε συχνά στα λάθη και τις αδυναμίες των άλλων, χωρίς να λαβαίνουμε και την δική μας πλευρά, ή καλύτερα να υπέρ εκτιμήσουμε το εγώ μας και την ποιότητα του, υποβαθμίζοντας τα δικά μας σφάλματα και τις αδυναμίες και να ανάγουμε το εγώ μας σε ‘υπόδειγμα’: και αυτό μπορεί να μας εμποδίζει στην σωστή αναζήτηση του Καλού και να αποδυναμώσει την ικανότητά μας να είμαστε Φως για μας και για τους άλλους και να μην μπορούμε να ανοιχτούμε στο πραγματικό καλό που έρχεται να μας συναντήσει Εκτιμώντας ότι το μόνο καλό που υπάρχει είναι η προκατάληψη μας . Η ιστορία των δύο τυφλών μας λέει ότι δεν είναι δυνατόν να βοηθήσουμε τον άλλο που αναζητά την βοήθεια μας , για τα φύγει από τα αδιέξοδα, απλά βλέπουμε την πραγματικότητα με τα δική μας οπτική γωνιά και προσπαθούμε τη το καλό είναι να διατηρηθεί το ίδιο όραμα με ο δικό μας, και όχι μόνο δεν ερχόμαστε σε βοήθεια του άλλου, αλλά και εμείς να μην μπορούμε να ‘δούμε’ το δικό μας καλό ξεπερνώντας τις προκαταλήψεις μας, ουτε τον αλλο πραγματικά μπορούμε να βοηθήσουμε τον άλλον που αναζητά μια διεξοδο για κατι ο καλύτερο από το ‘τετριμμένο’. Δεν να δούμε το νέο που έρχεται να μας μια νέα κατανόηση αυτού που βιώνουμε ούτε αφήνουμε και τον άλλο να επωφεληθεί.

Κυριακή 23 Φεβρουάριου 2025, Να είσθε σπλαχνικοί, όπως και ο Πατέρας σας είναι σπλαχνικός. Γ Κύκλος ,7 Τακτική Κυριακή Λκ.6,27-38

 

Κυριακή 23 Φεβρουάριου 2025, Γ Κύκλος , Λκ.6,27-38

“Να είσθε σπλαχνικοί, όπως και ο Πατέρας σας είναι σπλαχνικός. Και να μην κρίνετε, για να μην κριθείτε. Μη καταδικάζετε, και δε θα καταδικαστείτε. Συγχωρείτε, και θα συγχωρεθείτε. Δίνετε, και θα σας δοθεί. Θα δώσουν στην αγκαλιά σας με μέτρο συμπιεσμένο, γεμάτο και ξέχειλο. Διότι με εκείνο το μέτρο που μετράτε, κι εσείς θα μετρηθείτε".

    Είναι στιγμές που η Αγία Γραφή μας βάζει σε δύσκολη θέση. Στο πρώτο βιβλίο της τη Γένεση Θεός τιμωρεί τον πλάσμα του τον άνθρωπο επειδή ήθελε να γίνει Θεός και ο Ιησούς τώρα ο Ιησούς μας ζητά

Σε αυτό το ευαγγέλιο ο Ιησούς μας προτρέπει να είμαστε σαν τον Πατέρα. Συμφωνά με το ευαγγελιστή Λουκά λέει «να είσαι εύσπλαχνοι σαν τον Πατέρα», ενω στο Ματθαίο λέει «να είσαι τέλειος σαν τον Πατέρα»,η πρόσκληση παραμένει η ίδια: να είσαι σαν τον Θεό.

Όσο ο Ιησούς μιλάει για καλοσύνη, αλήθεια, δικαιοσύνη, νομίζω ότι όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε. Αλλά το πιο συγκλονιστικό στο χριστιανικό μήνυμα δεν είναι η απλή κοινή λογική ενός ανθρώπου που λειτουργεί πρώτα και κύρια με ανθρωπιά. Αλλά αυτό που αλλάζει εντελώς τους κανόνες είναι:  να αποβάλλουμε τον μηχανισμό που όλοι κουβαλάμε μέσα μας της «δράσης-αντίδρασης» ( με χτύπησες θα σε κτυπήσω κ’ εγώ και μάλιστα παραπάνω για να μάθεις).

Μας Ζητά να είσαι φως είσαι φως μέσα στο σκοτάδι και ή συμπόνια μέσα στο μίσος. Να σηκώνεις αυτούς που έχουν πέσει, να πιστεύεις και να ενεργείς πάντοτε με την πεποίθηση ότι η ήττα και η βία δεν είναι η τελευταία λέξη. Δώστε και μην περιμένετε σε αντάλλαγματα, αγαπά τους άλλους ως «παραπεταμένους». Μην κρίνετε, και δώστε το μεγαλύτερο δώρο: τη συγχώρεση. Αν βρεθείτε να ενεργείτε έτσι, να ξέρετε «θα είστε παιδιά του Υψίστου» (πρβλ. εδ. 35). ότι είστε της ίδιας ουσίας με Αυτόν:

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2025 - Γ΄ Κύκλος 5η Τακτική Κυριακή Λκ 5,1-11 = Μπορείς να κάνει μεγάλα πράγματά με το Ιησού διπλά σου γιατί ο Χριστός είναι Αυτός που ανατρέπει τις αδιέξοδες και χαμένες ανθρώπινες καταστάσεις

 Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2025 -

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο

Μπορείς να κάνει μεγάλα πράγματά με το Ιησού διπλά σου γιατί ο Χριστός είναι Αυτός που ανατρέπει τις αδιέξοδες και χαμένες ανθρώπινες καταστάσεις.

Αργά ή γρήγορα για το καθένα μας έρχεται η στιγμή όπου μας φαίνεται ότι καταβάλουμε τόσες προσπάθειες και κόπους και στο τέλος διαπιστώνουμε ότι τα χέρια μας από αποτελέσματα είναι άδεια. Η απογοήτευση και η πίκρα μας πλακώνουν και λέμε Ότι έγινε έγινε δεν μπορώ να κάνω παραπάνω και η απογοήτευση και θλίψη έρχονται να μας συντροφευόσουν.

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή εδώ έρχεται να αγγίξει αυτό το συναίσθημα .

Ο Πέτρος και οι σύντροφοί του, μετά από ένα τελείως απογοητευτικό ψάρεμα ακούνε τον Ιησού του έκαναν τη χάρη να τον φιλοξένησουν στην βάρκα τους για να κηρύξει με περισσότερη άνεση να τους: «Ξανοίξου στα βαθιά και ρίξτε τα δίχτυα να ψαρέψουμε ». Τους έρχονται οι ανάποδες και σκέπτεται “ ρε φίλε μπας ξέρεις εσύ κάτι περισσότερο από μας που είμαστε του επαγγέλματος και όλη τη νύκτα δουλέψαμε σκληρά , και δεν πιάσαμε τίποτα».

Αναγνωρίζουν την αδυναμία τους αλλά ο εγωισμό τους, τους περιορίζει να δουν καθαρά ότι δεν χάθηκαν όλα. Κάτι μπορεί να γίνει .

Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει ότι παρ όλo ζήλο του και την τις ικανότητες του αναγνωρίσει και ότι έχει και μεγάλες ελλείψεις και φτάσει στο πικρό συμπέρασμα: «Από μόνος του παρόλο που έκανε ότι μπορούσε, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα», όταν αναγνωρίζει τους περιορισμούς, τότε μπαίνει σε ένα πεδίο ένα χώρο όπου δρα ο Θεός Όταν ο άνθρωπος, ανοίγεται αναγνωρίσει ότι από μόνος του είναι λίγος και αποφασίζει ότι κάτι πρέπει κάτι να αλλάξει και με εμπιστοσύνη ανοίγεται στο λόγο του Ιησού που τον εκτιμά είναι φίλος του : «Κύριε, αν και όλη τη νύκτα κοπιάσαμε, δεν πιάσαμε τίποτα. Αλλά επειδή εσύ το είπες, θα ρίξω τα δίχτυα». (Λκ 5,4).

Εδώ έχουμε το πρώτο βήμα του ανθρώπου προς την πίστη, όταν διαβλέπει σ’ ένα συγκεκριμένο πρόσωπο που γνώρισε και εκτίμησε και που αγάπησε και πιστεύει ότι μπορεί να του ανοίξει κάποιο δρόμο που μπορεί να τον βγάλει από τα αδιέξοδα του, τον ακολουθεί: “έπιασαν μεγάλο αριθμό ψαριών και τα δίχτυα σχίζονταν”.

Πρόσβλεπε προς την σωστή κατεύθυνση Γ κύκλος 2η Τακτική Κυριακή Ιωα 2, 1-11

 Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2025

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη άγ. Ευαγγέλιο Ιωα 2, 1-11

Ο Ιησούς οι μαθητές του και η μητέρα του είναι σε για γιορτή ένα γλέντι σε ένα «ο γάμος στην Κανά»

Αυτή τη γιορτή που ίσως συμβολίζει λίγο πολύ όλη τη ζωή όλων μας . Όλοι μας θέλουμε να την ζήσουμε σαν μια μεγάλη γιορτή. Όμως βλέπουμε ότι όχι όλα είναι όπως τα θέλουμε, πάντα υπάρχει κάτι το βασικό που αρχίζει να λείπει και όλοι το αναζητούμε από δω και από κει .

Μόνο το μάτι της μητέρας, της Μαρίας, παρατηρεί ότι το αυτό που αρχίζει να λείπει ΤΟ ΚΡΑΣΙ το βασικό κίνητρο αιτία την ύπαρξης της χαράς εκείνα τα αποθέματα δυνάμεων και κινήτρων η ύπαρξη των οποίων που κάνουν αυτή τη γιορτή να αξίζει τον κόπο.
Το ίδιο συμβαίνει συχνά στη ζωή μας, κάποια στιγμή τα αποθέματα κινήτρων μας εξαντλούνται , αυτά που νομίζαμε σπουδαίες επιλογές που κάναμε γίνονται αποδεικνύονται κενές, η ακόμη χειρότερα μας πάνε στο χείλος του γκρεμού.
Το Ευαγγέλιο τονίζει ότι είναι η Μαρία τα μάτια μιας γυναίκας, παρατηρεί που είναι η ρίζα του κακού, τι λείπει . Η Μαρία είναι μάννα άρα αγαπά και όποιος αγαπά όπως η Μαρία σημαίνει να συνειδητοποιεί τις ανάγκες των άλλων, αλλά και τις δικές του, ακόμα και πριν μετατραπούν σε τραγωδία.
Όταν αγαπάμε κάποιον πρέπει να τον αγαπάμε με τέτοιο τρόπο, που να μπορουμε ακόμη και να προβλέπουμε τις καταστάσεις που μπορούν να καταλήξουν μη αναστρέψιμες, να προσπαθούμε να δούμε το καλό στους άλλους και για τους άλλους και όταν εκείνοι δεν το καταλαβαίνουν, αλλά έχουν το χρόνο να αλλάξουν πράγματα και να σώσουν τη ζωή τους.

Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2025 . Λόγος. Στο θεμέλιο της πραγματικότητας υπάρχει βη Αγάπη που δίνει τη ζωή. , 2η Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα . ( Ιωα 1,1-18).

 Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2025

Λόγος. Στο θεμέλιο της πραγματικότητας υπάρχει μια Αγάπη που δίνει τη ζωή.

Ανάγνωσμα  από το κατά  Ιωάννη , άγιο Ευαγγέλιο . ( Ιωα 1,1-18)

Ο όρος “στην αρχή” με τον οποίο αρχίζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή που είναι ο πρόλογος του Ευαγγελίου κατά Ιωάννη, δεν πρέπει να κατανοητή , ως η αφετηρία από την οποία ξεκινάει κάτι, αλλά ως το «το θεμέλιο, η βάση, το υπόστρωμα όλων όσων υπάρχουν» η ύπαρξη του οποίου δίνει ύπαρξη και συνεκτικότητα στο ότι υπάρχει. Είναι μια «σχεσιακή αρχή», μια ενέργεια, μια εξαιρετική δύναμη, που συγκρατεί κι ενοποιεί την πολυπλοκότητα και οργανωμένα επίπεδα του «Είναι». Στο θεμέλιο της πραγματικότητας υπάρχει μια Αγάπη που δίνει τη ζωή. Τα πάντα ενώνονται σε αρμονικές ενώσεις, από τα ελάχιστα μικρότερα σωματίδια μέχρι τους οργανισμούς, κοινωνίες, οικογένειες, το σύμπαν , τη συνείδηση και αυτοσυνείδηση.

«Στην αρχή – το θεμέλια» της πραγματικότητας υπάρχει μια συνειδητή ενέργεια «ο Λόγος ήταν Θεός» σε συνεχή και γόνιμο διάλογο με τις δυνάμεις που είναι απαραίτητες για τη ζωή και την συνέχιση της. «Όλα έγιναν μέσω αυτού», μας θυμίζει ξανά ο Πρόλογος. Αυτή η αγαπητικοί αυτή αρχή έκανε συνέχει και συνεχίζει να κάνει τα πάντα, η οποία «δεν δρα δίπλα ή στη θέση των πραγμάτων ή των ανθρώπων, αλλά τα τρέφει –από μέσα– έτσι ώστε να υπάρχουν και να μπορούν να λειτουργούν», γιατί «στον κόσμο και στην ιστορία, ο Θεός δεν κάνει τίποτα περισσότερο από αυτό που κάνουν τα πλάσματα» (Κάρλο Μολάρι). Η “Αγάπη-Λόγος” δεν είναι κάτι που πρέπει να επιτευχθεί: όντας ακριβώς «το θεμέλιο», η ουσία, «Το Όντος- Ον» (Θωμάς ο Ακουινάτης ). Εμείς μόνο μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε, να το καλοδεχτούμε, θα έλεγα να ανοιχτούμε δυναμικά σε αυτό, είμαστε ήδη εμποτισμένοι από αυτο: «Σε αυτόν ζούμε και κινούμαστε και έχουμε την ύπαρξη μας» (Πράξεις 17,28) λέει ο αγ. Παύλος στους Αθηναίους , και το ευαγγέλιο του Ιωάννη λέει “και έστησε την σκηνή του ανάμεσα μας” . Ο Ιησούς που έρχεται να ζήσει ανάμεσά μας, είναι μαζί μας, ζει σε εμάς.