Β. Κύκλος 1 9η Τακτική Κυριακή. Αιωνία ζωή η καλλιέργεια της ποιότητας ζωής δίκη μας και των άλλων Ιωάννης 6:41-51

 

10 Αυγούστου 2024, 

Ανάγνωσμα από το κατά  Ιωάννη Αγιο Ευαγγελιο 6:41-51

Γόγγυζαν τότε οι Ιουδαίοι για τον Ιησού, επειδή είπε: `εγώ είμαι ο άρτος που κατέβηκε απ'τον ουρανό'. Κι έλεγαν: "Αυτός δεν είναι ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσήφ, του οποίου εμείς γνωρίζουμε καλά τον πατέρα και τη μητέρα; Πώς λέει τώρα: `έχω κατέβει απ'τον ουρανό';" Αποκρίθηκε ο Ιησούς και τους είπε: "Μη γογγύζετε μεταξύ σας. Κανένας δε μπορεί να έλθει σε μένα αν ο Πατέρας που με έστειλε δεν τον ελκύσει κι εγώ θα τον αναστήσω την έσχατη μέρα. Είναι γραμμένο στους προφήτες: `Όλοι θα διδαχθούν απ'το Θεό'. Ο καθένας που άκουσε από τον  Πατέρα μου κι έμαθε, έρχεται σε μένα. Όχι ότι κάποιος είδε τον Πατέρα, παρά μόνο αυτός που είναι απ'το Θεό. Αυτός έχει δει τον Πατέρα. Αλήθεια, αλήθεια, σας λέω: όποιος πιστεύει έχει την αιώνια ζωή.

         

Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής. Οι πατέρες σας έφαγαν στην έρημο το μάννα και πέθαναν. Αυτός είναι ο άρτος που κατεβαίνει απ'τον ουρανό, για να φάνε απ'αυτόν και να μην πεθάνουν. Εγώ είμαι ο ζωντανός άρτος που κατέβηκε απ'τον ουρανό. Αν κάποιος φάει απ'αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια. Κι ο άρτος που εγώ θα δώσω, είναι η σάρκα μου για τη ζωή του κόσμου".

Λόγος του Κυρίου

"Όποιος πιστεύει έχει αιώνια ζωή"",
"Αν κάποιος φάει από αυτό το ψωμί, θα ζήσει για πάντα".
"Πίστη" δεν είναι η διανοητική προσκόλληση σε μια αλήθεια ή μια απλή διακήρυξή της με το στόμα: κάποιου συνθήματος "Δεν θα μπει στη βασιλεία των ουρανών όποιος μου πει Κύριε, Κύριε" (Ματθ. 7:21).

"Αιώνια ζωή" δεν σημαίνει λοιπόν "ζωή μετά τον θάνατο", αλλά "πλήρης, ολοκληρωμένη, πραγματοποιημένη ζωή" μια ποιότητα ζωής που αρχίζει στην τωρινή υπόταξη του καθενός , που ο πιστός κάνει ωριμάζει καθημερινά μαζί με το Χριστό και το άγιο Πνεύμα τόσο που να ξεπεράσει ακόμη και τον θάνατο.
Τέλος, το "ψωμί" είναι σύμβολο της ζωής, έτσι ώστε με το "τρώγοντας τη σάρκα μου" ο Ιησούς δεν καλεί τους ανθρώπους να τραφούν από αυτόν, αλλά να κάνουν τον τρόπο ζωής του δικό τους, να φτάσουν την ανθρωπιά τους στα άκρα: μια "θεϊκή" ζωή, εν ολίγοις, επειδή μόνο ο Θεός θα μπορούσε να είναι τόσο ανθρώπινος όσο ο Ιησούς.
Το να τρώει κανείς τη “σάρκα” του σημαίνει να κάνει το δικό του δώρο, μέσω της συμπόνιας, της καλοσύνης, της άσκησης μιας δίκαιης δικαιοσύνης απέναντι σε κάθε ζωή.

Το ερώτημα στο βάθος λοιπόν είναι να αναρωτηθούμε με ποιο "ψωμί" τρέφουμε καθημερινά για την ολοκλήρωση της ύπαρξής μας. Για ποιο ψωμί πεινάμε, με ποιο ψωμί τρέφεται για να μας φέρει στην ολοκλήρωση; Όλοι έχουμε διαπιστώσει ότι όσο “τρεφόμαστε” με υλικά αγαθά πότε δεν χορταίνουμε , μάλιστα αυξάνει η πείνα
Ο Ιησούς στο ευαγγέλιο του Ιησού: η υπαρξιακή μας πείνα δεν σβήνει τόσο με το να ταΐζουμε τον εαυτό μας το εγωκεντρισμό μας στη δική μας “μικρή φάτνη”, αλλά με το να προσφέρουμε έστω και λίγο για να δώσουμε ποιότητα ζωής , ‘ανθρωπιά’, υπαρξιακή πείνα των άλλων”.