Η αρετή της ταπεινοφροσύνης είναι εκδήλωση της πίστης στην ευσπλαχνία του Θεού- Γ΄ Κύκλος 30η , Τακτική Κυριακή (Λκ18,9-14)

 

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2022 

Η ευαγγελική  περικοπή, με απλότητα αλλά με έντονα χρώματα, μας δείχνει κάποιες στάσεις που έχουν “οι πιστοί” του καιρού του Ιησού στην Παλαιστίνη, αλλά και οι σημερινοί σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης .

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο ( Λκ18,9-14)

    

Είπε ο Ιησούς ακόμα αυτή την παραβολή, προς κάποιους που είχαν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους ότι ήταν δίκαιοι και περιφρονούσαν τους άλλους: "Δυο άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό για να προσευχηθούν. Ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης. Ο Φαρισαίος στάθηκε όρθιος και έκανε την εξής προσευχή σχετικά με τον εαυτό του ως εξής: `Θεέ μου, σ' ευχαριστώ διότι δεν είμαι όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι, που είναι άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και όπως αυτός ο τελώνης. Νηστεύω δυο φορές την εβδομάδα και δίνω τη δεκάτη απ'όλα όσα αποκτώ'. Αλλά ο τελώνης, στεκόταν μακριά και δεν ήθελε ούτε τα μάτια να σηκώσει προς τον ουρανό, αλλά κτυπούσε το στήθος του λέγοντας: `Θεέ μου, ελέησέ με τον αμαρτωλό'. Σας λέω ότι αυτός κατέβηκε δικαιωμένος στο σπίτι του και όχι ο άλλος. Διότι καθένας που εξυψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, ενώ αυτός που ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί".

Λόγος του Κυρίου

            Ο Φαρισαίος δεν είναι υποκριτής, πράγματι ζει και είναι όπως αυτοπεριγράφεται. Θεωρεί τον εαυτόν του παράδειγμα προς μίμηση και ότι αυτό του επιτρέπει να κρίνει τους άλλους. Τα ξέρει(ρουμε) όλα, δεν έχει(ουμε) να μάθει(ουμε) τίποτα, δεν έχει (ουμε) να ζητήσει/σουμε συγνώμη για κάτι. Είμαστε φτασμένοι, δεν χρειάζεται από εδώ που είμαστε να προχωρήσουμε πιο μπροστά για κάτι καλύτερο. Ο Φαρισαίος νιώθει άνετα με αυτό που είναι, εκεί που είναι, πιστεύοντας πως είναι στη σωστή θέση (=δικαιωμένος) και μαζί του όλοι εκείνοι που στηρίζονται στις δυνάμεις τους, εμπιστευόμενοι, αλήθεια, τι; Πόσοι από μας δε συμπεριφερόμαστε ως «πρώτοι τη τάξει» και θεωρούμε ότι είμαστε οι σωστοί ενώ οι άλλοι …. Πόσοι δεν αισθάνονται δικαιωμένοι εξ αίτιας των κόπων και των μόχθων που καταναλώσαν για να φτάσουν εκεί που είναι, για την δύναμη που συγκέντρωσαν, τη σωματική, των όπλων, του πλούτου, της γνώσης τους, της κουλτούρα τους, των προσώπων που γνωρίζουν ή που είναι δίπλα τους... Είναι όπως ο Φαρισαίος που απαριθμεί στον Θεό τα κατορθώματά του, του φτάνει ο εαυτός του και δεν περιμένει παρά ένα βραβείο. Και όταν κάποιος νομίζει ότι έφτασε στην σωστή θέση, είναι τότε που ζει σε ένα κόσμο φαντασίας.

         

Οι τελώνες ήταν οι φοροεισπράκτορες: άνθρωποι που το πρώτο που τους ενδιαφέρει είναι να πλουτίσουν, όπως και να είναι τα πράγματα, συχνά σε βάρος των άλλων και, κυρίως, των αδύναμων. Ο τελώνης έχει και αυτός αυτογνωσία και καταλαβαίνει ότι το μόνο στο οποίο μπορεί να ελπίζει και να στηρίζεται αποκλειστικά στο έλεος του Θεού, μπορεί μόνο να προσφύγει σε αυτό, δεν έχει τίποτα άλλο για να στηριχθεί, τα έργα του μπορούν μόνο να τον καταδικάσουν. Δύναμή του είναι ότι βλέπει και αντιλαμβάνεται ποιος είναι και που βρίσκεται και ταπεινά το αναγνωρίζει δεν κρύβεται δεν βρίσκει δικαιολογίες . Η κρίση συνείδησης που βιώνει είναι η αφετηρία μιας νέας ζωής.

            Οι αληθινές μεταμορφώσεις της ζωής μας προκύπτουν πάντα από βαθιές κρίσεις. Στηρίζεται στον μόνο που μπορεί να δείξει κατανόηση και είναι ο φιλεύσπλαχνος Πατέρας. Αυτή είναι η σωστή στάση ενώπιον του Θεού, εκείνου που είναι έτοιμος να αλλάξει ζωή