Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2022 -
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκα άγιο ευαγγέλιο (Λκ. 18,1-8) .
Ο Ιησούς τους είπε μια παραβολή για το ότι πρέπει πάντα να προσεύχονται και να μην κουράζονται. Τους είπε: "Σε κάποια πόλη ήταν ένας δικαστής ο οποίος ούτε το Θεό φοβόταν ούτε τους ανθρώπους ντρεπόταν. Σ' εκείνη την πόλη υπήρχε και μια χήρα γυναίκα και πήγαινε και του έλεγε: `δώσε μου δίκιο εναντίον του αντιπάλου μου'. Ο δικαστής για ένα χρονικό διάστημα δεν ήθελε. Αλλά μετά είπε μέσα του: `αν και το Θεό δε φοβούμαι ούτε ντρέπομαι κανέναν άνθρωπο, επειδή αυτή η χήρα μου έγινε ενοχλητική, θα της δώσω το δίκιο της, ώστε να μην έρχεται συνεχώς να με ενοχλεί'". Είπε τότε ο Κύριος: "Ακούσατε τι είπε ο άδικος δικαστής. Κι ο Θεός δε θα αποδώσει δικαιοσύνη στους εκλεκτούς του, που του φωνάζουν μέρα και νύκτα, αλλά θα τους αφήσει να περιμένουν ακόμα; Σας λέω ότι πολύ γρήγορα θα αποδώσει δικαιοσύνη. Αλλά όταν έλθει ο Υιός του ανθρώπου, θα βρει άραγε πίστη πάνω στη γη;"
Λόγος του Κυρίου
Έχουμε μια χήρα, που είναι κατ’ εξοχήν η εικόνα και το σύμβολο του κάθε ανυπεράσπιστου, του αδύναμου που είναι αναγκασμένος να εμπιστεύεται τη ζωή, το σήμερα και το αύριο του, σε κάποιον άλλον επειδή δεν έχει έναν δικό της άνθρωπο να την υπερασπιστεί, τον άνδρα (της) ή τον πατέρα (του) που θα προστατεύσει την αξιοπρέπεια της/του από κάποιον που την επιβουλεύεται, ή όταν έχει υποστεί αδικία.
Έχουμε και έναν αλαζόνα δικαστή που αισθάνεται παντοδύναμος και δεν θέλει να αποδώσει την δικαιοσύνη. Υπάρχει ταυτόχρονα ένα γεγονός και γεννιέται μια απορία: ο Θεός φαίνεται ότι αργεί ή ακόμη χειρότερα πως δύσκολα κάνει κάτι για εμάς, εδώ και τώρα, που μοιάζει να είναι σιωπηλός ακόμη κι όταν αδικούμαστε κατάφωρα με αυτή την συμπεριφορά, φαίνεται και είναι άδικος μαζί μας. Σ’ αυτή την κατάσταση ο Ιησούς αντιπαραθέτει ότι “πρέπει πάντα να προσεύχονται και να μην κουράζονται”. Και καταλήγει “Κι ο Θεός δε θα αποδώσει δικαιοσύνη στους εκλεκτούς του, που του φωνάζουν μέρα και νύκτα, αλλά θα τους αφήσει να περιμένουν ακόμα;”
Τι κουράζει τους μαθητές και δεν επιμένουν στην προσευχή; Είναι σαφές: τόσο επιθυμούσε και αναζητούσε την δικαιοσύνη, αλλά αυτή δεν φαινόταν. Στο τέλος κινδυνεύει, παραιτούμενη από κάθε προσπάθεια, να παραδοθεί στην αδικία. Αυτό την κούραζε, την αποθάρρυνε, την οδηγούσε στην απαισιοδοξία, στην παραίτηση που την αφομοιώνει και την αιχμαλωτίζει. Αυτή είναι τελικά που καταστέλλει την προσευχή. Όμως με τη σειρά της, η προσευχή ακυρώνει αυτή την καταστολή. Στην πραγματικότητα δύο αντίθετα που αλληλοαποκλείονται.
Οι εκλεκτοί: Είναι η χήρα που από την Παλαιά Διαθήκη είναι το πρότυπο του μικρού, του ανυπεράσπιστου, του φτωχού (μαζί με το ορφανό και το ξένο). Είναι αυτοί που η Νέα Διαθήκη χαρακτηρίζει «Μακάριους» γιατί ζουν το Πνεύμα της φτώχιας κλπ. και είναι εκλεκτοί γιατί ο Θεός είναι μαζί τους και αγωνίζεται μαζί τους για την δικαίωση τους, δεν αφήνουν τον εαυτό τους να εξαπατηθεί από τον ανθρώπινο πλούτο και προσπαθούν να μην δημιουργήσουν οι ίδιοι νέους φτωχούς, το ίδιο και οι ταπεινοί και οι πεινασμένοι του Magnificat. Είναι αυτοί τελικά που δεν περιμένουν την σωτηρία τους από τον εαυτόν τους και τα μέσα τους!
Η δικαιοσύνη, μόνο κοιτώντας τον Ιησού: Εκείνον που είναι το παράδειγμα των φτωχών, του πεινασμένου, του κλαίοντος, του ταπεινού, του κατατρεγμένου, αυτού που αγωνίζεται για την δικαιοσύνη μαζί με τον Θεό. Μπορούμε να καταλάβουμε: ο Ιησούς είναι ο νικητής ή ο ηττημένος; Φυσικά, ως πιστοί καταλαβαίνουμε ότι είναι νικητής, αλλά όχι με την κοσμική έννοια: ο Ιησούς δεν είναι ήρωας και σωτήρας ως θριαμβευτής αλλά ως ο πάσχων για τους άλλους, ήρωάς του ο Θεός που τον Ανέστησε. Δεν ανεστήθηκε αφ’ εαυτού του. Για τον Ιησού το πρόβλημα δεν είναι τόσο ότι ο Θεός δεν επεμβαίνει όσο αν έχουμε ή όχι αυτήν την πίστη ότι ο Θεός είναι ο βράχος της Σωτηρίας πάνω στον οποίο με εμπιστοσύνη ακουμπάμε.
Η προσευχή είναι η εκδήλωση της πίστης στον Θεό που εκπληρώνει τις υποσχέσεις του. Επομένως, η προσευχή διώχνει την αποθάρρυνση και ανανεώνει την πίστη. Στο κέντρο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής είναι η πίστη ότι ο Θεός θα εκπληρώσει τις υποσχέσεις του και θα αποδώσει την δικαιοσύνη, δηλαδή θα οδηγήσει τον άνθρωπο να γίνει όπως πρέπει να είναι, όπως Εκείνος που τον δημιούργησε: Κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού δηλαδή δίκαιος!