Κυριακή 12 Μαΐου 2019
Το σημερινό ευαγγελικό επεισόδιο, μια λιτή αφήγηση, χρονολογικά απροσδιόριστη, κάποια μέρα μετά την Ανάσταση, και γι’ αυτό είναι μια πρόσκληση για το πιστό κάθε εποχής να τη διαβάσει ως μια σελίδα παραδειγματική του απευθύνεται σε εκείνον προσωπικά .
Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη αγ. Ευαγγέλιο (21,1-19)
Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς εμφανίστηκε πάλι στους μαθητές στην όχθη της λίμνης της Τιβεριάδας. Και να πώς εμφανίστηκε: Ήταν μαζί ο Σίμων Πέτρος, ο Θωμάς που λεγόταν Δίδυμος, ο Ναθαναήλ, που καταγόταν από την Κανά της Γαλιλαίας, οι δύο γιοι του Ζεβεδαίου κι άλλοι δύο από τους μαθητές του. Τους λέει ο Σίμων Πέτρος: «Πηγαίνω να ψαρέψω». «Ερχόμαστε κι εμείς μαζί σου», του λένε εκείνοι. Βγήκαν έξω κι αμέσως ανέβηκαν στο πλοίο, αλλά όλη εκείνη τη νύχτα δεν έπιασαν τίποτα. Όταν πια ξημέρωσε, στάθηκε ο Ιησούς στο γιαλό· οι μαθητές όμως δεν ήξεραν ότι ήταν ο Ιησούς. Τους λέει τότε ο Ιησούς: «Παιδιά, μήπως έχετε κάτι για προσφάγι;» «Όχι», του αποκρίθηκαν. Εκείνος τότε τους λέει: «Ρίξτε το δίχτυ στη δεξιά μεριά του πλοίου και θα βρείτε ψάρια». Πραγματικά, έριξαν το δίχτυ, και τα ψάρια ήταν τόσα πολλά, που δεν μπορούσαν να τραβήξουν το δίχτυ. Λέει τότε στον Πέτρο ο μαθητής εκείνος που ο Ιησούς τον αγαπούσε: «Ο Κύριος είναι!» Μόλις άκουσε ο Σίμων Πέτρος πως είναι ο Κύριος, ζώστηκε το ιμάτιό του, επειδή ήταν γυμνός, και ρίχτηκε στο νερό. Οι άλλοι μαθητές ήρθαν με το πλοιάριο, σέρνοντας το δίχτυ με τα ψάρια, γιατί δεν απείχαν από τη στεριά παρά εκατό περίπου μέτρα. Όταν αποβιβάστηκαν στη στεριά, βλέπουν εκεί αναμμένη μια ανθρακιά κι ένα ψάρι πάνω στη φωτιά, και ψωμί. Τους λέει ο Ιησούς: «Φέρτε από τα ψάρια που πιάσατε τώρα». Ανέβηκε τότε στο πλοίο ο Σίμων Πέτρος και τράβηξε το δίχτυ στη στεριά, γεμάτο μεγάλα ψάρια, για την ακρίβεια εκατόν πενήντα τρία. Κι ενώ ήταν τόσα πολλά ψάρια, το δίχτυ δεν είχε σκιστεί. «Ελάτε να φάτε», τους λέει ο Ιησούς. Και κανείς από τους μαθητές δεν τολμούσε να τον ρωτήσει, «εσύ ποιος είσαι;» γιατί ήξεραν πως είναι ο Κύριος. Έρχεται ο Ιησούς, παίρνει το ψωμί και τους το μοιράζει. Το ίδιο έκανε και με το ψάρι. Αυτή ήταν η τρίτη εμφάνιση του Ιησού στους μαθητές μετά την ανάστασή του.
Όταν, λοιπόν, έφαγαν, λέει ο Ιησούς στο Σίμωνα Πέτρο: «Σίμων, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς περισσότερο απ’ όσο αυτοί εδώ;» «Ναι, Κύριε», του απαντάει ο Πέτρος, «εσύ ξέρεις πως σ’ αγαπώ». Του λέει τότε: «Βόσκε τ’ αρνιά μου». Τον ρωτάει πάλι για δεύτερη φορά: «Σίμων, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς;» «Ναι, Κύριε», του αποκρίνεται εκείνος, «εσύ ξέρεις ότι σ’ αγαπώ». Του λέει τότε: «Ποίμαινε τα πρόβατά μου». Τον ρωτάει για τρίτη φορά: «Σίμων, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς;» Στενοχωρήθηκε ο Πέτρος που τον ρώτησε για τρίτη φορά «μ’ αγαπάς;» και του απαντάει: «Κύριε, εσύ τα ξέρεις όλα· εσύ ξέρεις ότι σ’ αγαπώ». Του λέει τότε ο Ιησούς: «Βόσκε τα πρόβατά μου. Όταν ήσουν νεότερος, έδενες τη ζώνη στη μέση σου και πήγαινες όπου ήθελες εσύ· όταν όμως γεράσεις, σε βεβαιώνω πως θ’ απλώσεις τα χέρια σου, και κάποιος άλλος θα σε ζώσει και θα σε πάει εκεί που δε θέλεις». Αυτό το είπε για να δείξει με ποιον θάνατο θα δόξαζε το Θεό. Κι αφού το είπε αυτό, του λέει: «Ακολούθησέ με».
Λόγος του Κυρίου
Στην αρχή υπάρχει η απογοήτευση και η κατάθλιψη. Όλοι αργά ή γρήγορα πάμε σε συνάντηση μιας τέτοιας κατάστασης. Ο Πέτρος επιστρέφει στο ψάρεμα, αλλά δεν είναι απλά μια επιστροφή στην παλιά του. Μια επιστροφή με γεύση πικρή. Ήταν ωραίο όσο κράτησε για να δούμε τώρα τι θα γίνουμε. Και αυτό είναι ένα πράγμα πολύ μεταδοτικό γιατί όλοι οι άλλοι μαθητές τον ακολουθούν σε αυτή την επιστροφή στην παλιά καθημερινή ζωή. Η προηγούμενη εμπειρία τους ως μαθητές ενός κοινού δασκάλου τους και η κοινή ζωή είχε αφήσει στη ζωή τους βαθιά τα σημάδια τους συνέδεε η φιλία της συνύπαρξης και της αλληλεγγύης η αίσθηση της κοινής τύχης. Με τον Ιησού ήταν δύσκολα αλλά επιδιώκαμε κάτι ελπίζαμε σε κάτι, τώρα τι κάνουμε; Είναι μια κατάντια νοιώθουν άδειοι. Από δίπλα έρχεται η αποτυχία, μια νύχτα ψάρευαν χωρίς επιτυχία.
Ιησούς πηγαίνει να τους βρει μέσα σ’ αυτήν την κατάσταση που ζουν έχουν την ανάγκη του. Πηγαίνει να τους βρει.
Ένας άγνωστος στην παραλία τους περιμένει και τους καλεί να επιμείνουν: «Ρίξτε το δίχτυ στη δεξιά πλευρά του σκάφους και θα βρείτε». Εκείνοι δύσκολα τον αναγνωρίζουν, όμως η αγαπά συμπληρώνει των αισθήσεων τα κενά. «Λέει τότε στον Πέτρο ο μαθητής εκείνος που ο Ιησούς τον αγαπούσε: «Ο Κύριος είναι!». Η διορατικότητα της αγάπης, έκανε τον Ιωάννη να αναγνωρίσει στον άγνωστο τον Αναστημένο Ιησού. Ο Ιησούς μας προσκαλεί να πιστέψουμε ότι μετά τη νύχτα η αυγή θα ανατείλει ξανά. Η αγάπη παραμένει πιστή, γιατί δεν μπορεί να αρνηθεί τον εαυτό της (πρβλ. Β' Τιμ. 2:13).
Το σημαντικό πράγμα στην πνευματική ζωή (στην πρακτική της προσευχής και την πνευματικής μελέτης για παράδειγμα), δηλαδή στη σχέση με τον Ιησού, δεν είναι η γονιμότητα και η παραγωγικότητα: να κάνεις και να πετύχεις πράγματα , αλλά να μην σταματήσει το ψάρεμα, της προσπάθεια στο να καλλιεργείς αυτή τη σχέση όσο στεγνή και αν σου φαίνεται ότι είναι. Η «σκοτεινή νύχτα» είναι αναπόφευκτη, όπως η αποτυχία και η κούραση. Ένα δοχείο μπορεί να γεμίσει μόνο επειδή είναι άδειο. Δεν ψάχνουμε το αποτελέσματα, γιατί η μόνη επιτυχία είναι να μην εγκαταλείψουμε τον αγώνα ακόμη και όταν όλα φαίνονται άχρηστα και το πραγματικό θαύμα θα συνίσταται στο να επιμένουμε ξανά και ξανά. Και αν έρθει ένα αποτέλεσμα, τότε θα είναι δώρο, όχι προϊόν προσπάθειας. Απλά πρέπει να πάμε για ψάρεμα, τις νύχτες και στη σιωπή. Και περίμενε να ξημερώσει μια νέα αυγή. Όταν ξημερώνει, ένας άγνωστος τους καλεί να επιμείνουμε: «Ρίξτε το δίχτυ στη δεξιά πλευρά του σκάφους και θα βρείτε». Ο Ιησούς μας προσκαλεί να πιστέψουμε ότι μετά τη νύχτα η αυγή θα ανατείλει ξανά. Και η βάρκα γεμίζει ψάρια.