Β΄ κύκλος, 2η Κυριακή της Τεσσαρακοστής. Η Τεσσαρακοστή είναι η πορεία προς την Μεταμόρφωση. Μκ 9, 2-10

Κυριακή  28 Μαρτίου 2021

Οι δύο πρώτες  Κυριακές της Τεσσαρακοστής μας περιγράφουν την πνευματική διαδρομή της ζωής του μαθητή του Ιησού. 

Την πρώτη Κυριακή, ας την ονομάσουμε «Κυριακή των πειρασμών»,   ο Ιησούς  μας  δείχνει το δρόμο και τον τρόπο για  να ξεπεράσουμε  την έρημο των αμφιβολιών,  των  δοκιμασιών και των πειρασμών, ακόμα και όταν τα πάντα φαίνονται να είναι χωρίς μέλλον. 

Την δεύτερη η σημερινή  μας λέει αν «Αλλάξτε  νοοτροπία» και με «εμπιστευτείτε  και ζήστε μαζί μου το Ευαγγέλιο. Τότε μαζί,  θα φτάσουμε στο όρος της Μεταμόρφωσης, στην Ανάσταση.»

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο  9, 2-10

' Υστερα από έξι μέρες, παίρνει ο Ιησούς τον Πέτρο και τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και τους οδηγεί σε ένα υψηλό βουνό, μόνους ιδιαιτέρως. Και μεταμορφώθηκε μπροστά τους, και τα φορέματά του έγιναν λαμπερά, πολύ άσπρα, τέτοια που κανένας βαφέας πάνω στη γη δεν μπορεί να τα λευκάνει τόσο. Τους παρουσιάσθηκε ο Ηλίας μαζί με το Μωυσή και συνομιλούσαν με τον Ιησού. Μίλησε τότε ο Πέτρος στον Ιησού και του είπε: "Ραββί, είναι καλό για μας να μείνουμε εδώ. Ας κάνουμε τρεις σκηνές: μια για σένα, μια για το Μωυσή και μια για τον Ηλία" Δεν ήξερε, πράγματι, τι έλεγε, γιατί ήταν τρομοκρατημένοι. ' Ηλθε τότε μια νεφέλη που τους τύλιξε στη σκιά της και μια φωνή ήλθε απ'τη νεφέλη: "Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός. Αυτόν να ακούτε". Κι αμέσως, ρίχνοντας το βλέμμα γύρω δεν είδαν πια κανένα, αλλά μόνο τον Ιησού μαζί τους.

Ενώ κατέβαιναν από το βουνό, τους έδωσε εντολή να μη διηγηθούν σε κανένα όσα είδαν, παρά μόνο όταν ο Υιός του ανθρώπου θα αναστήνονταν απ' τους νεκρούς. Συγκράτησαν αυτά τα λόγια, συζητώντας μεταξύ τους τι θέλει να πει με το "θα αναστήνονταν απ' τους νεκρούς". 

                                                                                                    Λόγος του Κυρίου 

Η ζωή του μαθητή,  ξεκινά  με μια ελεύθερη και υπεύθυνη προσωπική επιλογή, την οποία βιώνει, με αποφασιστικότητα   όσο επίπονη και αν είναι. Συνάμα είναι και μια χαροποιός  προσπάθεια, γιατί ζώντας με τον Ιησού,    ελευθερώνεται το φως και την ομορφιά που ο Δημιουργός έβαλε μέσα στον καθένα και  που  εμείς  το επισκιάσαμε και τώρα, ο  Χριστός, μας το αποκαλύπτει και η λάμψη του μας μεταμορφώνει.

Σ’ αυτή την πορεία υπάρχουν στιγμές δύσκολες που θα θέλαμε να τις αποφύγουμε και άλλες ,  χαρούμενες που,  όπως ο ΄Αγιος  Πέτρος στο “όρος της μεταμόρφωσης”,  που θα θέλαμε να σταματήσουμε το χρόνο και να μείνουμε μόνο σ’ αυτές. 

Και για τις δύο περιπτώσεις  το γεγονός της  Μεταμόρφωσης του   Ιησού, μας λέει: μέ την Ανάσταση οι δύσκολες στιγμές θα δικαιωθούν και θα μεταμορφωθούν και οι  ευχάριστες θα διευρυνθούν και θα μεγιστοποιηθούν,   αρκεί  να επιμείνουμε στην συνοδοιπορία με τον Ιησού και να συνεχίζουμε  τις δύσκολες να  τις βιώνουμε με εμπιστοσύνη στο Χριστό  τότε θα έχουμε  μια πρόγευση  του τι μας περιμένει με την Ανάσταση ˙ και αυτό να μας  δίνει κουράγιο και ελπίδα  για να συνεχίσουμε να ζούμε την χαρμολύπη αυτής της ζωής.  

Η Μεταμόρφωση του Ιησού,  μας παραπέμπει στην Ανάσταση, και είναι για μας το φίλτρο μέσα από το οποίο ο μαθητής του Ιησού  μπορεί να διαβάσει το νόημα όλων  των δυσκολιών, ακόμη και την εμπειρία της “σιωπής  του Θεού”  και του Σταυρού.

Πιστεύω δεν σημαίνει  κάνω “μια σκηνή” και κατοικώντας κάτω από την σκέπη της  είμαι ήσυχος ότι κατάκτησα το επιθυμητό. Πιστεύω  σημαίνει " ακούω" τον Αγαπημένο Υιό:  «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός· αυτόν ν’ ακούτε». Το πρώτο καθήκον του Μαθητή  είναι«Να ακούει τον Γιό και να ζει με τον Γιό» , ώστε  να  καταλάβει τι είναι και πιο το εύρος της μετάνοιας , ώστε να ανταποκριθεί στο κάλεσμα  για  αλλαγή νοοτροπίας που θα τον οδηγήσει στο ευαγγέλιο και θα ζήσει  την Μεταμόρφωση.

Κανείς δεν μπορεί να πει ότι ακούει τον Υιό πόσο μάλλον ότι τον γνωρίζει , όταν κατασκευάζει μια σκηνή και για να μείνει μόνος του ή με λίγους έστω εκλεκτούς   στην κορυφή του βουνού. Για να είναι η ακρόαση αληθινή και καρποφόρα χρειάζεται να κατεβούμε από το Όρος, και να πάρουμε στα σοβαρά το Λόγο του Γιού και να τον βιώσουμε  μέσα στη  σκληρή  πραγματικότητα της καθημερινότητας . Μια  ακρόαση αγάπης. Είναι πραγματικά  δύσκολο να αγαπά κάποιος κάτι έτσι όπως υπάρχει  το τι υπάρχει τις πιο πολλές φόρες δυστυχώς αυτό που θα θέλαμε  να υπάρχει . Ο χριστιανισμός είναι να ζω, όπως ζει ο Χριστός, να ακολουθώ τα βήματα του και όχι το να ζω όπως μου αρέσει διαλέγοντας από το κήρυγμα του ότι μου αρέσει . Η προσευχή μας πρέπει να  είναι, "Βοήθησε με να αγαπήσω αυτό που τώρα βιώνω, ακόμα κι αν δεν το έχω εγώ επιλέξει, ακόμα κι αν δεν μου αρέσει ωστε να το μεταμορφώσω σε εν Χριστώ Ζωή .  

Στην καθημερινότητα του μαθητή, υπάρχει και ένα άλλο όρος  που πρέπει να το βιώσει  και να το ξεπεράσει, εκείνο του πάθους για να φτάσει στην Ανάσταση.  Το Πάθος και η Ανάσταση είναι συνυφασμένα. 

Η Μεταμόρφωσης, χωρίς την εν Χριστώ αλλαγή του τρόπου σκέψης,  που οδηγεί σε έναν  καινούργιο τρόπο εκτίμησης των πραγμάτων γύρω μας, που μπορεί να είναι επίπονη αλλά οδηγεί τον μαθητή να προσεγγίσει  το  μυστήριου του Θεού και του ανθρώπου, ώστε μαζί με τον  ΄Αγιο Παύλο να μπορεί να αναφωνήσει : «Αν ο Θεός είναι μαζί μας ποιος θα είναι εναντίον μας ;» . 

Ακόμη και αυτή η κοινωνική, ηθική και οικονομική και υγειονομική κρίση που ζούμε σήμερα  και που ακόμη δεν ξέρουμε που μπορεί να οδηγήσει, μπορεί να μεταμορφωθεί σε σοφία που θα ανοίξει τα μάτια μας για να δούμε ότι η οικονομία  και η πολιτική  είναι παντού αλλά δεν είναι το πάν και χρειάζεται το γρηγορότερο να αποκτήσουν ένα ανθρώπινο πρόσωπο ώστε  τόσο η πολιτική όσο και η οικονομία να πασχίζουν για τον καθημερινό άνθρωπο και όχι για την απόκτηση μεγαλύτερης εξουσίας και περισσότερου πλούτου. Η ανθρωπότητα χρειάζεται ένα νέο ήθος