Άνθρωπος είναι υιός και όχι σκλάβος. Β΄ Κύκλος 9η Τακτική Κυριακή (Μκ 2,23-3,6)

Κυριακή 7 Μαρτίου 2021
Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι δεν χάνουν την ευκαιρία να κάνουν δύσκολη τη ζωή του Ιησού  και των μαθητών του. Τώρα μάλιστα που τους έπιασαν επ’ αυτοφόρω να παραβιάζουν ότι το πιο ιερό έχουν οι Ιουδαίοι , την ολοκληρωτική αργία του Σαββάτου,  ένα νόμο που γι’ αυτούς ισοδυναμεί με την ταυτότητα τους και η παραβίαση του όποιου εκλαμβάνεται ως προδοσία. Ο Ιησούς, βεβαία τους άπαντα  όχι τόσο για να υπερασπιστεί τους μαθητές του,  όσο για να καταδικάσει  τη νοοτροπία τους που κάνει το νόμο αυτοσκοπό και θυσιάζει της ουσία στη λογικής της καθαρής τυπικότητας. Ας ακούσουμε τον ευαγγελιστή Μάρκο πως μας μεταφέρει αυτό το επεισόδιο:

Από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο  (Μκ 2,23-3,6)

Συνέβη κάποιο Σάββατο να βαδίζει ο Ιησούς μέσα από σπαρμένα χωράφια, κι οι μαθητές του, ενώ περπατούσαν, έτριβαν στάχυα και έτρωγαν τους σπόρους. Οι Φαρισαίοι τότε του έλεγαν: «Κοίτα, κάνουν το Σάββατο κάτι που δεν επιτρέπεται από το νόμο». «Ποτέ δε διαβάσατε στη Γραφή», τους λέει, «τι έκανε ο Δαβίδ, όταν βρέθηκε στην ανάγκη και πείνασε αυτός κι οι σύντροφοί του; Μπήκε στο ναό του Θεού τον καιρό που αρχιερέας ήταν ο Αβιάθαρ κι έφαγε τους άρτους της προθέσεως, που δεν επιτρέπεται από το νόμο να τρώνε παρά μόνον οι ιερείς, κι έδωσε μάλιστα και σ’ αυτούς που ήταν μαζί του». Και τους έλεγε ο Ιησούς: «Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο· όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο. Συνεπώς ο Υιός του Ανθρώπου εξουσιάζει και το Σάββατο». 
Ο Ιησούς μπήκε πάλι στη συναγωγή. Εκεί ήταν ένας άνθρωπος με παράλυτο χέρι, κι όλοι πρόσεχαν να δουν αν θα τον θεραπεύσει την ημέρα του Σαββάτου, για να τον κατηγορήσουν. Λέει τότε στον άνθρωπο με το παράλυτο χέρι: «Σήκω κι έλα εδώ στη μέση». «Επιτρέπει ο νόμος», τους ρωτάει, «να κάνει το Σάββατο κανείς καλό ή να κάνει κακό; Να σώσει μια ζωή ή να την αφήσει να χαθεί;» Αυτοί σιωπούσαν. Κι αφού έριξε σ’ όλους μια ματιά με οργή, λυπημένος πολύ για την πώρωση της καρδιάς τους, λέει στον άνθρωπο: «Τέντωσε το χέρι σου». Εκείνος το τέντωσε, κι έγινε καλά το χέρι του σαν το άλλο. Βγήκαν έξω οι Φαρισαίοι κι αμέσως συσκέφθηκαν με τους Ηρωδιανούς και πήραν απόφαση να τον εξοντώσουν. 
Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς θέλει  οι ακροατές του να ξεφύγουν από την λογική της καθαρής τυπικότητας και της εξωτερικής ορθότητας, και να υπερασπίζονται την αξία του Σαββάτου για αυτό που πραγματικά που θεσπίστηκε:  να προασπίσει, να προστατέψει και να προωθήσει  την αξιοπρέπεια του: ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν είναι αυτό  που παράγει, αλλά εκείνο για το οποίο είναι πλασμένος  δηλαδή  «εικόνα και ομοίωση του Θεού».    

Η ημέρα του  Σαββάτου και για μας η Κυριακή υπάρχει για να μας θυμίζει πρώτα  τη χαρά της Αναστάσεως του Κυρίου και την μεγάλη αλήθεια ότι:  μια μέρα την  εβδομάδα, οι άνθρωποι διακηρύττουν ότι είναι ελεύθεροι από την δικτατορία του «είμαστε αυτό που κάνουμε και αξίζουμε επειδή παράγουμε». Δεν αξίζουμε για το τι παράγουμε αλλά  για το τι είμαστε: «Εικόνα και ομοίωση του Θεού, διαχειριστές και καλοί συντηρητές της δημιουργίας του». 
Ο Ιησούς με την απάντησή μας λέει : «Αν θέλετε να είστε ευτυχισμένοι, πρέπει να μάθετε να έχετε έναν σωστό προσανατολισμό και ένα σίγουρο σημείο αναφοράς και ακλόνητο στήριγμα , αλλά για να υπάρξει ο σωστός χρειάζεται και η σωστή διάκριση των πνευμάτων ».  Ο Νόμος προσπαθεί να ελέγξει  το κακό, δεν μπορεί να θεραπεύσει το κακό  το πολύ να προτείνει κάποια σωστή προοπτική για να αποφευχθεί εν μέρει.  Νόμος και οι κανόνες  και δεν πρέπει να  καταντήσουν ηθικολογίες .

Τελικά ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που στην εποχή μας οι παραδοσιακές θρησκείες και πιο ειδικά όσο αφορά εμάς τους χριστιανούς, παραμερίζονται και αντικαθιστώνται από προσωπικές   θρησκείες τύπου καλαθιού σούπερ μάρκετ όπου ο καθένας βάζει ότι του αρέσει και για τον ίδιο είναι σωστό,  γιατί  έχουμε μεταδώσει μια πίστη μουντή που αποτελείται από εντολές, κανόνες, μερικές φορές και φοβέρες και πολλές  ηθικολογίες που τελικά κρύβουν το χαρούμενο φως  του μηνύματος  του Ευαγγελίου που είναι η χαρά της ελευθερίας. 

Ο χριστιανισμός τελικά μπορεί να περνά από το πάθος και το Σταυρό άλλα  η ουσία του βρίσκεται στη χαρά της Ανάστασης: στη Νέα Ζωή  και της Ανάληψης: να ζησει τη Νέα ζωή μέσα σένα Θεϊκό περιβάλλον

Ο άνθρωπός δεν είναι ένα αναλώσιμο ον που αξίζει επειδή παράγει και αξίζει όσο η οικονομία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα το εκτιμά. Ο άνθρωπος αξίζει γιατί μπορεί και βγαίνει από το εαυτόν του που τον υπέρ αγάπα και του λέει εσύ είσαι το κέντρο όλων και οι άλοι είναι για σένα , και πάει προς συνάντηση του συνάνθρωπο του για να τον αγαπήσει όσο και τον εαυτόν.  
Και τη δύναμη μιας τέτοιας εξόδου τη βρίσκει στην δύναμη της  αγάπης που ο Θεός τον έχει προικίσει.