Κυριακή 24-1-2021
Ο Ευαγγελιστής αρχίζοντας την αφήγηση του Ιεραποστολικού έργου του Ιησού, μάς δίνει μια χρονολογική υπόδειξη «Μετά τη σύλληψη του Ιωάννη» και μια γεωγραφική, «επέστρεψε στη Γαλιλαία». Ο Ιησούς παίρνει τη σκυτάλη από τον Ιωάννη , και αρχίζει την δική του αποστολή του, γιατί ο Λόγος του Θεού δεν μπορεί να φυλακιστεί.
Από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (1,14-20)
Περνώντας στην όχθη της θάλασσας της Γαλιλαίας, είδε το Σίμωνα και τον Ανδρέα, τον αδελφό του Σίμωνα, που έριχναν το δίχτυ στη θάλασσα. 'Ηταν, πράγματι, ψαράδες. Κι ο Ιησούς τους είπε: "Ακολουθείστε με και εγώ θα κάμω να γίνετε ψαράδες ανθρώπων". Κι αμέσως, αφήνοντας τα δίχτυα, τον ακολούθησαν. Και πηγαίνοντας λίγο πιο πέρα, είδε τον Ιάκωβο, το γιο του Ζεβεδαίου και τον Ιωάννη τον αδελφό του κι αυτούς μέσα στο πλοιάριο να τακτοποιούν τα δίχτυα. Κι αμέσως τους κάλεσε. Κι εκείνοι άφησαν τον πατέρα τους το Ζεβεδαίο μέσα στο πλοιάριο με τους μισθωτούς, και τον ακολούθησαν.
Λόγος του Κυρίου.
Η πρώτη φράση της σημερινής ευαγγελικής περικοπής δεν είναι απλά μια γεωγραφική και μια χρονολογική πληροφορία, ούτε μια απλά θεολογική περίληψη του περιεχόμενου της διδασκαλίας του Ιησού. Πάνω από όλα αυτά είναι μια υπαρξιακή διαπίστωση και πολίτικη τοποθέτηση. Είναι μια πρώτη σύγκρουση μεταξύ της όποιας εξουσίας και του Απεσταλμένου του Θεού. Και μια διαπίστωση κάθε φορά που ο Λόγος του Θεού φαίνεται να πνίγεται ο Θεός κάνει να φανεί μια ακόμη πιο δυνατή φωνή.
Ο Ιησούς αρχίζει κήρυγμα του, όχι από κέντρο του ιουδαϊσμού, την Ιερουσαλήμ αλλά από την περιφέρεια την Γαλιλαία, την οποία οι θρησκευτικές αρχές της Ιερουσαλήμ την λόγιαζαν λίγο-πολύ αιρετική. Ούτε από κάποιο ιερό τόπο, τον περίβολο του Ναού ή μια συναγωγή, άλλα στις όχθες της λίμνης όπου η καθημερινή ζωή και ο ανθρωπινός μόχθος ξετυλίγονται, και μάλιστα ανάμεσα στους ανθρώπους μια κοινωνικής ομάδας, τους ψαράδες, που ευλαβείς της εποχής του, περιφρονούσαν γιατί λόγω επαγγέλματος τους ήταν σχεδόν αδύνατο να εκπληρώσουν τον Νόμο. Μάλιστα μεταξύ αυτών διαλέγει τους πρώτους μαθητές του.
«Κήρυττε το ευαγγέλιο του Θεού», διαλαλούσε τα καλά νέα ΄που έρχονται από το Θεό. Και ποια είναι τα καλά νέα του Θεού; Ότι ο Θεός είναι διαφορετικός από τον τρόπο που τον παρουσίαζαν οι ιερείς. Είναι ένας εντελώς διαφορετικός Θεός. Δεν είναι ένας Θεός που ζητά, αλλά ένας Θεός που δίνει. Δεν είναι ένας Θεός που τιμωρεί, αλλά Θεός που συγχωρεί, όχι απλά ένας καλός Θεός, αλλά ο αποκλειστικά καλός Θεός. Ένας Θεό που απελευθερώνει από κάθε προκατάληψη, που αφαιρεί φράκτες, που θεραπεύει κάθε είδους πληγές, που καλεί τον άνθρωπο να μοιραστεί μαζί του τη ζωή. Θέλει ελεύθερους συνεργάτες και όχι κόλακες και δούλους και δεν γυρίζει την πλάτη στα ατίθασα παιδιά του.
Με τον Ιησού αρχίζει μια καινούργια εποχή και όχι μια εποχή αλλαγών της ήδη παρούσας κατάστασης.
Γι αυτό και η επόμενη φράση του είναι επιτακτική «Μετανοείτε και πιστεύετε στο
Ευαγγέλιο».
Η Βασίλεια του Θεού είναι ένα κάλεσμα να συνειδητοποιήσουμε ότι αν θέλουμε μπορούμε από τώρα να είμαστε ευτυχισμένοι, από τώρα που είμαστε βυθισμένοι στην ατέλεια των πραγμάτων και των γεγονότων της ιστορίας μας.
Μας ζητιέται όμως αν είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε πίσω μια κατάσταση που τη γνωρίζουμε και ίσως εν μέρη μας ικανοποιεί και έχουμε μάθει να ζούμε, για να δεχτούμε κάτι το καινούργιο και να ανασυγκροτηθούμε.
Το αφήνω πίσω και να ακολουθώ είναι ρήματα που περιγραφούν σημαντικές υπαρξιακές επιλογές που πρέπει κάποιος να κάνει, όχι για να σκλαβωθεί σε κάποιον, αλλά για να συνεργαστεί μαζί σου και να φτάσει σε μια νέα κατάσταση ζωή
Ο Ιησούς καλεί. Καλεί τόσο σε νέες επιλογές ζωή, όσο σε νέες επιλογές μέσα στην ήδη υπάρχουσα ζωή που ζει κάποιος . Όπως με το κάλεσμα των μαθητών δεν τους ζήτησε να αφήσουν το επάγγελμά τους, άλλα να τους δώσε νέους ορίζοντες.
Το ευαγγέλιο είναι σαν το μισό γεμάτο ποτήρι, τα καλά νέα είναι μπορούν κρύβονται ήδη στη ζωή μας. Αλλά το καλό σχεδόν ποτέ δεν κάνει είδηση ξεχωριστά που πολύ προσπαθούν με κάθε τρόπο να το δυσφημίσουν.
Ο Σιμων ο Ανδρέας ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος που “ άφησαν τον πατέρα τους και το πλοιάριο με τους μισθωτούς, και ακολούθησαν τον Ιησού” δεν τον ακολούθησαν επειδή ένοιωσαν ικανοί και άγιοι, αλλά τον ακολούθησαν για να μάθουν να είναι ικανοί και άγιοι, ξεχωριστοί . Η χριστιανική ζωή είναι ένα ταξίδι που προκύπτει από μια απόφαση που πρέπει συνειδητά να πάρει κάποιος.
Και στην εποχή μας όλα μας “φαίνονται μαύρα”. Και ενώ νοσταλγούμε την επιστροφή στην κανονικότητα, ωστόσο αντιλαμβανόμαστε ότι δεν πρόκειται να γίνει. Μας κάνει να απορούμε τι θα γίνει και μην μπορώντας να το προδιαγράψουμε μας προκαλεί ανησυχία αγωνιά και φόβο. Στο σημερινό ευαγγέλιο μας προτρέπει μην φοβάστε ο Θεός θα κάνει να βλαστίσει το καλό που υπάρχει στον καθένα. Φτάνει να είστε έτοιμοι και να φανείτε ικανοί να ανταποκριθείτε.
Δες ακόμη: https://ienoriamou.blogspot.com/2018/01/3-114-20.html#more