Μια πορεία που ακολουθεί μια δική της Λογική :
η Δύναμη είναι στην υπηρεσία
Ο Ιησούς βλέπει το κλίμα γύρω του να γίνεται όλο πιο εχθρικό για αυτόν και καταλαβαίνει ότι -αργά ή γρήγορα-, εφ’ όσον συνεχίζει με τον τρόπο της ζωής του και το περιεχόμενο στη διδασκαλία του, να αμφισβητεί το πολιτικό και θρησκευτικό κατεστημένο του τόπου του, ότι το τέλος θα είναι βίαιο, και μια πρώτη φορά προειδοποιεί τους μαθητές του. Αυτό διαβάσαμε την περασμένη Κυριακή (Μκ 8, 31-33).
Μια πορεία που ακολουθεί μια δική της Λογική :
η Δύναμη είναι στην υπηρεσία
η Δύναμη είναι στην υπηρεσία
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μάς παρουσιάζει τον Ιησού να προειδοποιεί για δεύτερη φορά τους μαθητές του για το επικείμενο πάθος του, αλλά και για την Ανάστασή του.
Και τώρα, όπως και την πρώτη φορά, οι μαθητές του φοβούνται γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε να δεχτούν έναν Μεσσία που υποφέρει και πεθαίνει. Εκείνοι συνεχίζουν να ονειρεύονται με έναν ένδοξο Μεσσία (Mτ 16, 21-22) και τι θέση θα έχουν δίπλα του.
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (Μκ 9,30-37)
Κι έφθασαν στην Καφαρναούμ. 'Οταν έφθασαν στο σπίτι, τους ρώτησε: "Τι συζητούσατε στο δρόμο;" Εκείνοι σιωπούσαν, γιατί στο δρόμο συζητούσαν μεταξύ τους για το ποιός είναι ανώτερος. Τότε ο Ιησούς κάθισε και φώναξε τους Δώδεκα και τους είπε: "Αν κάποιος θέλει να είναι πρώτος, να είναι τελευταίος απ' όλους και υπηρέτης όλων". Και πήρε ένα παιδί, το έστησε στη μέση και αγκαλιάζοντάς το τους είπε: "'Οποιος δεχθεί ένα τέτοιο παιδί στο όνομά μου, δέχεται εμένα. Κι όποιος δέχεται εμένα, δεν δέχεται εμένα, αλλά εκείνον που με έστειλε".
Λόγος του Κυρίου
Ο Ιησούς, λοιπόν, είχε εντάξει στη ζωή του τον βίαιο θάνατό του, μιας και αποφάσισε να μείνει μέχρι τέλους πιστός στην πορεία που διάλεξε: αγάπη για το Θεό και για τους ανθρώπους, και αγάπη, ευσπλαχνία και δικαιοσύνη, μεταξύ των ανθρώπων.
Ήθελε να μυήσει και τους μαθητές του σε αυτή την πορεία, επειδή όλα έδειχναν ότι δεν την συμμερίζονταν. Έβλεπαν διαφορετικά τα πράγματα. Πίστευαν ότι, ακολουθώντας τον Ιησού, θα είχαν ένα λαμπρό μέρος -και μέλλον- μπροστά τους. Αντιμετώπιζαν με φόβο τις προειδοποιήσεις του Ιησού, αλλά και δεν τις πολυπίστευαν. Ήταν σαν να έλεγαν: “Εντάξει, το καταλάβαμε: θα πεθάνεις, αλλά μετά από εμάς που είμαστε οι διάδοχοί σου ποιός θα είναι ο μεγαλύτερος που θα σε διαδεχτεί;”. Ο ευαγγελιστής σημειώνει: «δεν κατάλαβαν τι τους είπε και φοβούνταν να τον ρωτήσουν».
Και σε μας ακόμη σήμερα επιπλέει περιρρέει μια παρόμοια νοοτροπία και αντίληψη ζωής το εγωκεντρικό συμφέρον: «ακολουθώ τον Ιησού, αλλά τι έχω να κερδίσω;» ή ακόμη γιατί να κάνω το καλό, αφού οι άλλοι δεν το εκτιμούν; ποιο το όφελός μου;
Ακόμη και σήμερα αυτή η μαγιά των Φαρισαίων και του Ηρώδη, όπως την χαρακτήριζε ο Ιησούς (Μκ 8,15) υπάρχει και μας επηρεάζει.
Είναι κυρίαρχη ιδεολογία. Μια προπαγάνδα, του καταναλωτισμού, της ανταγωνιστικότητας, της δύναμης της προβολής, της ηδονής και της απόλαυσης μυθιστορημάτων, των παιχνιδιών, όλα αυτά έχουν βαθιά επίδραση στον τρόπο σκέψης και δράσης μας. Όπως και οι μαθητές του Ιησού, και εμείς δεν είμαστε πάντα σε θέση να διατηρήσουμε μια κριτική στάση πριν από την εισβολή αυτής της μαγιάς.
Αυτό είναι που ο Ιησούς προσπαθεί να ξεριζώσει σιγά-σιγά από τους μαθητές του για να τους προετοιμάσει, προκειμένου όταν θα χρειαστεί, να αντιμετωπίσουν το σκάνδαλο του θανάτου του. Θέλει να τους μυήσει σε μιαν αντίληψη της ζωής ως υπηρεσία για το κοινό καλό και όχι ανεξάρτητα από το κοινό καλό, μια ζωή ως υπηρεσία και προσφοράς, άρα θυσίας.
Η υπηρεσία των άλλων: η αξία και η αυθεντία κάποιου, για το μαθητή του Χριστού, δεν εξαρτάται από την εργασία που κάνει, από τη μόρφωσή του, τα πράγματα που κατέχει, ούτε από τις όποιες επιτυχίες του ή τα μεγαλεία που κατέχει λόγω της καταγωγής του κλπ. Η αξία και η αυθεντία κάποιου, για τον πραγματικό μαθητή του Χριστού, έγκειται στην υπηρεσία προς τους άλλους και πως σε αυτό έχει ως μοναδικό πρότυπο τον Ιησού.
