Μια πορεία Πίστεως ; Αν κάποιος θέλει να ακολουθεί πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί.
Ο Ιησούς δίδασκε με τις ερωτήσεις του και με αυτές έκανε τους ακροατές του να ξυπνούν από το τέλμα της καθημερινότητας και να αναζητούν κάτι το καλύτερο. ΄, Έσπρωχνε τους ακροατές του προς την Βασιλεία του Θεού, προς την Πίστη και την αμέριστη εμπιστοσύνη στο Θεό που εκείνος αποκαλύπτει, προς την κατανόησή της «μεταφράζοντάς την» ως καθημερινό βίωμα. Δεν είναι τυχαίο που στο ευαγγέλιο κατά Ιωάννη ένας από τους πρώτους λόγους που απευθύνει προς τους ανθρώπους είναι : «τι ζητάτε;» (Ιω 1,38)
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι το κέντρο του ευαγγελίου του Μάρκου· είναι το σημείο καμπής αλλά και κρίσης κατά το οποίο πρέπει να παρθούν αποφάσεις και να γίνουν επιλογές, να χωριστούν τα σκύβαλα από το κριθάρι.
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο (8,27-35)
Βγήκε ο Ιησούς και οι μαθητές του στα χωριά της Καισαρείας του Φιλίππου. Και στο δρόμο ρώτησε τους μαθητές του λέγοντάς τους: "Ποιός λένε οι άνθρωποι ότι είμαι;" Κι αυτοί του απάντησαν: "Ο Ιωάννης ο Βαφτιστής και άλλοι ότι είσαι ο Ηλίας, ενώ άλλοι ότι είσαι ένα από τους προφήτες". Κι εκείνος πάλι τους ρώτησε: "Εσείς ποιός λέτε ότι είμαι;" Του αποκρίθηκε τότε ο Πέτρος: "Εσύ είσαι ο Χριστός". Τους έδωσε τότε αυστηρή εντολή να μη μιλήσουν σε κανένα για κείνον.Κάλεσε τότε τον κόσμο μαζί με τους μαθητές του και τους είπε: "Αν κάποιος θέλει να ακολουθεί πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί. Διότι εκείνος που θέλει να σώσει την ζωή του, να τη χάσει. Κι αν κάποιος χάσει τη ζωή του για μένα και το ευαγγέλιο, θα τη σώσει.
Λόγος του Κυρίου
Ο Ιησούς προσκαλούσε και ζητούσε από τους ακροατές του, κυρίως από τους μαθητές,
να βάλουν στο κέντρο της ζωής τους το Θεό ως Πατέρα,
και η μεταξύ τους σχέση και συνύπαρξη να αγαπά ο ένας τον άλλο ανιδιοτελώς, στην βία να μην απαντούν με βία αλλά με πραότητα,
να μην κάνουν τα πάντα για να αποκτήσουν δύναμη και εξουσία ,
να αντιλαμβάνονται η δυναμη και την εξουσία ως υπηρεσία προς τον άλλο κοκ.
Γι αυτό και ο πρώτος ενθουσιασμός του πλήθους για το πρόσωπο του μειωνόταν συνεχώς.
Ο Ιησους αρχίζει την διδασκαλία του κατά τον προσφιλή του τρόπο, με μια ερώτηση. για προκαλέσει την αυτοσυγκέντρωση και το κριτικό πνεύμα των ακροατών του.
Με την ερώτηση, “Ποιος λένε οι άνθρωποι ότι είμαι ; ”. Ο Ιησούς, προσπαθεί να κάνει τους ακροατές και τους μαθητές να συνειδητοποιήσουν το πως τον αντιλαμβάνονται και τι περιμένουν από αυτόν και γιατί μέχρι τώρα τον ακολουθούσαν.
Από τις απαντήσεις που του έδωσαν βγαίνει το συμπέρασμα ότι το μεγάλο πλήθος βλέπει στο πρόσωπο του έναν προφήτη!, όπως τους γνώριζαν από την από παλιά, θρησκευτική τους παράδοση. Ως κάποιο που υπερασπιζόταν τους αδυνάτους απέναντι στους εξουσιαστές, ως κάποιον που γεννούσε μια ελπίδα και την στήριζε για μια ζωή υποφερτή για τώρα και καλύτερη στο μέλλων.
Ακόμη και η ομολογία πίστεως του Πέτρου : που τόσο καιρό μοιράζεται τη ζωή μαζί του, “Εσύ είσαι ο Χριστός”, είναι μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν είναι ολοκληρωμένη. Τον προσδιορισμό «Χριστός», που δείχνει τη μεσσιανικότητα του Ιησού, ο Πέτρος την αντιλαμβάνεται όπως οι σύγχρονοί του δηλαδή ως μιας θριαμβευτική αποκατάσταση μιας εξουσίας που στις μέρες μας θα τη λέγαμε θεοκρατική και που θα έβαζε τα πράγματα στη θέση του. Εδώ είναι το σημείο κρίσης. Ο Ιησούς δεν έκανε ένα γκάλοπ για να δει την δημοτικότητα του και πως θα την αυξήσει αυτη είναι η αποφασιστική διαχωριστική γραμμή. Η μεσσιανικότητα του Ιησού πάει αντίθετα από αυτό που θέλουν οι πολλοί.
Ο Πέτρος είναι ο τύπος του ανά τους αιώνες μαθητή του Ιησού, που έχει πάντοτε τον πειρασμό να θέλει ο Χριστός να είναι στα μέτρα του μαθητή και να εκπληρώνει τις επιθυμίες του και όχι ο μαθητής να είναι στα μέτρα του Ιησού!
Χρειάζεται, λοιπόν, να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Χρειάζεται ένας φωτισμός εκ μέρους του Ιησού, μια στήριξη για να προχωρήσει σε μια κάθαρση. Είναι ανάγκη λοιπόν να υπάρξει μια διαπαιδαγώγηση την οποία ο Ιησούς αρχίζει άμεσα. Πράγματι, ο ευαγγελιστής σημειώνει ότι ο Ιησούς: « Άρχισε τότε να τους διδάσκει: "Πρέπει ο Υιός του ανθρώπου να πάθει πολλά και να αποδοκιμασθεί από τους πρεσβύτερους και τους άρχοντες . Αν κάποιος θέλει να ακολουθεί πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί. Διότι εκείνος που θέλει να σώσει την ζωή του, να τη χάσει. Κι αν κάποιος χάσει τη ζωή του για μένα και το ευαγγέλιο, θα τη σώσει».
Ο Ιησούς αρχίζει να διαπαιδαγωγεί διατυπώνοντας μια αρχή: Παρτε αποστασεις από το παρελθον και την είστε σκλάβοι του. Μέχρι τώρα υπολογίζατε ως επιτυχημένη και πλήρη μια ζωή όταν ήταν κτήμα σας, η εξουσία, η προβολή, η επιβολή -μικρή η μεγάλη- . Όταν μπορούσατε να χορταίνετε κάθε επιθυμία σας να κάνετε ότι θέλετε εφ’ όσον το μπορείτε και αυτό το υπολογίζατε ως άσκηση του δικαιώματος σας στην ελευθερίας σας. Τώρα κάντε στροφή και αρνηθείτε όλα αυτά : “ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί” στο κέντρο είναι ο σταυρός και αυτός οδηγεί στην Ανάσταση. Θα είστε πραγματικά παιδιά του Θεού που παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους και την πλάθουν στα πρότυπα του δάσκαλου. Ο απ. Ιάκωβος αυτή τη γραμμή, τη μεταφράζει πρακτικά λέγοντας ότι δεν φτάνει να συμπονούμε τους άλλους στη δυστυχία με λόγια τουλάχιστον ωραία και πειστικά, αλλά ότι χρειάζεται όπως ο Ιησούς να ενεργοποιηθούμε να σταθούμε μαζί με τον δυστυχή προκειμένου να ξεπεράσουμε μαζί την κακοτυχία του και αυτό σίγουρα θα μας κοστίσει αλλά αυτό είναι Αν κάποιος θέλει να ακολουθεί πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί. Διότι εκείνος που θέλει να σώσει την ζωή του, να τη χάσει. Κι αν κάποιος χάσει τη ζωή του για μένα και το ευαγγέλιο, θα τη σώσει”.