Β΄ Κύκλος 15η Τακτική Κυριακή

 Όταν η λιτότητα και  η φτώχεια  γίνονται συνώνυμο της πίστης και της ελευθερίας

Κυριακή  15 Ιουλιου 2018

         

Η επίσκεψη του Ιησού στην πατρίδα του, τη Ναζαρέτ,  ήταν μια αποτυχία.  Ο Ιησούς  δεν απογοητεύεται αλλά εστιάζει το ενδιαφέρον του “στους άλλους” και,  με το κήρυγμά του, ξεκινά τη  δημιουργία του Νέου Ισραήλ. Ο ευαγγελιστής Μάρκος περιγράφοντας τη ζωή του Ιησού,  βρίσκει την ευκαιρία  να περιγράψει και ποια θα πρέπει, κατ’ αναλογία,  να είναι η ζωή του μαθητή. 

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο  Ευαγγέλιο   6,7-13

Ο Ιησούς περιόδευε στα γύρω χωριά και δίδασκε. Κάλεσε τους δώδεκα μαθητές του κι άρχισε να τους στέλνει δύο δύο, δίνοντάς τους εξουσία να διώχνουν τα δαιμονικά πνεύματα.Τους παράγγειλε να μην παίρνουν τίποτε μαζί τους για το δρόμο: ούτε σακίδιο ούτε φαγητό ούτε χρήματα στο ζωνάρι τους παρά μόνο ένα ραβδί·να βάλουν σανδάλια στα πόδια τους και να μην πάρουν μαζί τους διπλά ρούχα.Τους έλεγε ακόμη: «Σ’ όποιο σπίτι φιλοξενηθείτε, εκεί να μένετε ώσπου να φύγετε από ’κείνο το μέρος.Και όσοι δεν σας δεχτούν και δεν ακούσουν το μήνυμά σας, όταν φεύγετε, τινάξτε τη σκόνη κάτω απ’ τα πόδια σας, για να υπάρχει μια μαρτυρία εναντίον τους. Σας βεβαιώνω πως την ημέρα της κρίσεως ο Θεός θα δείξει μεγαλύτερη επιείκεια για τα Σόδομα και τα Γόμορρα, παρά για την πόλη εκείνη».Οι μαθητές έφυγαν και κήρυτταν στους ανθρώπους να μετανοήσουν,και θεράπευαν πολλούς δαιμονισμένους. Άλειφαν με λάδι πολλούς αρρώστους και τους γιάτρευαν. 

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς  δεν θέλει παθητικούς θαυμαστές αλλά ενεργούς και άξιους συνεργάτες :      “ κάλεσε, (λοιπόν), τους Δώδεκα και άρχισε να τους στέλνει δύο δύο και τους έδινε εξουσία πάνω στα ακάθαρτα πνεύματα”. Τους αναθέτει  μια αποστολή και μια εξουσία, που τους καθιστά  μετόχους της αποστολής Του.        

“Τότε κάλεσε τους Δώδεκα και άρχισε να τους στέλνει”.

Συμπέρασμα πρώτο : Δεν είναι ο μαθητής που, με πολύ καλή θέληση, αρχίζει την  ιεραποστολή, είναι  o Ιησούς που καλεί, αναθέτει και εξουσιοδοτεί.  Το κάλεσμα δεν γίνεται βάσει των ικανοτήτων  του καλεσμένου· αν υποτεθεί ότι υπάρχει κάποιο κριτήριο αυτό  είναι η καλή  θέληση του καλεσμένου να απαντήσει.  Ακόμη  και στο πώς θα ξεδιπλώσει την αποστολή του ο καλεσμένος /ο μαθητής,  δεν καλείται αυτός  «να βγάλει και να δώσει» από τη δική του σοφία, αλλά να μεταφέρει και να μοιράζεται με τους ανθρώπους καλής θελήσεως που τον δέχονται, τη ζωή που έζησε με τον Ιησού, τα έργα που είδε, την διδασκαλία που άκουσε. 

“Δύο δύο”.   Όταν ο Θεός καλεί,  προσκαλεί   σε  μια πορεία  που αλλάζει τη ζωή και  σε ένα ταξίδι  που  πραγματοποιείται όχι μεμονωμένα αλλά σε κοινότητα ,με απώτερο σκοπό να δημιουργήσει μια νέα ανθρωπότητα.

“Τους παράγγειλε να μην σηκώνουν τίποτα στο δρόμο, παρά μόνο το ραβδί και τα σανδάλια : ούτε ψωμί, ούτε σακίδιο, ούτε χάλκινα νομίσματα στη ζώνη, αλλά να φορούν σανδάλια στα πόδια και να μη φορούν δυο χιτώνες” 

Συμπέρασμα δεύτερο: η εν γένει συμπεριφορά  πρέπει να αποδεικνύει  την αλήθεια ζωής των μαθητών, ότι πιστεύουν  στο Θεό Πατέρα και αφήνουν στην Πρόνοιά του τη ζωή τους. Η λιτότητα-φτώχεια   που ο Ιησούς συστήνει στους μαθητές του, δεν είναι αξία αυτή καθεαυτή, αλλά γίνεται λειτουργική και  απελευθερώνει τη ζωή του μαθητή από πολλά βαρίδια. Τον απαλλάσσει από το φόβο  ότι μπορεί κάτι να χάσει και εξαιτίας αυτού του φόβου  να αναγκάζεται να    παίρνει προφυλάξεις και να  γίνεται καχύποπτος,  επιφυλακτικός,  συντηρητικός  και να φροντίζει πως να περισώσει  τα λεγόμενα «κεκτημένα» με αποτέλεσμα  να μην  κοιτά μπροστά για να ανοίξει καινούργιους δρόμους.  Ο Θεός ενεργεί στο μέλλον.  Με αυτές τις υποδείξεις ο Ιησούς  προσπαθεί να  εμποτίσει τους μαθητές του με το πνεύμα της ελευθερίας που είναι αποτέλεσμα  της  πίστεως  προς τον Θεό. Ο μαθητής αισθάνεται ελεύθερος και δυνατός όχι  γιατί εμπιστεύεται τις προσωπικές του δυνάμεις  και τις ικανότητές του, αλλά επειδή ακουμπά  στην Πρόνοια του Θεού.  

Η αποστολή : “Τους έδωσε  εξουσία πάνω στα ακάθαρτα πνεύματα”.  Πνεύμα, σημαίνει ενέργεια · αν προέρχεται από το Θεό είναι άγιο/α  επειδή προωθεί το καλό και το δίκαιο, αν προέρχεται από αλλού είναι δύναμη που εμποδίζει την εξάπλωση του καλού και την επικοινωνία με το Θεό, είναι ακάθαρτο. Χρειάζεται λοιπόν μετάνοια και   ακολουθία του Ιησού, ώστε  να  αποκτήσει συν Χριστώ την κατάλληλη  νοοτροπία  για  να διακρίνει κάποιος τα πνεύματα. Το κήρυγμά τους (των μαθητών)  είναι ένας λόγος που αποκαλύπτει το κακό, όπου και όπως αυτό φωλεύει στην  ανθρώπινη ζωή και κοινωνία.

 "Σε όποιο σπίτι και αν μπείτε, εκεί να μένετε ωσότου βγείτε απ' την πόλη. Και όποιο μέρος δε σας δεχθεί ούτε σας ακούσουν, φεύγοντας από εκεί να αποτινάξτε και το χώμα κάτω από τα πόδια σας, για να είναι μαρτυρία εναντίον τους".

Ο Ιησούς συστήνει στους μαθητές του να αρχίζουν πάντοτε την αποστολή τους  υποθέτοντας ότι όλοι είναι διαθέσιμοι να τους δεχτούν, αλλά  δεν πρέπει να εκπλαγούν αν συναντήσουν και την απόρριψη. Η ατμόσφαιρα της ιεραποστολής είναι και τραγική  αφού ο Ιησούς  προβλέπει και την απόρριψη.  Η ιεραποστολή είναι ένας λόγος που σπέρνεται  και που προκαλεί υπαρξιακά, που επερωτά και  που ζητά άμεσες απαντήσεις που αλλάζουν τη ζωή,  άρα μπορεί να ενοχλήσει .

Τους συστήνει να μην χάνουν καιρό με εκείνους που δεν τους δέχονται ,  παρόλο που ο ίδιος είχε την υπομονή και την επιμονή να επιμείνει και να προσπαθήσει να μεταπείσει εκείνους που τον αποδιώχνουν:  Μην στεναχωριέστε για όσους δεν είναι διαθέσιμοι , πάντοτε υπάρχουν και άλλοι στους οποίους μπορείτε να απευθυνθείτε.  Η φράση  «φεύγοντας από εκεί να αποτινάξτε και το χώμα κάτω από τα πόδια σας», αποδίδεται  σε μια παραδοσιακή χειρονομία της καθημερινότητας των Ιουδαίων. Σκοπό είχε,  όταν γινόταν,  να αποτινάξουν την μίανση που, πολύ πιθανά, σύναψαν  περνώντας από περιοχές  όπου έμεναν  εθνικοί ή  όταν  επέστρεφαν  από  ένα ταξίδι στα άγια εδάφη του Ισραήλ. Στην προκειμένη περίπτωση που αναφέρει ο Ιησούς,  εθνικός δεν είναι εκείνος που δεν πιστεύει στο Θεό  του Ισραήλ  αλλά  αυτός  που “δε σας δεχθεί ούτε σας ακούσουν”, και οι μαθητές απευθυνόταν σε Ιουδαίους.  Σ’ αυτό ας δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή.