Β κυκλος ,7η Τακτική Κυριακή

       

Η κοινοτική διάσταση της πίστης

Κυριακή  18 Φεβρουαρίου 2018 -

Στο σημερινό επεισόδιο ο Ιησούς έχει επιστρέψει στην Καπερναούμ, είναι μια περίοδος κατά την οποία έχει μεγάλη επιτυχία, το δείχνει το μεγάλος πλήθος που προσήλθε για να τον ακούσει. Στην αυλή του σπιτιού  όπου τον φιλοξενούσαν, κήρυττε.  Ο κόσμος τον άκουγε με αφοσίωση, με προσοχή και χαρά διότι  ο Θεός, για τον οποίο του μιλούσε,  δεν απειλούσε αλλά ήταν μια φιλική και μακρόθυμη παρουσία.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (Μκ 2,1-12)

Υστερα από κάποιες μέρες μπήκε πάλι ο Ιησούς στην Καπερναούμ και ακούστηκε ότι βρίσκεται σ'ένα σπίτι. Και συγκεντρώθηκαν πολλοί ώστε να μην υπάρχει χώρος ούτε μπροστά στην πόρτα, και τους κήρυττε το λόγο. Κι έρχονται κάποιοι φέροντας ένα παράλυτο προς τον Ιησού, που τον σήκωναν τέσσερεις. Κι επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν μπροστά του, εξαιτίας του πλήθους, έβγαλαν τη στέγη του σπιτιού όπου βρισκόταν και ανοίγοντας μια οπή κατέβασαν το φορείο όπου βρισκόταν κατάκοιτος ο παράλυτος. 'Οταν ο Ιησούς είδε την πίστη τους, λέει στον παράλυτο: "Παιδί μου, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες". Βρίσκονταν εκεί καθισμένοι κάποιοι απ'τους γραμματείς και σκέφθηκαν μέσα τους: "Γιατί αυτός μιλά έτσι; Βλασφημεί! Ποιός μπορεί να συγχωρήσει αμαρτίες παρά μόνο ένας, ο Θεός;". Κι αμέσως ο Ιησούς, γνωρίζοντας με το πνεύμα του πως αυτοί σκέπτονταν έτσι, τους είπε: "Γιατί σκέφτεσθε αυτά τα πράγματα μέσα σας; Τι είναι ευκολότερο να πω στον παράλυτο: `Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες' ή να του πω: `Σήκω επάνω και πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα'; 10Αλλά για να δείτε ότι ο Υιός του ανθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεί τις αμαρτίες πάνω στη γη -λέει στον παράλυτο: Σου λέω, σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου". Εκείνος σηκώθηκε κι αμέσως παίρνοντας το κρεβάτι του βγήκε μπροστά στα μάτια όλων, ώστε όλοι θαύμασαν και δόξαζαν το Θεό, λέγοντας: "Ποτέ δεν είδαμε κάτι παρόμοιο!".

Λόγος του Κυρίου

Στο σπίτι  στο οποίο  φιλοξενούνταν ο Ιησούς καταφθάνουν τέσσερις φίλοι μεταφέροντας έναν παράλυτο φίλο τους, γιατί  πίστευαν ότι ο Ιησούς  μπορεί να τον θεραπεύσει. Εμψυχωμένοι από αυτή την πεποίθηση, την ελπίδα, δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να πλησιάσουν τον Ιησού για να τον θεραπεύσει. 
Ο Ιησούς εκτιμά και αξιοποιεί  την πίστη των φίλων του αρρώστου και κάνει κάτι το απροσδόκητο και άκρως σκανδαλιστικό : του συγχωρεί τις αμαρτίες και στη συνέχεια τον θεραπεύει. 
Οι παριστάμενοι Γραμματείς, όμως, ερμηνεύουν την άφεση των αμαρτιών ως ένα βλάστημο σφετερισμό της εξουσίας που μόνο ο Θεός έχει να συγχωρεί  αμαρτίες, και αρχίζουν μια έντονη συζήτηση. Ο Ιησούς,  με τη συμπεριφορά του,  δείχνει ότι η αρρώστια δεν είναι τιμωρία του Θεού και δεν χωρίζει τον άνθρωπο από το Θεό. 
Το πλήθος, όμως, έχει άλλη γνώμη : "Ποτέ δεν είδαμε κάτι παρόμοιο!". Εκείνο που τους εντυπωσίασε δεν ήταν το θαύμα του Ιησού, αλλά ότι  είδαν να τους αποκαλύπτεται  το πρόσωπο «ενός  Θεού» τελείως διαφορετικό από εκείνο που μέχρι τώρα τους είχαν διδάξει, όχι πια ένα Θεό τιμωρό, αλλά ένα Θεό Σωτήρα, που σώζει κάποιον, όχι απλά επειδή είναι ένταξή του και το αξίζει ή διότι έκανε κάτι το ιδιαίτερο καλό και τον επιβραβεύει, αλλά  για χάρη της πίστης των φίλων του. 

Στο σημερινό επεισόδιο, λοιπόν,  υπογραμμίζονται τρία πράγματα :  η Πίστη, η Συγγνώμη και η Αλληλεγγύη.

Η Πίστη  
προσδιορίζει  μια βαθιά και απέραντη εμπιστοσύνη στην καλοσύνη και στην ευσπλαχνία του Θεού Πατέρα, που αποκαλύπτεται στο πρόσωπο του Ιησού, και δεν αφήνει τίποτα έξω από τη Θεϊκή Μακροθυμία. 
Η Πίστη έχει  μια  προσωπική  διάσταση. Γεννιέται ως  μια    προσωπική  περιπέτεια ή μπορεί να είναι η απάντηση σε μια αξιόπιστη μαρτυρία. Βιώνεται, όμως, στο πλαίσιο μιας κοινότητας από  την οποία υποστηρίζεται και μέσα στην οποία καλλιεργείται και εμβαθύνεται και συγκεκριμενοποιείται και δημιουργεί  ζωτικούς δεσμούς. 

Αλληλεγγύη. Στο επεισόδιό μας ο παράλυτος  δεν κάνει τίποτα το ιδιαίτερο. Την έκταση της φιλίας και της αλληλεγγύης των φίλων του, που ενέπνευσε την αποφασιστικότητά τους, εκτιμά ο Ιησούς.   

Η Συγγνώμη
Ο Πάπας Ιούλιος Β΄ είχε παραγγείλει στον Μιχαήλ Άγγελο  Μπουοναρότι, το επιτάφιο μνημείο του. Με θαυμασμό παρατηρούσε το Μωυσή, που ο  γλύπτης λάξευε στο μάρμαρο,  και του ζήτησε  να του εξηγήσει τι το σπουδαίο έκανε ώστε να φτάσει  σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Εκείνος  του  απάντησε : «Πολύ απλά, εγώ πήρα ένα μεγάλο όγκο μάρμαρο και σιγά – σιγά αφαιρούσα ό,τι δεν είναι Μωυσής».
Ιδού τι είναι η αμαρτία : Ό,τι κάνει τον άνθρωπο να μην είναι το αριστούργημα που έπλασε ο Θεός “κατ’ εικόνα και ομοίωσή του”. Η αμαρτία, περισσότερο  από εναντίον του Θεού, είναι εναντίον του εαυτού μας, διότι  μας εμποδίζει να είμαστε αυτό για το οποίο καλούμαστε να γίνουμε. 
Ιδού και τι είναι συγγνώμη: Συγγνώμη είναι ό,τι κάνει να φανερωθεί το γρηγορότερο και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το  «κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού», που είμαστε.
Στη Γραφή «συγχωρώ» δεν σημαίνει απλά σβήνω μια προσβολή, μια αμαρτία,  αφαιρώ το βάρος των τύψεων  και της συνειδήσεως˙ σημαίνει ότι ξεριζώνω τον άνθρωπο από μια κατάσταση και τον τοποθετώ σε κάποια άλλη. Η συγχώρηση απαλλάσσει τον άνθρωπο από το παρελθόν που αμαυρώνει την αυθεντική ύπαρξή του και έτσι του δίνει μια νέα  προοπτική στη ζωή του  (βλέπε το παραπάνω παράδειγμα του Μιχαήλ Άγγελου). Ο άνθρωπος, ελεύθερος  από τα βάρη του παρελθόντος,  μπορεί να δημιουργήσει ένα καινούριο μέλλον. Με τη συγγνώμη του Θεού δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με την ευσπλαχνία του Θεού, αλλά και με τη δημιουργική του δύναμη. 

Πολλά από τα κακώς κείμενα που μας κάνουν τόσο να υποφέρουμε, δεν είναι προϊόντα του μοιραίου, αλλά μιας αμαρτωλής δράσης. Άλλα κακά προέρχονται από την κουλτούρα, άλλα, πάλι, από κάποιο κακό πολιτικό σύστημα που μας επιβλήθηκε και μας καταπιέζει για χάρη ορισμένων άλλων. Όλα αυτά τα κακά είναι και ένα κάλεσμα στη μετάνοια και στη μεταστροφή, ένα κάλεσμα  πρόκληση στην υπευθυνότητά μας. Ό,τι εισέρχεται στον κόσμο και δημιουργεί κακό και είναι αποτέλεσμα ελεύθερων αποφάσεων, μπορεί να διωχθεί από τον κόσμο μας με μια επίσης ελεύθερη απόφαση που ελευθερώνει το καλό, όπως η μετάνοια και η μεταστροφή.