Γ΄ κύκλος :24η Τακτική Κυριακή

Όχι μόνο δεν δυσανασχετεί αλλά κάνει γιορτή

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

Ο Ιησούς διηγείται τις τρεις αυτές παραβολές όχι για να προσελκύσει τους αμαρτωλούς και να τους πείσει να μετανοήσουν, αλλά : α] για να δικαιολογήσει την συμπεριφορά ότι «δέχεται αμαρτωλούς και τρώει μαζί τους», β] για να βοηθήσει τους καλοπροαίρετους να καταλάβουν ότι το να μετέχουν στην Βασιλεία του Θεού είναι χαρά γιατί είναι αντικείμενο της ευσπλαχνίας του Θεού και γ] για να καταδείξει ότι η πραγματική φύση του Θεού είναι η Ευσπλαχνία, ο οποίος γιορτάζει όταν ένας "χαμένος" επιστρέφει . Αυτό είναι «το καινούργιο» που ο Ιησούς προσκομίζει, όχι η απειλή της τιμωρίας αλλά η αγκαλιά της ευσπλαχνίας προσκαλώντας όλους να αλλάξουν νοοτροπία και να προσέλθουν στην Βασιλεία του Θεού.

Ανάγνωσμα από  το κατά Λουκά Αγ. Ευαγγέλιο (15,1-32 ) 

Οι τελώνες και οι αμαρτωλοί συνήθιζαν να πλησιάζουν τον Ιησού και να τον ακούνε. Οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς διαμαρτύρονταν, λέγοντας ότι αυτός δέχεται αμαρτωλούς και τρώει μαζί τους.Εκείνος τότε τους είπε την ακόλουθη παραβολή:«Ποιος από σας αν έχει εκατό πρόβατα και χάσει ένα απ’ αυτά, δε θα εγκαταλείψει τα ενενήντα εννιά στην έρημο για να ψάξει για το χαμένο ώσπου να το βρει Κι όταν το βρει, το βάζει χαρούμενος στους ώμους του,έρχεται στο σπίτι και προσκαλεί τους φίλους και τους γείτονες και τους λέει: “χαρείτε μαζί μου, γιατί βρήκα το πρόβατό μου που είχε χαθεί”.Σας βεβαιώνω πως έτσι θα γίνει χαρά και στον ουρανό για τη μετάνοια ενός αμαρτωλού, παρά για ενενήντα εννιά δικαίους, που δεν έχουν ανάγκη από μετάνοια».«Ποια γυναίκα, όταν έχει δέκα δραχμές και χάσει τη μία, δεν ανάβει το λυχνάρι, δε σκουπίζει το σπίτι και δεν ψάχνει με επιμέλεια, ώσπου να τη βρει;Κι όταν τη βρει, φωνάζει τις φίλες και τις γειτόνισσες και τους λέει: “χαρείτε μαζί μου, γιατί βρήκα τη δραχμή που είχα χάσει!”Σας βεβαιώνω πως το ίδιο χαίρονται οι άγγελοι του Θεού για τη μετάνοια ενός αμαρτωλού». Τους είπε επίσης ο Ιησούς: «Κάποιος άνθρωπος είχε δύο γιους. Ο μικρότερος απ’ αυτούς είπε στον πατέρα του: “πατέρα, δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου αναλογεί”· κι εκείνος τους μοίρασε την περιουσία.Ύστερα από λίγες μέρες ο μικρότερος γιος τα μάζεψε όλα κι έφυγε σε χώρα μακρινή. Εκεί σκόρπισε την περιουσία του κάνοντας άσωτη ζωή.Όταν τα ξόδεψε όλα, έτυχε να πέσει μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη, και άρχισε κι αυτός να στερείται.Πήγε λοιπόν κι έγινε εργάτης σε έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, ο οποίος τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους.Έφτασε στο σημείο να θέλει να χορτάσει με τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, αλλά κανένας δεν του έδινε.Τελικά συνήλθε και είπε: “πόσοι εργάτες του πατέρα μου έχουν περίσσιο ψωμί, κι εγώ εδώ πεθαίνω της πείνας!Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω: πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ’ εσένα·δεν είμαι άξιος πια να λέγομαι γιος σου· κάνε με σαν έναν από τους εργάτες σου”.Σηκώθηκε, λοιπόν, και ξεκίνησε να πάει στον πατέρα του.

»Ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του, τον σπλαχνίστηκε, έτρεξε, τον αγκάλιασε σφιχτά και τον καταφιλούσε.Τότε ο γιος του του είπε: “πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ’ εσένα και δεν αξίζω να λέγομαι παιδί σου”.Ο πατέρας όμως γύρισε στους δούλους του και τους διέταξε: “βγάλτε γρήγορα την καλύτερη στολή και ντύστε τον· φορέστε του δαχτυλίδι στο χέρι και δώστε του υποδήματα. Φέρτε το σιτευτό μοσχάρι και σφάξτε το να φάμε και να ευφρανθούμε,γιατί αυτός ο γιος μου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε”. Έτσι άρχισαν να ευφραίνονται.

»Ο μεγαλύτερος γιος του βρισκόταν στο χωράφι· και καθώς ερχόταν και πλησίαζε στο σπίτι, άκουσε μουσικές και χορούς.Φώναξε, λοιπόν, έναν από τους υπηρέτες και ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει.Εκείνος του είπε: “γύρισε ο αδερφός σου, κι ο πατέρας σου έσφαξε το σιτευτό μοσχάρι, γιατί του ήρθε πίσω γερός”.Αυτός τότε θύμωσε και δεν ήθελε να μπει μέσα. Ο πατέρας του βγήκε και τον παρακαλούσε,εκείνος όμως του αποκρίθηκε: “εγώ τόσα χρόνια σού δουλεύω και ποτέ δεν παράκουσα καμιά εντολή σου· κι όμως σ’ εμένα δεν έδωσες ποτέ ένα κατσίκι για να ευφρανθώ με τους φίλους μου.Όταν όμως ήρθε αυτός ο γιος σου, που κατασπατάλησε την περιουσία σου με πόρνες, έσφαξες για χάρη του το σιτευτό μοσχάρι”.Κι ο πατέρας του του απάντησε: “παιδί μου, εσύ είσαι πάντοτε μαζί μου κι ό,τι είναι δικό μου είναι και δικό σου.Έπρεπε όμως να ευφρανθούμε και να χαρούμε, γιατί ο αδερφός σου αυτός ήταν νεκρός κι αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε”».

Λόγος του Κυρίου

Στις μέρες μας αρκετοί, είναι “χαμένοι” ή είναι “σαστισμένοι” …το χαμένο πρόβατο, η χαμένη δραχμή, ο γιός που εγκαταλείπει το πατρικό σπίτι . Πολύ εύκολα χαρακτηρίζονται ως "αμαρτωλοί" ή ως "η ντροπή της οικογένειας" ... τους βάζουμε στο περιθώριο επειδή η συναναστροφή μαζί τους είναι επικίνδυνη τόσο για την καλή φήμη μας όσο για την κοινωνική τάξη!!! Αυτή είναι η λογική του κόσμου μας (!) και η έννοια της εκδικητικής δικαιοσύνης που μας διακατέχει (!) μας κάνει να αναφωνήσουμε "όποιος έσφαλε, πρέπει να πληρώσει". Αλλά όμως καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει… φτάνει να μην μαθευτεί. Είναι ακριβώς η ίδια νοοτροπία των ‘δίκαιων ιουδαίων’ της εποχής του Ιησού, που πίστευαν στην ανταπόδοση και σύστηναν : ο «αμαρτωλός» από το φόβο μην «μολύνει» και, τους άλλους, να περιθωριοποιούνται.

Η λογική του Ευαγγελίου, που εγκαινίασε ο Ιησούς, είναι διαφορετική. Ο βοσκός πάει να αναζητήσει το χαμένο πρόβατο και δεν σταματάει την προσπάθεια του παρά μόνο όταν το βρει. Μια αναζήτηση επίμονη και επίπονη, αλλά ο βοσκός δεν είναι διατεθειμένος να αφήσει στην τύχη του το πρόβατο. Το πάθος του να βρει το χαμένο του πρόβατο τον οδηγεί και σε παράδοξα πράγματα. Είναι τόση η λαχτάρα του, που για να βρει το πρόβατο που χάθηκε σχεδόν αδιαφορεί για το υπόλοιπο κοπάδι. Αφήνει τα ενενήντα εννέα όχι στη σιγουριά, στο μαντρί, αλλά στο μέσον της έρημου και εκείνος φεύγει προς αναζήτηση του ενός. Δύσκολα να το πιστέψει κάποιος, αλλά , με αυτό τον τρόπο μας εισάγει στο μυστήριο της αγάπης του Θεού Πατέρα.

Περισσότερο από βοσκός είναι ο Πατέρας, ο οποίος έχει πολλά παιδιά αλλά ασχολείται με το ένα, και ας τον είχε εγκαταλείψει. Ο Θεός Πατέρας και όχι ο κύριος και το αφεντικό που επιβάλλεται , σέβεται και τις εκτιμήσεις και την ελευθερία του ανθρώπου, του μικρού γιού. Η πρωτοβουλία της επανασύνδεσης έρχεται από τον Θεό, που δεν έπαψε να ελπίζει στην επιστροφή και όταν αυτή πραγματοποιείται δεν επιτιμά τον μικρό και δεν τον τιμωρεί, όπως θα περίμενε ο μεγάλος γιός.

Η παραβολή μιλάει και για την μετάνοια αλλά δεν λέει τίποτα για το πώς ο αμαρτωλός μετανοεί, λέει μόνο ότι ήρθε στα συγκαλά του. Ο Θεός με την επιστροφή έχει μόνο αγάπη να δείξει.

Η λογική του ευαγγελίου που είναι η λογική του Θεού, είναι διαφορετική από τη λογική μας. Είναι η λογική της ευσπλαχνίας, του ελέους και της συμπόνιας. Δε συμμερίζεται τη στενοκαρδία του μεγάλου αδελφού στην παραβολή του καλού πατέρα ή του ασώτου γιού, όπως δεν καταδικάζει τη μοιχαλίδα αλλά την συγχωρεί, δεν αποστρέφεται το Ζακχαίο αλλά τον επισκέπτεται στο σπίτι του, θεραπεύει τους αρρώστους ακόμη και το Σάββατο. Ο Ιησούς διδάσκει ότι ο Θεός δείχνει την φροντίδα του όχι μόνο σε εκείνον που είναι δίκαιος και το αξίζει αλλά περισσότερο σε όποιον την έχει ανάγκη.

Σήμερα ο κόσμος μας έχει ανάγκη από ευσπλαχνία και έλεος, συγγνώμη και αλληλεγγύη. Ο μαθητής του Χριστού πρέπει να είναι η χειροπιαστή μαρτυρία αυτής της λογικής. Την εμπειρία του αυτή (μαθητής του Χριστού) καλείται να τη βιώσει και να την προσφέρει ως διέξοδο στην άκαρδη, καταναλωτική και ανταγωνιστική σύγχρονη κοινωνία. Μόνο με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται σχέσεις με τους συνανθρώπους, σχέσεις βασισμένες στη χαρούμενη και εποικοδομητική συμβίωση και επιτυγχάνεται η ειρήνη. Έτσι γίνεται πραγματικότητα η αίτηση του Πάτερ ημών: "και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέτες ημών", και η χριστιανική κοινότητα γίνεται ένας χώρος υποδοχής και αποδοχής όπου ο κάθε «χαμένος» και «σαστισμένος» βρίσκει την πόρτα ανοιχτή.