Ελευθερία. Εμπιστοσύνη. Πιστότητα. Ριζοσπαστικότητα. Ο Ιησούς, δεν θέλει θαυμαστές αλλά μαθητές που να μοιράζονται τη ζωή του.
Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016
Ανάγνωσμα από το κατά
Λουκά Aγ. Ευαγγέλιο (14,25-33 )
Εκείνο τον
καιρό μαζί με τον Ιησού πήγαινε πολύς κόσμος κι εκείνος στράφηκε και τους είπε:
"Αν κάποιος έρχεται σε μένα και δε μισεί τον πατέρα του και τη μητέρα και
τη γυναίκα και τα παιδιά και τους αδελφούς και τις αδελφές και την ίδια τη ζωή
του, δε μπορεί να είναι μαθητής μου. Και όποιος δεν σηκώνει το σταυρό του και
να ακολουθεί πίσω μου, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου.
Διότι, ποιός
από σας που θέλει να οικοδομήσει ένα πύργο δε κάθεται πρώτα να υπολογίσει τη
δαπάνη, αν έχει αρκετά για να τον τελειώσει; 'Ωστε μη τυχόν και βάλει θεμέλια
και δε μπορεί να τελειώσει το έργο κι όλοι όσοι τον βλέπουν αρχίζουν να τον
κοροϊδεύουν λέγοντας: `Αυτός άρχισε να κτίζει, αλλά δεν μπόρεσε να τελειώσει.
'Η ακόμα, ποιός βασιλιάς που πάει να πολεμήσει έναν άλλο βασιλιά δε κάθεται
πρώτα να σκεφθεί αν είναι αρκετά δυνατός με δέκα χιλιάδες στρατό για να
αντιμετωπίσει τον άλλο που έρχεται εναντίον του με είκοσι χιλιάδες; Αλλιώς, ενώ
αυτός είναι ακόμα μακριά, στέλνει πρεσβευτές και διαπραγματεύεται την ειρήνη.
'Ετσι, λοιπόν, κι όποιος από σας, που δεν απαρνείται όλα τα υπάρχοντά του, δε
μπορεί να είναι μαθητής μου.
Λόγος του Κυρίου
Αν κάποιος έρχεται σε μένα : Ο Ιησούς απευθύνεται σε ελεύθερους ανθρώπους, που μπορούν να ακούσουν να καταλάβουν και να διαλέξουν είτε είναι ήδη μαθητές του είτε είναι κάποιοι που σκέπτονται να τον ακολουθήσουν, και τους προσκαλεί όχι μόνο να αποστασιοποιηθούν αλλά να αποκοπούν από ένα τρόπο ζωής και να τον απαρνηθούν. Χρησιμοποιεί, μάλιστα, μια παραδοξολογία που μπορεί και να σκανδαλίζει: “…και δε μισεί τον πατέρα του και τη μητέρα και τη γυναίκα και τα παιδιά και τους αδελφούς και τις αδελφές και την ίδια τη ζωή του, δε μπορεί να είναι μαθητής μου” , αλλά πετυχαίνει να τραβήξει την προσοχή του ακροατηρίου του και συνάμα να υπογραμμίσει την κρισιμότητα και το ριζοσπαστικό της διδασκαλίας του. Ο ευαγγελιστής Λουκάς διατηρεί την παράδοξη έκφραση «να μισήσει» ενώ στο παράλληλο κείμενο ο ευαγγελιστής Ματθαίος ερμηνεύει και μεταφράζει το αραμαϊκό υπόβαθρο των λεγομένων: “μεγαλύτερη σημασία”. Εδώ δεν πρόκειται για μίσος αλλά για αποστροφή και για μια τόσο ριζική αποστασιοποίηση από κάποια πράγματα και που να μπορεί για ορισμένους να φαντάζει ή και φαίνεται, αν παρθεί και μεταφραστεί κατά λέξη, αποκρουστική. Ο Ιησούς θέλει να υπογραμμίσει ότι αν κάποιος θέλει να γίνει ή να παραμείνει μαθητής του, δεν φτάνει απλά να είναι διατεθειμένος να απομακρυνθεί από κάποια πράγματα και καταστάσεις, αλλά στην κατάλληλη στιγμή να τα θυσιάσει όλα, ακόμη και τον εαυτό του, χάρη στη Βασιλεία του Θεού : “…Και όποιος δεν σηκώνει το σταυρό του και να ακολουθεί πίσω μου, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου”. Ας σημειωθεί σ΄ αυτό : “τον Σταυρόν του” ότι ο αγώνας είναι προσωπικός, στα πλαίσια δυο συλλογικοτήτων : της Εκκλησίας που συμπαρίσταται και του κόσμου που επιβάλλει. Αυτή είναι η λογική του Σταυρού.
Ο
Ιησούς με τις παραβολές του
Πύργου που θέλει κάποιος να κτίσει και
του Βασιλιά που σκέπτεται να ξεκινήσει ένα πόλεμο, τονίζει το γεγονός ότι ο καθένας τους “ Κάθεται
πρώτα να υπολογίσει , κάθεται πρώτα να σκεφθεί “. Δεν ζητά τυφλή και άκριτη
υπακοή. Ζητά να σκεφτεί, να ζυγίσει τα
πράγματα : πόσο και μέχρι ποίου σημείου είναι διατεθειμένος να διακινδυνεύσει
για να φέρει εις πέρας τον στόχο που
έθεσε και να αποφασίσει. Δεν υπάρχει θέση για ανερμάτιστους ενθουσιασμούς και
επιπολαιότητες ή για κείνους που λένε «αρχίζουμε και… βλέπουμε». Ο
μαθητής, πριν αρχίσει να ακολουθεί το
Χριστό πρέπει να το σκεφτεί όχι για να βρει τον τρόπο να κάμει τα πράγματα πιο
εύκολα , αλλά για να συνειδητοποιήσει
ότι πρέπει να φτάσει μέχρι το τέλος, πρέπει να είναι έτοιμος να
θυσιαστεί σε κάθε επίπεδο. Αυτή είναι η
λογική του Σταυρού.
Τί πρέπει πρώτα να υπολογίσει,
και να σκεφθεί;. Το τελευταίο εδάφιο της περικοπής δίνει το μέτρο,
το κριτήριο : όποιος από σας, δεν
απαρνείται όλα τα υπάρχοντά του, δε μπορεί να είναι μαθητής μου». Ο Ιησούς
με τον τρόπο του, υπογραμμίζει ότι ο ενδιαφερόμενος, πρέπει να οικοδομήσει ένα τέτοιο τρόπο ζωής
και μια τέτοια ιεραρχία αξιών, που τα αγαθά να τα χρησιμοποιεί και να μην εξαρτάται από αυτά ή να αντλεί το νόημα της
ζωής του από την συσσώρευση τους. Τα αγαθά ποτέ δεν είναι η εγγύηση της
ολοκληρωμένη ζωής. Μια τέτοια επιλογή
οδηγεί σε μια καθημερινή πορεία στην οποία δεν αρκούν μόνο η υπομονή η επιμονή
και η εγκαρτέρηση, χρειάζεται να φτάσει, μέχρι την ολοκληρωτική προσφορά χωρίς συμβιβασμούς. Μια τέτοια λογική είναι παράξενη για τον κόσμο γιατί είναι η λογική του Σταυρού.