Είναι και δικοί μας πειρασμοί! Κυριακή, 9 Μαρτίου 2025 ,Γ΄ Κύκλος, 1η Κυριακή της Τεσσαρακοστής

 

Κυριακή, 9 Μαρτίου 2025

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ.4,1-13)

Είναι και δικοί μας πειρασμοί!

Στην ουσία, μου φαίνεται πως μπορούμε να πούμε ότι η ευαγγελική σελίδα των πειρασμών του Ιησού είναι πολύ πραγματική και ρεαλιστική εικόνα της ζωής. Όχι με την έννοια, ότι «φωτογραφίζεται» εδώ η πραγμάτωση μιας ηρωικής σύγκρουσης “στα μαρμαρένια αλώνια” αλλά ότι ο Ιησούς σε όλη του τη ζωή, στο δρόμο της μεσσιανικής του ανταπόκρισης στον Θεό, συνάντησε δυσκολίες, συγκρούσεις, αντιθέσεις από έξω, από ανθρώπους, από ηγέτες και έπρεπε επίσης να πολεμήσει μέσα του

α) Ο πρώτος πειρασμός είναι ο πειρασμός της καλοπέρασης και της ευμάρειας . Όταν θέλουμε να πείσουμε τους άλλους -αλλά και τον εαυτό μας- ότι όλα τα προβλήματα λύνονται με την οικονομική και υλική άνεση, την οικονομική ευημερία και την απόλαυση του σώματος αλλά και τη νομή της εξουσίας και να τα καταστήσουμε σκοπό και νόημα ζωής. Ο Ιησούς Χριστός έδωσε ψωμί για να φάνε πολλοί άνθρωποι, αλλά δεν ήταν αυτή η κεντρική αποστολή του.

β) Ο πειρασμός ότι η νομή της εξουσίας μας οδηγεί στο να νομίζουμε πως θα μας οδηγήσει στην κατάκτηση της ευτυχίας και του νοήματος της ζωής, για μας και για τους άλλους.

Η εξουσία μπορεί να προμηθεύσει στον κάτοχο της και στους άλλους μερικά αγαθά. Αλλά αυτά δεν του δίνουν την πληρότητα της ζωής παρά μόνο την αίγλη, την προβολή και τη δόξα: Αλλά αυτά συνοδεύονται από ό,τι καταπιέζει, συντρίβει, σκλαβώνει, θανατώνει. Η εξουσία, συνήθως, γίνεται είδωλο και τότε στο όνομά της θυσιάζεται στο βωμό της οτιδήποτε κάθε αξία που μπορεί να είναι εμπόδιο στην κατάκτησή της .

Αρκετά με την υποκρισία: ας μην υποθέτουμε πάντα ότι τα έχουμε καταλάβει όλα! Γ΄ Κύκλος 8 Τακτική Κυριακή Λκ.6, 39-45

Κυριακή 2 Μαρτίου 2025.

Αρκετά με την υποκρισία: ας μην υποθέτουμε πάντα ότι τα έχουμε καταλάβει όλα!

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκα αγ. Ευαγγέλιο

    Ο Ιησούς αρχίζει σήμερα τη διδασκαλία του με μια παροιμία : "Μήπως μπορεί ένας τυφλός να οδηγεί άλλο τυφλό; και βγάζει και το συμπέρασμα :Δεν πρόκειται να πέσουν κι οι δυο σε λάκκο; Και συνεχίζει με τρεις σύντομες παράβολες να περιγράφει με την εξήγηση της στη ζωή του και στο έργο τον μαθητών του.

  

Ξεκινώντας λέει ότι εστιάζουμε συχνά στα λάθη και τις αδυναμίες των άλλων, χωρίς να λαβαίνουμε και την δική μας πλευρά, ή καλύτερα να υπέρ εκτιμήσουμε το εγώ μας και την ποιότητα του, υποβαθμίζοντας τα δικά μας σφάλματα και τις αδυναμίες και να ανάγουμε το εγώ μας σε ‘υπόδειγμα’: και αυτό μπορεί να μας εμποδίζει στην σωστή αναζήτηση του Καλού και να αποδυναμώσει την ικανότητά μας να είμαστε Φως για μας και για τους άλλους και να μην μπορούμε να ανοιχτούμε στο πραγματικό καλό που έρχεται να μας συναντήσει Εκτιμώντας ότι το μόνο καλό που υπάρχει είναι η προκατάληψη μας . Η ιστορία των δύο τυφλών μας λέει ότι δεν είναι δυνατόν να βοηθήσουμε τον άλλο που αναζητά την βοήθεια μας , για τα φύγει από τα αδιέξοδα, απλά βλέπουμε την πραγματικότητα με τα δική μας οπτική γωνιά και προσπαθούμε τη το καλό είναι να διατηρηθεί το ίδιο όραμα με ο δικό μας, και όχι μόνο δεν ερχόμαστε σε βοήθεια του άλλου, αλλά και εμείς να μην μπορούμε να ‘δούμε’ το δικό μας καλό ξεπερνώντας τις προκαταλήψεις μας, ουτε τον αλλο πραγματικά μπορούμε να βοηθήσουμε τον άλλον που αναζητά μια διεξοδο για κατι ο καλύτερο από το ‘τετριμμένο’. Δεν να δούμε το νέο που έρχεται να μας μια νέα κατανόηση αυτού που βιώνουμε ούτε αφήνουμε και τον άλλο να επωφεληθεί.