Κυριακή 16/ 7/2023 ,
Ανάγνωσμα από κατά Ματθαίο αγ Ευαγγέλιο (Μτ 13,1-23).
Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς καθόταν κοντά στη θάλασσα. Και συγκεντρώθηκε γύρω του πολύς κόσμος, ώστε αναγκάσθηκε να μπει και να καθίσει στο πλοιάριο. Και όλο το πλήθος στεκόταν στο γιαλό.
Τους είπε: "Ιδού, βγήκε ο σπορέας για να σπείρει. Και ενώ αυτός έσπερνε, κάποιοι σπόροι έπεσαν κοντά στο δρόμο και ήλθαν τα πουλιά και τους έφαγαν όλους. Και άλλοι έπεσαν σε πετρώδες έδαφος, όπου δεν υπήρχε αρκετό χώμα και αμέσως φύτρωσαν επειδή η γη δεν είχε βάθος. Και όταν ανέτειλε ο ήλιος κάηκαν, επειδή δεν είχαν ρίζα και ξεράθηκαν. Και άλλοι σπόροι έπεσαν ανάμεσα στ' αγκάθια και ψήλωσαν τα αγκάθια και τους έπνιξαν. Και άλλοι έπεσαν στο καλό χώμα και καρποφόρησαν, άλλος εκατό, άλλος εξήντα και άλλος τριάντα φορές περισσότερο. 'Οποιος έχει αυτιά, ας ακούει. Και όταν πλησίασαν οι μαθητές του, του είπαν: "Γιατί τους μιλάς με παραβολές;" Κι εκείνος τους απάντησε και τους είπε: "Διότι σε σας δόθηκε να γνωρίστε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, ενώ σε εκείνους δεν δόθηκε. Διότι όποιος έχει, θα του δοθεί κι άλλο και θα περισσέψει. Αλλά όποιος δεν έχει, κι αυτό που έχει θα του αφαιρεθεί. Για το λόγο αυτό τους μιλώ με παραβολές. Διότι αν και βλέπουν, δε βλέπουν, και αν και ακούνε δεν ακούνε ούτε καταλαβαίνουν. Κι έτσι πραγματοποιείται σ' αυτούς η προφητεία του Ησαΐα που λέει:
Θ' ακούσετε με την ακοή, αλλά δεν θα καταλάβετε, και κοιτάζοντας θα βλέπετε, αλλά δε θα δείτε. Γιατί πάχυνε η καρδιά αυτού του λαού, και βαριάκουσαν με τα αφτιά τους,και έκλειναν τα μάτια τους, μη τυχόν και δουν με τα μάτια τους, και ακούσουν με τ' αφτιά τους, και καταλάβουν με την καρδιά τους, και επιστρέψουν σε μένα κι εγώ τους θεραπεύσω.
Μακάρια όμως είναι τα δικά σας μάτια γιατί βλέπουν και τα αφτιά σας γιατί ακούνε. Αλήθεια σας λέω: πολλοί προφήτες και δίκαιοι επιθύμησαν να δουν όσα βλέπετε και δεν τα είδαν, και να ακούσουν όσα ακούτε και δεν τα άκουσαν!
Λοιπόν, ακούστε εσείς την παραβολή του σπορέα. Καθένας που ακούει το λόγο για τη βασιλεία και δεν τον καταλαβαίνει, έρχεται ο Πονηρός και αρπάζει απ' την καρδιά του ό,τι σπάρθηκε. Αυτός είναι ο σπόρος που σπάρθηκε κοντά στο δρόμο. Εκείνος που σπάρθηκε σε πετρώδες έδαφος, είναι αυτός που ακούει το λόγο και αμέσως τον δέχεται με χαρά. Αλλά δεν έχει ρίζα μέσα του και είναι πρόσκαιρος. Και όταν έλθει κάποια θλίψη ή διωγμός, εξαιτίας του λόγου, αμέσως σκανδαλίζεται. Κι εκείνος που έπεσε στ' αγκάθια, αυτός είναι εκείνος που ακούει το λόγο, αλλά η μέριμνα αυτού του κόσμου και η απάτη του πλούτου πνίγουν μαζί το λόγο κι έτσι μένει άκαρπος. Αλλά εκείνος που σπάρθηκε σε καλό χώμα, είναι αυτός που ακούει το λόγο και τον κατανοεί και καρποφορεί άλλος εκατό, άλλος εξήντα και άλλος τριάντα φορές περισσότερο".
Λόγος του Κυρίου
O
Δρόμος
To Πέτρινο
έδαφος
Τα αγκάθια
Καλό
έδαφος
Είμαστε εμείς και το πως
αντιμετωπίζουμε τον Λόγο του Θεού αλλά
και τα γεγονότα της ζωής μας.
Πιστεύουμε
ότι ο Θεός υπάρχει και δεν είναι ένας
Θεός βουβός μας, ότι μιλάει μέσω της Αγ.
Γραφής που ακούμε στη Θ. Λειτουργία και
μέσα από την προσευχή μας, αλλά και
διαμέσου των ανθρώπων που μας κάνει να
συναντήσουμε και των καταστάσεων που
μας κάνει να βιώσουμε.
Είμαστε εμείς…ο
Δρόμος, το Πέτρινο
έδαφος, τα αγκάθια που
είτε αδιαφορούμε είτε λέμε ότι
καταλαβαίνουμε τα πάντα για τον Θεό,
για τη ζωή, για τις σχέσεις με τους
συνανθρώπους αλλά πάντα πέφτουμε στα
ίδια ανόητα λάθη και συμπεραίνουμε ότι
έτσι είναι η ζωή....
Είμαστε εμείς που τρέχουμε πίσω από πολλά πράγματα, μας είναι δύσκολο, να σταματήσουμε να συγκεντρωθούμε να σιωπήσουμε και να ακούσουμε. Μας παρασύρει η ανάγκη να μιλήσουμε... να παραπονεθούμε .. να λυπηθούμε τον εαυτόν μας. Είμαστε εμείς το πραγματικό πρόβλημα στο να ακούσουμε τη Φωνή Του και να αντιληφθούμε τον Λόγο Του...Μας είναι δύσκολο να παραδεχτούμε ότι και ο άλλος έχει κάτι να πει... και ότι αυτό το κάτι μπορεί να είναι χρήσιμο, γιατί και ποιος είναι αυτός, μου φτάνω εγώ για μένα. Έτσι χάνουμε και το Θεό που μπορεί να μας λέει κάτι διαμέσου του.
Το να ακούς όπως και το να μιλάς είναι τρόπος ζωής ... δεν ακούς μόνο με τα αυτιά σου , δεν μιλάς μόνο με το στόμα σου .. αλλά με την καρδιά σου... και με το σώμα
Είμαστε εμείς όταν το καταφέρουμε να δώσουμε προσοχή για να ακούσουμε και να καταλάβουμε, Να καθαρίσει το μάτι μας και να δώσουμε τη σωστή προτεραιότητα και βαρύτητα του Θεό στα πράγματα της ζωής μας. Τότε τα πάντα αλλάζουν και αρχίζουμε και μεις να αλλάζουμε. Γιατί αποφασίσαμε να Τον ακολουθήσουμε και αυτός μας οδηγεί σε νέους δρόμους ..που δεν θα φανταζόμασταν ποτέ ...
Ο Ιησούς είναι ο σπορέας που σπείρει με γενναιοδωρία το Λόγο . Αλλά για την καρποφορία σημασία έχει ο παραλήπτης, εμείς, όταν αυτό που σπάρθηκε το εντάξουμε το σχεδιασμό της ζωής μας, στις προτεραιότητές και και ακόμη περισσότερο όταν η ζωή μας γίνεται σπορά του Ευαγγελίου.