3 Κυριακή, 19/3/2023,
Η ιστορία της Σαμαρείτιδας είναι μια υπέροχη μεταφορά της ζωής του κάθε ανθρώπου όλων των εποχών, άρα και δική μας . Η ζωή του καθενός είναι μια συνεχής αναζήτηση για κάτι που μπορεί να ικανοποιήσει τη βαθιά δίψα της κατάκτησης της ευτυχίας. Από τη γέννηση μέχρι τον θάνατο επιθυμούμε διαρκώς, ακατάπαυστα: πράγματα, ανθρώπους, εμπειρίες, κάνουμε όνειρα, τρέφουμε ελπίδες, πόθους, φιλοδοξίες, επιθυμίες! Το δραματικό είναι ότι πιστεύουμε πως κάθε σώμα, κάθε αντικείμενο, κάθε αγαθό, κάθε έκφραση στοργής, μπορεί τελικά να είναι αυτό που επιθυμεί η καρδιά μας, «το νερό» που μπορεί να ικανοποιήσει αυτή τη δίψα, για να κάνουμε τελικά πάντοτε την πικρή εμπειρία της ανακάλυψης πως ¨όλα είναι πολύ λίγα σε σύγκριση με την ατελεύτητη δίψα που κουβαλάμε.
Είναι σαν όλα να μας λένε: πήγαινε «παρακάτω». Το παράδειγμα είναι η Σαμαρείτιδα, η δίψα της για ευτυχία την ώθησε και άλλαξε πέντε άντρες! Το πρόβλημα είναι κεντρικό και υπάρχει σε κάθε σοβαρό προβληματισμό για τον άνθρωπο. Η πρώτη έξοδος από αυτό είναι να αναγνωρίσουμε την αξία που έχουν τα αντικείμενα, ακόμη και οι άνθρωποι, να κατανοήσουμε πως είναι μέσα διεκπεραίωσης του σκοπού μας και όχι ο σκοπός μας. Για μας τους μαθητές του Ιησού, η επιθυμία δεν είναι κάτι προς εξάλειψη. Αντίθετα, χρειάζεται να το ενισχύσουμε. Ένας άνθρωπος χωρίς επιθυμίες είναι ένας νεκρός άνθρωπος για τον οποίο η ζωή δεν έχει κανένα ενδιαφέρον ή νόημα. Χρειάζεται να το χειριστούμε σωστά και να το στρέψουμε προς τη σωστή κατεύθυνση. Το “νερό” που επιθυμούμε, τελικά, είναι το νερό που δίνει ο Ιησούς. Δεν είναι παρά η αγάπη του Θεού που χύνεται στις καρδιές μας, και «όποιος πιει από το νερό που θα του δώσω εγώ δε θα διψάσει ποτέ». Όχι ότι αφαιρεί από τον άνθρωπο την επιθυμία, αλλά διακόπτει τον ατελείωτο κύκλο των επιθυμιών που δεν δίνουν ποτέ ξεκούραση. Μόνο η συνάντηση με την Αγάπη, που ήρθε σε αναζήτησή μας, μπορεί να μας επιτρέψει να αφήσουμε όλες τις μικρές μας βεβαιότητες, που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να μας παραπλανούν πως μπορούν να μας χαρίσουν την ευτυχία.
Έχοντας ανακαλύψει την πηγή, που “ξεδιψά” όπως η Σαμαρείτιδα «Εν τω μεταξύ η γυναίκα άφησε τον αμφορέα της», κι εμείς ποτισμένοι με Αγάπη, γινόμαστε διανομείς της ίδιας της Αγάπης: «το νερό που θα του δώσω θα γίνει μέσα του μια πηγή που θ’ αναβλύζει νερό ζωής αιώνιας» γιατί η Αγάπη, από την φύση της, τείνει να εξαπλώνεται πάντοτε και περισσότερο όσο αυτό τον κόσμο τον κάνει Βασίλειο του Θεού.