Σάββατο 30 Απριλίου 2022

Ειρήνη σε σας! «Την δική μου ειρήνη σας δίνω» και όχι όπως την δίνει ο κόσμος Γ κύκλος: Β' Κυριακή του Πάσχα:. Της Θείας Ευσπλαχνίας (Ιωα . 20, 19-31)

Κυριακή 1/5/2022 

Εορτάζοντας το Πάσχα του Ιησού Χριστού  γιορτάζουμε, συγχρόνως,  το Έλεος του Θεού για μας. Το μήνυμα του Πάσχα είναι ότι η Αγάπη του Θεού, άρα το Έλεός του, δεν αφήνει στον τάφο Εκείνον που, από έλεος και ευσπλαχνία,  έδωσε την ζωή του για τους αδελφούς. Αυτό εμπνέει την εμπιστοσύνη σε κάθε άνθρωπο ότι ο Θεός δεν θα μας εγκαταλείψει στον θάνατο  εμάς που  μας αναγέννησε με το Βάπτισμα  και μας μπόλιασε με την ελπίδα της Ανάστασης,  εφόσον μοιραστούμε τη ζωή μας με τον Ιησού Χριστό και κάνουμε τη ζωή Του ζωή μας. 

Ανάγνωσμα από το κατα Ιωάννη αγ. Ευαγγέλιο  (Ιωα . 20, 19-31) 


"Την ίδια εκείνη μέρα, δηλαδή την πρώτη μέρα μετά το Σάββατο, όταν βράδιασε κι ενώ οι μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι κάπου με κλειστές τις πόρτες, επειδή φοβούνταν τις ιουδαϊκές αρχές, ήρθε ο Ιησούς, στάθηκε στη μέση και τους λέει: «Ειρήνη σ’ εσάς». Κι όταν το είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια και την πλευρά του. Οι μαθητές χάρηκαν που είδαν τον Κύριο. Ο Ιησούς τους είπε πάλι: «Ειρήνη σ’ εσάς! Όπως ο Πατέρας έστειλε εμένα, έτσι στέλνω κι εγώ εσάς». Έπειτα από τα λόγια αυτά, φύσηξε στα πρόσωπά τους και τους λέει: «Λάβετε Πνεύμα Άγιο. Σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα τους είναι συγχωρημένες· σε όποιους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι».

Ο Θωμάς όμως, ένας από τους δώδεκα μαθητές, που λεγόταν Δίδυμος, δεν ήταν μαζί τους όταν ήρθε ο Ιησούς. Του έλεγαν λοιπόν οι άλλοι μαθητές: «Είδαμε τον Κύριο με τα μάτια μας». Αυτός όμως τους είπε: «Εγώ αν δεν δω στα χέρια του τα σημάδια από τα καρφιά, κι αν δε βάλω το δάχτυλό μου στα σημάδια από τα καρφιά, και δε βάλω το χέρι μου στη λογχισμένη πλευρά του, δε θα πιστέψω». Οχτώ μέρες αργότερα οι μαθητές ήταν πάλι μέσα στο σπίτι, μαζί τους κι ο Θωμάς. Έρχεται λοιπόν ο Ιησούς, ενώ οι πόρτες ήταν κλειστές, στάθηκε στη μέση και είπε: «Ειρήνη σ’ εσάς». Έπειτα λέει στο Θωμά: «Φέρε εσύ το δάχτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, φέρε και το χέρι σου και βάλ’ το στην πλευρά μου. Μην αμφιβάλλεις και πίστεψε». Ο Θωμάς τότε του αποκρίθηκε: «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Του λέει τότε ο Ιησούς: «Πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου· μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ’ έχουν δει!

Ο Ιησούς έκανε βέβαια και πολλά άλλα θαύματα μπροστά στους μαθητές του, που δεν είναι γραμμένα σ’ αυτό εδώ το βιβλίο. Αυτά όμως γράφτηκαν για να πιστέψετε πως ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού, και πιστεύοντας να έχετε δι’ αυτού τη ζωή.

Λόγος του Κυρίου

Κανείς δεν δυσκολεύεται να πιστέψει στον νεκρό Ιησού, αλλά είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει στον Αναστάντα Ιησού. Ο θάνατος όπως το κακό είναι χειροπιαστά,  δεν απαιτούν καμία πίστη. Η ανάσταση και το καλό, χρειάζονται τη μεσολάβηση της εμπιστοσύνης μας. Για αυτόν τον λόγο ο Ιησούς λέει στον Θωμά ότι εκείνοι που πιστεύουν, χωρίς να χρειάζεται δουν είναι ευλογημένοι. Γιατί αυτοί πιστεύουν ότι το φως υπάρχει ακόμα και όταν φαίνεται ότι το σκοτάδι είναι κυρίαρχο. Πιστεύουν στο καλό ακόμη και ότι το καλό δεν φαίνεται να χάθηκε από το πρόσωπο της γης. Πιστεύουν ότι υπάρχει διέξοδος όταν η έξοδος δεν διαφαίνεται. Όλα είναι εκεί και μας περιμείνουν.

Το έλεος του Θεού υπάρχει και είναι ένα δώρο, είναι ένα δώρο που ο Κύριος εξακολουθεί να μας μας το δωρίζει ,  ακόμη και αν δυσκολευόμαστε να το καλωσορίσουμε ή να το χρησιμοποιήσουμε, δεν υπάρχει τόση δυστυχία που να εμποδίζει τον Πατέρα που να μην μπορεί να στείλει τον Υιό Του να με ένα «Ειρήνη σε σένα» να τηνεξορκίσει : το Ελεος του Θεού είναι ο χρόνος που χάνει μαζί μας μέχρι να του ανοίξουμε την καρδιά μας

Το Πάσχα δεν το περιμένουμε το ζούμε δεν το ψάχνουμε είναι ήδη εδώ. Η Αγάπη του Θεού δεν είναι μακριά μας, είναι ακριβώς εκεί που βρισκόμαστε, ακόμα κι αν έχουμε καταληξει στο πιο τρομερό και σκοτεινό υπαρξιακό μας υπόγειο .Πρέπει όμως να πιστέψεις σε Αυτόν για να το δεις και όχι να περιμένεις να το δεις για να Τον πιστέψεις.

Ο άπιστος είναι αυτός που αμφιβάλλει αν η ανάσταση του Ιησού είναι αλήθεια. Ο πιστός είναι αυτός που αμφιβάλλει αν η ανάσταση του Ιησού είναι ψέμματα. Η αμφιβολία είναι στον άνθρωπο, αλλά πρέπει να επιλέξουμε αυτό που θέλουμε να αμφισβητήσουμε: αν το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο;

Σάββατο 23 Απριλίου 2022

Τι ζητάτε (: τι ζητάμε) τον ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς; ( 24,1-12) Κυριακή του Πάσχα 2022

 

Τι ζητάτε (: τι ζητάμε) τον ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς;

 

Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά αγ. Ευαγγέλιο ( 24,1-12)

 

«Την επόμενη μέρα όμως μετά το Σάββατο, από τα βαθιά χαράματα, ήρθαν οι γυναίκες στον τάφο με τα αρώματα που είχαν ετοιμάσει· μαζί τους ήταν και μερικές άλλες. Βρήκαν τότε την πέτρα κυλισμένη από το μνήμα και, όταν μπήκαν σ’ αυτό, δε βρήκαν το σώμα του Κυρίου Ιησού. Καθώς απορούσαν γι’ αυτό, φάνηκαν μπροστά τους δύο άντρες με αστραφτερές στολές. Κι ενώ αυτές κατατρομαγμένες είχαν σκυμμένο το πρόσωπό τους στη γη, τις ρώτησαν: «Τι ζητάτε τον ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς; Δεν είναι εδώ, αναστήθηκε! Θυμηθείτε τι σας είχε πει, όταν ακόμα ήταν στη Γαλιλαία. Σας είπε ότι ο Υιός του Ανθρώπου πρέπει να παραδοθεί στα χέρια των εχθρών του Θεού, να σταυρωθεί και την τρίτη ημέρα ν’ αναστηθεί». Θυμήθηκαν τότε τα λόγια του. Επέστρεψαν λοιπόν απ’ το μνήμα και τα ανάγγειλαν όλα αυτά στους έντεκα μαθητές και σ’ όλους τους άλλους. Αυτές που τα έλεγαν αυτά στους αποστόλους ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή, η Ιωάννα, η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και οι υπόλοιπες που ήταν μαζί τους.  Τα λόγια αυτά τους φάνηκαν φλυαρίες και δεν τις πίστευαν. Ο Πέτρος όμως σηκώθηκε κι έτρεξε στο μνήμα. Όταν έσκυψε, είδε μέσα μόνο τα σάβανα και γύρισε σπίτι του γεμάτος απορία γι’ αυτό που είχε γίνει.

 

Λόγος του Κυρίου


Γύρω  από το άδειο μνήμα του Ιησού, υπήρχε και υπάρχει, πολλή κίνηση.

Το ερώτημα : “Τι ζητάτε ( τι ζητάμε) τον ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς; Επέστρεψαν λοιπόν απ’ το μνήμα, και τα ανάγγειλαν όλα αυτά στους έντεκα μαθητές και σ’ όλους τους άλλους”. 

Η απάντηση Μπροστά στο άδειο μνήμα κατάλαβαν ότι τώρα έχουν μια αποστολή και ένα έργο να επιτελέσουν.

 Ο Χριστός σήμερα, δίνει ραντεβού με τον καθένα από μας. Όχι  για να κοιτάμε μπροστά σε έναν άδειο τάφο, αλλά ένα ραντεβού για μια αποστολή και ένα έργο: να διακηρύξουμε ότι ο Ιησούς ζει ανάμεσά μας, ότι εμείς τον συναντήσαμε, ας  πάμε λοιπόν  να το πούμε στους άλλους !

Ο Εσταυρωμένος αναστήθηκε και περιφέρεται τους δρόμους αυτού του κόσμου, στα μονοπάτια όλου του κόσμου. Και είμαστε εμείς, οι μαθητές του, οι χριστιανοί, οι φίλοι του, που πρέπει να ικανοποιήσουμε την επιθυμία για : Ανάσταση και απελευθέρωση,  που όλοι μας λαχταρούμε και αναζητάμε με όλο μας το είναι. Ο όρος “Ανάσταση” προσδιορίζει την πράξη “σηκώνομαι από κει που είχα πέσει”. Ο  Άγιος  Παύλος λέει « ο Θεός Ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς» , δηλαδή τον σήκωσε, τον έπιασε και τον σήκωσε. Ο μαθητής του Χριστού είναι εκείνος που σκύβει στον πεσμένο και του δίνει το χέρι και τον σηκώνει.

Παρασκευή 22 Απριλίου 2022

«Κλίνοντας το κεφάλι, παρέδωσε το πνεύμα» Πάθος του Ιησού Χριστού κατά Ιωάννη 18,1 – 19,42 Μεγ. Παρασκευή 2022

 Παρασκευή  22 Απριλίου 2022

«Κλίνοντας το κεφάλι, παρέδωσε το πνεύμα»

Σε ποιον;  στον Πατέρα και σε μας. Ποιο είναι το πνεύμα που μας έδωσε;

Πολλές φορές, μπροστά  στον Σταυρό του Ιησού επικρατεί ο συναισθηματισμός που προκαλεί ο πόνος,  και είναι αλήθεια. Άλλες φορές περιοριζόμαστε στο να αντιλαμβανόμαστε τον Σταυρό ως την πρέπουσα επανόρθωση στην ύψιστη προσβολή που έκανε ο άνθρωπος με την αμαρτία στον Θεό. Έτσι όμως προβάλουμε στον Θεό τα ανθρωπινά μέτρα και σταθμά και διαστρεβλώνουμε την εικόνα του και την αντίληψη που έχουμε γι αυτόν και, κατά συνέπεια, την πνευματικότητά μας. Ο Ιησούς, περιέγραψε τον Θεό ως Πατέρα  που περιμένει τον μετανοημένο αμαρτωλό,  εκείνον που άλλαξε δηλαδή τρόπο εκτιμήσεως των πραγμάτων γύρω του, για να τον αποκαταστήσει στην χαμένη του «δόξα».

Ο Σταυρός και ο θάνατος του Ιησού τότε, αλλά και τώρα,  φαίνεται στα μάτια του κόσμου ως η τέλεια αποτυχία.

Αυτή όμως, η αποτυχημένη  ζωή πάνω στον  Σταυρό, ενεργεί μια ριζική αλλαγή σ’ αυτήν τη λογική. Γίνεται η καινούργια λογική της επιτυχίας, όπως αυτή αποκαλύπτεται σε όλο της το εύρος στον Σταυρό του Ιησού.

Το ίδιο το σημείο του Σταυρού, από σημείο καταδίκης και περιφρόνησης μεταμορφώνεται σε μια ζεστή αγκαλιά αγάπης. Αν επεκτείνουμε τα χέρια του Εσταυρωμένου  γίνεται μια τεράστια αγκαλιά  που αγκαλιάζει με αγάπη όλο τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους , είναι σημείο ευσπλαχνίας  και  συμπόνιας.  Δεν είναι σημείο επίπληξης, ούτε  τιμωρίας , αλλά τρυφερής συγκατάβασης: «Πατέρα συγχώρησε τους γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν». 

Ο Ιησούς στον Σταυρό συγχωρεί, προσεύχεται, εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό. 

Πάνω στον  Σταυρό ο Ιησούς παρουσιάζει μια νέα λογική. Εμείς που νιώθουμε θυμό επειδή  το δίκιο που δεν βρίσκουμε μας  συνθλιβεί , ας κάνουμε όπως ο Ιησούς,  ας κερδίσουμε την εκδίκηση συγχωρώντας. Δεν υπάρχει καλύτερη νίκη, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για καταπολεμήσεις τον φαύλο κύκλο του κακού. Το κακό φέρνει κακό, και το κακό προκαλεί,   και  το κακό πολλαπλασιάζεται. Ο μόνος τρόπος για να σπάσει αυτή η αλυσίδα είναι «η συγγνώμη» που διαμορφώνει μια κοινή εκτίμηση των πραγμάτων, και έτσι αποφεύγονται οι συγκρούσεις  και δημιουργείται η συγχώρεση και η συνύπαρξη. 

Ας αντισταθούμε στον πειρασμό να αποδώσουμε δικαιοσύνη από  μόνοι μας, ας βάλουμε την υπόθεση μας στα χέρια του Θεού,  εκείνος θα αποδώσει δικαιοσύνη για μας. Εσύ ωστόσο  να συγχωρείς! 

Τετάρτη 20 Απριλίου 2022

«Σας έδωσα παράδειγμα για να κάνετε κι εσείς όπως έκανα εγώ.» Γ Κύκλος Μεγ.Πέμπτη (Ιωα 13,1-15)

 Πέμπτη 21 Απριλίου 2022

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο  ( 13,1-15)

    
Πριν από τη γιορτή του Πάσχα, ξέροντας ο Ιησούς πως ήρθε η καθορισμένη γι’ αυτόν ώρα να φύγει από τούτο τον κόσμο, και να πάει στον Πατέρα, έδειξε την αγάπη του ως το τέλος σ’ αυτούς που, μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο τού ανήκαν και τους αγαπούσε. Βρίσκονταν στο δείπνο, κι ο διάβολος είχε βάλει κιόλας στην καρδιά του Ιούδα του Ισκαριώτη, γιου του Σίμωνα, τη σκέψη να παραδώσει τον Ιησού στους εχθρούς του. Ο Ιησούς ήξερε ότι ο Πατέρας τού είχε δώσει απεριόριστη εξουσία, κι ότι από τον Πατέρα ήρθε και στον Πατέρα επιστρέφει.            
Σηκώνεται, λοιπόν, από το τραπέζι που δειπνούσαν, βγάζει το ιμάτιό του, παίρνει μια πετσέτα και τη ζώνεται· 5έπειτα βάζει νερό στη λεκάνη κι αρχίζει να πλένει τα πόδια των μαθητών και να τα σκουπίζει με την πετσέτα που είχε ζωστεί. 6Φτάνει λοιπόν και στο Σίμωνα Πέτρο· αυτός του λέει: «Εσύ, Κύριε, θα μου πλύνεις τα πόδια;» «Αυτό που κάνω εγώ», του αποκρίθηκε ο Ιησούς, «εσύ δεν το καταλαβαίνεις τώρα· θα το καταλάβεις όμως αργότερα». Του λέει ο Πέτρος: «Ποτέ δε θα σ’ αφήσω να μου πλύνεις τα πόδια». «Αν δεν σε πλύνω», του αποκρίθηκε ο Ιησούς, «δεν έχεις θέση κοντά μου». Του λέει τότε ο Σίμων Πέτρος: «Αν είναι έτσι, Κύριε, όχι μόνο τα πόδια να μου πλύνεις αλλά και τα χέρια και το κεφάλι». «Αυτός που έχει κάνει λουτρό», του λέει ο Ιησούς, «είναι ολόκληρος καθαρός και δεν έχει ανάγκη να πλύνει παρά μόνο τα πόδια του. Εσείς είστε καθαροί, όχι όμως όλοι». Ο Ιησούς ήξερε αυτόν που θα τον παραδώσει· γι’ αυτό είπε «δεν είστε όλοι καθαροί».
     Όταν τους έπλυνε τα πόδια, φόρεσε το ιμάτιό του, πήρε πάλι τη θέση του στο τραπέζι και τους είπε: «Καταλαβαίνετε τι έκανα σ’ εσάς; Εσείς με φωνάζετε “Διδάσκαλε” και “Κύριε”, και σωστά το λέτε, γιατί είμαι. Αν, λοιπόν, εγώ ο Κύριος κι ο Διδάσκαλος σας έπλυνα τα πόδια, έχετε κι εσείς την υποχρέωση να πλένετε ο ένας τα πόδια του άλλου. Σας έδωσα το παράδειγμα, για να κάνετε κι εσείς όπως έκανα εγώ.

Λόγος του Κυρίου


Ο Ιησούς είναι γονατισμένος και  κοιτάζει τους μαθητές του στα μάτια, αλλά ξεκινώντας από τα πόδια! 

Ο Θεός μας κοιτάζει από κάτω προς τα πάνω,  επειδή θέλει να σπρώξει την ύπαρξή μας στα υψηλά,  στα μεγάλα. 

Από την άλλη, οι μαθητές, τα έχουν χαμένα· ο Πέτρος δεν μπορεί να συγκρατηθεί,  δεν περίμεναν από έναν ραβίνο να γονατίσει και να πλύνει τα πόδια τους, ανάτρεπε η πράξη του αυτή κάθε λογική εξουσίας, τότε  όπως και τώρα. 

Το παράδειγμα, λοιπόν, που μας αφήνει ο Ιησούς είναι η ταπεινοφροσύνη και η υπηρεσία· να είναι με τους άλλους και για τους άλλους,  το καλό το δικό σου να είναι το καλό το δικό τους.

Πρέπει να χαμηλώσουμε,  να αφήσουμε πίσω μας την αλαζονεία , τη βαθιά μας πεποίθηση ότι αξίζουμε περισσότερο από τους άλλους και να σκύβουμε, χωρίς δισταγμό, για  να σηκώνουμε αυτούς που έπεσαν εξαιτίας της δυστυχίας, της αδικίας, της αρρώστιας ή των πολλών σταυρών που έχουν φορτωθεί στους ώμους των φτωχών και αδύναμων, αυτών που δεν μετρούν για κανέναν.

Το παράδειγμα της ζωής μας αξίζει περισσότερο από τις πολλές όμορφες αλλά γεμάτες αέρα κουβέντες.


Σάββατο 16 Απριλίου 2022

Τα Βάγια του Ωσαννά και ο Σταυρός της Ευσπλαχνίας. Πάθος από το κατα Λουκά αγ. Ευαγγέλιο (Λκ. 22,14-23-56), Κυριακή των Βάιων

 Κυριακή 17 Απριλίου 2022


Οι  ευαγγελιστές αφηγούνται  το Πάθος του Ιησού και  καθένας τους, σύμφωνα με τις ευαισθησίες του,  τονίζει ό, τι  τον    οδήγησε   να πιστέψει ότι  ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ είναι ο Σωτήρας του, ώστε και εκείνοι που τον διαβάζουν να πιστέψουν ότι είναι ο Σωτήρας τους  και έτσι να μοιραστούν τη χαρά της Σωτηρίας τους.
Πάθος από το κατα Λουκά αγ. Ευαγγέλιο (Λκ. 22,14-23-56


Ο ευαγγελιστής  Λουκάς, ο ΄Αγιος Λουκάς,  τονίζει ότι ο Ιησούς  και πάνω στον  σταυρό εξακολουθεί  να είναι αυτός που  μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν και  συνεχίζει  να ζει τις επιλογές που τον οδήγησαν στο θάνατο. Συνεχίζει μέχρι το τέλος (ολοκλήρωση, πλήρωμα) να αγαπάει τους άλλους και να φροντίζει για το καλό τους.

Μόνον  ο  ευαγγελιστής  Λουκάς περιγράφει τη συνάντηση του Ιησού με τις γυναίκες που έκλαιγαν  και τα λόγια  που τους είπε, και αναφέρει μια προφητεία του  Ωσηέ  όταν ο Ιησούς απευθύνεται σ΄ αυτές  : «Γυναίκες της Ιερουσαλήμ, μην κλαίτε για μένα· κλάψτε μάλλον για τον εαυτό σας, και για τα παιδιά σας, γιατί έρχονται μέρες που θα λένε: “καλότυχες οι άτεκνες, όσες δε γέννησαν κι όσες δε θήλασαν παιδιά”. Τότε θ’ αρχίσουν να λένε στα βουνά: “πέστε πάνω μας”· και στους λόφους: “σκεπάστε μας”. Γιατί αν αυτά γίνονται στα χλωρά, τι θα γίνει στα ξερά;» (23,28-31) και  ο Ιησούς στενοχωριέται  επειδή η Ιερουσαλήμ δεν θέλησε  να μεταστραφεί. Ο Ιησούς είναι ο προφήτης που κηρύττει την μεταστροφή μέχρι τέλους.
Ο Ιησούς εξακολουθεί να είναι ο προφήτης και ο επίμονος κήρυκας, μάρτυρας της Ευσπλαχνίας του Θεού,  του Πατέρα,  για κάθε άνθρωπο.  Ο Λουκάς είναι  ο μόνος ευαγγελιστής που περιγράφει το πώς ο  Ιησούς, ακόμη και πάνω στο σταυρό,  προσεύχεται : «Πατέρα, συγχώρεσε τους, επειδή δεν ξέρουν τι κάνουν».

Παρασκευή 8 Απριλίου 2022

Η αθλιότητα, η υποκρισία και η Ευσπλαχνία. Γ΄ κύκλος 5η Κυριακή της Τεσσαρακοστής (Ιωα 8,1-11)

 

5 Κυριακή 10.Απριλίου 2022 


        Στο σημερινό επεισόδιο που μας προσφέρει το κατά Ιωάννη ΄Αγιο Ευαγγέλιο, οι φαρισαίοι και οι νομοδιδάσκαλοι παρουσιάζουν στον Ιησού την “μοιχαλίδα” και ζητούν την γνώμη του για το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να της συμπεριφερθούν στην προκειμένη περίπτωση. Δεν είναι ότι δεν ξέρουν τι προβλέπεται και τι πρέπει να κάνουν εν προκειμένω, αλλά ζητούν την γνώμη του επειδή θέλουν να δουν αν, ο ξυλουργός από την Ναζαρέτ που κάνει τον Ραβί, θα αγνοήσει τον νόμο του Μωυσή για χάρη της διδασκαλίας του ή όχι . Ο Φιλεύσπλαχνος Θεός, που διδάσκει θα ξαναδώσει τη θέση του στον Θεό, δίκαιο Τιμωρό του Νόμου ή όχι;

 

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο

 

    

Ο Ιησούς πήγε στο όρος των Ελαιών. Πρωί πρωί γύρισε πάλι στο ναό, κι όλο το πλήθος ερχόταν κοντά του. Αυτός κάθισε και τους δίδασκε. Τότε οι δάσκαλοι του νόμου και οι Φαρισαίοι φέρνουν μια γυναίκα που την είχαν πιάσει να διαπράττει μοιχεία· την έβαλαν στη μέση και του είπαν: «Διδάσκαλε, αυτή τη γυναίκα την έπιασαν επ’ αυτοφώρω να διαπράττει μοιχεία. Ο Μωυσής στο νόμο μάς έχει δώσει εντολή να λιθοβολούμε τέτοιου είδους γυναίκες. Εσύ τι γνώμη έχεις;» Αυτό το ’λεγαν για να του στήσουν παγίδα, ώστε να βρουν κάποια κατηγορία εναντίον του. Ο Ιησούς τότε έσκυψε κάτω και με το δάχτυλο έγραφε στο χώμα. Καθώς όμως επέμεναν να τον ρωτούν, σηκώθηκε πάνω και τους είπε: «Όποιος από σας είναι αναμάρτητος, ας ρίξει πρώτος πέτρα πάνω της». Κι έσκυψε πάλι κάτω κι έγραφε στο χώμα. Αυτοί όμως, όταν άκουσαν την απάντηση, άρχισαν με πρώτους τους γεροντότερους να φεύγουν ένας ένας, μέχρι και τον τελευταίο· κι έμεινε μόνος ο Ιησούς και η γυναίκα στη μέση. Τότε σηκώθηκε όρθιος ο Ιησούς και τη ρώτησε: «Γυναίκα, πού είναι οι κατήγοροί σου; Κανένας δε σε καταδίκασε;» «Κανένας, Κύριε», απάντησε εκείνη. «Ούτε εγώ σε καταδικάζω», της είπε ο Ιησούς· «πήγαινε, κι από ’δω και πέρα μην αμαρτάνεις πια».

 

Λόγος του Κυρίου

 

   

    Ο Ιησούς επιλέγει την σιωπή, διότι με τον θυμό δεν μπορεί κάποιος να κάνει διάλογο, δεν ακούει τον λόγο και τα επιχειρήματα του άλλου. Θέλει να τους δώσει χρόνο να σκεφτούν τα λεγόμενα τους. Μπροστά στην επιμονή τους, όμως, αναγκάζεται να παρέμβει μετατοπίζοντας τον στόχο: «Όποιος από εσάς είναι αναμάρτητος, να της ρίξει πρώτος μια πέτρα». Με αυτή την πρόταση ο Ιησούς μεταθέτει ακόμη πιο βαθιά το πρόβλημα, Είναι σαν να τους λέει « Εντάξει, έσφαλε και την πιάσατε επ’ αυτοφώρω. Και ο νόμος προβλέπει τον λιθοβολισμό. Όμως με το χέρι στην καρδιά και με κάθε ειλικρίνεια, όποιος από σας είναι πεπεισμένος ότι, με την τιμωρία του λιθοβολισμού ή ότι με κάποια άλλη τιμωρία, μπορεί να περιορίσει το κακό που οδήγησε αυτή την γυναίκα στην μοιχεία ή θα εξαλειφθεί από την κοινωνία η οποία παρανομία ή αμαρτία, ας αρχίσει τον λιθοδολισμό.  Πρώτα όμως ο καθένας σας, ας εκτιμήσει κατά πόσον δεν είναι και ο ίδιος υπαίτιος της ύπαρξης του κακού στον κόσμο ή του τρόπου με τον οποίο συμβάλλει στην μη εξάλειψή του.”

Την αλήθεια δεν μπορεί ποτέ να την αρνηθεί κάποιος, όμως πρέπει να μπαίνει στην ζωή όχι ως πέτρα που σκοτώνει αλλά ως δυνατότητα να σηκώνει από τα λάθη. Γι’ αυτό ο Ιησούς, όχι μόνο σώζει την ζωή αυτής της γυναίκας αλλά της υπενθυμίζει επίσης τι πρέπει να κάνει τώρα που σώθηκε η ζωή της :«Ούτε εγώ σε καταδικάζω», της είπε ο Ιησούς· «πήγαινε, κι από ’δω και πέρα μην αμαρτάνεις πια», δηλαδή μην αφήνεις το κακό να σε συγκινεί και να σε παρασύρει.

Ο Ιησούς δεν διαιρεί τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς, σε ένοχους και αθώους, δεν γίνεται συνένοχος της μοιχαλίδας ούτε και συνεργός των κατηγόρων της. Δεν κάνει τους άλλους να αισθανθούν ένοχοι προκειμένου να υπερασπίσει την γυναίκα. Θέλει να προσεγγίσει τους Φαρισαίους και να τους κάνει να σκεφτούν σχετικά με την δικαιοσύνη και την εφαρμογή του νόμου. Θέλει να δώσει και μια ευκαιρία στην γυναίκα.

Παρασκευή 1 Απριλίου 2022

Από μόνη της η δικαιοσύνη δεν σώζει, χρειάζεται και η Ευσπλαχνία της Αγάπης . Γ κυκλος: 4η Κυριακή της Τεσσαρακοστής (Λκ.15,13.11-32)

 Η σημερινή ευαγγελική περικοπή παραβολή  είναι

 από  το κατά Λουκά  ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ.15,13.11-32),  

παραδοσιακά είναι γνωστή  ως του «άσωτου γιού», όμως  περισσότερο από παραβολή  «του άσωτου γιού», πρέπει να εκληφθεί ως  « η παραβολή του ευσπλαχνικού πατέρα με τους δύο δύστροπους γιούς». Στο κέντρο του ενδιαφέροντος είναι η ευσπλαχνία του πατέρα, που αφ’ ενός είναι αιτία χαράς και σωτηρίας για τον μικρό γιό, και αφ’ έτερου είναι αιτία αγανάκτησης για  τον μεγάλο. 

Εκείνο τον καιρό όλοι οι τελώνες και οι αμαρτωλοί συνήθιζαν να πλησιάζουν τον Ιησού και να τον ακούνε. Οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς διαμαρτύρονταν, λέγοντας ότι αυτός δέχεται αμαρτωλούς και τρώει μαζί τους. Εκείνος τότε τους είπε την ακόλουθη παραβολή: «Κάποιος άνθρωπος είχε δύο γιους. Ο μικρότερος απ’ αυτούς είπε στον πατέρα του: “πατέρα, δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου αναλογεί”· κι εκείνος τους μοίρασε την περιουσία. Ύστερα από λίγες μέρες ο μικρότερος γιος τα μάζεψε όλα κι έφυγε σε χώρα μακρινή. Εκεί σκόρπισε την περιουσία του κάνοντας άσωτη ζωή. Όταν τα ξόδεψε όλα, έτυχε να πέσει μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη, και άρχισε κι αυτός να στερείται. Πήγε λοιπόν κι έγινε εργάτης σε έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, ο οποίος τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους. Έφτασε στο σημείο να θέλει να χορτάσει με τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, αλλά κανένας δεν του έδινε. Τελικά συνήλθε και είπε: “πόσοι εργάτες του πατέρα μου έχουν περίσσιο ψωμί, κι εγώ εδώ πεθαίνω της πείνας! Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω: πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ’ εσένα· δεν είμαι άξιος πια να λέγομαι γιος σου· κάνε με σαν έναν από τους εργάτες σου”. Σηκώθηκε, λοιπόν, και ξεκίνησε να πάει στον πατέρα του.

»Ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του, τον σπλαχνίστηκε, έτρεξε, τον αγκάλιασεσφιχτά και τον καταφιλούσε. Τότε ο γιος του του είπε: “πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ’ εσένα και δεν αξίζω να λέγομαι παιδί σου”. Ο πατέρας όμως γύρισε στους δούλους του και τους διέταξε: “βγάλτε γρήγορα την καλύτερη στολή και ντύστε τον· φορέστε του δαχτυλίδι στο χέρι και δώστε του υποδήματα. Φέρτε το σιτευτό μοσχάρι και σφάξτε το να φάμε και να ευφρανθούμε, γιατί αυτός ο γιος μου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε”. Έτσι άρχισαν να ευφραίνονται.

»Ο μεγαλύτερος γιος του βρισκόταν στο χωράφι· και καθώς ερχόταν και πλησίαζε στο σπίτι, άκουσε μουσικές και χορούς. Φώναξε, λοιπόν, έναν από τους υπηρέτες και ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει. Εκείνος του είπε: “γύρισε ο αδερφός σου, κι ο πατέρας σου έσφαξε το σιτευτό μοσχάρι, γιατί του ήρθε πίσω γερός”. Αυτός τότε θύμωσε και δεν ήθελε να μπει μέσα. Ο πατέρας του βγήκε και τον παρακαλούσε, εκείνος όμως του αποκρίθηκε: “εγώ τόσα χρόνια σού δουλεύω και ποτέ δεν παράκουσα καμιά εντολή σου· κι όμως σ’ εμένα δεν έδωσες ποτέ ένα κατσίκι για να ευφρανθώ με τους φίλους μου. Όταν όμως ήρθε αυτός ο γιος σου, που κατασπατάλησε την περιουσία σου με πόρνες, έσφαξες για χάρη του το σιτευτό μοσχάρι”. Κι ο πατέρας του απάντησε: “παιδί μου, εσύ είσαι πάντοτε μαζί μου κι ό, τι είναι δικό μου είναι και δικό σου. Έπρεπε όμως να ευφρανθούμε και να χαρούμε, γιατί ο αδερφός σου αυτός ήταν νεκρός κι αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε”».

Λόγος του Κυρίου

Η ευκαιρία  για να πει ο Ιησούς την παραβολή  αυτή ήταν η κριτική και η μουρμούρα των Φαρισαίων εναντίον του  επειδή συναναστρεφόταν  τους  αμαρτωλούς και αγνοούσε εκείνους που ήταν δίκαιοι και έτσι γινόταν και ο ίδιος αμαρτωλός. 

Ας παρατηρήσουμε την συμπεριφορά τον δύο γιων :

α) Ο μικρός είναι εγωιστής, αλαζονικός και αυθάδης. Στο σπίτι του πατέρα ασφυκτιά και νοιώθει φυλακισμένος • πιστεύει ότι έξω από τα τείχη του είναι η ζωή, θέλει να διευθετήσει από μόνος του τα της ζωής του. Δεν τον ενδιαφέρει η οικογένεια του, ο πατέρας ή ο αδελφός του. Ζητώντας μάλιστα το μερίδιο της κληρονομίας είναι σαν να εύχεται να είχε τελειώσει ο πατέρας του την πορεία του πάνω στη , για να αποκτήσει επιτέλους αυτό που, κατά τη γνώμη του, δικαιωματικά του ανήκει.  Φεύγει από το σπίτι, για να βρει μακριά από αυτό την επιτυχία και την ευτυχία, αλλά  συναντά την δυστυχία και την μοναξιά. Εκεί κάπως συνέρχεται, και νοσταλγεί την καλοπέραση που έχασε αλλά όχι την αξία του πατέρα του. Αναζητά έναν τρόπο για να βάλει τέλος στην πείνα του και σκέφτεται  ως λύση την  επιστροφή  στο πατρικό σπίτι,   επιθυμεί αυτή τη λύση για να βρει μια σχετικά άνετη ζωή και όχι για να συμφιλιωθεί  με τον πατέρα του. Γι’ αυτό και ετοιμάζει και ένα λογύδριο για την  συνάντηση με τον πατέρα του. Το περιεχόμενο του  είναι : εγώ αναγνωρίζω ότι έσφαλα , εσύ δώσε μου φαγητό και στέγη κι εγώ  θα σου το ανταποδώσω με δουλειά. Δηλαδή, η νοοτροπία του “δούνε και λαβείν”! 

β) Ο μεγάλος γιός  είναι  και αυτός εγωιστής, αλαζονικός και αυθάδης. Στον πατέρα του  βλέπει τον εργοδότη,  οι σχέσεις του με τον πατέρα και γι’ αυτόν είναι ένα “σου δίνω- μου δίνεις”, και η σχέση με τον αδελφό του περιορίζεται  στο “αυτός ο γιος  σου” τον αγνοεί ως αδελφό, το εννοεί το μαύρο πρόβατο του σπιτιού που έσφαλε και πρέπει να τιμωρηθεί γιατί κατασπατάλησε την περιουσία έναν άσωτο. Και γι’ αυτόν στο σπίτι υπάρχει ασφυξία και καταπίεση, έξω από αυτό είναι το καλό. Στο σπίτι του μένει από υποχρέωση και ανάγκη.