Πέμπτη 21 Απριλίου 2022
Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο ( 13,1-15)
Όταν τους έπλυνε τα πόδια, φόρεσε το ιμάτιό του, πήρε πάλι τη θέση του στο τραπέζι και τους είπε: «Καταλαβαίνετε τι έκανα σ’ εσάς; Εσείς με φωνάζετε “Διδάσκαλε” και “Κύριε”, και σωστά το λέτε, γιατί είμαι. Αν, λοιπόν, εγώ ο Κύριος κι ο Διδάσκαλος σας έπλυνα τα πόδια, έχετε κι εσείς την υποχρέωση να πλένετε ο ένας τα πόδια του άλλου. Σας έδωσα το παράδειγμα, για να κάνετε κι εσείς όπως έκανα εγώ.
Ο Ιησούς είναι γονατισμένος και κοιτάζει τους μαθητές του στα μάτια, αλλά ξεκινώντας από τα πόδια!
Ο Θεός μας κοιτάζει από κάτω προς τα πάνω, επειδή θέλει να σπρώξει την ύπαρξή μας στα υψηλά, στα μεγάλα.
Από την άλλη, οι μαθητές, τα έχουν χαμένα· ο Πέτρος δεν μπορεί να συγκρατηθεί, δεν περίμεναν από έναν ραβίνο να γονατίσει και να πλύνει τα πόδια τους, ανάτρεπε η πράξη του αυτή κάθε λογική εξουσίας, τότε όπως και τώρα.
Το παράδειγμα, λοιπόν, που μας αφήνει ο Ιησούς είναι η ταπεινοφροσύνη και η υπηρεσία· να είναι με τους άλλους και για τους άλλους, το καλό το δικό σου να είναι το καλό το δικό τους.
Πρέπει να χαμηλώσουμε, να αφήσουμε πίσω μας την αλαζονεία , τη βαθιά μας πεποίθηση ότι αξίζουμε περισσότερο από τους άλλους και να σκύβουμε, χωρίς δισταγμό, για να σηκώνουμε αυτούς που έπεσαν εξαιτίας της δυστυχίας, της αδικίας, της αρρώστιας ή των πολλών σταυρών που έχουν φορτωθεί στους ώμους των φτωχών και αδύναμων, αυτών που δεν μετρούν για κανέναν.
Το παράδειγμα της ζωής μας αξίζει περισσότερο από τις πολλές όμορφες αλλά γεμάτες αέρα κουβέντες.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο δώρο που μας άφησε ο Ιησούς ; η παρουσία του ανάμεσά μας, μέσα από το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας · μια πραγματικότητα για την οποία δεν υπάρχουν επαρκείς λέξεις να την περιγράψουν. Κι όμως, μας τα λέει όλα με ένα σημείο: το απλό, το οικείο καθημερινό ψωμί, που κομματιάζεται και αφήνεται να φαγωθεί για να δώσει ζωή, όχι στον εαυτόν του αλλά σε εκείνους που το καταναλώνουν. Είναι ωραίο, αλλά σίγουρα δεν είναι εύκολο να φτιάξεις ψωμί. Το ψωμί σημαίνει πολλά : από τους πολλούς σπόρους γίνεται ένα καρβέλι, δηλαδή ενότητα, συνοχή. Σημαίνει ότι στην επεξεργασία του πρέπει να έχεις υπομονή και πραότητα, ώστε να ζυμωθεί, να ψηθεί και να μοιραστεί. Δεν είναι μεταξύ των εξεζητημένων φαγητών αλλά είναι εκεί, είναι πάντα εκεί και όλους τους συνοδεύει. Σημαίνει καλλιέργεια, τρυφερότητα , καλοσύνη, διαθεσιμότητα, προσφορά ζωής.
Αυτός ήταν και είναι ο Ιησούς , ψωμί και ζωή για όλους κι έτσι θέλει να είναι οι μαθητές του.
Ταυτίστηκε με το ευχαριστιακό ψωμί, ώστε κι αυτοί να γίνονται και να είναι ότι τρώνε: Ιησούς Χριστός.