Κυριακή 23 Μάϊου 2021
Από τις εικόνες που μας παραθέτει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, πρέπει να αναζητήσουμε μόνο εκείνο που πραγματικά θέλουν να μας πουν, μένοντας στο πλαίσιο της συγκεκριμένης ομιλίας του Ιησού, και όχι να περιπλανηθούμε σε όλες τις “εν δυνάμει” ερμηνείες που τροφοδοτούνται από ποιμενικές και γλυκανάλατες ‘ρομαντικές εικόνες’ επιστροφής στη φύση… κοκ
Διαβάζοντας το σημερινό ευαγγέλιο, μου γεννούνται δύο συναισθήματα: το ένα με ενθουσιάζει και με παρηγορεί και το άλλο ξυπνά την υπευθυνότητά μου.
Ανάγνωσμα από κατά Ιωάννη άγιο Ευαγγέλιο 10,11-18
Εγώ είμαι ο καλός ποιμένας και γνωρίζω τα δικά μου και τα δικά μου με γνωρίζουν, όπως με γνωρίζει ο Πατέρας κι εγώ γνωρίζω τον Πατέρα και τη ζωή μου τη θυσιάζω για τα πρόβατα. Έχω κι άλλα πρόβατα που δεν είναι απ'αυτή τη στάνη και πρέπει κι εκείνα να τα οδηγήσω. Θα ακούσουν τη φωνή μου και θα γίνουν ένα ποίμνιο κι ένας ποιμένας. Γι' αυτό ο Πατέρας με αγαπά, επειδή εγώ θυσιάζω τη ζωή μου, για να την πάρω πάλι. Κανένας δε μου την αφαιρεί, αλλά εγώ τη θυσιάζω αφ' εαυτού μου. Έχω εξουσία να τη θυσιάσω κι εξουσία έχω πάλι να την πάρω. Αυτή την εντολή πήρα απ' τον Πατέρα μου".
Λόγος του Κυρίου
Ο Ιησούς, λοιπόν, διακηρύσσει ότι είναι ο καλός (μου) βοσκός, και περιγράφει αυτή την ιδιότητά του, όχι ως αυτός που ηγείται και επιβάλλεται, αλλά εκείνος που συμπαρίσταται στο ποίμνιό του και φροντίζει να κάνει καλή τη ζωή των προβάτων του. Αυτός ο βοσκός μπαίνει ανάμεσα στο ποίμνιο και τους λύκους, και τους εμποδίζει να το βλάψουν, χωρίς να ζητά ανταπόδοση από το ποίμνιο.
Και εγώ, ως μέλος αυτού του ποιμνίου, που γνωρίζω τις αδυναμίες μου και τις ατέλειές μου, τις περιορισμένες δυνατότητές μου, όταν ακούω αυτή τη δήλωση νιώθω καλά, γιατί μου δίνει δύναμη, ζωή και κουράγιο ! Στο πρόσωπο του ποιμένα Ιησού έχω την εγγύηση ότι ο Θεός δε με εγκαταλείπει στις πιο δύσκολες στιγμές …
Αυτή η διαβεβαίωση, συνάμα, όπως ήδη είπαμε, μου ξυπνά την υπευθυνότητα για τη ζωή μου, αλλά και για τη ζωή των άλλων. Με ωθεί να φροντίζω όχι μόνο για την ποιότητα της δικής μου ζωής, αλλά και της ζωής των άλλων, ξέροντας ότι όταν «τα βρω δύσκολα» ο Βοσκός μου θα δώσει ένα χέρι βοήθειας, και θα έρθει αρωγός στην προσπάθεια μου. Είναι εκεί για να με υποστηρίξει όταν προσπαθώ να καθορίζω και να διαχειρίζομαι εγώ ο ίδιος τη ζωή μου και όχι μοιρολατρικά να την υπομένω. Ο καθένας μας, στο μικρό του κύκλο, είναι υπεύθυνος ενός ποιμνίου. Είναι το ποίμνιο που αποτελείται από όλους εκείνους με τους οποίους σχετιζόμαστε, που ζουν γύρω μας και εμείς ανάμεσα τους, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, συμπολίτες, συνεργάτες, κοκ.
Η ποιότητα της αγάπης και της φιλίας και όλων των σχέσεων με τους άλλους, φαίνεται όχι όταν τα πράγματα πάνε καλά, αλλά όταν πάνε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Χρειάζονται λοιπόν και οι λύκοι, γιατί μας βοηθούν να καταλάβουμε ποιος πραγματικά είναι δίπλα μας, μας νοιάζεται και μας αγαπά. Γι 'αυτό, πιστεύω, υπάρχει κάποια λογική, κάποια πρόνοια, ακόμη και στα κακά πράγματα που μας συμβαίνουν, γιατί μας βοηθούν να ανακαλύψουμε την ποιότητα πολλών από τις σχέσεις μας.
Ο Ιησούς μας διδάσκει και μας μαθαίνει να σχετιζόμαστε με τους άλλους με άδολη καρδιά. Μας μαθαίνει ότι Αγάπη είναι να στέκομαι δίπλα στις λύπες και στις χαρές τους, να τους φροντίζω χωρίς να τους καταπιέζω και να μην τους γίνομαι βάρος. Να τους κάνω τη ζωή όμορφη και να νοιώθουν ελεύθεροι και όχι υποχρεωμένοι σε κάποιον ή σε κάποιους. Οι σχέσεις που δημιουργώ να διέπονται από τη λογική, να δείχνω το αληθινό ενδιαφέρον μου τόσο διακριτικά, έτσι που να μπορεί φτάσει στο σημείο, αυτός που ευεργέτησα, να με αγνοήσει και να πει ‘και τι έκανες εσύ για μένα όταν σε είχα ανάγκη;’ Και γω, τότε, να μην τον χαρακτηρίσω ως αχάριστο.
Είμαι μαθητής του Χριστού σημαίνει ότι, ακόμη και όταν φτάνω σε τέτοιο βαθμό απελπισίας ώστε να ετοιμάζομαι να γίνω λύκος, για να δω και εγώ «άσπρη μέρα», όπως διακηρύσσει ο κόσμος, ο Χριστός είναι εκεί, για να με αποτρέψει και να με βοηθήσει να μην καταλήξω να είμαι λύκος για τους άλλους.