Χριστιανική πίστη είναι γέννημα μιας πορείας. Β΄ κύκλος 3η Κυριακή του Πάσχα

Κυριακή 16 Μαΐου 2021

    Μια από τις μιζέριες τη ζωή μας μαζί με τα  σφάλματα  μας τις αμαρτίες μας , τις αδυναμίες μας, τις αστοχίες μας, τα αγκάθια του χαρακτήρα μας, που πρέπει να αντιμετωπίσουμε  είναι η δυσπιστίας που μας διατρέχει. Όλοι   δυσκολευόμαστε  να εμπιστευτούμε κάποιον άλλον που δεν είναι ο εαυτό μας. Για να κάνουμε ένα έστω ένα  μικρο άνοιγμα προς τον άλλο πρέπει πρώτα να  “αγγίξουμε” και αυτό το άγγιγμα  να μας υποχρεώσει να το παραδεχτούμε.

Ανάγνωσμα από κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο   24,35-48

  

 Κατ’ εκείνο τον καιρό  ενώ οι μαθητές που γύρισαν από την Εμμαούς  εξηγούσαν όσα συνέβηκαν στο δρόμο και πως τον αναγνώρισαν , τον Κύριο, στον τεμαχισμό του ψωμιού, ο Ιησούς στάθηκε ανάμεσά στους μαθητές  και τους λέει: "Ειρήνη σε σας!". Ταραγμένοι και γεμάτοι φόβο, εκείνοι νόμισαν ότι έβλεπαν φάντασμα. Αλλά εκείνος τους είπε: "Γιατί είσθε ταραγμένοι και γιατί ανεβαίνουν στην καρδιά σας αμφιβολίες; Κοιτάξτε τα χέρια μου και τα πόδια μου, γιατί είμαι εγώ ο ίδιος. Ψηλαφήστε με και δείτε, διότι το φάντασμα δεν έχει σάρκα και οστά, όπως βλέπετε να έχω εγώ". Και λέγοντας αυτό τους έδειξε τα χέρια και τα πόδια. Ενώ ακόμα αυτοί δεν πίστευαν από τη χαρά κι ήταν έκθαμβοι, τους είπε: "Έχετε εδώ κάτι το φαγώσιμο;" Κι εκείνοι του έδωσαν ένα κομμάτι ψητό ψάρι. Και πήρε κι έφαγε μπροστά τους.                  

    Τους είπε τότε: "Αυτά είναι εκείνα τα λόγια που σας έλεγα ενόσω ήμουν μαζί σας, ότι πρέπει να εκπληρωθούν όλα όσα είναι γραμμένα στο νόμο του Μωυσή και στους προφήτες και στους ψαλμούς για μένα". Τότε άνοιξε το νου τους για να καταλαβαίνουν τις Γραφές. Και τους είπε: "Έτσι έλεγαν οι Γραφές ότι πρέπει να πάθει ο Χριστός και να αναστηθεί την τρίτη μέρα και να κηρυχθεί στο όνομά του μετάνοια σε όλα τα έθνη για την άφεση των αμαρτιών, αρχίζοντας από την Ιερουσαλήμ. Εσείς θα είσθε οι μάρτυρες όλων αυτών. Κι εγώ θα στείλω την υπόσχεση του Πατέρα μου πάνω σας. Εσείς, όμως, καθίστε στην πόλη ωσότου ενδυθείτε δύναμη από ψηλά".

                                                                                                                                   Λόγος του Κυρίου

Τα ευαγγέλια  δεν παραλείπουν να μας μεταφέρουν αυτή την εμπειρία των μαθητών, η σημερινή περικοπή μάλιστα προσθετει  και μια ακόμη  σημαντική λεπτομέρεια : οι μαθητές χαίρονται που συναντούν τον Ιησού ωστόσο έχουν τις επιφυλάξεις τους και είναι διστακτικοί, δεν ανοίγονται ευθύς εξ αρχής, συνεχίζουν να αμφιβάλλουν. Δυσκολεύονται να δεχτούν και να πιστέψουν ότι αυτό το πολύ ωραίο,  είναι αληθινό.  

Και αυτό γιατί τόσο εμείς όσο και οι απόστολοι πιστεύω, οι αστοχίες μας,  ο πόνος, η δυστυχία, το κακό , η επίγνωση των λαθών μας και  των προηγούμενων τραυματικών εμπειριών  σε ό, τι το καινούργιο έρχεται να μας συναντήσει και που δεν μπορούμε να το “αγγίξουμε”  μας καθιστά καχύποπτους, επειδή  δεν ξέρουμε τι φέρνει ακριβώς μαζί του. 

Ακόμη και το χαρμόσυνο αυτό γεγονός,  της ανάσταση του Ιησού δυσκολεύει τους αποστόλους  να το δεχτούν και να το πιστέψουν ως αληθινό γιατί  όπως την βιώνουν δεν ήταν στις προοπτικές  τους. Η θρησκείας τους μιλούσε για κάποια ανάσταση αλλά στο τέλος του Κόσμου μαζί με ένα απαστράπτοντα Μεσσία. Γιαυτό είναι  «Ταραγμένοι και γεμάτοι φόβο, νόμιζαν ότι έβλεπαν ένα φάντασμα.

  Ο Ιησούς σέβεται  την επιφυλακτικότητα τους και τη δυσκολίας τους να παραδεχτούν το γεγονός και βάζει την ανθρωπότητα του στην υπηρεσία τους δείχνει τα χέρια και τα πόδια του… και τρώει ψητό ψάρι. Με τον όρο “ανθρωπότητα του”, εννοούμε τον τρόπο της ζωής του ... του Λόγου του  των συντροφικότητα του, την καθημερινή  επικοινωνία και τριβή μαζί τους, Το σώμα του και τα σημάδια του πάθους υπογραμμίζουν την συνεχεία μεταξύ του σταυρωμένου και του  Αναστημένου, όλατα κάνει δρόμο που να οδηγήσει τους μαθητές του, να βιώσουν τη θεότητά του.

     Η χριστιανική πίστη στο Αναστημένο δεν είναι  αποτέλεσμά ενός  κεραυνού εν αιθρία, μπορεί και να συμβεί, όπως με το αγ, Παύλο,  Η πίστη όμως είναι προϊόν μιας πορείας  που αρχίζει με μια ανησυχία, με μια αναζήτηση για κάτι που να σου γεμίσει τη ζωή, να της δώσει βάθος και πλάτος , και όχι ευκαιριακές  και εφήμερες απολαύσεις που όταν τελευόσουν αφήνουν κενό πίσω τους. 

      Η χριστιανική πίστη δεν είναι μόνο μια προσωπική εμπειρία. Είναι και μια  βαθειά κοινωνική εμπειρία. Έχει έντονα τα χαρακτηριστικά της αμοιβαία ανταλλαγής και σύγκρισης εμπειριών και μαρτυρίων. Μιας από κοινού προσπάθειας κατανόησης του κόσμου γύρω μας. Είναι η αναγνώριση των θαυμάσιων που ο Κύριος έκανε για μας που τα αναγνωρίσαμε με κόπο και πάθος,  με τα οποία ο Κύριος άλλαξε τη ζωή μας. Ανταλλάσσουμε αυτές τις εμπειρίες και ανταλλάσσοντας τις αλληλοκοιταζόμαστε και από κοινού ωριμάζουμε ; … 

 

    Είμαστε ικανοί να μιλήσουμε για τα πάντα, μιλάμε πολύ και για πολλά, αλλά  και πολλές φόρες δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να καταναλώνουμε λέξεις  ... και δυστυχώς όταν χρειαστεί να μιλήσουμε για την πίστη την τότε την υπολογίζουμε ως κάτι το αυστηρά προσωπικό εσωτερικό  που  καθένας πρέπει να το κράτα  για τον εαυτόν του,  ...λόγω μιας περίεργης ντροπής και ανασφάλειας αλλά και του φόβου μη τυχόν λογιστούμε οπισθοδρομικοί παλιομοδίτες.  Η πίστη προωθεί την συνύπαρξη ανθρώπων που επιτέλους βρήκαν αυτό που αναζητούσαν, αυτό που γεμίζει τη ζωή τους  και η καρδιά τους ειρήνευσε γιατί ζουν με τον Αναστημένο ανάμεσά τους  .. "όπου δύο ή τρεις είναι συναγμένοι στο όνομά μου είμαι και γω ανάμεσά τους" είχε πει.                               

      Η χριστιανική πίστη δεν μπορεί να είναι απλώς ένα εσωτερικό, συναισθηματικό, ψυχολογικό γεγονός, μια εφήμερη ή και διαρκής  συγκινησιακή απόλαυση. Η πίστη  είτε είναι γεγονός και πράξη στη ζωή μας είτε είναι θρησκοληψία. Η πίστη είναι η ειρήνη που βιώνει κάποιος όταν βρει αυτό που αναζητά για να γεμίζει  η ζωή του και τον καθιστά εξωστρεφει προς χάρη του κοινού καλού της ανθρωπότητας .

      Ο Μαθητής του Χριστού όπως Εκείνος θέτει την ανθρωπότητα του δηλαδή τον τρόπο της ζωής του,τοΛόγου του την συντροφικότητα του, την καθημερινή του επικοινωνία και τριβή με τους συνανθρώπους  ως το δρόμο που μπορούν οι άνθρωποι να βαδίσουν για να αναγνωρίσουν τον Θεό ως Πατέρα.