Χαρούμενη και δημιουργική αναμονή. Πάντα σε ετοιμότητα.
Κυριακή, 3 Δεκεμβρίου 2017
Η λειτουργική περίοδος της Παρουσίας ή του Ερχομού, που αυτή την Κυριακή αρχίζουμε και θα ολοκληρωθεί με τη Γιορτή των Χριστουγέννων, χαρακτηρίζεται από μια χαρούμενη και δημιουργική αναμονή χωρίς εφησυχασμούς ή φανατισμούς, αλλά πάντα σε ετοιμότητα για να αναγνωρίσουμε τα σημεία που προαναγγέλλουν τον ερχομό του Σωτήρα και όταν έλθει να είμαστε έτοιμοι να τον δεχτούμε.
Την υπαρξιακή κατάσταση αυτής της αναμονής και αυτής της επιθυμίας, θα μπορούσαμε να την παρομοιάσουμε με την υπαρξιακή εκείνη κατάσταση της εγκύου γυναίκας που ανοίγει δυναμικά τον ορίζοντά της σε μια ζωή, σε κάποιον που έρχεται, αλλά είναι και παρών, μια κατάσταση ζωής, όπου η αναμονή, η αγωνία, οι δυσκολίες, και ετοιμότητα και που όλα αυτά είναι συνυφασμένα με χαρά για την νέα ζωή που έρχεται.
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (Μκ 13, 33-37)
"Προσέχετε, αγρυπνείτε διότι δε γνωρίζετε πότε θα είναι ο καιρός. Σαν κάποιον άνθρωπο που αναχώρησε από την πατρίδα του και άφησε το σπίτι του κι έδωσε στους δούλους του την εξουσία, στον καθένα το έργο του και στο θυρωρό έδωσε την εντολή να επαγρυπνεί. Αγρυπνείτε, λοιπόν, διότι δε γνωρίζετε πότε έρχεται ο κύριος του σπιτιού: το βράδυ ή τα μεσάνυχτα ή στο λάλημα του πετεινού ή το πρωί, μη τυχόν κι έλθει ξαφνικά και σας βρει να κοιμάστε. Κι αυτό που λέω σε σας, το λέω σε όλους: αγρυπνείτε!".
Λόγος του Κυρίου
Ο Ιησούς, με αυτή τη σύντομη παραβολή, παρομοιάζει «το Θεό» με ένα αφεντικό που ετοιμάζεται να φύγει για ένα μακρινό ταξίδι και εμπιστεύεται στους εργάτες του, « στον άνθρωπο », που με αγάπη από αγάπη τους δημιούργησε και τους προίκισε με εξυπνάδα και ευαισθησία, τους άφησε τη διαχείριση της περιουσίας του, τη « δημιουργία του ». Και φεύγει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποτε θα επιστρέψει, θα γυρίσει! Η παραβολή μάς εφιστά την προσοχή στο ότι οι υπηρέτες και ιδιαίτερα ο θυρωρός, δεν πρέπει να εφησυχάσουν και να αφήνουν το χρόνο να περνά και το έργο που τους ανατέθηκε να μην εκτελείται και να ξεχνούν ότι το αφεντικό σίγουρα θα γυρίσει, και εκείνοι πρέπει να είναι έτοιμοι να το υποδεχτούν.
Μας εφιστά, λοιπόν, την προσοχή "Αυτό που λέω σε σας, το λέω σε όλους:αγρυπνείτε!", ώστε να μην πάρουμε ως δεδομένη τη ζωή μας και να αφήσουμε να περνούν οι ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται, και είναι σημεία της παρουσίας του Θεού ανάμεσά μας, να χάνονται ή να ζούμε μια ζωή ανερμάτιστη να είμαστε αφηρημένοι και απρόσεκτοι για το τι συμβαίνει γύρω μας και να μην δίνουμε σημασία στις θλιμμένες σιωπές ή στις κραυγές αγωνίας ή στις ελπίδες των προσώπων γύρω μας ή να μην βλέπουμε την ομορφιά γύρω μας ως άλλα σημεία της παρουσίας του Θεού ανάμεσά μας να αδιαφορούμε , και να προσέχουμε μόνο το εγώ μας.
«Αγρυπνείτε», λοιπόν, σημαίνει να βρισκόμαστε σε συνεχή ετοιμότητα και να έχουμε την προσοχή να διακρίνουμε το καλό που μπορούμε να κάνουμε και το κακό που πρέπει να αποφύγουμε.
Το Ευαγγέλιο, με τον τρόπο, μας λέει ότι, αυτό που περιμένουμε ήταν εδώ με τρόπο χειροπιαστό, αλλά ακόμη και τώρα είναι ανάμεσά μας με διαφορετικό τρόπο και περιμένουμε την εκ νέου χειροπιαστή παρουσία του.
Στη διάρκεια της αναμονής, υπάρχει ο κίνδυνος μερικοί να αφοσιωθούν τόσο πολύ στην προετοιμασία της ή στον χρονολογικό εντοπισμό τής μέλλουσας παρουσίας, ώστε να αφήνουν τον κόσμο στην τύχη του.
Ενώ άλλοι, βλέποντας ότι η ιστορία συνεχίζεται, να εφησυχάζουν και να εκκοσμικεύονται, ασχολούμενοι μόνο με τα εγκόσμια.
Στους πρώτους, λέει ‘μην αφήνετε τον ενθουσιασμό ή το φόβο το δικό σας ή κάποιων άλλων να σας οδηγούν στο περιθώριο του κόσμου, γιατί όπως και αν έχει το ζήτημα, μέσω αυτού θα φτάσετε, όπου φτάσετε’.
Στους δεύτερους, λέει ‘προσέχετε , μην ξεχαστείτε και ενδιαφέρεστε μόνο για τα εγκόσμια’.
Ο μαθητής μοιάζει και πάλι με την έγκυο γυναίκα που γέννησε, που έγινε μητέρα, και που τώρα δεν περιμένει το παιδί της να έλθει στον κόσμο, η αναμονή της τώρα αφορά στο να δει τί θα γίνει και πώς θα γίνει το παιδί της, και αυτό, όχι χωρίς αυτήν, αλλά με τη συμβολή της.
Ο χριστιανός ξέρει ότι οι ουρανοί ανοίχτηκαν και ‘ο Λόγος έστησε τη σκηνή του ανάμεσά σας’, ωστόσο περιμένει ακόμη το πότε ο Θεός, αυτό που άρχισε μέσω του Χριστού, θα το ολοκληρώσει και θα το σφραγίσει και το πώς -με τη χάρη Του- θα είμαστε μέρος αυτού του έργου.
x