Α΄ Κύκλος 17η Τακτική Κυριακή

Η Βασιλεία του Θεού είναι του Θεού, αλλά προορίζεται για τον άνθρωπο. Είναι η μεγάλη ευκαιρία του. 

Κυριακή  30 Ιουλίου  2017

             Οι παραβολές του Ιησού κάνουν την καθημερινότητα του μαθητή διάφανη, του επιτρέπουν να ανακαλύψει πίσω από τα φαινόμενα την παρουσία του Θεού. Στις δύο πρώτες σημερινές παραβολές  “του κρυμμένου θησαυρού” και  του “πολύτιμου μαργαριταριού”, το μέτρο σύγκρισης που μας βοηθά να κατανοήσουμε «κάτι» για τη Βασιλεία του Θεού  είναι ο κρυμμένος θησαυρός και το μαργαριτάρι, ενώ στην τρίτη  το “δίχτυ και η επιλογή”.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο  Άγ. Ευαγγέλιο (Μτ 13,44-52)

          

«Τον καιρό εκείνο ο Ιησούς συνέχισε την διδασκαλία του λέγοντας: Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με θησαυρό κρυμμένο σ' ένα χωράφι, που όταν τον βρήκε ένας άνθρωπος τον έκρυψε. Κι απ' τη χαρά του πηγαίνει και πουλά όλα όσα έχει και αγοράζει εκείνο το χωράφι.

         Μοιάζει, πάλι, η βασιλεία των ουρανών με έναν έμπορο που αναζητά όμορφα μαργαριτάρια, κι’ όταν βρει ένα πολύτιμο μαργαριτάρι, πηγαίνει και πουλά όλα όσα έχει και το αγοράζει.

         Μοιάζει, πάλι, η βασιλεία  των  ουρανών  με  ένα δίχτυ  που ρίχθηκε στη θάλασσα κι έπιασε κάθε λογής ψάρια. Όταν γέμισε το δίχτυ, το έσυραν στο γιαλό και κάθισαν και μάζεψαν τα καλά ψάρια σε δοχεία, ενώ τα άχρηστα τα πέταξαν έξω. 'Έτσι θα γίνει και στο τέλος του κόσμου. Θα βγουν οι άγγελοι και θα χωρίσουν τους κακούς απ' τους δίκαιους και θα τους ρίξουν στο καμίνι της φωτιάς. Εκεί θα είναι ο θρήνος και το τρίξιμο των δοντιών.           

 «Τα καταλάβατε όλα αυτά;». " Του λένε: "Ναι". Κι εκείνος τους είπε: "Γι' αυτό, κάθε γραμματέας που διδάχθηκε για τη βασιλεία των ουρανών, μοιάζει με έναν οικοδεσπότη, ο οποίος βγάζει από το θησαυρό του νέα και παλαιά" ».

                                                                                                                                     Λόγος του Κυρίου

Οι παραβολές “του κρυμμένου θησαυρού” και του “πολύτιμου μαρ-γαριταριού” σκοπό έχουν να βεβαιώσουν τον ακροατή ότι η συνάντησή του με τη Βασιλεία του Θεού δεν είναι απρόσιτη, μπορεί κάποιος να τη συναντήσει,  εφόσον με επιμονή την αναζητά.

Δεν φτάνει, όμως, κάποιος να τη συναντήσει για να γίνει δική του. Για να γίνει “δική”του, απαιτείται μια άμεση, ριζική και οριστική  απόφαση. Μια απόφαση που αφορά  τη μέχρι τότε ύπαρξή του και το μέλλον  του:  “...πηγαίνει και πουλά όλα όσα έχει και αγοράζει το χωράφι  ή το ένα μαργαριτάρι ”. Η φράση αυτή σημαίνει ότι αυτός που βρήκε τη Βασιλεία, το θησαυρό, εκτίμησε ότι αξίζει πολύ περισσότερο από τα όποια  αγαθά που προηγουμένως είχε στην κατοχή του και τα εκτιμούσε ως καθοριστικά  για την ύπαρξή του. Είναι μια ενέργεια ολικής αναπροσαρμογής,  με βάση μια καινούργια αντίληψη ζωής, ανώτερης από την προηγούμενη. Όμως  μια τέτοια ενέργεια μπορεί να εκτιμηθεί μόνο από εκείνον που ‘συνάντησε’, ‘εκτίμησε’ και ‘αποδέχθηκε’ τη Βασιλεία του Θεού, διαφορετικά από τους περισσότερους μπορεί να κριθεί και ως παράλογη. 

     Καρπός αυτής της Μετάνοιας, της αλλαγής νοοτροπίας στην εκτίμηση των πραγμάτων, που ακολουθεί την αποδοχή της Βασιλείας, είναι η χαρά.

  

Α’ Κύκλος - 16η Τακτική Κυριακή

Τα στάχυα και τα ζιζάνια:  Ένα παράδειγμα καθολικής ανοχής.

 Κυριακή 23 Ιουλίου 2017 - 

Την περασμένη βδομάδα, με την παραβολή του Σπορέα, ο Ιησούς υπογράμμισε το γεγονός ότι η Βασιλεία του Θεού ευδοκιμεί όπου υπάρχει κατάλληλο έδαφος: ο άνθρωπος ο ανοιχτόκαρδος, ο καταδεκτικός, εκείνος που είναι έτοιμος να ακούσει, να καταλάβει και να αποφασίσει αν θα ανταποκριθεί. 

Στη σημερινή περικοπή προχωρά λίγο πιο μπροστά. Γιατί,  μέσα στην ανθρώπινη ιστορία που αποκαλύπτεται  η βασιλεία του Θεού, το καλό  και το κακό συνυπάρχουν τόσο, που πολλές φορές είναι δύσκολο να απομονωθεί το κακό. Το κέντρο της παραβολής είναι “αφήστε να αναπτυχθούν και τα δυο μέχρι το θερισμό”. Στο κέντρο  είναι η υπομονή του Θεού και η μεγάλη εμπιστοσύνη στο Λόγο του Θεού, που τελικά θα αποδώσει δικαιοσύνη.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο  Άγ. Ευαγγέλιο (Μτ 13,24-43).

Ο Ιησούς τους παρουσίασε μια άλλη παραβολή, λέγοντας: "Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με άνθρωπο που έσπειρε καλό σπόρο στο χωράφι του. Κι ενώ οι άνθρωποί του κοιμόνταν, πήγε ο εχθρός του κι έσπειρε από πάνω ζιζάνια, ανάμεσα στο σιτάρι και έφυγε. Αλλά όταν βλάστησε το χορτάρι και καρποφόρησε, τότε φάνηκαν και τα ζιζάνια. Πήγαν τότε οι δούλοι του οικοδεσπότη και του είπαν: "Κύριε, δεν έσπειρες καλό σπόρο στο χωράφι σου; Από πού, λοιπόν, προήλθαν τα ζιζάνια;" Κι εκείνος τους είπε: "άνθρωπος εχθρός το έκαμε". Και οι δούλοι του είπαν: "Θέλεις, λοιπόν, να πάμε και να τα μαζέψουμε;"        Κι εκείνος είπε: "'Οχι, μη τυχόν και ενώ μαζεύετε τα ζιζάνια ξεριζώστε μαζί τους και το σιτάρι. Αφήστε να μεγαλώσουν και τα δυο μαζί μέχρι το θερισμό. Και στον καιρό του θερισμού θα πω στους θεριστές: Συγκεντρώστε πρώτα τα ζιζάνια και δέστε τα σε δεμάτια και να τα κάψτε, ενώ το σιτάρι συγκεντρώστε το στην αποθήκη μου".

Ο Ιησούς τους παρουσίασε μια άλλη παραβολή, λέγοντας: "Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με σπόρο σιναπιού που τον πήρε ένας άνθρωπος και τον έσπειρε στο  χωράφι  του.  Αυτός είναι μικρότερος απ' όλους  τους  σπόρους, αλλά  όταν  μεγαλώσει  είναι  μεγαλύτερο απ' όλα τα λαχανικά και γίνεται δένδρο, ώστε να έλθουν τα πουλιά του ουρανού και να φωλιάζουν στα κλαδιά του".

Τους είπε και άλλη παραβολή: "Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με προζύμι, που το πήρε μια γυναίκα και το έβαλε μέσα σε τρία σάτα αλεύρι, έως ότου ζυμώθηκε όλο".

'Ολα αυτά ο Ιησούς τα είπε με παραβολές προς τα πλήθη και χωρίς παραβολές δεν τους έλεγε τίποτα, για να εκπληρωθεί εκείνο που είπε ο προφήτης, όταν έλεγε: θα ανοίξω το στόμα μου με παραβολές. Θα πω πράγματα που είναι κρυμμένα από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος.

Τότε άφησε το πλήθος κι επέστρεψε στο σπίτι. Και τον πλησίασαν οι μαθητές του, λέγοντας: "Εξήγησέ μας την παραβολή των ζιζανίων του χωραφιού". Κι εκείνος, απαντώντας, είπε: "Αυτός που σπέρνει τον καλό σπόρο είναι ο Υιός του Ανθρώπου, το χωράφι είναι ο κόσμος, ενώ ο καλός σπόρος είναι τα παιδιά της βασιλείας και τα ζιζάνια είναι τα παιδιά του Πονηρού, ενώ ο εχθρός που τα έσπειρε είναι ο διάβολος, ο θερισμός είναι το τέλος του κόσμου και οι θεριστές είναι οι άγγελοι. Με τον ίδιο τρόπο που μαζεύουν τα ζιζάνια και τα καίνε στη φωτιά, έτσι θα είναι και στο τέλος του κόσμου. Θα στείλει ο Υιός του Ανθρώπου τους αγγέλους του και θα μαζέψουν από το βασίλειό του όλα τα σκάνδαλα και όσους διαπράττουν την ανομία και θα τους ρίξουν στο καμίνι της φωτιάς. Εκεί θα είναι ο θρήνος και το τρίξιμο των δοντιών. Τότε οι δίκαιοι θα λάμψουν στη βασιλεία του Πατέρα τους σαν τον ήλιο. 'Οποιος έχει αφτιά, ας ακούει!

Λόγος του Κυρίου 

Οι εργάτες της παραβολής έσπειραν στο χωράφι τον καλό σπόρο που τους έδωσε το αφεντικό τους και τώρα  διαπιστώνουν ότι,  μαζί με τα στάχυα,  αναπτύσσονται και ζιζάνια, και του προτείνουν : "Θέλεις, λοιπόν, να πάμε και να τα μαζέψουμε;" Κι εκείνος είπε: " Όχι, μη τυχόν και ενώ μαζεύετε τα ζιζάνια ξεριζώστε μαζί τους και το σιτάρι. Αφήστε να μεγαλώσουν και τα δυο μαζί μέχρι το θερισμό. Και στον καιρό του θερισμού θα πω στους θεριστές: Συγκεντρώστε πρώτα τα ζιζάνια και δέστε τα σε δεμάτια και να τα κάψετε, ενώ το σιτάρι συγκεντρώστε το στην αποθήκη μου".

Το αφεντικό  δείχνει να είναι  υπομονετικό και ανεκτικό, ενώ οι εργάτες του εμφανίζονται ανυπόμονοι, αυστηροί και μη ανεκτικοί. Ο βίαιος άνθρωπος, που βρίσκεται μέσα στον καθένα μας, συνήθως είναι και ανώριμος και φοβάται το όποιο εκείνος κρίνει αρνητικό, προσπαθεί με κάθε τρόπο να το καταστρέψει μην τυχόν και βλάψει ό,τι εκείνος κρίνει καλό. Ο Θεός, όμως, λέει “στην εικόνα του”, τον άνθρωπο : «έχε υπομονή, μην είσαι απότομος και βίαιος, δείξε μακροθυμία και γενναιοδωρία. Μόνον έτσι μπορείς να γίνεις ικανός για μεγάλα πράγματα και να  υπηρετήσεις μεγάλα ιδεώδη, όχι εκβιάζοντας και εξωθώντας τα πράγματα στα άκρα».

Α' κυκλος 15η Τακτική Κυριακή

Ο Σπόρος και το Έδαφος που τον δέχεται

Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

Με τη σημερινή ευαγγελική περικοπή αρχίζουμε την ανάγνωση του 13ου κεφαλαίου του ευαγγελίου του Ματθαίου. Ο Ευαγγελιστής έχει συγκεντρώσει επτά παραβολές, και έχει σκοπό μέσα από μια “συστηματική” κατήχηση να δώσει στους ακροατές και στους αναγνώστες του να καταλάβουν τι εννοεί  Ιησού όταν μιλά για τη «Βασιλεία του Θεού». 

Η προβολή ως ένα εργαλείο παρουσίασης  μιας διδασκαλίας και μετάδοσης ενός μηνύματος  ήταν ήδη πολύ ανεπτυγμένο στη διδασκαλική παράδοση των ραβίνων του καιρού του Ιησού. Με εικόνες παρμένες από την καθημερινή ζωή ο ραβίνος προσπαθεί με τρόπο προσιτό και κατανοητό προσπαθεί να παρουσιάσει και να μεταδώσει τις πεποιθήσεις της  Ιουδαϊκής Θρησκείας . Την ίδια μεθοδολογία χρησιμοποίησε  και ο Ιησούς Χριστός για μεταδώσει το ευαγγελικού του μήνυμά.  Μέσα από αυτές τις εικόνες και τις παρομοιώσεις ή και αλληγορίες προσπαθεί να οδηγήσει τους μαθητές του, σε ένα κόσμο που δίνει ένα βαθύτερο νόημα στην καθημερινότητά τους, αλλά ακόμα και για  να σκιαγραφήσει σε αβρές γραμμές την ταυτότητα του.  Ποιος είναι;  τι κάνει;  σε τι αποβλέπει με το έργο του;

Για την ορθή κατανόηση μιας παραβολή της πρέπει  να ξεκινήσουμε αναζητώντας το στοιχείο εκείνο με το οποίο ο κήρυκας κάνει την σύγκριση.

Η παραβολή είναι ένας μαγικός τρόπος διδασκαλίας,  προσφέρει πάρα πολύ περισσότερα από την εκ πρώτης όψεως εντύπωση,  φέρνει στην μνήμη ιδέες εικόνες καταστάσεις και συναισθήματα, σπρώχνει στην αναζήτησή  και την κατανόηση όχι μόνο με βάση την στεγνη λογική αλλά και με τη ζωντανή καρδιά που ακουμπώντας  στα ορατά και χειροπιαστά  παραπέμπει σε αόρατο που είναι εξίσου πραγματικά. Είναι η αρχή ενός ταξιδιού.

Ανάγνωσμα από κατά Ματθαίο αγ Ευαγγέλιο (Μτ  13,1-23).

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς καθόταν κοντά στη θάλασσα. Και συγκεντρώθηκε γύρω του πολύς κόσμος, ώστε αναγκάσθηκε να μπει και να καθίσει στο πλοιάριο. Και όλο το πλήθος στεκόταν στο γιαλό.

            Τους είπε: "Ιδού, βγήκε ο σπορέας για να σπείρει. Και ενώ αυτός έσπερνε, κάποιοι σπόροι έπεσαν κοντά στο δρόμο και ήλθαν τα πουλιά και τους έφαγαν όλους. Και άλλοι έπεσαν σε πετρώδες έδαφος, όπου δεν υπήρχε αρκετό χώμα και αμέσως φύτρωσαν επειδή η γη δεν είχε βάθος. Και όταν ανέτειλε ο ήλιος κάηκαν, επειδή δεν είχαν ρίζα και ξεράθηκαν. Και άλλοι σπόροι έπεσαν ανάμεσα στ' αγκάθια και ψήλωσαν τα αγκάθια και τους έπνιξαν. Και άλλοι έπεσαν στο καλό χώμα και καρποφόρησαν, άλλος εκατό, άλλος εξήντα και άλλος τριάντα φορές περισσότερο. 'Οποιος έχει αυτιά, ας ακούει. Και όταν πλησίασαν οι μαθητές του, του είπαν: "Γιατί τους μιλάς με παραβολές;" Κι εκείνος τους απάντησε και τους είπε: "Διότι σε σας δόθηκε να γνωρίστε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, ενώ σε εκείνους δεν δόθηκε. Διότι όποιος έχει, θα του δοθεί κι άλλο και θα περισσέψει. Αλλά όποιος δεν έχει, κι αυτό που έχει θα του αφαιρεθεί. Για το λόγο αυτό τους μιλώ με παραβολές. Διότι αν και βλέπουν, δε βλέπουν, και αν και ακούνε δεν ακούνε ούτε καταλαβαίνουν. Κι έτσι πραγματοποιείται σ' αυτούς η προφητεία του Ησαΐα που λέει:

              Θ' ακούσετε με την ακοή, αλλά δεν θα καταλάβετε, και κοιτάζοντας θα βλέπετε, αλλά δε θα δείτε. Γιατί πάχυνε η καρδιά αυτού του λαού, και βαριάκουσαν με τα αφτιά τους,και έκλειναν τα μάτια τους,  μη τυχόν και δουν με τα μάτια τους, και ακούσουν με τ' αφτιά τους, και καταλάβουν με την καρδιά τους, και επιστρέψουν σε μένα κι εγώ τους θεραπεύσω.

           Μακάρια όμως είναι τα δικά σας μάτια γιατί βλέπουν και τα αφτιά σας γιατί ακούνε.  Αλήθεια σας λέω: πολλοί προφήτες και δίκαιοι επιθύμησαν να δουν όσα βλέπετε και δεν τα είδαν, και να ακούσουν όσα ακούτε και δεν τα άκουσαν!

              Λοιπόν, ακούστε εσείς την παραβολή του σπορέα. Καθένας που ακούει το λόγο για τη βασιλεία και δεν τον καταλαβαίνει, έρχεται ο Πονηρός και αρπάζει απ' την καρδιά του ό,τι σπάρθηκε. Αυτός είναι ο σπόρος που σπάρθηκε κοντά στο δρόμο. Εκείνος που σπάρθηκε σε πετρώδες έδαφος, είναι αυτός που ακούει το λόγο και αμέσως τον δέχεται με χαρά. Αλλά δεν έχει ρίζα μέσα του και είναι πρόσκαιρος. Και όταν έλθει κάποια θλίψη ή διωγμός, εξαιτίας  του  λόγου, αμέσως σκανδαλίζεται. Κι εκείνος που έπεσε στ' αγκάθια, αυτός είναι εκείνος που ακούει το λόγο, αλλά η μέριμνα αυτού του κόσμου και η απάτη του πλούτου πνίγουν μαζί το λόγο κι έτσι μένει άκαρπος. Αλλά εκείνος που σπάρθηκε σε καλό χώμα, είναι αυτός που ακούει το λόγο και τον κατανοεί και καρποφορεί άλλος εκατό, άλλος εξήντα και άλλος τριάντα φορές περισσότερο".

Λόγος του Κυρίου

Ήδη οι σύγχρονοι του Ιησού είχαν διαπιστώσει  ότι ο Ιησούς, με τη  διδασκαλία και τη δράση,  αρκετοί ενθουσιάζονται μαζί του, γιατί  διαπιστώνουν ότι “ διδάσκει με εξουσία” και ανταποκρίνεται στα  ερωτηματικά και τον προβληματισμό τους και με χαρά τον πιστεύουν και τον ακολουθούν. Άλλοι μετά ένα πρώτο ενθουσιασμό,   γρήγορα   τον εγκατέλειπαν. Υπάρχουν ακόμη και οι αδιάφοροι και οι εχθρικοί. Αυτό γεννούσε απορίες τόσο στους τότε μαθητές του, και όχι μόνο

Η απάντηση του Ιησού έρχεται με την παραβολή του γεωργού που σπέρνει, ή ακόμη καλύτερα του εδάφους που δέχεται το σπόρο του γεωργού που σπέρνει.

Ο Σπορέας της παραβολής μας,  είναι ένας  γενναιόδωρος και ευσυνείδητος γεωργός δεν κάνει ‘τσιγγουνιές’  προσπαθεί να καλύψει όλο το χωράφι, ο σπόρος του να φτάσει παντού. 

Με αυτό τον τρόπο ο Ιησούς θέλει να πει ότι οι κήρυκες του Λόγου δεν πρέπει να κάνουν επιλογές σε ποιους θα απευθυνθούν. Εκείνοι απλώς  χωρίς διακρίσεις και με αφθονία πρέπει προσφέρουν τον Λόγο. 

Η κρίση, για την ποιότητα του ακροατηρίου τους αφορά το Θεό. 

Α΄ Κύκλος 14η Τακτική Κυριακή 06 Ιουλίου 2014

Το μυστικό για να γίνεις μεγάλος 

Κυριακή  9  Ιουλίου  2014

Ο Ιησούς με την διδασκαλία του και την συμπεριφορά του  δείχνει ότι δεν είναι ο Μεσσίας όπως τον περίμενα οι πολλοί, δεν είναι ένας εθνικιστής ηγέτης, ούτε ένας αυστηρός δικαστής, ούτε και ένας πανίσχυρος άρχοντας. Αλλά κάποιος που πασχίζει για την δικαιοσύνη και το δίκαιο και την αξιοπρέπεια των πιο αδυνάτων και φτωχών και έτσι οραματίζεται την Βασιλεία του Θεού.  Αυτό ενάντια στους έξυπνους και τους ανώτερους της εποχής και της κοινωνίας που ζούσε το δέχονται οι απλοί και οι φτωχοί που εκτιμούν που τους συναναστρέφονται και  δεχόμενοι την διδασκαλία τους νοιώθουν να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους. 

Ανάγνωσμα από κατά Ματθαίο  ΄Αγιο  Ευαγγέλιο (Μτ. 11, 25-30)

Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς είπε: "Σε ευλογώ, Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, διότι όλα αυτά τα έκρυψες από σοφούς και συνετούς και τα αποκάλυψες στους μικρούς. Ναί, Πατέρα, διότι αυτό ήταν το θέλημά σου. 'Ολα μου έχουν παραδοθεί από τον Πατέρα μου και κανένας δεν γνωρίζει αληθινά τον Υιό, παρά μόνο ο Πατέρας. Ούτε τον Πατέρα γνωρίζει κανείς αληθινά, παρά μόνο ο Υιός και σε όποιον ο Υιός θέλει να τον αποκαλύψει. Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είσθε φορτωμένοι κι εγώ θα σας αναπαύσω. Σηκώστε πάνω σας το ζυγό μου και μάθετε από μένα, διότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά. Και θα βρείτε ανάπαυση για τις ψυχές σας. Πράγματι, ο ζυγός μου είναι απαλός και το φορτίο μου είναι ελαφρύ".

                                                                                             Λόγος του Κυρίου 

Κεντρική φράση στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, είναι μια προγραμματική διακήρυξη του Ιησού και συνάμα η περιληπτική περιγραφή του έργου του:  «Ελάτε σε μένα, όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω». Μια πρόσκληση επιτακτική.  

Το  «κοπιάζετε»  δηλώνει  τον μόχθο της σκληρής εργασίας,  και το “φορτωμένοι” δηλώνει το αποτέλεσμα  του μόχθου που κάνει τον άνθρωπο να περπατάει καμπουριασμένος.

Ο Ιησούς υπόσχεται : «Και εγώ θα σας αναπαύσω», χωρίς να προσδιορίσει από ποιο μόχθο και από ποιο βάρος και με ποιο τρόπο. Υπάρχει μόνο μια προϋπόθεση : «Σηκώστε πάνω σας το ζυγό μου και μάθετε από μένα, διότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά. Και θα βρείτε ανάπαυση για τις ψυχές σας. Πράγματι, ο ζυγός μου είναι απαλός και το φορτίο μου είναι ελαφρύ».

Μερικοί σκέφτηκαν ότι ‘το φορτίο’,  ‘ο ζυγός’,  είναι  απλά το βάρος  της ζωής. Άλλοι προτιμούν να δουν το βάρος του Μωσαϊκού νόμου, ο οποίος επιβαρυνόταν από τις ερμηνευτικές εντολές για τον κάθε νόμο, που στους ραβινικούς κύκλους ονομαζόταν «ζυγός». 

Ο ‘ ζυγός’ του Ιησού είναι ελαφρύς όχι γιατί είναι καινούριος και χωρίς  κόπο και  δεν βάζει περιορισμούς, αλλά επειδή  αυτόν το ζυγό, που Ιησούς προτείνει, δεν τον φορτώνει στους μαθητές αλλά  μαζί  τους τον σηκώνει. Και ο νόμος του Ιησού είναι η Αγάπη και αγάπη, πρώτα απ’ όλα, σημαίνει ανθρωπιά., Αυτό που ζητα ο Ιησούς είναι να είναι άνθρωποι εικόνα και ομοίωση του Θεού που τους έπλασε.

Ο Ιησούς δεν ζητά άβουλη υποταγή από τους μαθητές του αλλά, αφού πρώτα τον γνωρίσουν και ζήσουν μαζί του, τον δοκιμάσουν, δουν ότι είναι πράος και ταπεινός, να του δείξουν την εμπιστοσύνη τους  και να δεσμευτούν όχι από υποχρέωση, αλλά από αγάπη και επιλογή, διότι στον Ιησού βλέπουν πως, επιλέγοντάς τον, δεν διαλέγουν τον αλαζόνα και υπερόπτη αρχηγό, αλλά βρίσκουν  κάποιον που είναι συμπαραστάτης, βοηθός και συν-ζυγός,  και αυτό είναι που καθιστά το ζυγό του ελαφρύ και αναπαυτικό.

Αυτό  που θέλει ο Ιησούς από τους μαθητές του είναι: ‘να αγαπάτε ο ένας τον άλλο, όπως εγώ σας αγάπησα’. Κάντε πρώτοι στους άλλους, ό, τι  θέλετε εκείνοι να κάνουν σε σας.

Α ΄ Κύκλος 13η Τακτική Κυριακή

Όταν το θυσιάζω είναι συνώνυμο κερδιζω

Κυριακή 2 Ιουλίου 2017 

Η ευαγγελική περικοπή που σήμερα θα μελετήσουμε, είναι η ολοκλήρωση της ονομαζόμενης ιεραποστολικής ομιλίας του Ιησού  στους μαθητές του. Αφού ο Ιησούς τους κήρυξε και τους  παρέδωσε το Ευαγγέλιό  του, και τους έδωσε συμβουλές για το πως θα φέρουν εις πέρας την αποστολή τους, τους μίλησε   για τις δυσκολίες που θα συναντήσουν. Τέλος απευθύνεται  σε κείνους που πρόκειται να τους δεχτούν, τους απεσταλμένους του, τους Αποστόλους, τους κήρυκες του Ευαγγελίου του.

Ανάγνωσμα από κατά Ματθαίο  ΄Αγιο  Ευαγγέλιο (Μτ. 10, 37- 42)

«Όποιος αγαπάει τον πατέρα του ή τη μάνα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Κι όποιος αγαπάει το γιο του ή τη θυγατέρα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Επίσης όποιος δεν παίρνει το σταυρό του και δε με ακολουθεί, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Όποιος προσπαθήσει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει, κι όποιος χάσει τη ζωή του για μένα, θα τη σώσει».
«Όποιος δέχεται εσάς δέχεται εμένα, και όποιος δέχεται εμένα δέχεται αυτόν που μ’ έστειλε στον κόσμο. Όποιος δέχεται έναν προφήτη, επειδή τον πιστεύει για προφήτη, θ’ ανταμειφθεί σαν να ήταν ο ίδιος προφήτης. Επίσης όποιος δέχεται έναν ευσεβή, γιατί τον πιστεύει για ευσεβή, αυτός θ’ ανταμειφθεί σαν να ήταν ο ίδιος ευσεβής. Κι όποιος δώσει σ’ έναν απ’ αυτούς τους άσημους ένα ποτήρι κρύο νερό επειδή είναι μαθητής μου, αλήθεια σας λέω, θα λάβει την αμοιβή του».                                                                                                                                                       
                                                                                                                                          
                                                                                           Λόγος του Κυρίου

Η πρώτη φράση του σημερινού ευαγγελίου : «Όποιος αγαπάει τον πατέρα του ή τη μάνα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Κι όποιος αγαπάει το γιο του ή τη θυγατέρα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου». Αναρωτιόμαστε: είναι δυνατόν,  ο Ιησούς να μας ζητά να αγνοήσουμε τα πιο αγαπημένα μας πρόσωπα, αυτά που μας έδωσαν τη ζωή,  που μας οδηγούν στην ωριμότητα,  που μας μαθαίνουν να είμαστε άνθρωποι;  Από την άλλη μεριά όμως, δεν χρειάζεται και μεγάλη σοφία για να καταλάβουμε ότι ο κόσμος μας δεν περιορίζεται μόνο στην οικογένεια μας. Η δικαιοσύνη και η ειρήνη στον κόσμο, η διάδοση  του ευαγγελίου  δεν περιορίζονται, για την πραγμάτωσή τους,  στην οικογένεια μας. Μπορεί από αυτήν  να ξεκινούν αλλά,  για αναπτυχθούν και να δώσουν καρπούς, αναζητούν  ένα ευρύτερο χώρο και ανοιχτούς  ορίζοντες.
Η αποδοχή του Ευαγγελίου δεν είναι εύκολο πράγμα γιατί το ευαγγέλιο  που  προσκομίζουν οι απόστολοι απαιτεί από τον ακροατή  να πάρει θέση και να δώσει μια απάντηση χωρίς συμβιβασμούς  και να είναι το βασικό κριτήριο για οποιαδήποτε επόμενη επιλογή της ζωής του.
«Όποιος χάσει την ζωή του θα την κερδίσει», όχι οποίος την σπαταλήσει, αλλά όποιος  την ζήσει   για ένα σκοπό για τον οποίο  αξίζει  να αφιερώσει  τη ζωή του και μάλιστα να την θυσιάσει.  Όπως έκανε και Εκείνος, ο Χριστός .
Εμείς είμαστε δέσμιοι του εγωκεντρισμού μας, μας φοβίζει η δέσμευση, δυσκολευόμαστε πολύ να δωρίσουμε κάτι από τον εαυτόν μας, γιατί πιστεύουμε ότι αυτό που θα δώσουμε στους άλλους, θα χαθεί για μας.  “Όποιος δώσει σ’ έναν απ’ αυτούς τους άσημους ένα ποτήρι κρύο νερό επειδή είναι μαθητής μου, αλήθεια σας λέω, θα λάβει την αμοιβή του».... το ποτήρι νερό, όλοι μπορούν να το έχουν  και  παρόλο που φαίνεται μηδαμινό,   η καρδιά που το προσφέρει είναι μεγάλη. Για το ευαγγέλιο τίποτα δεν είναι λίγο, τίποτα δεν είναι ασήμαντο. Σημαντικό είναι αυτό που και ο πιο φτωχός και αδύναμος μπορεί να κάνει.  Ο άνθρωπος μπορεί να κοιτάζει και να εκτιμά σύμφωνα με το τι και πως  φαίνεται, ο Θεός κοιτάζει την καρδιά που δωρίζει.
Η δέσμευση υπέρ του Χριστού είναι το σπουδαιότερο κριτήριο για τον μαθητή του Χριστού και όλα τα υπόλοιπα  πρέπει να κρίνονται με βάση αυτό,  τόσο  όσον αφορά  τα λόγια αλλά πολύ  περισσότερο όσον αφορά  τα έργα. « Όποιος δεν παίρνει το σταυρό του και δε με ακολουθεί, δεν είναι άξιος για μαθητής μου».   Η ζωή με τον Χριστό είναι μια νέα ζωή  που φέρνει την αλλαγή και τη μεταμόρφωση.  «΄Οποιος  χάσει τη ζωή του για μένα, θα τη σώσει», αυτό  σημαίνει πως η αλλαγή και η μεταμόρφωση  δεν  μπορεί να είναι αποτέλεσμα μιας επανάληψης του ήδη υπάρχοντος σε μια βελτιωμένη εκδοχή, ωστόσο και  το καλό που ήδη υπάρχει  μπορεί να γίνει καλύτερο οπός μπορεί να γίνουν και τα λιμνάζοντα νερά που φέρνουν και θάνατο. «Όποιος προσπαθήσει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει», δηλαδή  τα πάντα  ακόμη και οι οικογενειακοί δεσμοί πρέπει να κρίνονται με βάση το Ευαγγέλιο.  Το ευαγγέλιο δεν γνωρίζει δύο ζωές,  την πνευματική  που πρέπει να σωθεί και τη ζωή την υλική που πρέπει να απορριφθεί. Η ζωή του ανθρώπου είναι μια και ενιαία, δεν υπάρχει ετούτος ή ο άλλος κόσμος, που χάρη του άλλου θυσιάζουμε τούτον. Η ζωή είναι μια ενιαία και όταν βιώνεται με αγάπη ο Θεός Πατέρα διαμέσου του Ενσαρκωμένου Γιου του Χριστού  και με την ενέργειά του Αγ. Πνεύματος την μεταμορφώνει σε  Αναστημένη ζωή δηλαδή σε Βασιλεία Του.