Η Βασιλεία του Θεού είναι του Θεού, αλλά προορίζεται για τον άνθρωπο. Είναι η μεγάλη ευκαιρία του.
Κυριακή 30 Ιουλίου 2017
Οι παραβολές του Ιησού κάνουν την καθημερινότητα του μαθητή διάφανη, του επιτρέπουν να ανακαλύψει πίσω από τα φαινόμενα την παρουσία του Θεού. Στις δύο πρώτες σημερινές παραβολές “του κρυμμένου θησαυρού” και του “πολύτιμου μαργαριταριού”, το μέτρο σύγκρισης που μας βοηθά να κατανοήσουμε «κάτι» για τη Βασιλεία του Θεού είναι ο κρυμμένος θησαυρός και το μαργαριτάρι, ενώ στην τρίτη το “δίχτυ και η επιλογή”.
Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγ. Ευαγγέλιο (Μτ 13,44-52)
«Τον καιρό εκείνο ο Ιησούς συνέχισε την διδασκαλία του λέγοντας: Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με θησαυρό κρυμμένο σ' ένα χωράφι, που όταν τον βρήκε ένας άνθρωπος τον έκρυψε. Κι απ' τη χαρά του πηγαίνει και πουλά όλα όσα έχει και αγοράζει εκείνο το χωράφι.
Μοιάζει, πάλι, η βασιλεία των ουρανών με έναν έμπορο που αναζητά όμορφα μαργαριτάρια, κι’ όταν βρει ένα πολύτιμο μαργαριτάρι, πηγαίνει και πουλά όλα όσα έχει και το αγοράζει.
Μοιάζει, πάλι, η βασιλεία των ουρανών με ένα δίχτυ που ρίχθηκε στη θάλασσα κι έπιασε κάθε λογής ψάρια. Όταν γέμισε το δίχτυ, το έσυραν στο γιαλό και κάθισαν και μάζεψαν τα καλά ψάρια σε δοχεία, ενώ τα άχρηστα τα πέταξαν έξω. 'Έτσι θα γίνει και στο τέλος του κόσμου. Θα βγουν οι άγγελοι και θα χωρίσουν τους κακούς απ' τους δίκαιους και θα τους ρίξουν στο καμίνι της φωτιάς. Εκεί θα είναι ο θρήνος και το τρίξιμο των δοντιών.
«Τα καταλάβατε όλα αυτά;». " Του λένε: "Ναι". Κι εκείνος τους είπε: "Γι' αυτό, κάθε γραμματέας που διδάχθηκε για τη βασιλεία των ουρανών, μοιάζει με έναν οικοδεσπότη, ο οποίος βγάζει από το θησαυρό του νέα και παλαιά" ».
Λόγος του Κυρίου
Οι παραβολές “του κρυμμένου θησαυρού” και του “πολύτιμου μαρ-γαριταριού” σκοπό έχουν να βεβαιώσουν τον ακροατή ότι η συνάντησή του με τη Βασιλεία του Θεού δεν είναι απρόσιτη, μπορεί κάποιος να τη συναντήσει, εφόσον με επιμονή την αναζητά.
Δεν φτάνει, όμως, κάποιος να τη συναντήσει για να γίνει δική του. Για να γίνει “δική”του, απαιτείται μια άμεση, ριζική και οριστική απόφαση. Μια απόφαση που αφορά τη μέχρι τότε ύπαρξή του και το μέλλον του: “...πηγαίνει και πουλά όλα όσα έχει και αγοράζει το χωράφι ή το ένα μαργαριτάρι ”. Η φράση αυτή σημαίνει ότι αυτός που βρήκε τη Βασιλεία, το θησαυρό, εκτίμησε ότι αξίζει πολύ περισσότερο από τα όποια αγαθά που προηγουμένως είχε στην κατοχή του και τα εκτιμούσε ως καθοριστικά για την ύπαρξή του. Είναι μια ενέργεια ολικής αναπροσαρμογής, με βάση μια καινούργια αντίληψη ζωής, ανώτερης από την προηγούμενη. Όμως μια τέτοια ενέργεια μπορεί να εκτιμηθεί μόνο από εκείνον που ‘συνάντησε’, ‘εκτίμησε’ και ‘αποδέχθηκε’ τη Βασιλεία του Θεού, διαφορετικά από τους περισσότερους μπορεί να κριθεί και ως παράλογη.
Καρπός αυτής της Μετάνοιας, της αλλαγής νοοτροπίας στην εκτίμηση των πραγμάτων, που ακολουθεί την αποδοχή της Βασιλείας, είναι η χαρά.
Η Βασιλεία του Θεού είναι απαιτητική, αλλά όταν κάποιος την κάνει δεκτή, δεν επιβάλλεται ως μια αναγκαστική εργασία με ανταποδοτικό χαρακτήρα: έκανες τόσο, τόσο θα πάρεις, έκανες λάθος θα έχεις την τάδε τιμωρία. Η Βασιλεία του Θεού με γενναιοδωρία συνεργάζεται με τον πιστό και τον ανταμείβει, όχι μόνο για τα δικά του έργα, αλλά και για τα έργα που μαζί της δημιουργούσε. Γι’ αυτό και αξίζει τον κόπο, όπως δείχνουν οι δύο παραβολές, κάποιος να επιμένει στην αναζήτησή της και να μην φείδεται θυσιών προκειμένου να την αποκτήσει και να απορρίψει τα βαρίδια του παρελθόντος.
Οι Πρωταγωνιστές των δύο παραβολών, είναι ο θησαυρός και το μαργαριτάρι, που η ανακάλυψή τους προκάλεσε μια τόσο ριζοσπαστική αλλαγή στην ύπαρξη εκείνων που τα βρήκαν. Το Ευαγγέλιο μπορεί να είναι απαιτητικό, αλλά ξεδιπλώνεται μέσα στο πλαίσιο του ανθρώπινου. Η Βασιλεία είναι του Θεού, αλλά προορίζεται για τον άνθρωπο και σύμφωνα με τις δυνατότητές του ξεδιπλώνεται.
Η Βασιλεία του Θεού δεν είναι κρυμμένη μακριά μας, είναι κρυμμένη στο χωράφι, στη ζωή μας. Κανείς δεν ξέρει τι κρύβει η ζωή τού καθενός μας, παρά μόνο όταν το αναζητήσει, το ψάξει. Είναι βέβαιο ότι στη ζωή του καθενός υπάρχει ένας θησαυρός. Η ζωή του καθενός είναι ένας θησαυρός και ένα μαργαριτάρι.
Ο Ιησούς ολοκληρώνει τη διδασκαλία του με ένα σύντομο διάλογο: «Τα καταλάβατε όλα αυτά;». Του λένε: "Ναι", και καταλήγει πάλι με μια μικρή παραβολή: «Κι εκείνος τους είπε: Γι' αυτό, κάθε γραμματέας που διδάχθηκε για τη βασιλεία των ουρανών, μοιάζει με έναν οικοδεσπότη, ο οποίος βγάζει από το θησαυρό του νέα και παλαιά».
Ο Ιησούς δεν συνηθίζει να εξηγεί τις παραβολές του. Συνήθως ολοκλήρωνε λέγοντας “όποιος έχει αυτιά ας ακούει”. Σαν να έλεγε σ΄ αυ- τούς που τον άκουγαν: «τώρα προσπαθήστε να καταλάβετε.». Αφήνει ανοικτό το νόημα της παραβολής γιατί ήταν πεπεισμένος ότι οι ακροατές του ήταν ικανοί να καταλάβουν, ξεκινώντας από την εμπειρία τους, μιας και οι παραβολές του ήταν ιστορίες της καθημερινότητάς τους τότε, αλλά και της δική μας, σήμερα. Μια παραβολή καθιστά τους ακροατές του Ιησού, όχι απλούς και παθητικούς ακροατές, αλλά συμμέτοχους στο ξεδίπλωμα της αφήγησης και στην κατανόηση του νοήματος που μεταφέρεται μέσα απ΄ αυτήν.
«Τα παλαιά» είναι όλες αυτές οι καθημερινές εμπειρίες, που ο Ιησούς χρησιμοποιεί για να μας κάνει να προσεγγίσουμε τα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού. Τις ίδιες εμπειρίες και παραβολές που χρησιμοποιή-θηκαν και από τους προηγούμενους του Ιησού, που όμως ο Ιησούς τις φόρτισε με τη δική του διδασκαλία για τους μαθητές του και για μας ακόμη, και όπως για τον καιρό του ΙΗΣΟΥ για μερικούς δεν είπαν τίποτα το ιδιαίτερο όπως συμβαίνει ακόμη και σήμερα. Για άλλους άλλαξαν τη ζωή, έτσι και για μας σήμερα. Αυτό οφείλεται, όχι στο γιατί οι ακροατές του δεν “έχουν σπουδάσει” ή είχαν έλλειψη εμπειριών της ζωής τους, αλλά όπως τότε και σήμερα αντιμετώπιζαν τη ζωή επιφανειακά, τότε και σήμερα δεν εμβαθύνουν τις εμπειρίες τους και δεν τις αξιοποιούν, τότε και σήμερα δεν γεύονται τη χαρά να είναι η ζωή τους ένας θησαυρός, με τη συνεργασία της Βασιλείας του Θεού ανακαλύπτουν και ζουν.
x