Δέκα θεραπευστηκαν, ένας σωθηκε
Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016
Ο
Ιησούς ταξιδεύει προς την Ιερουσαλήμ.
Η μακρυά και επίπονη πορεία ευνοεί
συναντήσεις και ανθρώπινες επαφές.
Κάθε συνάντηση μπορεί να εξελιχθεί σε
ένα βαθιά ανθρωπινό γεγονός.
Ο
Ιησούς και η συντροφιά του λίγο έξω από
ένα χωριό διασταυρώνεται με μια παρέα
δέκα λεπρών. Μια ομάδα ανθρώπων
καταβεβλημένων από τον πόνο της αρρώστιας
τους και εξ αιτίας της απελπισμένων.
Ας
δούμε πως το Ανάγνωσμα από το κατά
Λουκά άγ. Ευαγγέλιο (17, 11-19 19) περιγράφει
αυτή την συνάντηση:
Εκείνο
τον καιρό ο Ιησούς πήγαινε στην Ιερουσαλήμ,
περνούσε μέσα απ' τη Σαμάρεια και τη
Γαλιλαία. Κι ενώ έμπαινε σε κάποιο χωριό
τον συνάντησαν δέκα λεπροί άνδρες που
στάθηκαν μακριά κι άρχισαν να φωνάζουν
και να λένε: "Κύριε Ιησού, ελέησέ μας!"
Κι ο Ιησούς όταν τους είδε είπε: "Πηγαίνετε
και δείξτε τους εαυτούς σας στους
ιερείς". Κι ενώ πήγαιναν, καθαρίστηκαν.
Ένας απ' αυτούς, όταν είδε πως θεραπεύθηκε,
γύρισε πίσω και με δυνατή φωνή δόξαζε
το Θεό. Κι έπεσε στα πόδια του Ιησού, με
το πρόσωπο στη γη και τον ευχαριστούσε.
Κι αυτός ήταν Σαμαρείτης. Ο Ιησούς είπε
τότε: "Δεν καθαρίστηκαν και οι δέκα;
Αλλά οι εννιά πού είναι; Δεν βρέθηκε
κανένας να επιστρέψει και να δοξάσει
το Θεό παρά μόνο αυτός ο αλλοεθνής;"
Και του είπε: "Σήκω και πήγαινε. Η
πίστη σου σε έσωσε!".
Λόγος
του Κυρίου
Τα
ρήματα βλέπω, σταματώ, λέω, αγγίζω
περιγράφουν την άμεση αντίδραση του
Ιησού. Μπροστά στον πόνο δεν υπάρχει
χώρος για πολλά πολλά πρέπει να
θεραπευτούν. Όποιος αγαπά, συμπονά
γιαυτό διάζεται να ευεργετήσει
Οι
λεπροί είναι "δέκα". Ο αριθμός
"δέκα", δεν είναι τυχαίος. Τον καιρό
του Ιησού χρειαζόταν, τουλάχιστον, δέκα
άτομα για να συστήσουν μια ‘συναγωγή’
και να ανοίξουν έναν ευκτήριο οίκο, και
εκεί στη συναγωγή να αποδίδουν τη λατρεία
τους στο Θεό και γύρω από αυτήν να
οικοδομήσουν την κοινότητά τους με
κέντρο την Τορά, το Νόμο. Η σύναξη 10
ατόμων λογιζόταν ως μια ολοκληρωμένη
κοινότητα.
Η
‘κοινότητα’ των δέκα λεπρών, ως άρρωστοι,
είναι επικίνδυνοι για τη δημόσια υγεία
και γι’ αυτό αποκλειόταν κοινωνικά.
Ήταν ακόμη ‘λατρευτικά’ αφορισμένοι,
γιατί η λέπρα εκλαμβανόταν τιμωρία Θεού
για κάποια σοβαρή αμαρτία που διαπράχθηκε
από το λεπρό. Όμως,
η ‘κοινότητα’ των 10 λεπρών έχει κάτι
μοναδικό αδιανόητο
για
τα δεδομένα της εποχής και του τόπου
που ζει. Στην ‘παρέα’ τους έχουν δεχτεί
όχι
απλά ένα
μη Ιουδαίο, αλλά
ένα Σαμαρείτη
αδιανόητο στην κοινωνία των υγιών και
ευσεβών Ιουδαίων και
Σαμαρειτών.
Η μοίρα του πόνου τούς έκανε να ξεπεράσουν
τις όποιες διαφορές τους και τους
συναδέλφωσε.
Οι
δέκα λεπροί είναι η εικόνα του Λαού του
Θεού, που είναι κτυπημένος από το κακό
και έχει συνειδητοποιήσει ότι από μόνος
του δεν μπορεί να σωθεί, και αναζητά
ποιος θα “έλθει
σε βοήθειά του”.
Οι
δέκα λεπροί νομοταγείς, ακολουθούν
πιστά τα προβλεπόμενα από την Τορά, το
Νόμο, τις θρησκευτικές και πολιτιστικές
προδιαγραφές και
περιφέρονται
σε αφιλόξενα μέρη που το μόνο που κάνουν
είναι να επιτείνουν τη δυστυχία του,
ενώ
οι νόμοι προστατεύουν μόνο τους υγιείς
και δε θεραπεύουν τους αρρώστους.
Η
θρησκευτικότητα
τους εκφράζεται με το να τηρούν τα
προβλεπόμενα από το Νόμο Συνάμα, όμως,
έχει αρχίσει κάτι να αλλάζει σ’ αυτούς.
Βλέπουν
στον Ιησού μια σανίδα σωτηρίας. Ζητούν
τη βοήθεια Του
και
του αναγνωρίζοντάς
του κάτι το εξαιρετικό, του
αποδίδουν ένα τίτλο που δεν είναι απλά
ευγενείας, αλλά προσδιορίζει κάτι που
ξεπερνά τα ανθρωπινά: το επιφώνημα
"Κύριε Ιησού, ελέησέ μας!", τότε
άγγιζε
τα όρια της προσευχής. (Σε
προσευχή εξελίχθηκε στα χριστιανικά
χρόνια). Είναι μια τρόπο να δείξει ότι
εμπιστεύεται κάποιο άλλο. Δείχνει ότι
κατι το διαφορετικό,
μια πίστη που αρχίζει να γεννιέται. Την
εμπιστοσύνη
την
δείχνουν όταν αποδέχονται το
λόγο του Ιησού "Πηγαίνετε και δείξτε
τους εαυτούς σας στους ιερείς", και
χωρίς να έχουν διαπιστώσει κάτι που να
προμηνύει τη θεραπεία τους, ξεκίνησαν
για να παρουσιαστούν στους ιερείς, οι
οποίοι ήταν εξουσιοδοτημένοι να
πιστοποιήσουν τη θεραπεία τους. Στην
πορεία τους προς τους ιερείς διαπιστώνουν
ότι θεραπεύτηκαν. Οι εννέα συνεχίζουν
ασυγκίνητοι την πορεία τους προς την
Ιερουσαλήμ για να πιστοποιηθεί η
αποθεραπεία τους και
επίσημα.
Ένας
μόνο, και αυτός Σαμαρείτης, ο αιρετικός
της παρέας,
όταν διαπίστωσε
τη
θεραπεία του , κατάλαβε αυτό, που οι
άλλοι δεν κατάλαβαν. Η θεραπεία του
οφειλόταν
στην
συνάντηση με τον Ιησού. Και επιστρέφει
για να δείξει την ευγνωμοσύνη του στον
Ιησού με την ευχαριστία του.
Και
οι δέκα γιατρεύτηκαν. Για τους εννέα η
υγεία τους απλά αποκαταστάθηκε, είναι
το τέλος μιας άσχημης περιόδου της ζωής
τους, ο σκοπός και η επιθυμία τους
επιτεύχθηκαν. Στον Ιησού είδαν ένα
θεραπευτή, όπως τόσοι άλλοι, κάποιον
που έχει μια καλή θεραπευτική ικανότητα,
αυτόν που ξέρει να κάνει καλά τη δουλειά
του. Και όμως, η θρησκευτική τους παράδοση
πρόβλεπε ότι η θεραπεία της λέπρας
είναι αποκλειστικά έργο του Θεού. Μόνο
ο Θεός, αν θέλει, μπορεί να θεραπεύσει
αυτή την αρρώστια. Να γιατί μόνο ένας
ιερέας μπορεί να διαπιστώσει και να
διακηρύξει τη θεραπεία της. Οι εννέα,
λοιπόν, Ιουδαίοι, αφού θεραπεύτηκαν,
έπρεπε να αναγνωρίσουν και την παρουσία
του Θεού στο πρόσωπο του Ιησού. Την
παρουσία των μεσσιανικών καιρών.
Ο
Σαμαρείτης στη θεραπεία του είδε και
κάτι παραπάνω από μια απλή θεραπεία,
είδε ένα σημείο της παρουσίας του Θεού,
είδε τους μεσσιανικούς καιρούς να
ενεργούν. Με την ευχαριστία του δείχνει
ότι, όχι μόνο αναγνωρίζει αυτό το
γεγονός, αλλά και να είναι μέρος του.
Εννέα απλά θεραπεύτηκαν, ένας όχι μόνο
θεραπεύτηκε, αλλά και σώθηκε. Αυτός ο
ένας, μαζί με την αποκατάσταση της υγείας
του, αναγεννήθηκε και ως άνθρωπος. Δεν
είναι απλά το αίσιο τέλος μιας οδυνηρής
περιόδου της ζωής του, είναι η αρχή μιας
νέας ζωής μέσα στο περιβάλλον του Θεού
με προοπτική την αιώνια ζωή.
Το
επεισόδιο τελειώνει με το Ιησού να
διαπιστώνει και να διακηρύττει ακόμ,η
μια φορά Η πίστη σου σε έσωσε! Η πίστη
δεν είναι απλά μια λεκτική ομολογία
πίστεως είναι χειρονομίες με την καρδιά
στο χέρι, επιστροφή επιφωνήματα έκφρασης
χαράς αναγνώρισης και ευχαριστίας.
Ιδού
το νόημα της φράσης του Ιησού: Η πίστη
σου σε έσωσε!
Και
εμείς, σήμερα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε
ότι η απλή σωματική "θεραπεία", δεν
είναι ακόμη η "Σωτηρία". Η "Σωτηρία"
επέρχεται όταν ο άνθρωπος, διαμέσου του
Ιησού Χριστού, της αναγνωρίζει τη
σωτήρια δράση του Θεού μέσα στον κόσμο,
και ότι μέσω του Ιησού ο άνθρωπος την
κάνει δική του μπαίνει σε μια άμεση
σχέση με τον Θεό Πατέρα..
Αυτό
είναι και το νόημα του μακαρισμού:
“Ευτυχισμένοι
είναι εκείνοι που έχουν μια καθαρή
καρδιά”.
Ποιος,
όμως, είναι
ο καθαρός στην καρδιά, των μακαρισμών,
που σώζεται; Καθαρός στην καρδιά δεν
είναι εκείνος που με μεγάλη ακρίβεια
και τυπικότητα εκτελεί τα καθήκοντά
του και παρουσιάζεται ως άμεμπτος, αλλά
εκείνος που δρα με απλότητα και συνέπεια,
χωρίς δεύτερους σκοπούς, αλλά πάντοτε
σε αρμονία με την αγάπη που έλαβε,
αναγνωρίζει το δώρο που του έγινε και
το μοιράζεται με τους γύρω του.
Η
χριστιανική πίστη που σώζει, είναι
πίστη στη σωστική Δύναμη του Θεού που
δρα και είναι αποτελεσματική στο πρόσωπο
του Ιησού Χριστού, δηλαδή του απεσταλμένου
από το Θεό Πατέρα. Η χριστιανική πίστη
διεγείρεται από τη σχέση μας με τον
άνθρωπο Ιησού, καλλιεργείται, ανδρώνεται
και εδραιώνεται όταν, στον άνθρωπο
Ιησού, ο άνθρωπος αναγνωρίζει παρούσα
και ενεργή τη Σωτήρια ενέργεια του Θεού
για μας, και αφήνεται να θεοποιηθεί από
το άγιο Πνεύμα.
Η
χριστιανική πίστη, λοιπόν, και η Σωτηρία
που προσφέρει, είναι ένα εφάπαξ δώρο
και συνάμα μια πορεία που πρέπει να
διατρέξουμε, καλλιεργώντας και
εμβαθύνοντας τη ζωή που ζούμε εν Χριστώ
με τη δύναμη του Άγιου Πνεύματος και
μας οδηγεί όλο και πιο κοντά στο Θεό
Πατέρα.
π.ιμ