15 Αυγούστου 2016
Κοίμηση -Μετάσταση της Θεοτόκου
Στην Παναγία βλέπουμε τι ελπίζουμε
Μέσα στο χαρούμενο πνεύμα και κλίμα του καλοκαιριού και των διακοπών η Εκκλησία μας προσφέρει μια πρόσθετη αιτία χαράς. Γιορτάζουμε το ένδοξο επιστέγασμα της γήινης ζωής και αποστολής της Μαρίας από την Ναζαρέτ. Διακηρύττουμε την πεποίθησή μας ότι, η Μαρία από τη Ναζαρέτ, έχει ήδη φτάσει σε κείνη την κατάσταση ζωής που ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα λάβει, με την Ανάσταση, όποιος του είναι πιστός.
Με αυτή την εορτή ολοκληρώνεται ο κύκλος των εορτών της Παναγίας που αρχίζει με την Αμίαντη Σύλληψή της, δηλαδή ότι η Παναγία δε βρέθηκε ποτέ υπό την εξουσία της αμαρτίας, ακόμη και της προπατορικής, την αναγγελία τη Θεϊκής Μητρότητας, τον Ευαγγελισμό και τέλος, ως λογική συνέπεια όλων, την ένδοξη (με την ψυχή και το σώμα) Μετάστασή της στον Ουρανό. Με τη Μετάσταση η Παναγία φανερώνεται ως ο πρώιμος καρπός της Απολύτρωσης. Η Θεϊκή υπόσχεση της τελικής και ολοκληρωτικής Σωτηρίας του ανθρώπου, πραγματοποιήθηκε στο πρόσωπο της Μαρίας από τη Ναζαρέτ.
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά αγ Ευαγγέλιο (Λκ. 1,39-56)
Εκείνο το καιρό η Μαριάμ σηκώθηκε και πήγε γρήγορα σε μια πόλη της ορεινής Ιουδαίας· μπήκε στο σπίτι του Ζαχαρία και χαιρέτησε την Ελισάβετ. Μόλις εκείνη άκουσε το χαιρετισμό της Μαρίας, το βρέφος που ήταν στα σπλάχνα της σκίρτησε. Η Ελισάβετ τότε πλημμύρισε με το Άγιο Πνεύμα και φώναξε με δυνατή φωνή: «Ευλογημένη απ’ το Θεό είσαι εσύ, περισσότερο από όλες τις γυναίκες! Ευλογημένο και το παιδί που έχεις στα σπλάχνα σου! Αλλά πώς μου έγινε αυτή η τιμή να με επισκεφθεί η μητέρα του Κυρίου μου; Μόλις έφτασε στ’ αυτιά μου η φωνή του χαιρετισμού σου, σκίρτησε από αγαλλίαση το παιδί στα σπλάχνα μου. Χαρά σ’ αυτήν που πίστεψε ότι θα εκπληρωθούν τα λόγια που της είπε ο Κύριος».
Ο ύμνος της Μαρίας Η Μαριάμ τότε είπε: «Η ψυχή μου δοξάζει τον Κύριο, και το πνεύμα μου νιώθει αγαλλίαση για το Θεό, το σωτήρα μου, γιατί έδειξε την ευμένειά του στην ταπεινή του δούλη.
Από τώρα θα με καλοτυχίζουν όλες οι γενιές, γιατί ο δυνατός Θεός έκανε σ’ εμένα έργα θαυμαστά. Άγιο είναι τ’ όνομά του. και το έλεος του υπάρχει από γενιά σε γενιά, σ’ όσους με δέος τον υπακούν. Έδειξε έμπρακτα τη δύναμή του: διασκόρπισε τους περήφανους και χάλασε τα σχέδια που είχανε στο νου τους. Καθαίρεσε άρχοντες από τους θρόνους τους και ταπεινούς ανύψωσε. Ανθρώπους που πεινούσαν τους γέμισε με αγαθά και πλούσιους τους έδιωξε με χέρια αδειανά. Βοήθησε το δούλο του, τον Ισραήλ, μην ξεχνώντας την υπόσχεση που είχε δώσει στους προγόνους μας, ότι δηλαδή θα σπλαχνιστεί τον Αβραάμ και τους απογόνους του για παντοτινά». Η Μαριάμ έμεινε με την Ελισάβετ περίπου τρεις μήνες και ύστερα γύρισε στο σπίτι της.
Λόγος του Κυρίου
Ο άγγελος χαρακτηρίζει τη Μαρία από την Ναζαρέτ ως "κεχαριτωμένη", δηλαδή ότι η δράση του Θεού στο πρόσωπό της είναι ολοκληρωμένη, πλήρης. Αυτό σημαίνει ότι από την πρώτη στιγμή της σύλληψής της είναι λυτρωμένη από την αμαρτία όχι εξ αιτίας των δικών της «αξιομισθιών» αλλά χάρη στη μελλοντική απολύτρωση που θα ενεργήσει ο Γιός της ο Ιησούς που είναι ο Χριστός του Θεού. Έτσι από την πρώτη στιγμή της σύλληψής της, στα σπλάχνα της μητέρας της, λαβαίνει την "εν Θεώ ζωή διαμέσου του Χριστού" και αυτό όχι στο τέλος του κόσμου, όπως προσδοκούμε ότι θα συμβεί μ' εμάς, αλλά αρχίζοντας με την πρώτη στιγμή της επίγειας ζωής της και σφραγίζεται και στεφανώνεται με την ολοκλήρωση της επίγειας ζωής της. Μια συμμετοχή ολοκληρωτική, σώμα και ψυχή, με όλο της το είναι, με όλη της την ύπαρξη.
Αυτό που εκπληρώθηκε στην Παναγία, είναι για μας αντικείμενο προσδοκίας. Πράγματι αρχίζοντας με το Βάπτισμα και το Χρίσμα και συμμετέχοντας στη θεία Ευχαριστία, έχουμε την εγγύηση ότι αυτό που συνέβη στην Παναγία θα συμβεί και σ' εμάς. «Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου έχει ζωή αιώνια», δηλαδή μοιράζεται τη ζωή του μαζί μου και εξαρτάται από μένα όπως εξαρτάται από το ψωμί .
Στη Μετάσταση της Παναγίας γιορτάζουμε το ξεπέρασμα της αντίθεσης : ζωής και θανάτου. Η γήινη ζωή του ανθρώπου είναι σημαδεμένη αλλά όχι χαρακτηρισμένη με το όριο του θανάτου. Ο Ιησούς με την Ανάστασή του θρυμμάτισε αυτό το εμπόδιο και μας εισήγαγε στην αιώνια κοινωνία ζωής με το Θεό Πατέρα. Γιορτάζουμε την τελική νίκη του καλού ενάντια στο κακό.
Ο δράκοντας του πρώτου αναγνώσματος είναι η σύνοψη όλων εκείνων των δυνάμεων του κακού, του θανάτου, της δυστυχίας και των διωγμών, που επιβουλεύονται τη λύτρωση του ανθρώπου.
Η γυναίκα που υποφέρει είναι η προσωποποίηση της Εκκλησίας, της κοινότητας που σχηματίζεται από την κοινωνία ζωής όλων εκείνων που πιστεύουν στον Ιησού. Η γυναίκα και το βρέφος είναι η εικόνα της αδυναμίας του ανθρώπου μπροστά στο κακό, αλλά, είναι συνάμα και η εικόνα των δυνατοτήτων του ανθρώπου αν αφεθεί στην φροντίδα του Θεού.
Ο αγώνας είναι ένδειξη ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί κάτι ή να επέλθει η ωριμότητα χωρίς αγώνα και προσπάθεια και συνεργασία με τη Θεία Χάρη.
Χαρακτηριστικός ο λόγος για τον πιο εκθειάζεται η Μαρία από την Ελισάβετ: «Μακάρια διότι επίστεψε ότι θα εκπληρωθούν τα λόγια που της είπε ο Κύριος». Να πιστέψεις : δηλώνει ότι εκείνος που πιστεύει εγκαινιάζει μια σχέση εμπιστοσύνης με κάποιον, το Θεό, και ότι από αυτή την σχέση αντλεί το νόημα για το τί είναι επιτυχία και τί αποτυχία , τί δόξα τί αδυναμία κοκ. στη καθημερινότητα του, δηλαδή το νόημα της ζωής. Να έχεις πίστη δεν σημαίνει ότι εκείνος που πιστεύει βασίζεται στη βεβαιότητα του προφανούς και του χειροπιαστού, αλλά ότι βασίζεται στην πεποίθηση που πηγάζει από την υπόσχεση που του δόθηκε από ένα αξιόπιστο πρόσωπο -μέσω του Ιησού- από το Θεό, ότι θα πραγματοποιηθεί.
Το γνώρισμα του Θεού, που η Μαρία από την Ναζαρέτ τονίζει, είναι ότι “δείχνει το Έλεος του”. Το «Έλεος του Θεού» δεν είναι απλά ένα συναίσθημα συμπόνιας και συγκατάβασης, αλλά εκλογή, απόφαση, ενέργεια. Χάρη στο « Έλεος του» γίνεται άνθρωπος και έτσι η ανθρώπινη ιστορία γίνεται ιστορία του Θεού. Ξεπερνιέται έτσι η αντίθεση, η φτώχεια και η αδυναμία από τη μια, η δύναμη και η εξουσία από την άλλη. Ο Θεός προωθεί το έργο Tου προτιμώντας εκείνους που αμέριστα τον εμπιστεύονται και όχι την αλαζονεία εκείνων που τρέφουν την αυταπάτη της αυτάρκειας, και αυτό είναι ευαγγέλιο!!!
Με τη Μετάσταση της Θεοτόκου, τέλος, γιορτάζουμε το γεγονός εκείνο που αναζωογονεί την ελπίδα ότι η τελική νίκη ανήκει στο καλό και είναι ένα κάλεσμα να συμπαραταχθούμε με το μέρος της Γυναίκας.
Η Μετάσταση της Θεοτόκου, υπογραμμίζει τη σωστή αντίληψη την ανθρώπινης ύπαρξης. Ο άνθρωπος είναι μια οντότητα. Όταν μιλάμε για την ψυχή του ανθρώπου, είναι ο άνθρωπος σε σχέση με το Θεό. Όταν μιλάμε για το ανθρώπινο σώμα, είναι ο άνθρωπος σε σχέση με τους συνανθρώπους του. Δεν υποβαθμίζουμε το σώμα για χάρη της ψυχής, ούτε την ψυχή για χάρη του σώματος. Το ένα δεν υφίσταται χωρίς το άλλο επειδή μόνο με το ένα δεν θα υφίστατο άνθρωπος. Δεν είναι «δύο σε ένα» , αλλά «ένας» άνθρωπος. Το «σώμα» είναι το εργαλείο έκφρασης του ανθρώπου και το μέσον επικοινωνίας και κοινωνίας με τους αδελφούς. Καθετί που συμβάλλει στο να το χαροποιήσει, να το προστατέψει, να το γιατρέψει, είναι ευλογημένο.-
π.ιμ