23η Αυγούστου 2015
Ο «Σκληρός Λόγος», που καλεί στην ελευθερία και την ωριμότητα.
Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη αγ.
Ευαγγέλιο 6,60-69
Εκείνο τον καιρό όταν ο Ιησούς, όταν τέλειωσε την διδασκαλία του στη συναγωγή
της Καπερναούμ. Τότε, πολλοί απ' τους μαθητές του που τον άκουσαν το, «αυτός
που τρώει εμένα θα ζήσει για μένα. Αυτός είναι ο άρτος που κατέβηκε απ’ τον
ουρανό. Όχι όπως έφαγαν οι πατέρες και πέθαναν. Εκείνος που τρώει αυτόν τον
άρτο θα ζήσει αιώνια» είπαν: "Είναι σκληρός αυτός ο λόγος. Ποίος μπορεί να
τον ακούει;" Γνωρίζοντας ο Ιησούς μέσα του ότι γι' αυτό γογγύζουν οι
μαθητές του, τους είπε: "Αυτό είναι που σας σκανδαλίζει; Αν τότε βλέπατε
τον Υιό του ανθρώπου να ανεβαίνει εκεί όπου βρισκόταν πριν, τι θα λέγατε; Το
Πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί, ενώ η σάρκα δεν ωφελεί σε τίποτα. Τα λόγια
που εγώ σας έχω πει είναι Πνεύμα και ζωή. Αλλά υπάρξουν κάποιοι από σας που δεν πιστεύουν". Γνώριζε,
πράγματι, ο Ιησούς ποιοι είναι αυτοί που δεν πιστεύουν και ποιός είναι εκείνος
που θα τον παραδώσει. Κι έλεγε: "Για το λόγο αυτό σας έλεγα ότι κανείς δεν
μπορεί να έλθει σε μένα, αν δεν του έχει δοθεί αυτό από τον Πατέρα". Γι'
αυτό, πολλοί απ' τους μαθητές του γύρισαν πίσω και δεν πορεύονταν πια μαζί του.
Είπε τότε ο Ιησούς στους Δώδεκα: "Μήπως κι εσείς θέλετε να φύγετε;"
Του απάντησε ο Σιμών Πέτρος: "Κύριε, σε ποιόν να πάμε; Εσύ έχεις λόγια
αιώνιας ζωής, κι εμείς έχουμε πιστέψει κι έχουμε γνωρίσει ότι εσύ είσαι ο Άγιος
του Θεού".
Λόγος του Κυρίου.
Η μουρμούρα, η αμφιβολία δεν
ακουμπά μόνο το πλήθος, ακουμπά και τους μαθητές. Γιατί λοιπόν δυσανασχετούν, εκ πρώτη όψεως
φαίνεται ότι το αντικείμενο της μουρμούρας τους, είναι για το πώς μπορεί το
ψωμί και το κρασί να είναι σώμα και αίμα του Ιησού, Πως δηλαδή μπορεί να γίνει
αντιληπτή η ολική και πραγματική και χαρακτηριστική παρουσία του Ιησού Χριστού
στην ιστορία μέσω της θ. Ευχαριστίας του
ψωμί και του κρασιού . Μια παρουσία δύσκολη να εξηγηθεί και να γίνει δεχτεί.
Η δυσκολία βρίσκεται στην
αντίληψη μιας σωτηρίας που ξεπερνά τα μικρά δεδομένα του μυαλού μας. Η ρίζα της
δυσκολίας βρίσκεται στην προσφορά μιας
σωτηρίας στο πρόσωπο του Ιησού του Γιού υιό της Μαρίας και του ξυλουργού που
είναι και Γιος Θεού, για το πώς αυτός είναι Το δώρο του Θεού για τη ζωή του
κόσμου .Το πως αυτός ο Ιησού από τη Ναζαρέτ δίνει τη ζωή του για τους
ανθρώπους στους άλλους, χωρίς τίποτα να
κρατά για τον εαυτόν του , και το μόνο που ζητά είναι όποιος θέλει να σωθεί να
μοιραστεί τη ζωή μαζί του. Όλα αυτά είναι δύσκολα να τα κατανοήσει
κάποιος, και ακόμη περισσότερο να ζήτα σε κάποιο να συμμεριστεί τη ζωή μαζί του.
Μουρμουρίζουν για το παρά πάνω ισχυρισμό του,
όπως οι πατέρες του στην έρημο Η
μουρμούρα είναι χαρακτηριστικό εκείνου που είναι κλεισμένος στον εαυτόν του και
είναι αναίσθητος και ανίκανος στο να
καταλάβει τι συμβαίνει γύρω του, γιατί περιχαρακώνεται στις προσωπικές
αντιλήψεις, γιατί κατά βάση δεν θέλει να καταλάβει. Αν μουρμουρίζω ενάντια στον
πατέρα αποκόβουμε από την ζωή.
Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση
αμφισβήτησης ο Ιησού δεν κατεβάζει τον
πήχη, για να τους ευχαριστήσει και να μην τους χάσει. Αντίθετα δείχνει που
βρίσκεται η ρίζα και λύση του
προβλήματος. Ο άνθρωπος με μόνες τις δυνάμεις του δεν μπορεί να κάνει κάτι για
την σωτηρία του. Μόνο αν αναγνωρίσει τη αδυναμία του και την φτώχεια του και
αποφασίσει να ανοιχτεί στην προσφορά του
Θεού Πατέρα και να δεθεί με τον Ιησού, μπορεί μαζί του να αρχίσει και να
προχωρήσει σε μια νέα ζωή. Το Πνεύμα
είναι εκείνο που ζωοποιεί, ενώ η σάρκα δεν ωφελεί σε τίποτα. Τα λόγια που εγώ
σας έχω πει είναι Πνεύμα και ζωή. Αλλά υπάρξουν κάποιοι από σας που δεν πιστεύουν"
Είναι όπως με ένα
πιθανό ζευγάρι, έρχεται η στιγμή , που ο καθένας μόνος του αποφασίζει να δεσμευτεί και να μοιραστεί την
ζωή με τον άλλο, μέσο του γάμου και κατ’ ακολουθία να αλλάξουν
ριζικά το τρόπο ζωής τους και να ανοίξουν ένα καινούργια δρόμο στη ζωή τους. Η
στιγμή είναι αποφασιστική και δύσκολη η αμφιβολία είναι φυσικά να υπάρχει. Όλα αυτά όμως ξεπερνιούνται από την χάρη της
αγάπης.Το δίλημμα λοιπόν είναι μεταξύ της κοινωνίας ζωής με τον Ιησού ή
αυτονομία και αυτάρκειας που οδηγεί στην αδυναμία να επωφεληθεί της παρουσίας
του Ιησού. Εδώ η αγάπη είναι ο Θεός και η χάρη του, που δίνει τη δύναμη να
δεχτούμε την προσφορά του Ιησού.
Τελικά είναι ένα πρόβλημα
ελευθερίας, να κάνουμε το θέλημα μας, δηλαδή να ακολουθάμε το ένστικτο μας και
τη διαίσθηση μας δηλαδή, του ότι μας αρέσει και μας φαίνεται σωστό, έχοντας την
ψευδαίσθηση της ελευθερίας ότι το καλό και το κακό εξαρτάται από την κρίση μας .
Ή σε κοινωνία ζωής με τον Ιησού, να ακολουθάμε τη ζωή που διαμέσου του Ιησού
μας υποδεικνύει ο Θεός Το ένστικτο
πρέπει να υπακούει στην λογική και όχι το αντίθετο. Και η λογική να ακολουθά το
Θεό.
Αυτή επικαλείται και ο Ιησού : "Μήπως
κι εσείς θέλετε να φύγετε;" Του απάντησε ο Σίμων Πέτρος: "Κύριε, σε
ποιόν να πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής, κι εμείς έχουμε πιστέψει κι έχουμε
γνωρίσει ότι εσύ είσαι ο Άγιος του Θεού".
π.ιμ