Κυριακή 04/9/2022 -
Ο Ιησούς πορεύεται προς την Ιερουσαλήμ. Τον ακολουθούν πολλοί μαθητές του, οι οποίοι νομίζουν ότι πάει να καταλάβει την εξουσία και να εγκαταστήσει το Μεσσιανικό βασίλειο και εκείνοι, ως μαθητές του, θα επωφεληθούν από το μοίρασμα της εξουσίας. Ακολουθούν τον Ιησού για το δικό τους συμφέρον, όπως θα ακολουθούσαν και ό, τι άλλο θα τους εξυπηρετούσε. Πολλές φορές κι εμείς δεν κάνουμε κάτι διαφορετικό. Ο Ιησούς, λοιπόν, θέλει να βάλει τα πράγματα στην θέση τους.
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Αγ. Ευαγγελιο (Λκ 14,25-33 )
«Εκείνος στράφηκε και τους είπε: "Αν κάποιος έρχεται σε μένα και δε μισεί τον πατέρα του και τη μητέρα και τη γυναίκα και τα παιδιά και τους αδελφούς και τις αδελφές και την ίδια τη ζωή του, δε μπορεί να είναι μαθητής μου. Και όποιος δεν σηκώνει το σταυρό του και να ακολουθεί πίσω μου, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου. Διότι, ποιός από σας που θέλει να οικοδομήσει ένα πύργο δε κάθεται πρώτα να υπολογίσει τη δαπάνη, αν έχει αρκετά για να τον τελειώσει; 'Ωστε μη τυχόν και βάλει θεμέλια και δε μπορεί να τελειώσει το έργο κι όλοι όσοι τον βλέπουν αρχίζουν να τον κοροϊδεύουν λέγοντας: `Αυτός άρχισε να κτίζει, αλλά δεν μπόρεσε να τελειώσει'. 'Η ακόμα, ποιός βασιλιάς που πάει να πολεμήσει έναν άλλο βασιλιά δε κάθεται πρώτα να σκεφθεί αν είναι αρκετά δυνατός με δέκα χιλιάδες στρατό για να αντιμετωπίσει τον άλλο που έρχεται εναντίον του με είκοσι χιλιάδες; Αλλιώς, ενώ αυτός είναι ακόμα μακριά, στέλνει πρεσβευτές και διαπραγματεύεται την ειρήνη. ' Ετσι, λοιπόν, κι όποιος από σας, που δεν απαρνείται όλα τα υπάρχοντά του, δε μπορεί να είναι μαθητής μου.»
Λόγος του Κυρίου
Ο Ιησούς, με μια παραδοξολογία που μπορεί και να σκανδαλίζει : “δεν μπορεί να είναι μαθητής μου όποιος δε μισεί τον πατέρα του και τη μητέρα και τη γυναίκα και τα παιδιά και τους αδελφούς και τις αδελφές και την ίδια τη ζωή του” προκαλεί το ενδιαφέρον του ακροατηρίου του και, συνάμα, υπογραμμίζει την κρισιμότητα της διδασκαλίας του. Με λίγα λόγια ο Ιησούς λέει ότι “για να είναι κάποιος μαθητής μου πρέπει να είναι ελεύθερος από κάθε είδους εξάρτηση και από κάθε βαρίδι ”.
«Να αγαπώ την ζωή» με την αρνητική ευαγγελική έννοια σημαίνει ότι, εγώ ξέρω από μόνος μου και καθορίζω τι είναι η ζωή για μένα και, ο Κύριος, πρέπει να με βοηθήσει να την αποκτήσω. Είναι ένα από τα μέσα της ζωής μου, μαζί με γονείς, σύζυγο, παιδιά, υλικά αγαθά κλπ... το αντίθετο «να μισείς τη ζωή σου», είναι να συμβαδίζεις με το τι απαιτεί το Ευαγγέλιο, να βάζεις τον Θεό στην πρώτη θέση και να λαμβάνεις από αυτόν το τι είναι η ζωή.
Τρεις λοιπόν είναι οι προϋποθέσεις ώστε κάποιος να : «μπορεί να είναι μαθητής μου».
Πρώτη προϋπόθεση : "Αν κάποιος δεν μισήσει τον πατέρα του και τη μητέρα και τη γυναίκα και τα παιδιά και τους αδελφούς και τις αδελφές και την ίδια τη ζωή του, δηλ. την ίδια του την ύπαρξη, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου". Αυτό σημαίνει ότι μαθητής του Ιησού είναι όποιος είναι διατεθειμένος να απομακρυνθεί -και το κάνει- από έναν τρόπο ζωής κοινά παραδεκτό, σύμφωνο με την κοινή λογική. Είναι επώδυνο αλλά αποδίδει καρπούς ελευθερίας. Αυτή είναι η λογική του Σταυρού, και η λογική αυτή δημιουργεί μια οικογένεια ευρύτερη όπου ο Θεός είναι Πατέρας.
Δεύτερη προϋπόθεση :" ΄Οποιος δεν σηκώνει το σταυρό του και να ακολουθεί πίσω μου, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου". Στην περίπτωσή μας σημαίνει ότι, όποιος δεν είναι διατεθειμένος να σηκώσει την κατακραυγή για τις επιλογές του υπέρ του ευαγγελίου και μένει προσηλωμένος στο «τι θα πει ο κόσμος», τότε είναι σκλάβος του κόσμου.
Και τρίτη προϋπόθεση : "... όποιος από σας, δεν απαρνείται όλα τα υπάρχοντά του, δε μπορεί να είναι μαθητής μου" δηλαδή αν δίνουμε βάρος και νόημα στην ύπαρξή μας με βάση το «να έχω» και όχι το «να είμαι» αυτό μας κατακτά και μας σκλαβώνει, ενώ εκείνο που αξίζει είναι η γενναιοδωρία που προσπαθεί για το κοινό καλό.
Ο Ιησούς, με τον τρόπο του, καλεί όποιον θέλει να είναι μαθητής του να είναι έτοιμος να οικοδομήσει έναν τέτοιο τρόπο ζωής και μια τέτοια ιεραρχία αξιών, ώστε «το αγαθό και το καλό» να είναι το Ευαγγέλιο και όχι ό, τι συμφέρει εμένα· να δίνω αξία στο πως χρησιμοποιώ το κάθε τι, ακόμη και τα προσωπικά και τα οικογενειακά αγαθά μου, για το κοινό καλό.