Υπάρχουν και μαθητές ανώνυμοι !Β΄ Κύκλος 26η Τακτική Κυριακή (Μκ 9,38-43.45.47-48)

 

Κυριακή, 26 Σεπτεμβρίου 2021

Στην σημερινή περικοπή, ο ευαγγελιστής Μάρκος έχει συνενώσει μερικές διδασκαλίες του Ιησού που του φαίνονται σημαντικές, παρ’ όλο που δεν θυμάται την ακριβή ευκαιρία που ειπώθηκαν και που, κατά τη γνώμη του, έχουν κοινό χαρακτηριστικό την καλή λειτουργία της κοινότητας των μαθητών του Ιησού.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο ΄Αγιο Ευαγγέλιο ( 9,38-43.45.47-48)

Το καιρό εκείνο είπε ο Ιωάννης στον Ιησού : "Διδάσκαλε, είδαμε κάποιον να βγάζει δαιμόνια στο όνομά σου και τον εμποδίσαμε, επειδή δεν μας ακολουθεί". Κι ο Ιησούς είπε: "Μην τον εμποδίζετε. Διότι δεν υπάρχει κανείς που να κάμει ένα θαύμα στο δικό μου όνομα και που θα μπορέσει σύντομα να με κακολογήσει. Όποιος, πράγματι, δεν είναι εναντίον μας, είναι με το μέρος μας". Όποιος σας δώσει ένα ποτήρι νερό στο όνομά μου, επειδή είσθε του Χριστού, αλήθεια σας λέω: δεν πρόκειται να χάσει την ανταμοιβή του. Κι όποιος σκανδαλίσει ένα απ' αυτούς τους μικρούς που πιστεύουν σε μένα, είναι καλύτερο γι' αυτόν να τυλίξει γύρω από τον τράχηλό του μια πέτρα μύλου που γυρίζει ένας γάϊδαρος και να ριχθεί στη θάλασσα. Κι αν σε σκανδαλίζει το χέρι σου, κόψε το. Είναι καλύτερο να μπεις στη ζωή κουλός, παρά να έχεις και τα δυο χέρια και να καταλήξεις στη γέεννα, στη φωτιά που δε σβύνει. Κι αν το πόδι σου σε σκανδαλίζει, κόψε το. Είναι καλύτερο να μπεις στη ζωή κουτσός, παρά να έχεις και τα δυο πόδια και να ριχθείς στη γέεννα. Κι αν το μάτι σου σε σκανδαλίζει, βγάλε το. Είναι καλύτερο να μπεις στη βασιλεία του Θεού μονόφθαλμος, παρά να έχεις και τα δυο μάτια και να ριχθείς στη γέεννα, όπου το σκουλήκι τους δεν πεθαίνει και η φωτιά δε σβήνει.

Λόγος του Κυρίου

Η περικοπή μας, λοιπόν, θέτει δύο ζητήματα που αφορούν την κοινότητα του Ιησού. Στο πρώτο μέρος στα λόγια του μαθητή Ιωάννη "Διδάσκαλε, είδαμε κάποιον να βγάζει δαιμόνια στο όνομά σου και τον εμποδίσαμε, επειδή δεν μας ακολουθεί" έχουμε “τον εγωισμό της ομάδας” που θέλει να έχει την αποκλειστικότητα γιατί πιστεύει ότι είναι μοναδική.

Η απάντηση του Ιησού : « Όποιος, πράγματι, δεν είναι εναντίον μας, είναι με το μέρος μας» σημαίνει πως το πρόβλημα δεν είναι ποιος κάνει το καλό, αλλά το καλό που γίνεται, και αυτό είναι που μετρά. Το “καλό” συνίσταται στο να αφήνουμε τη Δημιουργική Δύναμη του Θεού να αποκαλυφθεί όπως ο Ιησούς την αποκαλύπτει. Ο μαθητής του Χριστού πρέπει όχι μόνο να αναγνωρίζει το καλό, όπου και αν γίνεται αυτό αλλά και σ΄ αυτό να αναγνωρίζει την δράση του Θεού ώστε όλοι να χαίρονται. Στην κοινότητα των μαθητών δεν έχουν θέση ο φθόνος και η ζήλια που είναι έκφραση εγωκεντρισμού, κατοχής και κυριαρχίας που καταστρέφουν τα πάντα. Κέντρο και βασικό κριτήριο της κοινότητας των μαθητών πρέπει να είναι η αγάπη που είναι προσφορά, δωρεά, αναγνώριση και αποδοχή. Ο Θεός και ο Ιησούς δεν χρειάζονται υπερασπιστές και προστάτες ή προπαγανδιστές έργου τους, αλλά μάρτυρες.

Ο Ιησούς λέει στους μαθητές του: δεν χρειάζεται να κάνετε εξαιρετικές πράξεις . Χρειάζεται να αξιοποιείτε τις μικρές, τις καθημερινές πράξεις φορτίζοντάς τις με αγάπη ώστε να είναι έκφραση εμπιστοσύνης και αφοσίωσης στον Θεό και τον πλησίον. Και ο Ιησούς τους καλεί να είναι ξεκάθαροι στις επιλογές τους . Μπροστά στην αλήθεια και στο καλό δεν μπορούν να μην παίρνουν θέση υπέρ του καλού.

Μια πορεία που ακολουθεί τη δική της λογική : η Δύναμη είναι στην υπηρεσία. Β΄ Κύκλος: 25η Τακτική Κυριακή (Μκ 9,30-37)

Κυριακή  19  Σεπτεμβρίου 2021

Η σημερινή  ευαγγελική περικοπή,  μας παρουσιάζει τον Ιησού να προειδοποιεί για δεύτερη φορά τους μαθητές του για το επικείμενο πάθος του αλλά και για την Ανάστασή του. Και τώρα, όπως και την πρώτη φορά, οι μαθητές του φοβούνται γιατί δεν  μπορούν να καταλάβουν τι τους λέει και ούτε μπορούν να δεχτούν έναν Μεσσία που υποφέρει και πεθαίνει. Εκείνοι συνεχίζουν να ονειρεύονται με έναν ένδοξο Μεσσία (Mτ  16, 21-22) και τη θέση που θα έχουν δίπλα του.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (Μκ  9,30-37)

Αναχώρησαν κι από εκεί και προχωρούσαν μέσα από τη Γαλιλαία. Κι ο Ιησούς δεν ήθελε να το γνωρίζει κανείς. Διότι δίδασκε τους μαθητές του και τους έλεγε: "Ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθεί στα χέρια των ανθρώπων και θα τον σκοτώσουν. Τρείς μέρες μετά το θάνατό του θα αναστηθεί". Εκείνοι, όμως, δεν κατάλαβαν τι τους είπε και φοβούνταν να τον ρωτήσουν.

 Κι έφθασαν στην Καπερναούμ. Όταν έφθασαν στο σπίτι, τους ρώτησε: "Τι συζητούσατε στο δρόμο;" Εκείνοι σιωπούσαν, γιατί στο δρόμο συζητούσαν μεταξύ τους για το ποιός είναι ανώτερος. Τότε ο Ιησούς κάθισε και φώναξε τους Δώδεκα και τους είπε: "Αν κάποιος θέλει να είναι πρώτος, να είναι τελευταίος απ' όλους και υπηρέτης όλων". Και πήρε ένα παιδί, το έστησε στη μέση και αγκαλιάζοντάς το τους είπε: " Όποιος δεχθεί ένα τέτοιο παιδί στο όνομά μου, δέχεται εμένα. Κι όποιος δέχεται εμένα, δεν δέχεται εμένα, αλλά εκείνον που με έστειλε".

                                                                                                      Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς, λοιπόν, είχε εντάξει στη ζωή του τον βίαιο θάνατό του, μιας και αποφάσισε να μείνει μέχρι τέλους πιστός στην πορεία που διάλεξε: αγάπη για το Θεό και  για  τους ανθρώπους και αγάπη, ευσπλαχνία  και δικαιοσύνη,  μεταξύ των ανθρώπων.

Ήθελε να μυήσει και τους μαθητές του σε αυτήν την πορεία, επειδή όλα έδειχναν ότι δεν την συμμερίζονταν. Έβλεπαν διαφορετικά τα πράγματα. Πίστευαν ότι, ακολουθώντας τον Ιησού, θα είχαν ένα λαμπρό μέρος -και μέλλον- μπροστά τους. Αντιμετώπιζαν με φόβο τις προειδοποιήσεις του Ιησού, αλλά και δεν τις  πίστευαν πολύ.  

Ακόμη και σε μας σήμερα, επιπλέει  μια παρόμοια  νοοτροπία και αντίληψη ζωής το εγωκεντρικό συμφέρον: «ακολουθώ τον Ιησού, αλλά τι έχω να κερδίσω;» ή ακόμη  «γιατί να κάνω  το καλό, αφού οι άλλοι δεν το εκτιμούν; ποιο το όφελός μου;» 

Αυτό που ο Ιησούς προσπαθεί να τους μυήσει  σε μιαν αντίληψη της ζωής  ως υπηρεσία για το “κοινό καλό” και όχι ανεξάρτητα από το “κοινό καλό” , μια ζωής  ως υπηρεσία και προσφορά , άρα μια ζωή θυσίας.

Ο Ιησούς καθοδηγεί τους μαθητες του, μας καθοδηγεί, στο να αντιμετωπίζουν/αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα, πρόσωπο προς πρόσωπο: τι ακριβώς επιθυμώ; Διότι αν διερωτόμαστε πώς θα ήταν αν......,το φαντασιακό παίρνει το πάνω χέρι και χάνουμε το πραγματικό.  Προσπαθεί να τους κάνει να συνειδητοποιήσουν σε πιο πλαίσιο ζωής πορεύονται, άρα αν αυτο  που επιθυμούν πως εντάσσεται αν εντάσσεται σ’ αυτό, τι ακριβώς συζητάνε. 

Ο Ιησούς δεν  αρνείται και ούτε κατακρίνει την επιθυμία:  «κάποιος να θέλει να είναι πρώτος», δεν καταπνίγει την δίψα για δύναμη· την δέχεται όμως κάτω από την προοπτική:  “ο πρώτος να είναι τελευταίος απ' όλους και υπηρέτης όλων”. Υποδεικνύει με αυτόν τον τρόπο το κριτήριο βάσει του οποίου κάποιος πρέπει να  εκτιμά και με ποια προαίρεση και προοπτική να επιδιώκει τα πρωτεία και, με πιο κριτήριο οι άλλοι, να αναγνωρίζουν το θεμιτό  αυτής της επιθυμίας του.

Η υπηρεσία των άλλων: η αξία και η αυθεντία του μαθητή του Χριστού, και δεν εξαρτάται από την εργασία που κάνει, από την μόρφωσή του, τα πράγματα που κατέχει,  από τις όποιες επιτυχίες του  ή  τα μεγαλεία που  απολαμβάνει λόγω της καταγωγής του κλπ. Η αξία και η αυθεντία κάποιου, του πραγματικού  μαθητή του Χριστού, έγκειται στο γεγονός του ότι είναι και έχει, τα διαθέτει  για την  υπηρεσία των άλλων και πως σ’ αυτή την προσπάθεια ως μοναδικό πρότυπο θα έχει τον Ιησού.

Ο Χριστός είναι Μια πορεία Πίστεως και συνοδοιπορίας ζωής. Β΄ Κύκλος, 24η Τακτική Κυριακή . (Μκ 8,27-35)

 Κυριακή  12 Σεπτεμβρίου  2021

Μια πορεία Πίστεως και συνοδοιπορίας ζωής. " Αν κάποιος θέλει να ακολουθεί πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί".

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι το κέντρο του ευαγγελίου του Μάρκου· είναι το σημείο καμπής  αλλά και κρίσης, είναι η ώρα κατά την οποία  πρέπει να παρθούν αποφάσεις και  να γίνουν  επιλογές, να χωριστούν τα σκύβαλα από το κριθάρι. 

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο  ΄Αγ.   Ευαγγέλιο   (8,27-35)

Βγήκε ο Ιησούς και οι μαθητές του στα χωριά της Καισαρείας του Φιλίππου. Και στο δρόμο ρώτησε τους μαθητές του λέγοντάς τους: "Ποιός λένε οι άνθρωποι ότι είμαι;" Κι αυτοί του απάντησαν: "Ο Ιωάννης ο Βαφτιστής και άλλοι ότι είσαι ο Ηλίας, ενώ άλλοι ότι είσαι ένα από τους προφήτες". Κι εκείνος πάλι τους ρώτησε: "Εσείς ποιός λέτε ότι είμαι;" Του αποκρίθηκε τότε ο Πέτρος: "Εσύ είσαι ο Χριστός". Τους έδωσε τότε αυστηρή εντολή να μη μιλήσουν σε κανένα για κείνον. Κάλεσε τότε τον κόσμο μαζί με τους μαθητές του κ
αι τους είπε: "Αν κάποιος θέλει να ακολουθεί πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί. Διότι εκείνος που θέλει να σώσει την ζωή του, να τη χάσει. Κι αν κάποιος χάσει τη ζωή του για μένα και το ευαγγέλιο, θα τη σώσει.

Λόγος του Κυρίου 

Ο Ιησούς με τις  ερωτήσεις τους δεν κάνει ένα γκάλοπ για να μετρήσει την δημοτικότητα του άλλα για να μετρήσει τι αντίκτυπο έχει στους ακροατές του, κυρίως από τους μαθητές. Και προσπαθεί να τους κάνει  να συνειδητοποιήσουν  πως τον αντιλαμβάνονται και τι περιμένουν από αυτόν και  γιατί  μέχρι τώρα τον ακολουθούν και να πάρουν αποφάσεις για το μέλλον . 

Εκ πρώτης όψεως οι απαντήσεις που έλαβε φαίνεται να είναι ικανοποιητικές , στην πραγματικότητα έχουν μια παραμορφωμένη και ανεπαρκή αντίληψη του Ιησού: Για μερικούς είναι ένας δάσκαλος που θέλει να “παλινορθώσει  τα χρηστά ήθη,"λένε ότι είσαι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής". Ή κάποιος θρησκευτικός μεταρρυθμιστής που ανατρέπει τα είδωλα και τους ψευδοπροφήτες, "λένε ότι είσαι ο Ηλίας". Για άλλους, κάποιος που τους θυμίζει τον παλιό καλό καιρό για τον οποίο  έχουν ήδη ακούσει πολλά, «λένε ότι είσαι ένας από τους προφήτες».

Ακόμη και η απάντηση του Πέτρου “Εσύ είσαι ο Χριστός”, είναι μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν είναι ολοκληρωμένη και είναι ποτισμένη με όνειρα εξουσίας και όνειρα για το πως θα ήθελε να είναι τα πράγματα . Ο Πέτρος είναι η φωνή κάθε ασάφειας στη ζωή, όπως ένας  ποταμός που κουβαλάει τα πάντα, λάσπη και ψήγματα χρυσού, και περνά μέσα από ηλιοφάνειας  και περιοχές σκιάς. Δίνει φωνή σε αυτήν την ασάφεια χωρίς ενοχές.

Μέσα σ’ αυτό το ποταμό της ζωής και της ασάφειάς της, ακούμε ταυτόχρονα τον ήχο του Θεού (όχι σάρκα ή αίμα που σας το αποκάλυψε) αλλά και ψίθυρους του κακού (σκέπτεσαι  σύμφωνα με τον κόσμο). Ο Πέτρος είναι ο τύπος του ανά τους αιώνες μαθητή του Ιησού, που έχει πάντοτε τον πειρασμό να θέλει ο Χριστός να είναι στα μέτρα του μαθητή, και να εκπληρώνει τις επιθυμίες του, και  όχι ο μαθητής να είναι στα μέτρα του Ιησού! 

Όμορφα τα έκαμε όλα! Β΄Κύκλος, 23η Κυριακή του έτους.

 Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2021

Όμορφα τα έκαμε όλα!

Την εποχή του Ιησού, στην πατρίδα του, για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες όπως θα λέγαμε σήμερα, η αναπηρία τους εκλαμβανόταν ως μια «δημόσια απόδειξη» της ατομικής τους αμαρτωλής κατάστασης ή του συγγενικού τους περιβάλλοντος. Γι’αυτό εθεωρούντο ακάθαρτοι και όλοι τους απέφευγαν, για να μη μολυνθούν από τη συναναστροφή μαζί τους. Ο Ιησούς όχι μόνο δεν τους αποφεύγει άλλα κάνει επίδειξη, θα λέγαμε, της συμπάθειας και της υπόληψης που έχει γι’αυτούς τους ανθρώπους, τους συναναστρέφεται και τους ευεργετεί.

Αντιθέτως, σήμερα, εμείς οι μαθητές του, μάλλον προσπαθούμε να αποφύγουμε με κάθε τρόπο κάποιον που είναι διαφορετικός για να μη μας «κακοχαρακτηρίσουν», ή είμαστε έτοιμοι εμείς οι ίδιοι να «κακοχαρακτηρίσουμε» εκείνους που δείχνουν εύνοια και συμπάθεια σε ανθρώπους με κάθε είδους αναπηρία ή διαφορετικότητα .

Ανάγνωσμα από τον Μάρκο άγιο Ευαγγέλιο (7,31-37)

    

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς έφυγε και πάλι ο Ιησούς από τα σύνορα της Τύρου και έφθασε στη θάλασσα της Γαλιλαίας μέσα από τη Σιδώνα, περνώντας από τα σύνορα της Δεκαπόλεως. Του έφεραν τότε ένα κουφό που ήταν και μουγγός και παρακαλούσαν τον Ιησού να απλώσει πάνω του το χέρι. Τον πήρε τότε μόνο του, παράμερα από το πλήθος, κι έβαλε τα δυο του δάκτυλα στ'αυτιά του κουφού και με το σάλιο του άγγιξε τη γλώσσα του. 'Εστρεψε τα μάτια του στον ουρανό, αναστέναξε και του είπε: "Εφφαθά", που σημαίνει "Ανοίξου". Κι αμέσως άνοιξε η ακοή του κια λύθηκε η δεμένη γλώσσα του και μιλούσε σωστά. Τους έδωσε τότε αυστηρή εντολή να μην το πουν σε κανένα. Αλλά όσο τους διέταζε, τόσο περισσότερο αυτοί το διαλαλούσαν. Και υπερβολικά εντυπωσιασμένοι έλεγαν: " Όμορφα τα έκαμε όλα! Και τους κουφούς κάνει να ακούνε και τους άλαλους να μιλούν!".

Λόγος του Κυρίου

Ο κωφάλαλος, που λέει η μετάφρασή μας,στο αρχικό κείμενο αναφέρεται ως «ένας κουφός και τραυλός και τσεβδός », δηλαδή ένας άνθρωπος που μιλάει αλλά δεν λέει τίποτα επειδή δεν ακούει, ή στην καλύτερη περίπτωση, δεν ακούει καλά.

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου μιλάμε απλά για να πούμε κάτι, ή μιλάμε για να κάνουμε κουτσομπολιό. Όλο και πιο σπάνια έχουμε την ευκαιρία να «βυθιστούμε» σε μια επικοινωνία ζωής, που να μας βοηθά να μεγαλώνουμε, να ωριμάζουμε, να ολοκληρώνουμε τον εαυτό μας. Δεν ακούμε καλά, γι’αυτό μιλάμε στραβά...Και κωφεύουμε στη μόνη λέξη που, αν την ακούγαμε θα μπορούσε, να μας αποκαλύψει την πραγματική ταυτότητά μας και να δώσει νόημα στη ζωή μας, και αυτή η λέξη είναι η Αγάπη, του Θεού όπως τον αποκαλούμε εμείς, του Πατέρα όπως μας λέει ο Ιησούς : «Σ’ αγαπώ όπως είσαι, χωρίς αν και ίσως... » Γι’αυτό και η ζωή μας είναι τραυλή, τσεβδή, παράφωνη...