Μίριαμ = Μαρία = Αγαπημένη. Πανήγυρη της Μεταστάσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Αύγουστος 2021

  Κυριακή 15 Αυγούστου 2021                          

Η Ζωή, ο Θεός, αγκαλιάζει με γενναιοδωρία  σε κάθε υπαρκτό όν. Η Ζωή χαρίζεται και όποιος το συνειδητοποιήσει, συγκινείται, χαίρεται, ενθουσιάζεται, τραγουδά και εγκωμιάζει. Ιδιαίτερα ο ταπεινός και πιστός άνθρωπος του Θεό, όπως η Μαρία από τη Ναζαρέτ

Μέσα στο χαρούμενο πνεύμα των διακοπών  αλλά και λύπης για τις καταστροφές από τος πυρκαγιάς στην πατρίδα μας, έχουμε μια ευκαιρία να χαρούμε. Γιορτάζουμε το επιστέγασμα της γήινης ζωής και της αποστολής Της  την  ένδοξη Μετάσταση της Μαρία από τη Ναζαρέτ. Στο πρόσωπό της έχουμε χειροπιαστή την εικόνα του τι θα πει άνθρωπος και ανθρωπιά και όχι μόνο έχουμε μια εικόνα του τι είναι Εκκλήσια , και τέλος την πρόγευση του πεπρωμένου του άνθρωποι! 

Στη γιορτή αυτή διακηρύττουμε την πεποίθησή μας ότι η Παναγία, συγχρόνως με το θάνατό της, έχει ήδη φτάσει σε κείνη την κατάσταση ζωής, την οποία ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα λάβει ο καθένας με την ανάσταση.

        Το σημερινό ευαγγέλιο είναι «Η ωδή της Μαρίας» το Magnificat , όπως το ονομάζουν σε όλο τον κόσμο, χρησιμοποιώντας την λατινική ορολογία. Είναι ένας από τους ωραιότερους, αν όχι ο ωραιότερος ύμνος στον Θεό   Πατέρα. Ένας ύμνος από τις λέξεις και τις φράσεις του οποίου ξεχειλίζει χαρά, ευχαριστία, ευγνωμοσύνη, ελπίδα, πίστη και εμπιστοσύνη σε Εκείνον που είναι ο Κύριος της ιστορίας, και που είναι πάντοτε έτοιμος να βοηθήσει όποιον του εμπιστεύεται την ύπαρξή του.

"Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο,

και αγάλλιασε το πνεύμα μου για το Θεό το σωτήρα μου.

Γιατί κοίταξε με προσοχή την ταπείνωση της δούλης του.

Ιδού, από τώρα όλες οι γενεές θα με μακαρίζουν.

Γιατί έκαμε σ'εμένα ο Δυνατός μεγαλεία,

και άγιο είναι το 'Ονομά του.

Σε γενεές και γενεές το έλεός του,

απλώνεται σε όσους τον φοβούνται.

'Εδειξε τη δύναμη του βραχίονά του,

διασκόρπισε υπερήφανους στις σκέψεις των καρδιών τους.

'Αρχοντες απ'τους θρόνους των καθαίρεσε,

και ταπεινούς ανύψωσε.

Πεινασμένους με αγαθά τους γέμισε,

και τους πλούσιους κενούς τους έδιωξε.

Βοήθησε τον Ισραήλ το δούλο του,

ενθυμούμενος το έλεός του,

που, όπως είχε υποσχεθεί στους πατέρες μας,

θα έδειχνε στον Αβραάμ, και στους απογόνους του αιώνια.”

Ας σκεφτούμε και ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι σημαίνει: «Έκαμε σ' εμένα ο Δυνατός μεγαλεία».

Η μεγάλη πλειοψηφία των ανδρών και των γυναικών των ενοριών μας, του κόσμου μας,  δεν θα μπορέσουν να κάνουν κάτι το μεγάλο και επιβλητικό στη ζωή τους... το όνομα τους είναι γραμμένο μόνο σε κάτι ληξιαρχικά βιβλία και στην μνήμη των παιδιών τους

    Αυτό σημαίνει ότι η ζωή τους είναι ασήμαντη επειδή το όνομα τους δεν θα γραφτεί πουθενά; Κάθε άλλο... είναι σημαντικοί γιατί μπορούν   να περπατούν καθημερινά το δρόμο της αγάπης, όπως έκανε και η Μαρία από τη Ναζαρέτ. Μια πορεία που δεν περιορίζεται ή δεν αφορά μόνο τους Χριστιανούς. Όπως  στον ύμνο της η Μαρία αναγνωρίζει πως, συμβαδίζοντας με τη χάρη του Θεού, παίρνει μέρος στα μεγαλεία που κάνει ο Θεός για το Λαό του, που είναι κάθε άνθρωπος, χριστιανός ή καλής θελήσεως, πιστός ή άπιστος ή αγνωστικιστής  κάτω από τον ουρανό και με  μεγάλη του χαρά ανακαλύπτει ότι είναι μέλος ολοκληρωτικό ενός σχεδίου ευρύτερου σχεδίου που εμείς οι μαθητές του Χριστού το ονομάζουμε Βασίλεια του Θεού. Και μέσα από την πορεία ο χριστιανός τουλάχιστο θα ανακαλύψει γεμάτος χαρά, και θα το διακηρύξει,  ότι ο Θεός έχει μια ιδιαίτερη προτίμηση στους αδύναμους, τους φτωχούς, τους ταπεινούς και αυτούς τους κάνει μεγάλους.

Ο  Άγιος Αυγουστίνος μιλώντας για το μεγαλείο του Θεού και τα μεγαλεία που κάνει, μας λέει : «Μην τα αναζητάτε έξω από σας ή μακριά από σας, είναι μέσα σας, αναζητήστε τα». Ο άνθρωπος είναι μεγάλος όταν έχει μεγάλη καρδιά... μια καρδιά που στάζει αγάπη, φροντίδα και έλεος. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος «φωστήρας» της επιστήμης, ή να κατέχει την εξουσία και την δύναμη πάνω σε εκατομμύρια ανθρώπους ή να κάνει πράγματα για τα οποία οι άλλοι τον θαυμάζουν και για τα οποία τον χαρακτηρίζουν ότι «είναι μεγάλος». 

Εκείνο που χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι μεγάλος είναι η ανθρωπιά. Το μεγαλείο βρίσκεται στην υπηρεσία των άλλων: Όταν, την όποια γνώση που απέκτησε και κατέχει κάποιος, τη βάζει σε πράξη αποβλέποντας στο κοινό καλό. Όταν κάνει πράγματα σπουδαία και μεγάλα ή μικρά και ταπεινά με «καθαρή καρδιά» χωρίς υστεροβουλίες και δεύτερες σκέψεις. Όταν κάνει πρώτος στους άλλους ότι εκείνος θα ήθελε οι άλλοι να κάνουν για κείνον , χάρισμα τους χωρίς να περιμένει ανταπόδοση  Όταν είναι έτοιμος με ταπεινοφροσύνη και υπακοή, να ακούσει και να υποδεχτεί το Λόγο του Θεού από όπου και αν αυτός έρχεται.

Ας σταθούμε λίγο και σ’ αυτή την χιλιοειπωμένη φράση: «Ακούω το Λόγο του Θεού» σημαίνει:

α) να μην αισθάνεται κάποιος ποτέ φτασμένος, αλλά ότι είναι πάντα σε πορεία, να ακούσει, να μάθει, να ζήσει

β) να είναι πάντοτε έτοιμος να αφήσει να τον ρωτήσουν για να δικαιολογήσει την πίστη και την ελπίδα του και ακόμη και να τον κατηγορήσουν για το πιστεύω του και με πραότητα να απαντήσει,

γ) να αγωνίζεται ώστε τα έργα του να δικαιολογούν και επιβεβαιώνουν τα λόγια του,

δ) να ξέρει ότι το μέλλον το δικό του και του κόσμου είναι στα χέρια του Θεού και να εργάζεται για τον ερχομό της Βασιλείας, προσπαθώντας να καλλιεργήσει την δικαιοσύνη σε έναν κόσμο άδικο, το έλεος σε έναν κόσμο ανελέητο, την ανθρωπιά σε έναν κόσμο απάνθρωπο,

ε) να προσεύχεται να είναι πάντοτε ένας άνθρωπος συγνώμης συγχώρησης και συνύπαρξης»,

στ) να αντιλαμβάνεται και να προστρέχει προς βοήθεια των συνανθρώπων του όπως η Μαρία, η Παναγία, που μας δίνει το παράδειγμα και μας μαθαίνει να λαβαίνουμε  σοβαρά υπόψη τις ανάγκες των άλλων,  και να μην ξεχνάμε ποτέ πόσο σπουδαία είναι η αξιοπρέπεια του πλησίον και αναλόγως να ενεργούμε.