Ο Ιησούς ο Σταυρός, η αγάπη και η ευσπλαχνία του Θεού. Β Κύκλος, 4η Κυριακή της Τεσσαρακοστής (Ιω3,14-21)

 Κυριακή 11 Απριλίου 2021

Η τέταρτη Κυριακή της Τεσσαρακοστής  μας βοηθά να προσεγγίσουμε το μεγάλο μυστήριο του Σταυρού, που είναι το αναγνωριστικό σημάδι για κάθε Χριστιανό. Πολύ συχνά πιστεύουμε ότι η κεντρικότητα του Σταυρού στη χριστιανική ζωή δικαιολογείται απο τη λογική ότι η μεγάλη προσβολή που έκανε ο άνθρωπος με την αμαρτία αυτή εξιλεώνεται με μια υψίστη ανταπόδοση , το θάνατο του Ιησού πάνω στο Σταυρό σε ένα είδος αγάπης για τα βάσανα. Μια τέτοια θεώρηση όμως του μυστηρίου του σταυρού οδηγεί σε λάθος μονοπάτια το πιστεύω μας 

Από το κατά Ιωάννη Αγ. Ευαγγέλιο 

Όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί και ο Υιός του ανθρώπου, 1ώστε ο καθένας που πιστεύει, σ' αυτόν να έχει την αιώνια ζωή". Διότι έτσι αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί κανείς που να πιστεύει σ' αυτόν, αλλά να έχει την αιώνια ζωή. Επειδή ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό στον κόσμο για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος μ' αυτόν. Όποιος πιστεύει σ' αυτόν δεν κρίνεται. Αλλά όποιος δεν πιστεύει έχει κιόλας κριθεί, διότι δεν έχει πιστέψει στο όνομα του μονογενή Υιού του Θεού. Αυτή είναι η κρίση: το φως ήλθε στον κόσμο και οι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο το σκοτάδι παρά το φως. Πράγματι, τα έργα τους ήταν πονηρά. Διότι όποιος κάνει το κακό, μισεί το φως και δεν έρχεται στο φως για να μην ελεγχθούν τα έργα του. Αλλά εκείνος που πράττει την αλήθεια πηγαίνει προς το φως, για να φανερωθούν τα έργα του ότι έχουν γίνει σύμφωνα με το Θεό.

Λόγος του Κυρίου

Ιδού το Ευαγγέλιο : “Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το Μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια” .  Αυτό γίνεται πραγματικότητα :  “Γιατί, ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος  δι’  αυτού”.

Ιδού  το Ευαγγέλιο:  Εμείς δεν είμαστε Χριστιανοί  επειδή  πιστεύουμε ότι υπάρχει ένας Θεός και αυτός μας χάρισε τη ζωή και γιαυτό το αγαπάμε,  Και για να του αποδείξουμε και για να μας κάνει κάποιες χάρες που του ζητούμε, του προσφέρουμε , προσευχές, λειτουργίες, ελεημοσύνες, καλές πράξεις... Είμαστε χριστιανοί διότι πιστεύουμε ότι ο Θεός μας αγαπά και  η αγάπη του αυτή  είναι η Σωτηρία μας. Και του το δείχνουμε αγαπώντας τον κάθε άνθρωπο που είναι και αυτό κατ’ εικόνα και ομοίωση του πλασμένος 

“ Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου,  ώστε όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια”. Στην έρημο  ο λαός του Θεού έπεσε σε μια περιοχή με δηλητηριώδη φίδια,  γεγονός  που οι Εβραίοι το ερμήνευσαν ως τιμωρία για την έλλειψη πίστης στον Θεό.  Ο Μωυσής, με υπόδειξη του Θεού,  για να τους ελευθερώσει από το αυτό το κακό,  έστησε έναν πάσαλο με το ομοίωμα ενός φιδιού. Όσοι δαγκώνονταν  από  ένα φίδι  και κοιτούσαν αυτό το ομοίωμα, γίνονταν  καλά. Η Σωτηρία τους δεν ερχόταν βέβαια επειδή  κοιτούσαν το φίδι,  αλλά από την εμπιστοσύνη που έδειχναν σε  Εκείνον που υπόδειξε αυτό το σημείο,  ως σημείο σωτηρίας.“ Έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου”, Εδώ μπορούμε να προσεγγίσουμε και το νόημα του Σταυρού.

Δεν σωζόμαστε λοιπόν, εξ αιτίας του πόνου, των παθών και των βασάνων που έζησε ο Εσταυρωμένος αλλά από την αγάπη που ο Θεός, μέσω του Ιησού,  μας δείχνει. Μια αγάπη ολοκληρωτική , χωρίς εισαγωγικά και εάν. Τόσο  πραγματική που δεν διστάζει χάρη του αγαπημένου να φτάσει σε ακραίες καταστάσεις. Εκείνος που πράγματι αγαπά είναι   πρόθυμος να θυσιαστεί για αυτόν που αγαπάει. Γι 'αυτό ο Χριστός ανέβηκε στον Σταυρό,  επειδή  η αγάπη του για εμάς τον  έκανε  πρόθυμο  να κάνει τα πάντα, ακόμη και να πεθάνει. Οι Χριστιανοί,  μελετώντας το μυστήριο Σταυρού  δεν το κάνουν επειδή νοιώθουν   ένοχοι ή  διότι αρέσκονται  να πονούν ή γιατί η ύψιστη προσβολή, η αμαρτία μας, επανορθώνεται  με την ύψιστη ανταπόδοση, το θάνατο.

 Ο πόνος είναι κακός και πρέπει να αποφεύγεται να καταπολεμιέται και να απαλύνεται όπου και να τον συναντάμε. Και αν τον συναντήσουμε και δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε, τότε προσπαθούμε να τον ζήσουμε μαζί με τον Σταυρωμένο που είναι πιο δυνατός από μας και μας συμπονά και συμπάσχει, και τον αντέξουμε εξ αιτίας της αγάπης του για μας.  Ενώπιον του Σταυρού νοιώθουμε δέος και ευγνωμοσύνη γιατί   μας υπενθυμίζει  πόσο αξίζουμε ενώπιον του Κυρίου. «Αξίζετε τα πάντα, ακόμα και τη δική μου ζωή», λέει ο Ιησούς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον   ο Σταυρός είναι το διακριτικό σημάδι για εμάς τους Χριστιανούς, γιατί είναι το σημάδι μιας αγάπης χωρίς προϋποθέσεις, μιας αγάπης ολοκληρωτικής και ως  τέλος, μιας αγάπης πρόθυμης ώστε να δώσει κάποιος τη ζωή του για όσους αγαπάει. Διαφορετικά δεν έχει καμμιά αξία. 

Ο Ιησούς με το Σταυρό του μας λέει: «Αν αφήσεις τον εαυτό σου να αγαπηθεί από εμένα, ακόμα κι αν κάτι σε σκοτώνει, δεν μπορεί να σου αφαιρέσει την πραγματική ζωή» Και αυτό είναι το θεμέλιο της χαράς μας η καλύτερα πιό ρεαλιστικά της χαρμολύπης μας. Λύπη για τον πόνο και χαρά για την Ανάσταση που είναι ήδη ενεργή στο καθένα από μας.

Βλέποντας τον Ιησού πάνω στο σταυρό, βλέπουμε  την Σωτηρία που εργάζεται ο Θεός για τους ανθρώπους. Δεν είναι το μαρτύριο του Ιησού  πάνω στο Σταυρό  που μας σώζει  αλλά η αγάπη που κάνει τον Ιησού να πει:  "Πατέρα, συγχώρησε τους, διότι δε ξέρουν τι κάνουν" και   μαζί με τον εκατόνταρχο  να ομολογήσουμε : "Αληθινά, αυτός ο άνθρωπος ήταν Υιός Θεού". Ο σταυρός γίνεται σημείο ζωής.

Ο Ιησού με τη ζωή του  μας αποκαλύπτεται που οφείλεται η Σωτηρία μας. Η πίστη στον Ιησού ή,  ακόμη καλύτερα, πιστεύοντας στην αγάπη του Θεού στην οποία και ο ίδιος ο Ιησούς την πιστεύει, την κηρύττει και μας την αποκαλύπτει, και εφ’ όσον  κάνουμε τη ζωή Του ζωή μας, ζούμε μέσα στο φως και  εκτελούμε  έργα αλήθειας. 

Μπροστά σε  μια τέτοια αγάπη, δεν έχει  νόημα να  “φοβόμαστε” τον Θεό και την κρίση του. “Επειδή ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό στον κόσμο για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος μ' αυτόν. Όποιος πιστεύει σ' αυτόν δεν κρίνεται”.