"Τα πιο σημαντικά πράγματα δεν τα αναζητάμε, τα αναμενόμενα" Β΄Κύκλος , 1η Κυριακή της Παρουσίας.

 Κυριακή  29 Νοεμβρίου 2020.   

"Τα πιο σημαντικά πράγματα δεν τα  αναζητάμε, τα αναμενόμενα" (S. Weil)

Αυτή την Κυριακή αρχίζουμε τη λειτουργική περίοδο της Παρουσίας ή του Ερχομού, που θα ολοκληρωθεί με τη Γιορτή των Χριστουγέννων. Είναι η περίοδος που χαρακτηρίζεται από την σιγουριά πως κάτι το σημαντικό ήδη συνέβηκε και είναι σε  πλήρη εξέλιξη και αναμένουμε την ολοκλήρωση. Μέρος αυτής της ανάπτυξης είμαστε και εμείς ζώντας με τη χαρούμενη και δημιουργική αναμονή, χωρίς εφησυχασμούς ή φανατισμούς, αλλά πάντα σε ετοιμότητα για να αναγνωρίσουμε τα σημεία που προαναγγέλλουν τον ερχομό του Σωτήρα και, όταν έλθει, να είμαστε έτοιμοι αυτό να το κάνουμε δικό μας.

Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο  Ευαγγέλιο Μκ 13,33-37

Κατ εκείνο τον καιρό έλεγε ο ιησους στους μαθητές του Προσέχετε, αγρυπνείτε, διότι δε γνωρίζετε πότε θα είναι ο καιρός. Σαν κάποιο άνθρωπο που αναχώρησε από την πατρίδα του και άφησε το σπίτι του κι έδωσε στους δούλους του την εξουσία, στον καθένα το έργο του και στο θυρωρό έδωσε την εντολή να επαγρυπνεί. Αγρυπνείτε, λοιπόν. Διότι δε γνωρίζετε πότε έρχεται ο κύριος του σπιτιού: το βράδυ ή τα μεσάνυχτα ή στο λάλημα του πετεινού ή το πρωί, μη τυχόν κι έλθει ξαφνικά και σας βρει να κοιμάστε. Κι αυτό που λέω σε σας, το λέω σε όλους: επαγρυπνείτε!".

Λόγιος του Κυρίου

Την υπαρξιακή κατάσταση αυτής της αναμονής θα μπορούσαμε να την παρομοιάσουμε με την υπαρξιακή εκείνη κατάσταση της γυναίκας. Στην προοπτική της, πάντοτε, είναι η αναμονή της μητρότητας. Σε ένα πρώτο στάδιο η αναμονή  ολοκληρώνεται με την σύλληψη της ζωής στα σπλάχνα της. Αυτό την παραπέμπει στην αναμονή του “τότε” που η ζωή αυτή θα ανοίξει δυναμικά τον ορίζοντά της μέσα στο φως του ΄Ηλιου. 

Ζει μια κατάσταση όπου η σίγουρη παρουσία της νέας ζωής στα σπλάχνα της είναι συνυφασμένη με τη αγωνία, τις δυσκολίες, την ετοιμότητα και την προσοχή, να δέχεται και να ερμηνεύει σωστά τα σημεία που αυτή η ζωή, παρούσα και  απούσα  της δίνει και όλα αυτά  είναι συνυφασμένα με την εργώδη χαρά να αποδειχθεί άξια αυτού του θαυμάσιου γεγονότος της νέας ζωή που έρχεται, και να προετοιμάζεται ώστε η συνάντησή της με τη ζωή να είναι η καλύτερη δυνατή.

Μετά τη γέννηση . Τώρα δεν περιμένει το παιδί της να έλθει στον κόσμο. Η αναμονή της τώρα στρέφεται στο τι θα γίνει και πώς θα γίνει το παιδί της, και αυτό όχι χωρίς αυτήν αλλά με τη συμβολή της. 

Ο μαθητής μοιάζει και πάλι με την έγκυο γυναίκα που γέννησε.Δεν εφησυχάζει: Βλέπει κρίνει αποφασίζει τυπερ του καλού  Άγρυπνα, για να βάλει φραγμό στο κακό να αδράξει τις  ευκαιρίες για το καλό!

“Εφησυχάζουμε” όταν δεν περιμένουμε τίποτα, όταν είμαστε κολλημένοι στο  παρόν, κλειστοί στον κοσμικό ορίζοντα. Εντελώς απορροφημένοι από τα προβλήματα της καθημερινότητας ζούμε με το μούδιασμα πως έτσι πάντοτε γινόταν στον κόσμο,, με την πεποίθηση ότι τίποτα το καινούργιο κάτω από τον Ήλιο και εδώ είναι τα πάντα, και άκριτα δεχόμαστε “την μόδα” ως τρόπο ζωής για να είμαστε ευτυχισμένοι τη στιγμή που ζούμε.

Η επαγρύπνηση έχει δύο πλευρές: να είμαστε ξύπνιοι και προσεκτικοί για να αντιλαμβανόμαστε τις κακές ευκαιρίες που προκύπτουν καθημερινά, αλλά επίσης να είμαστε προσεκτικοί και έτοιμοι να αντιληφθούμε και να και να αδράξουμε τις πολλές ευκαιρίες για το καλό!

Ο χριστιανός ξέρει ότι οι ουρανοί ανοίχτηκαν και “ο Λόγος έστησε τη σκηνή τουανάμεσά σας” , ωστόσο περιμένει ακόμη το πότε ο Θεός, αυτό που άρχισε μέσω του Χριστού, θα το ολοκληρώσει και θα το σφραγίσει και το πώς -με τη χάρη Του-θα είμαστε μέρος αυτού του έργο

Ο Χριστός είναι Βασιλιάς όπου δημιουργείται ελπίδα ζωής, Πανήγυρη του Ιησού Χριστού, Βασιλέα του Σύμπαντος

   Κυριακή 22  Νοεμβρίου  2020

  34η της Κοινής Περιόδου 

Όταν το μυαλό μου δεν είναι σε θέση να καταλάβει τις αδικίες που διαπράττονται από τον ανθρώπινο εγωισμό, με τρόπο που ούτε μηνύματα  αγάπης ούτε επικλήσεις για δικαιοσύνη και έλεος τον αγγίζουν, ούτε κραυγές πόνου και  ταλαιπωρίας τον συγκινούν, και όταν φαίνεται πως τα πάντα βρίσκονται σε λήθαργο εξ αιτίας της φαινομενικής ευημερίας των ημερών, τότε ο λόγος του Χριστού από το Ευαγγέλιο κατά Ματθαίο «αυτό που κάματε σε έναν από αυτούς, τους πιο μικρούς αδελφούς μου, σε μένα το κάματε» έρχεται να μου δώσει κουράγιο και να αναζωπυρώσει την αυτοπεποίθηση για ενέργειες και που μπορώ να κάνω και όχι  πράξεις ηρωικές!

Ανάγνωσμα από το Ευαγγέλιο κατά  Ματθαίο (25, 31-46)

Κατ’ εκείνο τον καιρό είπε ο Ιησούς στα πλήθη"'Οταν θα έλθει ο Υιός του ανθρώπου μέσα στη δόξα του και όλοι οι άγγελοι μαζί του, τότε θα καθίσει στο θρόνο της δόξα του. Και μπροστά του θα συγκεντρωθούν όλα τα έθνη και θα τα χωρίσει μεταξύ τους, όπως ο βοσκός χωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια. Και τα μεν πρόβατα θα τα τοποθετήσει στα δεξιά του, ενώ τα ερίφια στα αριστερά. Τότε ο βασιλιάς θα πει σ'αυτούς που βρίσκονται στα δεξιά του: "Ελάτε, εσείς οι ευλογημένοι από τον Πατέρα μου, κληρονομείστε τη βασιλεία που έχει ετοιμασθεί για σας απ'τη δημιουργία του κόσμου, διότι πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με δεχθήκατε στο σπίτι, ήμουν γυμνός και με ντύσατε, αρρώστησα και με επισκεφθήκατε,ήμουν φυλακισμένος και ήλθατε να με δείτε". Τότε οι δίκαιοι θα του απαντήσουν και θα του πουν: "Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σου δώσαμε να φας, ή να διψάς και σου δώσαμε να πιείς; Και πότε σε είδαμε ξένο και σε πήραμε στο σπίτι ή γυμνό και σε ντύσαμε; Και πότε σε είδαμε άρρωστο ή φυλακισμένο και ήλθαμε να σε δούμε;" Κι ο βασιλιάς, απαντώντας, θα τους πει: "Αλήθεια σας λέω: εφόσον αυτό το κάματε σε ένα από αυτούς, τους πιο μικρούς αδελφούς μου, σε μένα το κάματε". Τότε θα πει και σ'αυτούς που βρίσκονται στα αριστερά του: "Φύγετε μακριά μου, καταραμένοι, στην αιώνια φωτιά που έχει ετοιμασθεί για το διάβολο και τους αγγέλους του. Διότι πείνασα και δεν μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με δεχθήκατε στο σπίτι, ήμουν γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και στη φυλακή και δεν με επισκεφθήκατε". Τότε κι αυτοί θα του απαντήσουν και θα του πουν: "Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς ή να διψάς ή ξένο ή γυμνό ή άρρωστο ή στη φυλακή και δε σε υπηρετήσαμε;" Τότε, απαντώντας, θα τους πει: "Αλήθεια σας λέω: αφού δεν το κάματε σε έναν απ'αυτούς τους μικρούς, ούτε και σε μένα το κάματε". Και θα πάνε αυτοί στην αιώνια τιμωρία, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή".

Λόγος του Κυρίου

Ήμουν  πεινασμένος και μου έδωσες να φάω : για μας, σήμερα, σημαίνει να κάνουμε κάτι έτσι ώστε όλοι οι άνθρωποι να έχουν φαγητό. Καλά τα συσσίτια,  είναι αναγκαία και αναντικατάστατα και θα σταματήσουν μόνον  όταν το 25 % της ανθρωπότητας θα πάψει να  καταναλώνει άκριτα  ή δεν θα σπαταλά  το 75% των τροφίμων που παράγονται ή  όταν θα  προωθείται ο πρωτογενής τομέας. 

Ήμουν διψασμένος και μου έδωσες να πιω: μια αναφορά στους  κυριολεκτικά  διψασμένους ανθρώπους! Χρειάζεται μέριμνα ώστε όλοι να έχουν το κατάλληλο  πόσιμο  νερό, το  νερό να μην είναι αγαθό για λίγους  και οι πολιτικοί θεσμοί με πρόνοια  να  το διασφαλίζουν σε όλους, και ιδιαίτερα στους πιο αδύναμους, εμποδίζοντας  να είναι  πηγή πλουτισμού για λίγους.

Ήμουν ξένος και με καλοδεχτήκατε :  οι όποιας μορφής αλλοδαποί βρίσκονται ανάμεσά μας. Ο ξένος ή ο «διαφορετικός», να γίνεται  δεκτός ως κάποιος που πλουτίζει  κάθε γυναίκα και κάθε άντρα που τον συναναστρέφεται  και  να  μην οδηγείται  στο περιθώριο, στη σκλαβιά,  στην εκμετάλλευση  και στην κοινωνική απαξίωση.

Ήμουν γυμνός και με ντύσατε...ήμουν άρρωστος και με επισκέφτηκες: η φροντίδα των ενδεών  και των  ασθενών να γίνεται με πλήρη σεβασμό της θέλησης και αξιοπρέπειας του προσώπου και χωρίς αποκλεισμούς, πολιτικούς, θρησκευτικούς, πολιτιστικούς ή φυλετικούς. 

Ήμουν στη φυλακή και ήρθες να με δεις: Να δίνονται ευκαιρίες  ώστε όσοι κάνουν λάθη να έχουν την ευκαιρία να διορθωθούν και να επιστρέψουν στην ενεργό συμμετοχή στην κοινωνία των πολιτών. Η αδιαφορία, η κατακραυγή, η αδικία, η απονιά... απλά διαιωνίζουν την παραβατικότητα.

Δεν υπάρχουν συνταγές, κανόνες ή νόμοι, ή από μηχανής θεοί  που μπορούν να καλυτερεύσουν την ζωή τη δική μας και των άλλων. Η αξιοπρεπής ζωή κάθε ανθρώπου,  δηλαδή η χωρίς αποκλεισμούς πρόσβασή του στην τροφή,  στην ένδυση,  στην  ασφαλή κατοικία, στην εργασία, στις παροχές υγείας  κοκ. είναι ζητούμενο  και πραγματοποιήσιμο μόνον όταν συνειδητοποιήσουμε   πως εμείς   οι ίδιοι μπορούμε να συμβάλλουμε στην πραγμάτωσή του θέτοντας κανόνες και φραγμούς σε ορισμένες τάσεις και φιλοδοξίες μας τόσο σε προσωπικό (ιδιωτικό ) όσο και σε συλλογικό (πολιτικό) επίπεδο.

Για να συνεχεισεις τη μελετη :   https://ienoriamou.blogspot.com/2017/11/blog-post.html#more

Κανένας δεν έρχεται στη ζωή χωρίς “τάλαντα – ταλέντα” Α΄ Κύκλος 33η Τακτική Κυριακή

 15 Νοεμβρίου 2020

Υπευθυνότητα και φόβος 

Από  το Ευαγγέλιο κατά  Ματθαίο  (25, 14-30)

"'Ενας άνθρωπος που έφευγε για ταξίδι, κάλεσε τους δούλους του και τους παράδωσε τα υπάρχοντά του. Στον ένας έδωσε πέντε τάλαντα, στον άλλο δύο, στον άλλο ένα, στον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του και αναχώρησε για άλλη χώρα. Αμέσως, εκείνος που πήρε τα πέντε τάλαντα πήγε και τα χρησιμοποίησε και κέρδισε άλλα πέντε. Κατά τον ίδιο τρόπο, κι εκείνος που πήρε τα δύο, κέρδισε άλλα δύο. Αλλά εκείνος που πήρε το ένα τάλαντο, πήγε και άνοιξε μια τρύπα στο χώμα και έκρυψε το χρήμα του κυρίου του. Μετά από πολύ καιρό ήλθε ο κύριος εκείνων των δούλων και λογαριάσθηκε μαζί τους. Παρουσιάσθηκε αυτός που πήρε τα πέντε τάλαντα και έφερε άλλα πέντε τάλαντα και είπε: "Κύριε, πέντε τάλαντα που παράδωσες. Κοίταξε, άλλα πέντε τάλαντα κέρδισα". Του είπε ο κύριός του: "Εύγε, καλέ και πιστέ δούλε. Φάνηκες πιστός στα λίγα, θα σε διορίσω υπεύθυνο πάνω σε πολλά. 'Ελα στη χαρά του κυρίου σου". Πλησίασε τότε εκείνος που πήρε τα δύο τάλαντα και είπε: "Κύριε, δύο τάλαντα που παράδωσες. Κοίταξε, άλλα δύο τάλαντα κέρδισα". Του είπε ο κύριός του: "Εύγε, καλέ και πιστέ δούλε. Φάνηκες πιστός στα λίγα, θα σε διορίσω υπεύθυνο πάνω σε πολλά. 'Ελα στη χαρά του κυρίου σου". Πλησίασε τότε εκείνος που πήρε το ένα τάλαντο και είπε: "Κύριε, σε γνωρίζω ότι είσαι άνθρωπος σκληρός, που θερίζεις εκεί όπου δεν έσπειρες και μαζεύεις απ'όπου δε σκόρπισες. Κι επειδή φοβήθηκα, πήγα και έκρυψα το τάλαντό σου στο χώμα. Κοίταξε, πάρε αυτόπου σου ανήκει". Απαντώντας ο κύριος του, του είπε: "Πονηρέ και οκνηρέ δούλε, γνώριζες ότι θερίζω εκεί όπου δεν έσπειρα και ότι μαζεύω από εκεί όπου δε σκόρπισα; 'Έπρεπε, λοιπόν, να καταθέσεις τα χρήματά μου στους τραπεζίτες, κι όταν εγώ θα επέστρεφα θα έπαιρνα ό,τι μου ανήκει μαζί με τον τόκο. Πάρτε του, λοιπόν, το τάλαντο και δώστε το σ'αυτόν που έχει τα δέκα τάλαντα. Διότι, σε καθένα που έχει θα του δοθεί κι άλλο και θα έχει περίσσευμα. Ενώ από εκείνον που δεν έχει, κι αυτό που έχει θα του αφαιρέσουν. Κι αυτό τον άχρηστο δούλο ρίξτε τον έξω στο σκοτάδι. Εκεί θα είναι ο θρήνος και το τρίξιμο των δοντιών!".

Λόγος του Κυρίου

Τα «ταλέντα» μας δωρίθηκαν για να  αποφέρουν καρπούς: είναι δώρα για επένδυση,  επειδή  μόνο με τη χρήση τους μπορούν να καρποφορήσουν. Κρύβοντάς τα και αφήνοντάς τα στην  αδράνεια δείχνουμε  ότι δεν εκτιμούμε την ίδια την ζωή που μας δόθηκε. Δεν συνειδητοποιούμε ότι ήρθαμε στον κόσμο για να ζήσουμε ευτυχισμένοι σε κοινωνία όχι μόνο με τους  ανθρώπους αλλά και με όλα τα πλάσματα που κατοικούν πάνω στη γη. Το βασίλειό  μας, καλούμαστε να το κάνουμε  «Βασιλεία των Ουρανών». Καλούμαστε να δράσουμε,  καθένας  σύμφωνα με τις ικανότητές του και τη δική του φαντασία. Δεν έχει σημασία η μορφή της ζωής που επιλέγουμε. Το σημαντικό είναι να μην καταστήσουμε άχρηστα τα “ταλέντα” μέσα στη ζωή.

Η εναλλακτική λύση είναι μια  ζωή μοναχική, απομονωμένη,  φοβισμένη ατομικιστική, μακριά από σχέσεις ... αυτό είναι ο θάνατος. Φυσικά, ο κόσμος συνεχίζει το ίδιο, αλλά η οικοδόμηση της Βασιλείας της δικαιοσύνης και της αγάπης, της Βασιλείας του ουρανού, της Βασιλείας του Θεού, απαιτεί τη συνεισφορά κάθε άνδρα και κάθε γυναίκας: του καθενός, ξεκινώντας από τον εαυτό του, με τον δικό του μικρό ή μεγάλο τρόπο, ανεξάρτητα από το με πόσο μικρά ή μεγάλα ταλέντα βρέθηκε.

Με ευκολία μπορούμε να εντοπίσουμε τα ταλέντα που μας δοθήκαν σε αυτό που είμαστε, στη νοημοσύνη μας, στην ικανότητα να οικοδομήσουμε με σεβασμό και  φροντίδα τις   σχέσεις μας κοκ . Βάζοντας σε ενέργεια  τις ικανότητες, τις δεξιότητές μας, αυτές διπλασιάζονται! Εάν ζούμε καλλιεργώντας ένα καθεστώς σχέσεων αγάπης - ζωής με τους άλλους τότε πολλαπλασιάζονται οι καρποί των ταλέντων μας. Η ζωή θα μας ανταμείψει με την ευτυχία και την ευημερία, τη δική μας αλλά και εκείνη του κόσμου· το αντίστροφο, θα οικοδομήσουμε μια ζωή στην κόλαση, για τον εαυτό μας και για τον κόσμο. Η «Βασιλεία των Ουρανών»  είναι μια συλλογική πραγματικότητα και όχι ατομικιστική υπόθεση.

Ο μαθητής του Ιησού πάει σε συνάντηση της Χαράς Α ΄Κύκλος, 32η Τακτική Κυριακή -

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2020

Στις παραβολές του ο Ιησούς αρέσκεται να χρησιμοποιεί γεγονότα της καθημερινότητας, ως μέσον σύγκρισης για να περιγράψει στους ακροατές του άγνωστες ή δυσκολονόητες πτυχές της Βασιλείας του Θεού. Στην προκειμένη περίπτωση διαλέγει τη γιορτή ενός γάμου για να περιγράψει την έννοια και τον διαφορετικό τρόπο αναμονής και επαγρύπνησης της έλευσης της Βασιλείας του Θεού στη ζωή των πιστών.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (Mτ 25,1-13)

 

Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς είπε στους μαθητές του. “Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με δέκα παρθένες, οι οποίες αφού πήραν τα λυχνάρια τους βγήκαν σε προϋπάντηση του γαμπρού. Αλλά πέντε απ' αυτές ήταν επιπόλαιες και πέντε συνετές. Οι επιπόλαιες όταν πήραν τα λυχνάρια τους, δεν πήραν μαζί τους λάδι. Ενώ οι συνετές πήραν λάδι στα δοχεία μαζί με τα λυχνάρια τους. Αλλά επειδή ο γαμπρός αργούσε όλες νύσταξαν και κοιμήθηκαν. Αλλά κατά τα μεσάνυχτα ακούσθηκε μια κραυγή: "'Έρχεται ο γαμπρός! Βγείτε σε συνάντησή του!". Τότε σηκώθηκαν όλες οι κοπέλες κι ετοίμασαν τα λυχνάρια τους. Αλλά οι επιπόλαιες είπαν στις συνετές: "Δώστε μας από το λάδι σας, διότι τα λυχνάρια μας σβήνουν". Απάντησαν τότε οι συνετές και είπαν: "'Οχι, διότι υπάρχει κίνδυνος να μη φθάσει ούτε για μας ούτε για σας. Πηγαίνετε, καλύτερα, στους πωλητές και αγοράστε για σας". Κι ενώ εκείνες πήγαιναν να αγοράσουν, ήλθε ο γαμπρός κι αυτές που ήταν έτοιμες μπήκαν μαζί του στο γάμο κι έκλεισε η πόρτα.'Υστερα ήλθαν και οι υπόλοιπες κοπέλες και έλεγαν: "Κύριε, κύριε, άνοιξέ μας!". Αλλά εκείνος απάντησε λέγοντας: "Αλήθεια σας λέω: δε σας γνωρίζω". Αγρυπνείτε, λοιπόν, διότι δε γνωρίζετε ούτε την ημέρα ούτε την ώρα".

Λόγος του Κυρίου

Στην παραβολή μας η ζωή περιγράφεται ως μια έξοδος και μια πορεία προς ένα χαρούμενο γεγονός: “Βγήκαν σε προϋπάντηση του γαμπρού” ή “ Έρχεται ο γαμπρός! Βγείτε σε συνάντησή του ”. Πρώτο χαρακτηριστικό: Η Βασιλεία του Θεού είναι για τον πιστό μια συνάντηση που προκαλεί χαρά. Όπως η γέννηση είναι η έξοδος από τα μητρικά σπλάχνα προς συνάντηση της ζωής, έτσι και η έξοδος από τη ζωή είναι η συνάντηση με τον Αγαπημένο. Και βιβλικά είναι η έξοδος του λαού του Ισραήλ από τη σκλαβιά της Αιγύπτου και πορεία προς την ελευθερία της γης της επαγγελίας. Οι δέκα κοπέλες πηγαίνουν σε συνάντηση της γαμήλιας χαράς που δεν θα την απολαύσουν μοναχικά, αλλά θα τη μοιραστούν, θα τη ζήσουν μαζί με άλλους και την πορεία προς αυτή τη χαρούμενη συνάντηση την κάνουν ως συντροφιά. Ώσπου να φτάσουν στη συνάντηση και στο λαμπρό φως της γαμήλιας αίθουσας, πορεύονται μέσα στο σκοτάδι με ελάχιστο φως από «το λυχνάρι» για να μην χάσουν το δρόμο και για να μην έχουν ατύχημα. Το φως της πίστης που μας καθοδηγεί στην αβεβαιότητα της ζωής.

Η παραβολή «με τις δέκα κοπέλες» αποβλέπει στο να ενστερνίσει, να κρατήσει ζωντανή τη σωστή αναμονή της συνάντησης με τον Κύριο και να υποδείξει το πώς βιώνεται αυτός ο καιρός της αναμονής.  

Σκοπεύει, ακόμη, να επιστήσει την προσοχή στον κίνδυνο μην τυχόν και ο καιρός της αναμονής να βιωθεί ως φυγή προς το «όσα έρθουν και όσα πάνε»... “οι επιπόλαιες, όταν πήραν τα λυχνάρια τους, δεν πήραν μαζί τους λάδι” ή στην καλύτερη περίπτωση ως δέσμευση με τα πράγματα του κόσμου, ως νόημα ζωής και εγκατάλειψη της πνευματικής διάστασης της ζωής. Σε αυτή την πορεία χρειάζεται κάποιος να είναι έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο και να μπορεί να κάνει διάκριση του σωστού: “Αγρυπνείτε”, “οι συνετές πήραν λάδι στα δοχεία μαζί με τα λυχνάρια τους”. Αν το τέλος αργεί και κουράζει δεν χρειάζεται απογοήτευση, ζήσε την καθημερινότητα: “νύσταξαν και κοιμήθηκαν”.