Εκείνος που ζει με ανθρωπιά, είναι μακάριος, είναι ΄Αγιος 1η Νοεμβρίου 2020 Πανήγυρη όλων των Αγίων.

 Κυριακή 1η  Νοεμβρίου 2020

Όταν ρώτησαν τον μεγάλο καλλιτέχνη Μιχαήλ Άγγελο τι τον κάνει και σκαλίζει στο μάρμαρο τόσο ωραίες μορφές, απάντησε: Σ΄ αυτό τον όγκο του μάρμαρου είναι αιχμάλωτος ένας άγγελος και εγώ θα τον απελευθερώσω! 

Σήμερα θα ακούσουμε τους “Μακαρισμούς” που είναι το σφυρί και η σμίλη που ο Χριστός έδωσε στον καθένα από μας, αν θέλει να απελευθερώσει τον άγιο που είναι μέσα του, το «κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού πλασμένος».

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο (Μτ. 5,1-12)  

Εκείνο τον καιρό όταν είδε ο Ιησούς  τα πλήθη, ανέβηκε στο όρος και αφού κάθισε τον πλησίασαν οι μαθητές του. Κι εκείνος άνοιξε το στόμα του και τους δίδασκε, λέγοντας:
Μακάριοι οι πνευματικά φτωχοί, διότι σ' αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι όσοι πενθούν, διότι αυτοί θα παρηγορηθούν. Μακάριοι οι πράοι διότι αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη. Μακάριοι όσοι πεινούν και διψούν τη δικαιοσύνη, διότι αυτοί θα χορτάσουν. Μακάριοι οι ελεήμονες, διότι αυτοί θα ελεηθούν. Μακάριοι όσοι είναι καθαροί στην καρδιά, διότι αυτοί θα δουν το Θεό. Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, διότι αυτοί θα ονομασθούν γιοι του Θεού. Μακάριοι όσοι καταδιώκονται για τη δικαιοσύνη, διότι σ' αυτούς ανήκει η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι είσθε όταν σας βρίσουν και σας καταδιώξουν και πουν εναντίον σας κάθε κακό, λέγοντας ψέματα εξαιτίας μου. Να χαίρεστε και να αγάλλεσθε, επειδή η ανταμοιβή σας θα είναι μεγάλη στους ουρανούς. 'Ετσι, πράγματι, καταδίωξαν και τους προφήτες που υπήρξαν πριν από σας.
                                                                                                               Λόγος του Κυρίου

Οι “Μακαρισμοί” περιγράφουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Χριστού και του προσώπου του ανθρώπου που θέλει, πράγματι,  να είναι άνθρωπος και μαθητής του Ιησού : είναι ο οδικός χάρτης προς το  «Μακάριοι είστε!».

«Μακάριοι είναι  οι φτωχοί στο πνεύμα»: είναι οι ταπεινοί στην καρδιά, εκείνοι που δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να κυριευθεί από πλούτη και περιμένουν σωτηρία μόνο από τον Θεό, έτοιμοι για αλληλεγγύη με τους αδύναμους και τους καταπιεσμένους, ελεύθεροι να είναι αδελφοί με όλους, τους φτωχούς και τα πλάσματα. Η φτώχεια-ταπεινότητά τους  προκύπτει από την επιθυμία τους να είναι ένα με τον Ιησού σταυρωμένο. «Ο Αγ. Φραγκίσκος ήταν ο άνθρωπος που μοιάζει περισσότερο με τον Χριστό που ήρθε ποτέ στον κόσμο». 

«Ευλογημένοι είναι οι πάσχοντες, γιατί θα παρηγορηθούν»: είναι όσοι υποφέρουν από το κακό που υπάρχει στον κόσμο και όσοι υποφέρουν για το κακό που γίνεται στον κόσμο,  για τις χαμένες ευκαιρίες που είχαν οι άνθρωποι να κάνουν το καλό και δεν το έκαναν, και  δεν μένουν αδιάφοροι  αλλά πάντα προσπαθούν και κάνουν τα πάντα για έναν πιο ανθρώπινο κόσμο,  σηκώνοντας έτσι το   σταυρό πίσω από τον Ιησού. 

Η Αγάπη μας για τον Θεό … φανερώνεται στην αγάπη για τον πλησίον… Α΄ Κύκλος 30η Τακτική Κυριακή

 Κυριακή 25/10/2020

Ο Ιησούς σήμερα μας μιλά για αγάπη. Άφθονες είναι οι αναφορές της Αγ. Γραφή για την αγάπη για τον Θεό  και τον πλησίον.  Άφθονες είναι και οι φόρες και εμείς μιλάμε για αγάπη,  άλλα πόσες φόρες δεν κακοποιούμε το νόημα της, τόσο που μερικές φόρες καταντά κενή περιεχομένου.

Ας ακούσουμε λοιπόν από το κατά Ματθαίο ευαγγέλιο  τι λέει ο Ιησούς,

Οι Φαρισαίοι όταν άκουσαν ότι αποστόμωσε τους Σαδδουκαίους, συγκεντρώθηκαν μαζί. Κι ένας απ 'αυτούς, νομικός, τον ρώτησε με σκοπό να τον πειράξει: "Διδάσκαλε, ποιά είναι η μεγάλη εντολή στο Νόμο;" Κι εκείνος του είπε: "Θα αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλο σου το νου. Αυτή είναι η μεγάλη και πρώτη εντολή. Αλλά δεύτερη, όμοια με αυτή, είναι: Θα αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Απ' αυτές τις δυο εντολές εξαρτώνται όλος ο Νόμος και οι προφήτες".

Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς με την απάντηση του ξεπερνά τα στενά πλαίσια της ερώτησης, και πρωτοτυπώντας υπογραμμίζει την αλληλεξάρτηση των δύο εντολών. Δεν μπορούμε να αγαπάμε τον Θεό χωρίς να αγαπάμε τον πλησίον μας. Η αγάπη για το Θεό αποδεικνύει την αλήθεια της στην αγάπη για τον πλησίον. 

  Ο Ιησούς δεν μας λέει ότι είναι το ίδιο πράγμα, αλλά ότι είναι «όμοια με αυτή,». Η αγάπη για τον πλησίον είναι παρόμοια με την αγάπη που έχουμε για τον Θεό . Η μια αγάπη  θυμίζει τον  άλλη. Εάν η αγάπη για τον Θεό δεν παράγει σε κείνον που λέει ότι τον Αγάπα την αγάπη για τον πλησίον, είναι  μια θρησκευτική ψευδαίσθηση. Είναι δύο τρόποι αχώριστοι αλλά και διαφορετικοί όπως οι δύο όψεις ενός νομίσματος.

         Η αγάπη δεν είναι και δεν εξαρτάται από το συναίσθημα ή τις ευαισθησίες.  Είναι η δύναμή που χαρίζεται από τον Θεό για να ενώνει το κάθε άνθρωπο με το Θεό, τους ανθρώπους μεταξύ τους, αλλά και με την φύση  από τον Θεό, είναι η δύναμη εκείνη που μάρτυρα ότι πράγματι πλασμένοι κατ’ εικόνα και ομοίωση του. Είναι φυσικό λοιπόν αυτή η δύναμη να είναι ολιστική να μην αφήνει  τίποτα από τη ανθρώπινη ύπαρξη στο περιθώριο.  

-  με όλη την καρδιά... Η καρδιά για τη Βίβλο είναι το απόλυτο κέντρο του ανθρώπου, όπου άνθρωπος είναι απόλυτα παρών στον εαυτόν του, κατά τρόπο που δεν μπορεί να κρυφτεί από τον εαυτόν του. Είναι εκεί  όπου αποφασίζει τον ουσιαστικό προσανατολισμό της ζωής του.

Στον Θεό, στον εαυτό μας και στον κόσμο τα πράγματα. . Α΄ Κύκλος 29η Τακτική Κυριακή

  Κυριακή 30/10/2020

. Ο Ιησούς, στο συγκεκριμένο επεισόδιο, διδάσκει στους μαθητές του την ανάγκη να ζουν αγκυροβολημένοι  στην εποχή τους  και όχι μόνμο να μην προσπαθούν να παρακάμπτουν, τις κοινωνικές ή θρησκευτικές ευθύνες τους, αλλά να δεσμεύονται  στην  καθημερινή τους ζωή να δημιουργούν μια δίκαιη συμβίωση.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο 22,15-21.

Πήγαν τότε οι Φαρισαίοι κι έκαμαν συμβούλιο, για να τον κάμουν με τα λόγια του να πέσει σε παγίδα. Και στέλνουν τους μαθητές των μαζί με τους Ηρωδιανούς προς τον Ιησού για να του πουν: "Διδάσκαλε, γνωρίζουμε ότι αγαπάς την αλήθεια και ότι διδάσκεις το δρόμο του Θεού σύμφωνα με την αλήθεια και ότι δεν σε μέλει για κανένα, επειδή δεν κοιτάζεις το πρόσωπο των ανθρώπων. Πές μας, λοιπόν, τί σου φαίνεται; Επιτρέπεται να δίνουμε φόρο στον Καίσαρα ή όχι;". Γνωρίζοντας ο Ιησούς την πονηριά τους, είπε: "Γιατί με πειράζετε, υποκριτές; Δείξτε μου το νόμισμα του φόρου". Κι εκείνοι του έδωσαν ένα δηνάριο. Του λέει τότε: "Τίνος είναι αυτή η εικόνα και η επιγραφή;" Του λένε: "Του Καίσαρα". Τότε τους λέει: "Αποδώστε, λοιπόν, στον Καίσαρα ό,τι ανήκει στον Καίσαρα, και στο Θεό ό,τι ανήκει στο Θεό". 'Οταν το άκουσαν θαύμασαν και τον άφησαν κι έφυγαν.

Λόγος του Κυρίου

           Οι Φαρισαίοι λοιπόν ρωτούν: αν επιτρέπεται να πληρώνουμε το φόρο στον Καίσαρα. Σήμερα, βέβαια, δεν έχουμε  το πρόβλημα της ιερότητας του κράτους και των ηγετών του. Το αντίθετο, μάλιστα . Ωστόσο ο "Καίσαρας" δεν παυει να είναι σύμβολο της κάθε πολιτικής, οικονομικής και πατριαρχικής εξουσίας, η οποία υπαγορεύει νόμους και επιβάλλει επιβαρύνσεις στην προσωπική και συλλογική ζωή.

           Στην απάντηση του όμως ο Ιησούς δεν μιλά για πληρωμή άλλα : για  δώσε πίσω, που υπονοεί μια  ανταλλαγή, δηλαδή  αφού πρώτα πήρατε , τώρα δώστε πίσω. Τι έχουν πάρει ή τι πήραμε;   εκπαίδευση, υγεία, δικαιοσύνη, κοινωνική συνοχή, υπηρεσίες για τους πιο ευάλωτους, πολιτισμό, έκτακτη βοήθεια, επιδόματα ... δώσε του τώρα την υπέραξια αυτών που σας έδωσε για να έχει να σας  ξαναδώσει !

           Και προσθέτει: Επιστρέψτε στο Θεό ό, τι ανήκει στον Θεό: Τι "Κυρίου  είναι η γη και όλα όσα περιέχει" λέει ο ψαλμός. Τον άνθρωπος και η ζωή του τον κοσμο του. Ο άνθρωπος είναι το ανυπέρβλητο όριο κάθε κρατικής και ανθρώπινης εξουσίας :δεν ανήκει σε κανένα, μην τον παραβιάζετε, μην τον ταπεινώνετε, μην τον κακοποιείτε, γιατί έχει τον Δημιουργό στο αίμα του και την αναπνοή του.

Ο Λόγος του Θεού, Κάθε Κυριακή 10/10/20

Ο Ιησούς διδάσκει ότι η Βασιλεία του Θεού είναι ο στόχος της ζωής μας. Α΄ Κύκλος 28η Τακτική Κυριακή

 Κυριακή  11/10/2020

     Η Βασιλεία  του Θεού  είναι μια ιστορία αγάπης : Θεού και ανθρώπων, ανθρώπων  μεταξύ τους και  μεταξύ των  ανθρώπων και της φύσης. Η χριστιανική ζωή είναι η καθημερινή καλλιέργεια και συγκεκριμενοποίηση αυτής της σχέσης. Η σχέση αυτή είναι αληθινή όταν υπάρχουν πράξεις αγάπης, τα  λόγια δεν αρκούν. Οι πράξεις αγάπης, από την φύση τους,  δημιουργούν μια πραγματική κοινωνία ζωής, μια σχέση  αγάπης, διαλόγου, εμπιστοσύνης και συγχώρεσης. Η  χριστιανική ζωή χωρίς έργα αγάπης είναι στείρα, είναι σαν ένα σώμα χωρίς ψυχή.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (22, 1-14)

    Κι ο Ιησούς του μίλησε πάλι με παραβολές και τους είπε: "Μοιάζει η βασιλεία των ουρανών με ένα βασιλιά, ο οποίος έκαμε τους γάμους του γιού του. Κι έστειλε τους δούλους του να φωνάξουν τους καλεσμένους στο γάμο κι αυτοί δεν ήθελαν να έλθουν. Πάλι έστειλε άλλους δούλους, λέγοντας: `Να πείτε στους καλεσμένους: ετοίμασα το γεύμα, οι ταύροι μου και τα θρεφτάρια είναι σφαγμένα και όλα είναι έτοιμα. Ελάτε στους γάμους'. Κι εκείνοι αδιαφόρησαν και πήγαν ο ένας στο χωράφι του, ο άλλος στο εμπόριό του, ενώ οι υπόλοιποι αφού συνέλαβαν τους δούλους του, τους έβρισαν και τους σκότωσαν. Ο βασιλιάς εξοργίσθηκε κι έστειλε τα στρατεύματά του κι εξολόθρευσε εκείνους τους φονιάδες κι έκαψε τη πόλη τους. Τότε είπε στους δούλους του: "Ο γάμος είναι έτοιμος, αλλά οι καλεσμένοι δεν ήταν άξιοι. Πηγαίνετε, λοιπόν, στα σταυροδρόμια και όσους κι αν βρείτε, καλέστε τους στο γάμο. Και βγήκαν εκείνοι οι δούλοι στους δρόμους και συγκέντρωσαν όλους όσους βρήκαν, και κακούς και καλούς. Και γέμισε η αίθουσα του γάμου από συνδαιτημόνες. Κι όταν ο βασιλιάς μπήκε να δει τους συνδαιτημόνες, είδε εκεί έναν άνθρωπο που δεν φορούσε το φόρεμα του γάμου, και του λέει: "Φίλε, πώς μπήκες μέσα εδώ, χωρίς να φορείς το φόρεμα του γάμου;" Εκείνος αποστομώθηκε. Τότε ο βασιλιάς είπε στους υπηρέτες του: "Αφού του δέσετε τα πόδια και τα χέρια, βγάλτε τον έξω στο σκοτάδι. Εκεί θα είναι ο θρήνος και το τρίξιμο των δοντιών. Διότι πολλοί είναι οι καλεσμένοι, αλλά λίγοι οι εκλεκτοί".

Λόγος του Κυρίου

    Η σημερινή ευαγγελική περικοπή  μας υπενθυμίζει  υπογραμμίζοντας  ότι ο Θεός μας  προσκαλεί σε  μια κοινωνία ζωής, πρόσκληση που πρέπει να  εκτιμηθεί δεόντως και να προταχθεί των  άλλων  προτεραιοτήτων μας.  Τα προσωπικά μας ενδιαφέροντα όμως μπορεί να την παρουσιάσουν  ενοχλητική, ως χάσιμο χρόνου ή ως απώλεια της  ελευθερίας μας, ότι εκείνο που προέχει να κανονίσω πιο είναι το δικό μου καλό και σ΄αυητο να δώσω προτεραιότητα . Αν τελικά   προτιμήσουμε το  δικό μας καλό, οδηγούμαστε στον περιορισμό των στενών δικών μας οριζόντων, δεν θα  εμπλακούμε στο «κοινό καλό» που ανοίγει ορίζοντες δίνει νόημα ζωής .

    Το παρήγορο είναι πως μπροστά στο “όχι” που τυχόν προβάλλουμε, ο Θεός δεν παραιτείται, αλλά συνεχίζει να μας προσκαλεί. Δεν χάνει την ελπίδα  να ξεπεράσουμε τις ιδιοτροπίες και  τις χίλιες δυο προφάσεις μας και την οκνηρία μας. και να φτάσουμε να ζήσουμε σύμφωνα με την αληθινή αγάπη που είναι εξωστρέφεια και φωτεινοί ορίζοντες ,

    Υπάρχει ακόμη μια τελευταία πτυχή, είναι αυτή που στο γάμο πήγε αλλά χωρίς το κατάλληλο ένδυμα. Είναι ο άνθρωπος που δεν θέλει  να απορρίψει την πρόσκληση, αλλά

και θέλει  να γίνει δεκτός έτσι όπως είναι,  χωρίς να “αλλάξει”,  χωρίς  να βάλλει “το φόρεμα” που είναι απαραίτητο, την μεταστροφή . Στη βιβλική παράδοση το ένδυμα είναι σύμβολο μια νέας ζωής . Δεν φτάνει να αρκούμαστε στο απλά "είμαι καλεσμένος" ή ακόμη  είμαστε "φτωχοί οικονομικά, θύματα της κοινωνίας"  για να είμαστε "άξιοι" του Βασιλείου, αλλά  χρειάζεται να είμαστε και  “Φτωχοί τω Πνεύματι”.   Όλοι  ξέρουμε καλά ότι, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθούμε πάντοτε, παραμένουμε ριζικά ατελείς και ευάλωτοι. Ο χριστιανός είναι φτωχός στο πνεύμα όταν αναγνωρίζει την αδυναμία του και  ακουμπά και εμπιστεύεται στο Θεό για είναι δυνατός με τον Ιησού Χριστό και τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος.

    Αυτή η φτώχια  εξωτερικεύεται μερικές  μαγικές λέξεις: "επιτρέπεται, ευχαριστώ, συγνώμη,   συχώρεση , ευγένεια " που εκδηλώνουν τη "φτώχεια του πνεύματος" και ότι φοράμε το φόρεμα του “γάμο".  

Του Κυρίου εiναι η γη και ότι την γεμίζει Α΄ Κύκλος Του Κυρίου. 27η ΤΑΚΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

 ΚΥΡΙΑΚΗ   04-10-2020

Του Κυρίου εiναι η γη και ότι την γεμίζει  

Εδώ και μερικές Κυριακές, ο Ιησούς, για να κάνει κατανοητή στους ακροατές του τη διδασκαλία του, χρησιμοποιεί την εικόνα του αμπελιού.

Η ιστορία που σήμερα διηγείται ο Ιησούς, δεν είναι τόσο μια παραβολή όσο μια αλληγορία. Στην αλληγορία, το κάθε στοιχείο της ιστορίας που ο δάσκαλος διηγείται, συμβολίζει και παραπέμπει σε κάτι άλλο πραγματικά υπαρκτό. Τόσο οι παραβολές όσο και οι αλληγορίες είναι ιστορίες ανοιχτές στο μέλλον. Ο Ιησούς, διδάσκοντας με παραβολές ή αλληγορίες, εμπλέκει τους ακροατές του στην ιστορία που ακούνε και τους προκαλεί να πάρουν θέση και να καταλήξουν σε ένα συμπέρασμα.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγ. Ευαγγέλιο (Μτ 21,33-43)

Εκείνο τον καιρό είπε ο Ιησούς στους πρεσβυτέρους και τους άρχοντες του λαού. «Ακούστε μια άλλη παραβολή: Ήταν ένας οικοδεσπότης που φύτεψε ένα αμπελώνα και τον περιέφραξε και έσκαψε μέσα ένα πατητήρι και οικοδόμησε ένα πύργο και τον νοίκιασε σε γεωργούς κι έφυγε σε άλλο τόπο. Όταν πλησίασε η εποχή της καρποφορίας, έστειλε στους γεωργούς τους δούλους του για να πάρουν τους καρπούς. Κι οι γεωργοί έπιασαν τους δούλους του και άλλον έδειραν, άλλο σκότωσαν και άλλο λιθοβόλησαν. Έστειλε και πάλι άλλους δούλους, περισσότερους από τους πρώτους και τους έκαμαν τα ίδια. Κι ύστερα τους έστειλε και το γιο του, λέγοντας: 'Το γιο μου θα τον σεβαστούν'. Αλλά οι γεωργοί όταν είδαν το γιο, είπαν μεταξύ τους: 'Αυτός είναι ο κληρονόμος. Ελάτε να τον σκοτώσουμε και να πάρουμε την κληρονομιά του'. Κι αφού τον έπιασαν, τον έβγαλαν έξω από τον αμπελώνα και τον σκότωσαν. Όταν, λοιπόν, έλθει  ο  κύριος  του  αμπελώνα, τι θα κάμει σ' εκείνους τους γεωργούς;». Του λένε: "Τους κακούς με κακό τρόπο θα τους εξολοθρεύσει και τον αμπελώνα θα τον δώσει σε άλλους γεωργούς, οι οποίοι θα του αποδώσουν τους καρπούς στην εποχή τους". Κι ο Ιησούς τους λέει: «Ποτέ δε διαβάσατε στις Γραφές: Η πέτρα που απέρριψαν οι οικοδόμοι, αυτή έγινε ακρογωνιαία. Αυτό έγινε από τον Κύριο, και είναι θαυμαστό στα μάτια μας. Για τούτο σας λέω ότι θα αφαιρεθεί από σας η βασιλεία του Θεού και θα δοθεί σε ένα έθνος που θα παράγει τους καρπούς του. Κι όποιος πέσει πάνω σ' αυτό το λίθο θα συντριβεί. Κι επάνω σ' εκείνον που θα πέσει, θα τον λιώσει».

Λόγος  του Κυρίου

Το αφεντικό της παραβολής, που με πολύ αγάπη μεριμνά ώστε από το αμπέλι που δημιουργεί να μην λείπει τίποτα, είναι μια ακόμη εικόνα του Θεού ο οποίος ως μητέρα προετοιμάζει τον τόπο όπου η ζωή θα ανθίσει, και ως πατέρας μας προσφέρει όλα να αναγκαία εργαλεία για μια καρποφόρα διαχείριση της ζωής μας. Είναι ακόμη και η εικόνα του Θεού ο οποίος μας φροντίζει με αγάπη, παρόλα τα λάθη μας, και επιμένει να μας θυμίζει πως πρέπει να ζήσουμε μέσα σ’ αυτό τον κόσμο με ειρήνη και δικαιοσύνη.

Το αμπέλι, δηλαδή ο κόσμος, μας έχει δοθεί· δεν είναι δικός μας, δεν ανήκει σ’ εμάς, προετοιμάστηκε για μας, εμείς είμαστε μόνο οι ενοικιαστές και οι διαχειριστές που έχουν το καθήκον να το κάνουν να καρποφορήσει και να απολαύσουν τους καρπούς του. Για μας είναι κάλεσμα ευθύνης. H διαχείριση και η νομή του αμπελιού δεν συνεπάγεται την κατοχή του.

Εμείς, ως ένοικοι, έχουμε το δικαίωμα στην απόλαυση των αγαθών με τα οποία ο Θεός προίκισε τον κόσμο μας και που με χίλιους δυο τρόπους συνεχώς μας υπενθυμίζει τη δέσμευση να τον διαχειριστούμε με δικαιοσύνη και ειρηνική συμβίωση .

Η γη μας είναι γεμάτη πόρους, πλούτη και ευκαιρίες που, αν τα διαχειριστούμε με σύνεση και δικαιοσύνη, θα επιτρέψουν σε όλους μια άνετη ζωή και μια ειρηνική συμβίωση.