Μετέχουμε σε ένα μυστήριο αγάπης
Κυριακή 23 Ιουνίου 2019
Η ευαγγελική περικοπή, -σήμερα, που γιορτάζουμε την αγία Τριάδα - θα μελετήσουμε, είναι η μοναδική στην οποία ο Ιησούς μιλά σε πρώτο πρόσωπο και περιγράφει τον εαυτό του, και τι είναι αυτό που τον ενώνει τον Πατέρα και το Αγ. Πνεύμα.
Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Αγ. Ευαγγέλιο 16,12-15
Λόγος του Κυρίου
Θα αρχίσουμε τη μελέτη μας από την τελευταία φράση του Ιησού που είναι μια δήλωση τολμηρή που μόνο ο Ιησούς μπορούσε να πειαλλά και γεμάτη ταπεινότητα και. “Όλα όσα έχει ο Πατέρας είναι δικά μου”.
‘Τολμηρή’ γιατί δηλώνει τη βαθιά συνείδηση της οικειότητας που ο Ιησούς έχει με τον Θεό που τον ονομάζει πάντοτε Πατέρα, που σχεδόν εξομοιώνει με τον θεό Πατέρα και αυτό όπως ήταν φυσικό για κάθε ιουδαίου ήταν τουλάχιστο βλάσημο
αλλά και γεμάτη ‘ταπεινότητα’ γιατί την όποια ικανότητα του δεν την εκλαμβάνει ως μια προσωπική κατάκτηση για την οποία μπορεί να καυχηθεί, αλλά ως αποτέλεσμα τις αυτής της σχέσης του με τον Θεό Πατέρα αναγνωρίζει ότι είναι ένα δώρο Του. Χαίρεται που το έχει, και ως τέτοιο το προβάλλει.
Με τη ίδια φράση θέλει να μας πει ότι η όποια γνώση του Θεού Πατέρα, που μπορούμε εμείς να αποκτήσουμε δεν υπάρχει άλλος δρόμος από εκείνον που περνάει μέσα από τον Ενσαρκωμένο Γιο, τον Ιησού Χριστό , μέσω του οποίου ο Πατέρας έγινε «πλησίον» δηλαδή κοντινός και προσιτός στους ανθρώπους.
Ο Ιησούς μιλά και για το ρόλο του Αγίου Πνεύματος: «Ακόμα έχω πολλά να σας πω, αλλά δε μπορείτε ακόμα να τα σηκώσετε». Αναγνωρίζει το περιορισμένο της ανθρώπινης ικανότητας , να προσεγγίσει και να κατανοήσει το Θεϊκό Μυστήριο γιαυτό και του καθησυχάζει και τους ενθαρρύνει λέγοντας «όταν θα έλθει εκείνος, το Πνεύμα της αλήθειας, θα σας οδηγήσει σε όλη την αλήθεια. »
Περιγράφει το έργο του Αγ. Πνεύματος ως εκείνο που θα σας οδηγήσει σε όλη την αλήθεια, δε θα μιλήσει αφ' εαυτού του, αλλά θα πει όσα ακούσει α εκείνος θα τους οδηγήσει όχι μόνο στη προσπάθεια να κατανοήσουν τον Θεό Πατέρα, αλλά θα τους καθοδηγήσει τους μαθητές και την κοινότητα στο δύσκολο έργο τους να καθιστά προσιτή και κατανοητή τη διδασκαλία του Ιησού τόσο στους ίδιους στο εσωτερικό της κοινότητας αλλά και προς τα έξω: σε όλο τον κόσμο σε κάθε λαό κουλτούρα και έθνος . Το έργο λοιπόν του Αγ. Πνεύματος , λοιπόν δεν είναι μια απλή επανάληψη η κατανόηση μόνο των ήδη λεχθέντων αλλά συνδυάζοντας την πιστότητα και την καινοτομία, τη μνήμη και την ανανέωση να κάνει την κοινότητα να προχωρήσει προς την Βασιλεία του Θεού . Είναι ένα «έργο» που πηγαίνει στο βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης προοδευτικά και προσωπικά, διότι και ο μαθητής δε θα μιλήσει αφ’ εαυτού του, αλλά θα πει όσα ακούσει. Κατά κάποιο τρόπο, το έργο του Πνεύματος είναι το ίδιο -ως περιεχόμενο και ως τρόπος ανάπτυξης και προώθησεις του Ευαγγελικού Μηνύματος – το ίδιο με εκείνο του Υιού, του Ιησού. Ο Ιησούς ‘παίρνει’ από τον Θεό Πατέρα και το Πνεύμα από τον Υιό …
Το Αγ, Πνεύμα, ανά τους αιώνες καθοδηγεί τους μαθητές να «διαβάζουν» ανά πάσα στιγμή τα γεγονότα της ζωής τους «με το φως της Ανάστασης» που είναι το μέλλον όλων. Διαφορετικά, αν οι μαθητές «διάβαζαν το μέλλον» με το φως του παρόντος τους και των επιθυμιών τους, θα έβλεπαν μόνο την καταστροφή, “τίποτα δεν αλλάζει”, υπό το φως της Αναστάσεως που είναι ήδη ενεργεί, μας κάνει να ξέρουμε να διαβάζουμε τα σημεία των καιρών της και ότι βρισκόμαστε σε μια διαδικασία αλλαγής, όσο μικρά και μηδαμινά αν μας φαίνονται αυτά τα σημεία. Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή η χειρότερη, χωρίς το φως του Πνεύματος ο καθενός βλέπει ότι θέλει και ότι επιθυμεί δει..