Γ κύκλος 6η Κυριακή του Πάσχα Ιωάννη ( 14,23-29)

Πιστεύω, αγαπώ , τηρώ , γιαυτό είμαι ειρηνοποιός

Κυριακή 2η Ιουνίου 2019

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι η απάντηση σε μια ερώτηση του ο απόστολου Ιούδα  ««Κύριε»,γιατί θα φανερώσεις τον εαυτό σου σ’ εμάς κι όχι στον κόσμο;» .

Ας ακούσουμε τώρα την απάντηση του Ιησού όπως μας την μεταφέρει

το Ευαγγέλιο κατα Ιωάννη ( 14,23-29)

Εκείνο τον καιρό λέει ο Ιούδας, όχι ο Ισκαριώτης στον, ««Κύριε»,γιατί θα φανερώσεις τον εαυτό σου σ’ εμάς κι όχι στον κόσμο;» είπε ο Ιησούς στους μαθητές του «Όποιος με αγαπάει θα τηρήσει το λόγο μου. Κι ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θα έρθουμε σ’ αυτόν και θα κατοικήσουμε μαζί του. Αυτός που δε με αγαπάει δεν ακολουθεί τα λόγια μου. Τα λόγια όμως που ακούτε δεν προέρχονται από μένα, αλλά από τον Πατέρα που μ’ έστειλε.

Αυτά σας τα δίδαξα όλον αυτό τον καιρό που βρίσκομαι κοντά σας. Αλλά το Πνεύμα το Άγιο, ο Παράκλητος, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα και θα φέρει στη μνήμη σας όλα όσα σας έχω πει εγώ».

«Φεύγω και σας αφήνω την ειρήνη. Τη δική μου ειρήνη σας δίνω. Δε σας τη δίνω όπως τη δίνει ο κόσμος. Μην ανησυχείτε και μη δειλιάζετε. Ακούσατε αυτό που σας είπα: “φεύγω, αλλά θα ξανάρθω κοντά σας”. Αν με αγαπούσατε, θα χαιρόσασταν που σας είπα ότι πηγαίνω στον Πατέρα, γιατί ο Πατέρας είναι ανώτερος από μένα. Σας τα είπα αυτά τώρα, πριν γίνουν, ώστε, όταν τα δείτε να γίνονται, να πιστέψετε.

Λόγος του Κυρίου

Μπορούμε να χωρίσουμε την απάντηση του Ιησού σε τρία μέρη: στο πρώτο, ο Ιησούς απαντά σε ερώτηση του Ιούδα, στο δεύτερο μιλάει για την αποστολή του Πνεύματος, και στο τρίτο μιλα για το δώρο της ειρήνης.

α/ Η αγάπη για τον Χριστό

Ο Ιησούς λέει "«Όποιος με αγαπάει......». Η αγάπη είναι η μοναδική πραγματικότητα που δεν μπορούμε να επιβάλουμε, να την κατευθύνουμε, να την εκβιάσουμε, δηλαδή να την κάνουμε να γεννηθεί με κολακείες και δελεασμούς. Γεννιέται από μια παρουσία και ένα διάλογο ζωής μεταξύ δύο προσώπων. Ανατέλλει αυθόρμητα και τρέφεται από την παρουσία εκείνου , του αγαπημένου. Αυτή ήταν η εμπειρία του Ιησού από την Ναζαρέτ με τους μαθητές του. Πολλοί σχετίστηκαν μαζί του, μερικοί τον αγκάλιασαν και του αφοσιώθηκαν για μια ζωή, άλλοι τον πλησίασαν ευκαιριακά ή περιστασιακά ή με ιδιοτέλεια γι’ αυτό και τελικά τον εγκατέλειψαν.

«Όποιος με αγαπά θα τηρήσει το λόγο μου». Δηλαδή, εκείνος που με αγαπά φαίνεται γιατί ζει από και με το λόγο μου. «Τηρώ» στην Γραφή δεν δηλώνει τόσο υποτάσσομαι, υπακούω, μένω πιστός, βάζω σε πράξη όσο, αλλά και ακόμη περισσότερο, φυλάσσω, προστατεύω κάτι που εκτιμώ και από το οποίο έλκω νόημα για τη ζωή μου, στην προκείμενη περίπτωση το Λόγο του Ιησού τον υπολογίζω ως το πολυτιμότερο αγαθό που μπορώ να κατέχω και, όπως στην παραβολή, «πουλώ ότι άλλο έχω για να αποκτήσω αυτό το μοναδικό μαργαριτάρι». Ο μαθητής τηρώντας το Λόγο του Ιησού, λοιπόν δεν δηλώνει υποταγή αλλά μια στάση ετοιμότητας για να ακροαστεί το Λόγου του Ιησού να τον κατανοήσει, να τον ασπασθεί , για να τον έχει ως κριτήριο για τις επιλογές στη ζωή του, να είναι το νόημα της ζωής του. ΄Οπως ο φίλος/η επιδιώκει τη σχέση ζωής με τον/τη φίλο/η του.

Από εδώ πηγάζει η θεμελιώδης σημασία της ύπαρξης της Ακολουθίας του Θείου Λόγου, του πρώτου μέρους της θ. Λειτουργίας και της προσοχής με την οποία αφού πρώτα τον «ακούσουμε» στη συνέχεια να τον «τηρήσουμε». «Αυτά σας τα δίδαξα όλον αυτό τον καιρό που βρίσκομαι κοντά σας».

Αποτέλεσμα του “τηρώ το Λόγο του Ιησού”: «… ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θα έρθουμε σ’ αυτόν και θα κατοικήσουμε μαζί του...το Πνεύμα το Άγιο, ο Παράκλητος, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα και θα φέρει στη μνήμη σας όλα όσα σας έχω πει εγώ», δηλαδή μια βαθιά κοινωνία ζωής.

β/ Το έργο του Αγίου Πνεύματος, o Ιησούς τον ονομάζει “Παράκλητο” που σημαίνει παρηγορητής, εμψυχωτής, συμπαραστάτης και συνήγορος, εκπληρώνει την αποστολή του με το: «Θα σας διδάξει τα πάντα και θα φέρει στη μνήμη σας όλα όσα σας έχω πει εγώ».

Το έργο του Πνεύματος δεν έγκειται στο να προσθέσει κάτι καινούργιο ή να συμπληρώσει κάποια έλλειψη στη διδασκαλία του Ιησού. Δεν είναι απλά μια επανάληψη των ήδη ειπωμένων αλλά η βοήθεια για την κατανόηση του Λόγου του Ιησού στις νέες καταστάσεις και περιστάσεις που θα βρεθεί η κοινότητα των μαθητών του, καθιστώντας την διδασκαλία του Ιησού πάντοτε επίκαιρη.

«Θα σας διδάξει τα πάντα, στην ολοκληρία της και σε όλο το βάθος της».

Το Άγιο Πνεύμα, λοιπόν, είναι εκείνο που ενώνει τον καιρό του Ιησού με τον καιρό της Εκκλησίας. Καθιστά τον Ιησού παρόντα στην καθημερινότητα της κοινότητας των μαθητών και του κόσμου, καθιστά τον Ιησού ένα σημερινό γεγονός και την Εκκλησία σε συνέχεια με τον καιρό του Ιησού.

Η Εκκλησία είναι ο χώρος όπου με τρόπο ιδιάζοντα είναι παρόν το ΄Αγιο Πνεύμα και την οδηγεί στην επίγνω­ση της αλήθειας διαμέσου της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού, εφόσον βέβαια είναι ανοιχτή και διαθέσιμη να αναζητήσει , να προσπαθήσει να κατανοήσει και να προσαρμόσει το βίωμα της σε κείνο του Χριστού . Χριστιανός δεν είναι εκείνος που παραλαβαίνει και μεταδίδει προκατασκευα­σμένες αλήθειες, αλλά εκείνος που ταπεινά είναι διατεθειμένος αφού ακούσει, να υποδεχτεί, να αφομοιώσει και να συμπορευτεί με τον καθένα, που είτε από ανάγκη κάνει την ίδια πορεία είτε πορεύεται σε ειλικρινή αναζήτηση γιατί αναγνωρίζει ότι, τόσο ο ίδιος όσο και οι άλλοι, έχει ανάγκη από το φωτισμό του Πνεύματος, για να ζήσει το σήμερα του

.

γ/ Η ειρήνη του Χριστού

«Σας αφήνω την ειρήνη. Τη δική μου ειρήνη σας δίνω. Δε σας τη δίνω όπως τη δίνει ο κόσμος».

Η ειρήνη που ο Ιησούς αφήνει στους μαθητές του ταυτίζεται με την παρουσία του. Ο Ιησούς διαχωρίζει την ειρήνη του από εκείνη που ο κόσμος, θεωρητικά, υπολογίζει ως το αποτέλεσμα της μέριμνας του ανθρώπου που προσπαθεί να αποτρέψει τις συγκρούσεις , να περιορίσει με όποιο μέσο τους πολέμους, να φροντίσει ώστε να υπάρχει μια σχετική οικονομική δικαιοσύνη, να προφυλάσσεται η καλή φήμη του καθενός κοκ. και τελικά να εξισορροπεί το επιθυμητό με το εφικτό. Μια τέτοια ειρήνη όμως είναι επίφοβη και αμφίβολη διότι είναι εύθραυστη και μπορεί ανά πάσα στιγμή να χαθεί, και μάλιστα εξ αιτίας γεγονότων που ο ίδιος ο άνθρωπος , που τόσο κόπτεται γι’ αυτήν, προκαλεί θέτοντας ως κριτήριο το «εγώ» και την ικανοποίησή του.

«Η ειρήνη του Ιησού» επιτυγχάνεται όταν ο άνθρωπος είναι πραγματικά «εικόνα και ομοίωση του Θεού» ώστε να γίνει εφικτή η συμβουλή του Ιησού : «Όπως σας αγάπησα εγώ, να αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλο», και ακόμη «μη κάνεις στους άλλους ότι δεν θέλεις οι άλλοι να σου κάνουν», και ακόμη «κάνε εσύ πρώτος αυτό που θέλεις οι άλλοι να κάνουν σε σένα». Ο Ιησούς με την Ανάσταση του μας δίνει την ειρήνη του ως ολοκλήρωση του εαυτού μας, στο μέλλον και εδώ και τώρα, ως πρόγευση, για να πορευτούμε προς την πραγμάτωση της, .

x