Πίστη στον Ιησού και ανιδιοτελή αγάπη στον πλησίον, τον τελευταίο, τον μηδαμινό.
Κυριακή 10 Μαρτίου 2019
Στο κείμενο του Ευαγγελίου ο Ιησούς εγκωμιάζει την πίστη και την ανιδιοτελή αγάπη για τον υπηρέτη του, ενός Ρωμαίου αξιωματικού, ενός εθνικού με τον οποίο ο Νόμος απαγόρευε ακόμη και την συναναστροφή. Η στάση αυτή του Ιησού, που αναγνωρίζει,εκτιμά και επιβραβεύει την πίστη και την ανιδιοτελή αγάπη ενός εθνικού, θα λέγαμε ότι είναι η αρχή της εκπλήρωσης της ευχής του Σολομώντα. Και με ένα απροσμενο τρόπο περιγράφει στην πράξη την διδασκαλία της προηγούμενης Κυριακής να είναι σπλαχνικοί όπως ο Πατέρας είναι σπλαχνικός. Η ευσπλαχνία δεν είναι μόνο στη συγγνώμη αλλά και στην αναγνώριση του καλού όπου και αν αυτό γίνεται,
Από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο (7,1-10)
Εκείνο τον καιρό όταν τελείωσε ο Ιησούς να απευθύνει αυτά τα λόγια στο λαό που τον άκουγε, μπήκε στην Καπερναούμ. Ο δούλος ενός εκατοντάρχου, στον οποίο ήταν πολύτιμος, ήταν άρρωστος και ετοιμοθάνατος. Όταν άκουσε σχετικά με τον Ιησού, έστειλε σ'αυτόν πρεσβυτέρους των Ιουδαίων, παρακαλώντας τον να έλθει και να σώσει το δούλο του. Εκείνοι πήγαν στον Ιησού και τον πα ρακαλούσαν θερμά, λέγοντας: "Αξίζει να του κάμεις αυτή τη χάρη, διότι αγαπά το έθνος μας και αυτός έκτισε τη συναγωγή μας". Κι ο Ιησούς πήγαινε μαζί τους. Όταν, όμως, δεν απείχε πολύ από το σπίτι ο εκατόνταρχος έστειλε κάποιους φίλους του για να του πουν: "Κύριε, μην ενοχλείσαι, γιατί δεν είμαι άξιος να μπεις κάτω από τη στέγη μου. Για το λόγο αυτό, δε θεώρησα άξιο τον εαυτό μου να έλθω ο ίδιος να σε βρω. Αλλά πες ένα λόγο και ο δούλος μου θα γιατρευτεί. Διότι κι εγώ είμαι άνθρωπος κάτω από εξουσία και έχω στρατιώτες στην εξουσία μου και λέω στον ένα: πήγαινε, και πηγαίνει. Και στον άλλο λέω: έλα, και έρχεται. Και στο δούλο μου λέω: κάμε αυτό, και το κάνει". 'Οταν ο Ιησούς τα άκουσε όλα αυτά, θαύμασε αυτό τον άνθρωπο και γυρίζοντας προς τον κόσμο που τον ακολουθούσε, είπε: "Σας λέω πως ούτε στον Ισραήλ δεν βρήκα τόση πίστη". Κι όταν οι απεσταλμένοι επέστρεψαν στο σπίτι, βρήκαν το δούλο να είναι καλά Λόγος του Κυρίου.
Απ΄ όλη την ευαγγελική περικοπή ας συγκεντρώσουν την προσοχή μας τα παρακάτω σημεία και ας σκεφτούμε:
Αφ’ ενός έχουμε τους προύχοντες της Καπερναούμ που «συστήνουν» τον Ρωμαίο αξιωματικό στον Ιησού επειδή είναι καλός άνθρωπος και προπάντων ευεργέτης, γι αυτό και του ζητούν να ικανοποιήσει την επιθυμία του. Αφ’ ετέρου έχουμε τον ίδιο τον εκατόνταρχο που ζητάει από τον Δάσκαλο βοήθεια όχι για τον εαυτό του, αλλά για τον υπηρέτη του, που δεν μετρά για τίποτα!
Στους πρώτους υπάρχει ιδιοτέλεια, στον δεύτερο, τον ειδωλολάτρη, η ουσία του Ευαγγελίου, η εμπιστοσύνη στον Ιησού και η αγάπη για τον άλλον, τον τελευταίο, τον μηδαμινό.
Μόνο εάν η πίστη μας γίνει ανιδιοτελής και διαφανής, σταθερή και αποφασιστική, ευγενής και συγκεκριμένη όπως του Ρωμαίου εκατόνταρχου, μπορούμε να προσεγγίσουμε σε βάθος το Μυστήριο του Χριστού.
Σε μερικές μέρες αρχίζει η Τεσσαρακοστή· στην πορεία της ας μιμηθούμε την υπέροχη πίστη και τη γενναιοδωρία του αξιωματικού για να προσεγγίσουμε μαζί του το Μυστήριο του Χριστού!