Γ΄ Κύκλος 7η Τακτική Κυριακή, (Λκ 6,27-38)

«Να είστε λοιπόν σπλαχνικοί, όπως σπλαχνικός είναι κι ο Θεός Πατέρας σας

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2019 

Ο Κύριος ας ανταμείψει τον καθένα μας σύμφωνα με τη δικαιοσύνη του και την πιστότητά του» (Σαμ. 26,2.7-9.12-13.22-23 

Για να κατανοήσουμε την ιστορία που μας προτάθηκε στο πρώτο ανάγνωσμα, ας θυμηθούμε σύντομα το ιστορικό. Ο Δαβίδ, είχε μπει στην υπηρεσία του  πρώτου βασιλιά του Ισραήλ, του Σαούλ. Εκεί έδειξε τις ηγετικές και στρατιωτικές του ικανότητες και όλοι τον εκτιμούσαν, τόσο που προκάλεσε την ζηλοφθονία  του  Βασιλιά και τον φόβο μήπως και ο Δαυίδ συνωμοτούσε εναντίον του για να του πάρει το θρόνο, με αποτέλεσμα  όχι μόνο τον εκδιώξει από την αυλή του αλλά προσπάθησε και να τον εξολοθρέψει. Κατά τη διάρκεια μιας καταδίωξης  ο Δαυίδ είχε την ευκαιρία να σκοτώσει τον Βασιλιά, αλλά δεν το έκανε προβάλλοντας δύο δικαιολογίες: 

Α) «Γιατί ποιος θ’ απλώσει χέρι εναντίον του εκλεκτού του Κυρίου και θα μείνει ατιμώρητος;». Ο Θεός  είναι  που διάλεξε τον Σαούλ ως βασιλιά, και ο  Δαυίδ  αυτό το αναγνωρίζει, το σέβεται και δεν θέλει να μπει εμπόδιο στην θεϊκή  επιλογή. 

Β) «Ο Κύριος ας ανταμείψει τον καθένα μας σύμφωνα με τη δικαιοσύνη του και την πιστότητά του». Ο Δαυίδ απορρίπτει  την αυτοδικία και εμπιστεύεται  στην δίκαιη κρίση του Θεού, δεν την περιμένει σε κάποια επόμενη ζωή, αλλά εδώ. Το καλό και το κακό έχουν τα αποτελέσματά τους ήδη σε αυτή τη ζωή. 

 “Να εμπιστευόμαστε την δικαιοσύνη του Κυρίου”   δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουμε εργαζόμαστε για την επικράτηση της δικαιοσύνης και να την περιμένουμε να πέσει από τον ουρανό. Το θέμα είναι με ποιο πνεύμα εργαζόμαστε για την δικαιοσύνη. Το θυμό που οδηγεί στην εκδίκηση και αρκετές  φόρες στην τυφλή αυτοδικία που,  και ας μην ξεχνούμε ότι  τις περισσότερες φορές επικρατεί νόμος του ισχυρότερου και όχι η δικαιοσύνη.

Πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι όλοι είμαστε κάτω από την σκέπη του Θεού, ακόμα και αυτός που θα λέγαμε ίσως  εχθρό του Θεού και αυτός που εμείς λογίζουμε ως εχθρός μας, κάθε άνθρωπος είναι αντικείμενο του ελέους του Θεού. Ακόμη και τον Κάιν  ο Θεός τον σημείωσε με την σφραγίδα του ελέους  του Θεού, για να μην να τον σκοτώσουν (βλ. Γένεση 4,1)

Ο άλλος δρόμος για την επικράτηση της δικαιοσύνης είναι αυτό που  μας  προτείνει  ο Ιησούς  στο σημερινό ευαγγέλιο  : «Να είστε λοιπόν σπλαχνικοί, όπως σπλαχνικός είναι κι ο Θεός Πατέρας σας" 

Ανάγνωσμα από το Ευαγγέλιο κατά Λουκά 2(Λκ 6,27-38)

«Σ’ εσάς όμως που μ’ ακούτε λέω: Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευεργετείτε όσους σας μισούν· δίνετε ευχές σ’ όσους σας δίνουν κατάρες, προσεύχεστε γι’ αυτούς που σας κακομεταχειρίζονται.

»Σ’ όποιον σε χαστουκίζει στο ένα μάγουλο, γύριζε και το άλλο· κι αν κάποιος σου πάρει το πανωφόρι, μην τον εμποδίσεις να πάρει και το πουκάμισο. 30Σ’ όποιον σου ζητάει κάτι δίνε το, κι αν κάποιος σου πάρει αυτό που σου ανήκει, μη ζητάς να σου το επιστρέψει.1Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να συμπεριφέρεστε κι εσείς σ’ αυτούς. Γιατί, αν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Αφού και οι αμαρτωλοί αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν. Κι αν κάνετε καλό σ’ αυτούς που σας κάνουν καλό, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν. Αν δανείζετε σ’ όσους ελπίζετε να σας τα επιστρέψουν, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Και οι αμαρτωλοί δανείζουν στους ομοίους τους για να τα πάρουν πίσω.

»Αντίθετα, εσείς ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να κάνετε το καλό και να δανείζετε, χωρίς να περιμένετε να πάρετε πίσω τίποτα. Έτσι, ο Θεός, που είναι καλός ακόμα και με τους αχάριστους και τους κακούς, θα σας ανταμείψει με το παραπάνω και θα σας κάνει παιδιά του. Να είστε λοιπόν σπλαχνικοί, όπως σπλαχνικός είναι κι ο Θεός Πατέρας σας».

«Μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας, για να μη σας κρίνει κι εσάς ο Θεός. Μην τους καταδικάζετε, για να μη σας καταδικάσει κι εσάς ο Θεός. Συγχωρείτε, για να σας συγχωρήσει κι εσάς ο Θεός. Δίνετε, για να σας δώσει κι εσάς ο Θεός. Η δωρεά του θα είναι πλούσια, άφθονη, τέλεια και ξέχειλη· γιατί, ό,τι μέτρο χρησιμοποιείτε για τους άλλους, το ίδιο θα χρησιμοποιήσει και για σας ο Θεός». 

Λόγος του Κυρίου 

x

.   

“Να είναι όπως ο Θεός”, είναι πάντα κάτι επιθυμητό από τον άνθρωπο. Το πρόβλημα είναι πως αυτό γίνεται πραγματικότητα. Ο Ιησούς μας  υποδεικνύει τον τρόπο και τον δρόμο: η ανιδιοτελής αγάπη που έχει ως προϋπόθεση τη μεταμόρφωση της καρδιάς.  Εμείς όμως θέλουμε να είμαστε  όπως ο Παντοδύναμος Θεός και όχι ο Ευσπλαχνικός Πατέρας, αλλά και ο Παντοδύναμος Θεός δείχνει την παντοδυναμία του με την ευσπλαχνία του.  Ο Ιησούς μας προσκαλεί να δείξουμε την δύναμη μας με το : “μιμηθείτε τον Θεό με το να είστε ευσπλαχνικοί” , δηλαδή κάνε  το καλό χωρίς να περιμένεις κάποιο αντάλλαγμα, αλλά αυτό που θέλεις για τον εαυτόν σου να το κάνεις πρώτος στους άλλους.  Να δίνεις στον συνάνθρωπο  και να  ελπίζεις σε κάποιο αντάλλαγμα, είναι  ανθρώπινο. Να δωρίζεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα επειδή απλά τον αγαπάς,  είναι θεϊκό. Αλλά για να και να τα κατορθώσουμε  όλα αυτά χρειάζεται να μεταμορφώσουμε την καρδιά μας.  

Γ’ Κύκλος 6η Τακτική Κυριακή, (Λκ 6, 17,20-26)

Ο Χριστός δίνει μια εξ ολοκλήρου νέα προοπτική  στη ζωή
Ιερ.

Θεμελιώδης η διδασκαλία, μέσα την απλότητα της, που μας  έρχεται από το δίπτυχο  του προφήτη Ιερεμία 17,5-8   που το πρώτο ανάγνωσμα μας κάνει κοινωνούς του.
Στο πρώτο μέρος ο Ιερεμίας διαμηνύει : “Καταραμένος ο άνθρωπος που σε άνθρωπο ελπίζει, που από μένα απομακρύνεται και στηρίζεται σε ανθρώπινη δύναμη. Θα είναι σαν το θάμνο στην έρημο: Μένει εκεί στα βράχια της ερήμου, σε τόπο άγονο και ακατοίκητο· ποτέ του δε θα δει καλό”. Το μήνυμα είναι σαφές. Προειδοποιεί εκείνον που αισθάνεται  ισχυρός όταν κάνει κάτι  μόνον με τα ανθρωπινά κριτήρια  και όχι φωτισμένος από τον Κύριο. Το «Καταραμένος » μπορεί να τρομάζει, αλλά είναι  ο τρόπος που δείχνει από τη μια  τη σοβαρότητα της κατάστασης και από την άλλη  την αναπόφευκτη μοίρα εκείνων που απομακρύνονται από τον Θεό και αγνοούν τον συνάνθρωπο.
Και στο δεύτερο μέρος : “Ευλογημένος όμως είν’ ο άνθρωπος που ελπίζει σ’ εμένα και μ’ εμπιστεύεται. Θα είναι σαν το δέντρο το φυτεμένο κοντά στα νερά· απλώνει τις ρίζες του προς το ποτάμι και δε φοβάται όταν έρχεται ο καύσωνας αλλά μένουν τα φύλλα του καταπράσινα· αδιαφορεί για τον καιρό της ξηρασίας κι αδιάκοπα καρποφορεί”.
Και εδώ η σαφήνεια του μηνύματος δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις : ευλογία, καρποφορία, ζωτικότητα που οφείλονται στην εγγύτητα με τον Κύριο. Η διαφορά φαίνεται  στις περιόδους πνευματικής ξηρασίας, στις περιόδους των δύσκολων καταστάσεων. Εκεί είναι που άλλοι υποκύπτουν,  άλλοι βλέπουν πιο μακριά,  μπορεί να λυγίσουν αλλά δεν ξεριζώνονται, ανακάμπτουν και καρποφορούν.


Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά ΄Αγιο Ευαγγέλιο (Λκ 6, 17,20-26)

Κατέβηκε μαζί τους και στάθηκε σ'ένα πεδινό τόπο. 'Ηταν μαζί του κόσμος πολύς από μαθητές του και πλήθος λαού πολύ από όλη την Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ και τα παράλια της Τύρου και της Σιδώνας,Ο Ιησούς αφού σήκωσε τα μάτια του πάνω στους μαθητές του, έλεγε: Μακάριοι οι φτωχοί, διότι δική σας είναι η βασιλεία του Θεού.

Μακάριοι εσείς που τώρα πεινάτε, διότι θα χορτάσετε.

Μακάριοι εσείς που τώρα κλαίτε, διότι θα γελάσετε.  Μακάριοι θα είσθε όταν θα σας μισήσουν οι άνθρωποι και όταν θα σας αφορίσουν και θα σας βρίσουν και θα απορρίψουν το όνομά σας ως κακό, εξαιτίας του Υιού του ανθρώπου. Εκείνη την ημέρα να χαρείτε και νασκιρτείστε από χαρά, διότι η ανταμοιβή σας θα είναι μεγάλη στον ουρανό. Κατά τον ίδιο τρόπο, πράγματι, συμπεριφέρθηκαν οι πατέρες των προς τους προφήτες.

Αλίμονο, όμως, σε σας τους πλουσίους, διότι έχετε ήδη την παρηγοριά σας.

Αλίμονο σε σας, που τώρα είσθε χορτασμένοι, διότι θα πεινάσετε.

Αλίμονο σε σας, που τώρα γελάτε, διότι θα πενθείστε και θα κλάψτε.

Αλίμονο, όταν όλοι οι άνθρωποι θα μιλούν καλά για σας. Κατά τον ίδιο τρόπο, πράγματι, συμπεριφέρθηκαν οι πατέρες των προς τους ψευδοπροφήτες.

Λόγος του Κυρίου

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή παρατηρούμε, από το πρώτο κιόλας άκουσμα του κειμένου,  τον τόνο των προτάσεων που είναι άμεσος, προσωπικός, χωρίς επεξηγήσεις,   αποφασιστικός, δραστικός και ριζοσπαστικός και εμπλέκει άμεσα τον ακροατή : «Μακάριοι εσείς οι φτωχοί».
 Ο Ιησούς προφέρει αυτά τα λόγια όταν “με τους μαθητές του κατέβηκε από το βουνό όπου είχε ανεβεί  για να προσευχηθεί. Και Όλη τη νύχτα προσευχόταν στο Θεό. Όταν ξημέρωσε, φώναξε κοντά του τους μαθητές του κι απ’ αυτούς διάλεξε δώδεκα, τους οποίους ονόμασε αποστόλους”.
Σ’ αυτούς λοιπόν απευθύνεται, κατά πρώτο λόγο, για να τους πει ότι αυτά που οι παλαιοί προφήτες περιέγραψαν ως  Μεσσιανικούς  καιρούς, δηλαδή   ως  την εποχή που ο Θεός θα φροντίζει άμεσα τους φτωχούς, τους πεινασμένους, τους διωκόμενους είναι τώρα,  έχουν ήδη φτάσει. Και  λέει : «Μακάριοι εσείς οι φτωχοί, … εσείς που τώρα πεινάτε,  …εσείς που τώρα κλαίτε,» και όλους αυτούς τους όρους τους χρησιμοποιεί τον ένα ως επεξηγηματικό του άλλου. Όλες αυτές οι κατηγορίες ανθρώπων προσδιορίζουν κάποιους που ζουν καταστάσεις για τις οποίες  δεν ευθύνονται οι ίδιοι,  άλλοι τους οδήγησαν εκεί που είναι, και τώρα βρίσκονται ανήμποροι  να αντιδράσουν· ευτυχώς όμως, λέει ο Ιησούς, γιατί αυτοί έχουν το Θεό με το μέρος τους. Αυτές οι καταστάσεις  τους ανοίγουν το δρόμο για την Βασιλεία του Θεού. Η μακαριότητα δεν βρίσκεται στην φτώχεια  τους, αλλά στο γεγονός ότι ο Θεός είναι μαζί τους.

Γ΄ κυκλος, 5η Τακτική Κυριακή Λκ 5.1-11

Η αναγγελία του Λόγου είναι το πρώτο καθήκον του μαθητή,

Κυριακή  10 Φεβρουαρίου 2019


“Η αναγγελία του Λόγου” είναι το πρώτο καθήκον του μαθητή
Πιστεύω πως έχετε αντιληφθεί  ότι,  από  την αρχή του Νέου Λειτουργικού έτους, διαβάζουμε και σχολιάζουμε και το πρώτο ανάγνωσμα της Θ. Λειτουργίας της Κυριακής   που είναι ένα κείμενο από την Παλαιά  Διαθήκη, επειδή  αφενός μεν και αυτή είναι Λόγος του Θεού που ήδη εκπληρώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού,  αφετέρου δε   και για μας,   είναι «μια προπαίδεια» ώστε καταλάβουμε καλύτερα τον Ιησού και την πίστη μας σ΄ αυτόν. 
Σήμερα, στο πρώτο ανάγνωσμα,  ο προφήτης Ησαΐας μας μιλά   για το κάλεσμα του και την εμπειρία του  στη προφητική αποστολή και προσπαθεί με ένα ποιητικό λεξιλόγιο να περιγράψει τα απερίγραπτα! 
Προσπαθεί να συνδυάσει την πίστη του σε έναν  Θεό τελείως διαφορετικό από εμάς, και να μας πει ότι αν μείνουμε  μόνο σ΄ αυτή την ιδιότητα του, τελικά  θα είναι και τελείως ξένος για μας (ο Θεός) και χαμένος  στην ευδαιμονία του ουρανού. Αν πάλι τον αντιλαμβανόμαστε ως ένα  γείτονα μας ο Θεός   θα ταυτιζόταν με τον άνθρωπο  και αυτό θα ήταν κάτι σαν προβολή δική μας,  αλλά  ακόμη κι έτσι θα παρέμενε και πάλι χωρίς ιδιαίτερη  σημασία.
Ο Θεός  πράγματι είναι “ο τελείως άλλος” , ωστόσο με τη διαφορετικότητα του μπορεί  και να επικοινωνεί μαζί μας. Διαλέγει  πρόσωπα που τα φωτίζει για να μεταδώσουν την Σοφία του στους ανθρώπους. Ο Ησαΐας περιγράφει πόσο ανάξιος είναι για μια τέτοια αποστολή, και  πως ο Θεός,  χωρίς να εκμηδενίσει την προσωπική του ελευθερία,  τον καθιστά άξιο να εργαστεί Μαζί του. 
Το ίδιο ζητά και από εμάς :  να είμαστε ανοιχτοί και διαθέσιμοι  στην φώτιση του (του Θεού) και να αποκτούμε το νόημα της ζωής  από την Σοφία του· και με τη σειρά μας το νόημα που ανακαλύψαμε να το μοιραζόμαστε με τους συνανθρώπους  να γινόμαστε προφήτες για κείνους και να τους αφήνουμε να γίνονται προφήτες για μας .

Το χαρακτηριστικό  του μαθητή του Χριστού, άρα της Εκκλησίας, πρώτα απ’  όλα και πάνω απ΄ όλα  είναι η Αναγγελία του Λόγου του Θεού από το στόμα του Ιησού Χριστού, δηλαδή να μεταδώσει  την εμπειρία του πώς ο Λόγος του Θεού τον μεταμόρφωσε και αυτό του έδωσε χαρά και αγαλλίαση και κίνητρο να τον κηρύξει και στους άλλους για να κάνουν και αυτοί την ίδια εμπειρία

Ανάγνωσμα από το κατά  Λουκά Αγιο Ευαγγέλιο  (Λκ 5.1-11)

Εκείνο τον καιρό το πλήθος ήταν στριμωγμένο γύρω στον Ιησού για να ακούσει το λόγο του Θεού κι εκείνος στεκόταν κοντά στη λίμνη Γεννησαρέτ, είδε να βρίσκονται στη λίμνη δυο πλοιάρια. Κι οι ψαράδες είχαν αποβιβασθεί απ'αυτά κι έπλεναν τα δίχτυα. Μπήκε τότε σε ένα από τα πλοιάρια, σ'αυτό που ανήκε στο Σίμωνα και του ζήτησε να απομακρυνθεί λίγο από τη στεριά. Κάθισε κι απ'το πλοιάριο δίδασκε τα πλήθη.

'Οταν σταμάτησε να μιλά, είπε στο Σίμωνα: "Πήγαινε στα βαθιά και ρίξτε τα δίχτυα για ψάρεμα". Απαντώντας ο Σίμωνας είπε: "Κύριε, αν και όλη τη νύκτα κοπιάσαμε, δεν πιάσαμε τίποτα. Αλλά επειδή εσύ το είπες, θα ρίξω τα δίχτυα". 'Οταν το έκαμαν, έπιασαν μεγάλο αριθμό ψαριών και τα δίχτυα σχίζονταν. 'Εκαμαν τότε νεύμα στους συντρόφους που βρίσκονταν στο άλλο πλοιάριο να έλθουν και να τους βοηθήσουν. Πήγαν και γέμισαν με ψάρια και τα δυο πλοιάρια, σε σημείο που να βυθίζονται. 'Ο ταν το είδε αυτό ο Σίμωνας Πέτρος, έπεσε στα γόνατα του Ιησού λέγοντας: "Απομακρύνσου από μένα, Κύριε, διότι είμαι άνθρωπος αμαρτωλός". Πράγματι τον είχε κυριεύσει δέος και όσους ήταν μαζί του, εξαιτίας των ψαριών που είχαν πιάσει. Το ίδιο συνέβηκε και στον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τους γιους του Ζεβεδαίου, που ήταν συνέταιροι του Σίμωνα. Κι ο Ιησούς είπε στο Σίμωνα: "Μη φοβάσαι. Από τώρα θα ψαρεύεις ανθρώπους". Κι αφού τράβηξαν τα πλοιάροια στη στεριά, τα άφησαν όλα και τον ακολούθησαν.

Λόγος του Κυρίου

Η επιτυχία της αποστολής του μαθητή να κηρύξει το Λόγο του Θεού,  βρίσκεται εξ ολοκλήρου στη δύναμη του ίδιου του Λόγου και όχι στις  ικανότητες και τις δεξιότητες του μαθητή. Αν ο μαθητής βασιστεί στον εαυτό του, μάλλον  θα χρεοκοπήσει. Ο Πέτρος στην υπόδειξη του Ιησού: "Πήγαινε στα βαθιά και ρίξτε τα δίχτυα για ψάρεμα" απαντά, “Κύριε, αν και όλη τη νύκτα κοπιάσαμε, δεν πιάσαμε τίποτα. Αλλά επειδή εσύ το είπες, θα ρίξω τα δίχτυα”. 
Ο Πέτρος υπακούει στον Ιησού και προχωρά,  παρόλο που η  εμπειρία     του, ο κόπος  της πρηγούμενης νύκτας,  συνηγορούσε  για το αντίθετο· και τώρα ακόμη που μιλά δεν έχει τα εξωτερικά σημάδια ότι θα έχει επιτυχία το ψάρεμα, αλλά επειδή  εμπιστεύεται τον Λόγο του Ιησού   προχωρά . 

Γ΄ Κύκλος 4η Κυριακή (Λκ 4,21- 30)

 Η πίστη και η προφητεία δεν αιχμαλωτίζονται, 

 βρίσκονται σε συνεχή πορεία και ανανέωση.

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου  2019

Μια πρώτη ματιά στην περικοπή   από τον Προφήτη Ιερεμία 1,4-5.17-19  που αναφέρεται στο  κάλεσμα του  προφήτη  και αρχίζει με το : «Πριν ακόμη σε πλάσω μες στα σπλάχνα της μητέρας σου, σε διάλεξα...»,  μας δίνει την αίσθηση   ότι υπάρχει μια  αντίφαση,  παρουσιάζει  το προφήτη ως “προσωπικό  θέλημα” του Θεού και όχι  ως “προσωπική επιλογή”, και συνάμα  να του επιτρέπει,  να ωριμάζει  μέσα σε μια εξαιρετική ελευθερία  και μέσα από   ταλαιπωρίες που φτάνουν  έως  την εμπειρία της απόρριψης. Στις  δύσκολες συνθήκες στις οποίες ο προφήτης θα πρέπει να ασκήσει την αποστολή του,  ο Θεός του δίνει μόνο τη διαβεβαίωση : “δε θα σε νικήσουν, γιατί εγώ θα είμαι μαζί σου για να σε προστατεύω. Εγώ το λέω, ο Κύριος”, δεν υποδεικνύει τον τρόπο. 

Ο Ιερεμίας, λοιπόν, θα πρέπει να προετοιμαστεί για ένα σκληρό αγώνα γιατί ο Κύριος τον θέλει ως προπύργιο ενάντια στα ψεύδη των αυλικών και στις συμβάσεις της αστικής υποκρισίας και των οπορτουνιστών, που καταπιέζουν τους φτωχούς. Μια ζωή βάσανα  με αντάλλαγμα μονό μια υπόσχεση. 

Ο Ιερεμίας πολλές φορές θα θυμάται αυτό το κάλεσμα, και μάλιστα φροντίζει να υπογραμμίζει το πόσο ακατάλληλος είναι εξ αιτίας της φυσικής του  αδυναμίας , συστολής και την ευθραυστότητα του. Υποφέρει γιατί οι συμπατριώτες του, τους οποίους υπεραγαπά, τον κοροϊδεύουν, τον απομονώνουν, τον καταδιώκουν, τον απειλούν, τον προσβάλουν, ακόμη και οι συγγενείς  και οι φίλοι,  γιατί από εκείνον ένα λόγο παρηγοριάς και καθησυχαστικό ενώ ο Ιερεμίας βλέπει ότι τα πράγματα παίρνουν μια άλλη κατεύθυνση και όχι εκείνη που ο ίδιος θέλει  θέλουν και οι συμπατριώτες τους , και  αυτός (ο Ιερεμίας) δεν μπορεί να τους ικανοποιήσει. 

Η προφητεία δεν είναι δική του δημιουργία ή ταλέντο, προέρχεται από αλλού.. Συχνά και εμείς θέλουμε από το λόγο του Θεού  να κάνει αυτό που νομίζουμε σωστό, έτσι κάνουμε ένα Θεό στα μέτρα μας. Δεν είναι εύκολο  να είμαστε προσεκτικοί και  ανοικτοί στο Λόγο του Θεού, χρειάζεται καθημερινή άσκηση. Δεν επιτυγχάνεται εδώ και τώρα θέλει τριβή στη δύσκολη στιγμή το μονό που μπορούμε να κάνουμε είναι να δυσανασχετούμε με ότι αυτό συνεπιφέρει. 

Από το  Ευαγγέλιο κατά Λουκά  (Λκ 4,21- 30) 

Μετά τύλιξε το βιβλίο, το έδωσε στον υπηρέτη και κάθισεΚαι τα μάτια όλων στη συναγωγή ήταν προσηλωμένα πάνω του. 'Αρχισε, τότε, να τους λέει: "Σήμερα εκπληρώνεται αυτή η Γραφή που ακούσατε με τ' αφτιά σας". 'Όλοι έδιναν μαρτυρία γι' αυτόν και θαύμαζαν για τα λόγια της χάρης που έβγαιναν από το στόμα του κι έλεγαν: "Αυτός δεν είναι ο γιος του Ιωσήφ;" Κι ο Ιησούς τους είπε: "Σίγουρα θα μου πείτε αυτή την παροιμία: `Γιατρέ, θεράπευσε τον εαυτό σου.'`Αυτά που ακούσαμε ότι έγιναν στην Καπερναούμ, κάνε τα κι εδώ στην πατρίδα σου'". Και τους είπε: "Αλήθεια σας λέω: κανένας προφήτης δεν είναι δεκτός στην πατρίδα του. Αλήθεια, ακόμα, σας λέω: υπήρχαν πολλές χήρες στον Ισραήλ, την εποχή του Ηλία, όταν έκλεισε ο ουρανός για τρία χρόνια κι έξι μήνες, τότε που έπεσε μεγάλη πείνα πάνω σ'όλη τη γη. Κι όμως, σε καμμιά απ'αυτές δε στάλθηκε ο Ηλίας, παρά σε μια γυναίκα χήρα στα Σάρεπτα της Σιδωνίας. Και πολλοί λεπροί υπήρχαν στον Ισραήλ, στα χρόνια τουπροφήτη Ελισαίου, αλλά κανένας τους δεν καθαρίσθηκε εκτός απ'το Ναϊμάν του Σύρου".