Ο σκληρός λόγος που είναι λόγος αιώνιας ζωής
Κυριακή 26 Αυγούστου 2918
Ο Ιησούς, σε όλη του τη ζωή προσπάθησε με τα λόγια του, με την συμπεριφορά του και με τα έργα του να δείξει ότι όχι απλά είναι διαθέσιμος να δώσει τα πάντα για τους μαθητές του από αγάπη (= προσφορά ζωής), αλλα και το κάνει και το έκανε
Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη ΄Αγιο Ευαγγέλιο 6,60-69
Αυτά τα είπε ο Ιησούς στη συναγωγή, όταν δίδασκε στην Καπερναούμ. Τότε, πολλοί απ'τους μαθητές του που τον άκουσαν, είπαν: "Είναι σκληρός αυτός ο λόγος. Ποιός μπορεί να τον ακούει;" Γνωρίζοντας ο Ιησούς μέσα του ότι γι'αυτό γογγύζουν οι μαθητές του, τους είπε: "Αυτό είναι που σας σκανδαλίζει; Αν τότε βλέπατε τον Υιό του ανθρώπου να ανεβαίνει εκεί όπου βρισκόταν πριν, τι θα λέγατε; Το Πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί, ενώ η σάρκα δεν ωφελεί σε τίποτα. Τα λόγια που εγώ σας έχω πει είναι Πνεύμα και ζωή. Αλλά υπάρξουν κάποιοι από σας που δεν πιστεύουν". Γνώριζε, πράγματι, ο Ιησούς ποιοί είναι αυτοί που δεν πιστεύουν και ποιός είναι εκείνος που θα τον παραδώσει. Κι έλεγε: "Για το λόγο αυτό σας έλεγα ότι κανείς δεν μπορεί να έλθει σε μένα, αν δεν του έχει δοθεί αυτό από τον Πατέρα".
Λόγος του Κυρίου.
Παρά την καλήν του θέληση και διάθεση του Ιησού ν δίνει εξηγήσεις για την ταυτότητα του με αναφορές στην Αγ. Γραφή δεν γινόταν πάντοτε κατανοητός γι αυτό και οι ακροατές του διαμαρτύρονταν και μουρμούριζαν όπως οι πατέρες τους στην έρημο.
Μουρμούριζαν γιατί ο Ιησούς διακηρύττει ότι, ότι ήταν το Μάννα για τους Πατέρες του στην έρημο είναι ο Ίδιος για τη σωτηρία του κόσμου.
Η μουρμούρα και η αμφιβολία δεν ακουμπά μόνο το πλήθος, ακουμπά και τους μαθητές. «Τότε, πολλοί απ' τους μαθητές του που τον άκουσαν, είπαν: Είναι σκληρός αυτός ο λόγος. Ποιός μπορεί να τον ακούει; " Το χαρακτηριστικό στην “μουρμούρα” είναι πως αυτός που μουρμουρίζει περιχαρακώνεται στις προσωπικές του αντιλήψεις και κλείνεται σε ό, τι του φαίνεται καινούργιο γιατί ως καινούργιο δεν συμβαδίζει με τις δικιές του ιδέες επειδή δεν έχει την σιγουριά της παράδοσης .
Κάποια δικαιολογία οι σύγχρονοι του Ιησού μπορεί να είχαν γιατί δεν είχαν γνωρίσει ακόμη την Ανάσταση Του. Αλλά γιατί εκείνοι τότε μετά την Ανάσταση και μεις ακόμη σήμερα παρουσιάζουμε πολλές φορές τις ίδιες δυσκολίες;
Οι δυσκολίες κατανόησης και αποδοχής του είναι συνυφασμένες με το πώς ο Ιησού, σώμα, σε σχέση μς του συνανθρώπους του, το ψωμί και ψυχή το αίμα, σε σχέση με το Θεό, το κρασί. μπορεί να γίνει αντιληπτή ως η ολική και πραγματική και χαρακτηριστική παρουσία του Ιησού Χριστού στην ιστορία δια μέσωου της Θ. Ευχαριστίας. Μια παρουσία δύσκολη να εξηγηθεί και να γίνει αποδεκτή. Η δυσκολία βρίσκεται στο να ασπασθούμε μια αντίληψη της Σωτηρίας που ξεπερνά τα μικρά δεδομένα του μυαλού μας. Η ρίζα της δυσκολίας βρίσκεται στην παρουσία του Γιού του Θεού στο Υιό της Μαρίας. Στο πώς αυτός είναι ένα δώρο του Θεού για τη ζωή του κόσμου. Στο πως, αυτός ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, δίνει τη ζωή του για τους ανθρώπους. Όλα αυτά είναι δύσκολα να τα κατανοήσει κάποιος, αλλά ακόμη περισσότερο στο πως να τα ζήσει κάποιος.
Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση ο Ιησούς δεν κατεβάζει τον πήχη αλλά πάει στη ρίζα του προβλήματος : λέει Ναι "Είναι σκληρός αυτός ο λόγος. Μήπως κι εσείς θέλετε να φύγετε; το πρόβλημα είναι τι θέλετε : Μήπως κι εσείς θέλετε να φύγετε; Διατυπώνει και δείχνει που βρίσκεται η λύση του προβλήματος: στην επέμβαση της Θ. Χάριτος.
Ο Πέτρος στο όνομα τον δώδεκα και απάντησε :"Κύριε, σε ποιόν να πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής, κι εμείς έχουμε πιστέψει κι έχουμε γνωρίσει ότι εσύ είσαι ο Άγιος του Θεού".
Τελικά είναι πρόβλημα ελευθερίας : να κάνουμε το θέλημά μας, ή να ακολουθούμε το ένστικτο μας και τη διαίσθηση μας, δηλαδή το τι μας αρέσει και μας φαίνεται σωστό, έχοντας την ψευδαίσθηση της ελευθερίας ή σε κοινωνία ζωής με τον Ιησού, να ακολουθούμε τη ζωή που, διαμέσου του Ιησού, μας υποδεικνύει ο Θεός . Το ένστικτο πρέπει να υπακούει, να φιλτράρεται από τα λόγια αιώνιας ζωής, που δημιουργούν νέες καταστάσεις, που δεν πεθαίνουν και δωρίζουν ό, τι το ωραιότερο μπορούμε να επιθυμήσουμε.