Τα μέλλοντα ,
αρχίζουν.
Κυριακή της 27 Μαΐου 2018
Την ημέρα της
Πεντηκοστής το Αγ. Πνεύμα αποκαλύπτει
στον κόσμο την κοινότητα των μαθητών
του Ιησού Χριστού ως “Εκκλησία” δηλαδή
τον Λαό που ο Θεός Πατέρας κάλεσε, ο Υιός
του Θεού συγκρότησε σε Σώμα Του και το
Ίδιο, το Άγιο Πνεύμα, τον ζωοποιεί με
τα δώρα του. Ο Ιησούς ονομάζει το ΄Αγιο
Πνεύμα «Παράκλητο». Ο “παράκλητος”
στη ιουδαϊκή κοινωνία, προσδιορίζει
την προσωπικότητα εκείνη που συμπαρίσταται
και ενθαρρύνει κάποιον ,που βρίσκεται
σε δύσκολη
θέση γιατί
πρέπει να αντιμετωπίσει την κατηγορία
κάποιου που στρέφεται εναντίον του, και
τον οδηγεί στο δικαστήριο. Στην προκειμένη
περίπτωση ‘εχθρός’ είναι ο κόσμος
που δεν εγκρίνει και καταδιώκει την
αντίληψη και τον τρόπο ζωής που το
ευαγγέλιο προτείνει. Στη προκειμένη
περίπτωση λοιπόν ο Παράκλητος το Πνεύμα
της αληθείας , είναι ο Συμπαραστάτης
των μαθητών και του μαθητή στην προσπάθεια
του να καταλάβει και να ακολουθεί το
πραγματικό και αυθεντικό ευαγγέλιο.
Ανάγνωσμα
από κατά Ιωάννη άγιο Ευαγγέλιο 15,26-27;
16,12-15 ,
»Όταν
έρθει ο Παράκλητος, που θα σας τον στείλω
εγώ από τον Πατέρα, το Πνεύμα της Αλήθειας,
που εκπορεύεται από τον Πατέρα, αυτός
θα ερμηνεύσει την αποστολή μου. Αλλά κι
εσείς θα δώσετε μαρτυρία για μένα, γιατί
εξαρχής είστε μαζί μου».
Πολλά
έχω ακόμη να σας πω, αλλά δεν μπορείτε
τώρα να σηκώσετε μεγαλύτερο βάρος.Όταν
όμως θα έρθει εκείνος, το Πνεύμα της
Αλήθειας, θα σας οδηγήσει σε όλη την
αλήθεια. Γιατί δε θα μιλήσει από μόνος
του, αλλά θα πει όσα θα ακούσει, και θα
σας αναγγείλει αυτά που μέλλουν να
συμβούν. Εκείνος θα φανερώσει τη δική
μου δόξα, γιατί θα πάρει από αυτά που
εγώ έχω και θα σας τα αναγγείλει. Όλα
όσα ανήκουν στον Πατέρα είναι δικά μου·
γι’ αυτό σας είπα πως το Πνεύμα θα πάρει
από αυτά που έχω εγώ και θα σας τα
αναγγείλει».
Λόγος
του Κυρίου
Το έργο του Αγίου
Πνεύματος :
Α)
Όταν
έρθει ο Παράκλητος, που θα σας τον στείλω
εγώ από τον Πατέρα, το Πνεύμα της Αλήθειας,
που εκπορεύεται από τον Πατέρα, αυτός
θα ερμηνεύσει την αποστολή μου ».
Έργο λοιπόν του Αγ. Πνευματος είναι να
ερμηνεύσει
την αποστολή μου, δηλαδή
το
ιστορικό γεγονός «Ιησούς» που συνέβηκε
σε ένα συγκεκριμένο χώρο και χρόνο
κάποτε , να το καθιστά
σύγχρονο, διαθέσιμο και κατανοητό σε
κάθε χρόνο και χώρο στο μέλλον , με
τέτοιο τρόπο ώστε κάθε εποχή να είναι
καιρός σωτηρίας εδώ και τώρα .
Η
παρουσία
του Αγίου Πνεύματος εγγυάται ότι ο
Ιησούς και η Ανάσταση Του δεν είναι
παρελθόν και μουσειακό γεγονός, αλλά
καθημερινότητα. Ότι ο καιρός της
Εκκλησίας, είναι η συνέχεια του καιρού
του Ιησού που ενεργεί την Σωτηρία μεσώ
της Ενσαρκώσεως του Ιησού με το πάθος
και την Ανάσταση μέσα στην ιστορία μας
Με τις αστοχίες της, τους πόνους και
τις αμαρτίες της. Δεν υπάρχει Εκκλησία
χωρίς ανθρώπους αμαρτωλούς που
μετανιώνουν ή που, τουλάχιστον,
προσπαθούν να το κάνουν. Δεν υπάρχει
Εκκλησία χωρίς το Σταυρό, όπως δεν
υπάρχει Εκκλησία χωρίς την Ανάσταση.
Β) «Το
Πνεύμα της αλήθειας … εκείνος θα δώσει
μαρτυρία για μένα. Αλλά κι εσείς δίνετε
μαρτυρία, διότι απ’ την αρχή είσθε μαζί
μου». Το
Πνεύμα δίνει μαρτυρία, δείχνει την
παρουσία του Χριστού μέσα στο κόσμο
διαμέσου των μαθητών του Χριστού. Βοηθά
και στηρίζει,
ώστε να αντιμετωπίζουν
τις κάθε μορφής δυσκολίες που το
ιεραποστολικό έργο
η μαρτυρία,
επιφέρει.
Γ) « το
Πνεύμα της αλήθειας, θα σας οδηγήσει σε
όλη την αλήθεια. Διότι δε θα μιλήσει αφ’
εαυτού του, αλλά θα πει όσα έχει ακούσει»
… «επειδή από μένα θα πάρει και θα σας
αναγγείλει».
Η διδασκαλία του Αγίου Πνεύματος δεν
είναι κάτι το καινούργιο αλλά ούτε και
επανάληψη. Δεν προσθέτει τίποτα στο
Αποκαλυπτικό έργο του Ιησού, αλλά έχει
ρόλο καθοδηγητικό και
ερμηνευτικό.
Φωτίζει τον μαθητή για μια πιο ολοκληρωμένη
κατανόηση, εμβάθυνση και εφαρμογή της
διδασκαλίας του Ιησού, στις νέες
καταστάσεις που οι μαθητές θα βρεθούν.
Ο υποψήφιος αλλά και ο ήδη μαθητής
ξεκινούν από την πρώτη επαφή και
προσεγγίσει με την ακρόαση Λόγο του
Ιησού, προχωρούν με την προσωπική
κατανόηση και αφομοίωση, τότε που ο
Λόγος γίνεται προσωπικό βίωμα και
μεταμορφώνει την καθημερινότητα του
μαθητή και τον εισάγει σε μια κοινότητα.
Η αλλαγή που διενεργείται κατά κανόνα
δεν γίνεται απότομα αλλά σταδιακά π.χ.
είναι όπως όταν ένα ζευγάρι
αποφασίζει να
υποδεχτεί στην ζωή του ένα παιδί.
Αρχίζουν με το να πληροφορηθούν, να
κατανοήσουν και σιγά-σιγά αφομοιώνουν
τι σημαίνει να είσαι γονιός. Μετά την
γέννηση, σταδιακά, όλη τους η ζωή
μεταμορφώνεται και προσαρμόζεται στο
να είναι πατέρας, μητέρα παιδί και έτσι
αντιμετωπίζουν με χαρά τόσες τις
δυσκολίες και θυσίες αλλά και γεύονται
χαρές που πρώτα δεν περίμεναν ούτε
μπορούσαν να φανταστούν· τώρα είναι
γονείς. Πριν και μετά είναι οι ίδιοι,
αλλά και τελείως διαφορετικοί.
Δ) «Θα
σας αναγγείλει τα μέλλοντα».
Ποια είναι τα μέλλοντα; Δεν είναι βέβαια
οι λεπτομέρειες της καθημερινότητας
άλλα οι γενικές γραμμές και του
προσανατολισμού
της ζωής τους, οι γενικες αρχές για να
κατανοήσουν τα επερχόμενα γεγονότα
ώστε όχι μόνο να
μην τους
σκανδαλίσουν αλλά και να είναι
προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν, το
τι σημαίνει, ακολουθώ του Ιησού, θυσία
σταυρός και Ανάσταση για την
καθημερινότητα τους . Να ανακαλύψουν
ουν το νόημα
των όσων τους συμβαίνουν γύρω τους ,
ενόσω είναι στον «κόσμο» που είναι
εχθρικός σύμφωνα με το στο ευαγγελικό
μήνυμα, πως θα αντιμετωπίσουν τις
διάφορες δυσκολίες, απορίες, αμφιβολίες,
πιθανές απογοητεύσεις που θα συναντήσει
ο μαθητής στην καθημερινότητα του. Και
την υπόσχεση του Ιησού “...
εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα, ως τη
συντέλεια του κόσμου».
“Ψίχουλα
κατήχησης”
Τα δώρα του Αγίου
Πνεύματος
Τις ημέρες αυτές,
πολλά από τα παιδιά μας θα λάβουν το
Μυστήριο του Χρίσματος και οι μεγαλύτεροι
θυμόμαστε ότι στην κατήχηση μας μιλούσαν
για τα δώρα που το ΄Αγιο Πνεύμα, στο
Μυστήριο του Χρίσματος, μας δωρίζει.
Για εκείνους που θέλουν να θυμηθούν
αλλά και για κείνους που θέλουν να
μελετήσουν και να εμβαθύνουν :
Η Σοφία :
μας βοηθά να καταλάβουμε τη ζωή, πως
να την κτίσουμε πάνω στον ακλόνητο βράχο
της πίστεως, τον Ιησού Χριστό, να δούμε
τα πράγματα της ζωής μας όπως τα βλέπει
ο Ιησούς. Η Σοφία είναι αυτή που μας
οδηγεί στην ερμηνεία του κόσμου και της
ζωής που δεν είναι ένα άθροισμα θεωρητικών
γνώσεων αλλά η γνώση που πηγάζει από
την αποδοχή του νοήματος της ζωής, που
ο Θεός διαμέσου του Υιού και με την
φώτιση του Πνεύματος μας αποκαλύπτει,
και μας κάνει να κατανοήσουμε , και
μας οδηγεί ώστε να μετέχουμε στην «εν
Θεώ ζωή». Αλλά είναι και η σοφία που
πηγάζει από την επιστήμη, διότι η
επιστήμη ασχολείται με την ανακάλυψη
της δημιουργίας του Θεού ,στην οποία ο
Θεός αφήνει τα ίχνη του και πραγματικά
μας αποκαλύπτεται. Μας λέει : δεν είστε
παιδιά του χάους αλλά μιας Αγάπης.
Η Γνώση:
γεννιέται από την ολοκληρωτική γνώση
της αγάπης του Θεού, που αγαπά και
σέβεται τα πάντα, ανθρώπους και φύση,
ως πλάσματα του Θεού. Είναι το δώρο που
βοηθά τον επιστήμονα στην προσπάθειά
να βοηθήσει τη φύση να αποδώσει ό, τι
το καλύτερο διαθέτει, για το καλό του
άνθρωπου, και να αποφύγει τον πειρασμό
να πάρει τη θέση της, ή να την υποτάξει
στις βλέψεις του, τον ωθεί να την σέβεται
και μέσω αυτής να αναγνωρίζει την
παρουσία του Θεού στον κόσμο. Και, σε
κάθε άνθρωπο, να αναγνωρίζει την παρουσία
και την δράση του Θεού στο πρόσωπο των
άλλων και της φύσης.
Η
Βούληση: μας
ωθεί ώστε, αφού αναγνωρίσουμε την
παρουσία του Θεού στη καθημερινή μας
ζωή, να θελήσουμε όχι μόνο να αναζητούμε
αλλά και να βρίσκουμε την αλήθεια των
πρόσωπων και των καταστάσεων δίπλα στα
οποία ζούμε και, αφού την βρούμε, να
την έχουμε ως πυξίδα. Το παραπάνω δώρο
μαζί με το δώρο της φρόνησης το έχει
ανάγκη όποιος δεσμεύεται στα κοινά: ο
κατηχητής, ο κήρυκας, ο δάσκαλος, ο
καθοδηγητής, ο πολιτευτής, έστω και
ευκαιριακά.
Η
Σύνεση – Φρόνηση :
μας συντρέχει στο να αναγνωρίζουμε και
ανάλογα να αντιμετωπίζουμε το σχέδιο
του Θεού για κάθε άνθρωπο. Να μοιραζόμαστε
τα δώρα που λάβαμε από το Θεό για το
κοινό καλό. Καλλιεργεί τη διακριτικότητα,
το μέτρο, την περίσκεψη.
Η Ανδρεία – Δύναμη
: μας υποστηρίζει
στο να αντισταθούμε με αποφασιστικότητα
στο κακό και να είμαστε συνεπείς στις
δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις που
αναλαμβάνουμε, έτσι ώστε να προτιμούμε
την δύναμη της αγάπης και όχι την δύναμη
της βίας, της επιβολής και της εξουσίας.
Μας δίνει το θάρρος να μπορούμε να
παραμερίσουμε μερικά από το νόμιμα
δικαιώματά μας προκειμένου να επιτευχθεί
η ειρήνη και το κοινό καλό. Είναι το δώρο
που υποβαστάζει στο αγώνα τους, τους
φτωχούς, τους μάρτυρες και τους αρρώστους.
Η Ευσέβεια : ώστε
να αναγνωρίζουμε το Θεό ως Πατέρα όλων.
Στους άλλους να βλέπουμε τους αδελφούς
και τις αδελφές με τους οποίους
μοιραζόμαστε το ίδιο δώρο, τη ζωή, με
τους οποίους είμαστε ομοούσιοι, ισότιμοι,
αλληλοσυμπληρούμενοι, και όλοι μαζί
φροντίζουμε ο καθένας σύμφωνα με τα
χαρίσματα του, για το κοινό καλό. Με
ταπεινότητα αναγνωρίζουμε τα λάθη μας
και αναλαμβάνουμε τις ευθύνες των
πράξεων και να μετανοούμε, προσβλέποντας
στην συνύπαρξη.
Και ο Φόβος του Θεού
: ο μαθητής του
Ιησού σέβεται το Θεό, δεν τον φοβάται.
Αναγνωρίζει την υπερβατικότητά του
και την Αγιότητά του και παραγκωνίζει
τον πειρασμό να θέλει ένα θεό στα μέτρα
του και στην υπηρεσία του. Εδώ γεννιέται
το δέος και η λατρεία, ο έπαινος και η
ευχαριστία.
Οι καρποί της
παρουσίας του Αγίου Πνεύματος
μαρτυρούν ότι τα δώρα του Αγίου Πνεύματος
είναι αυτά που εμπνέουν τη ζωή των
μαθητών του Ιησού και όπως ο Αγ. Παύλος
περιγράφει : « Αγάπη,
χαρά ,ειρήνη, μακροθυμία, υπομονή,
καλοσύνη, αγαθότητα, πιστότητα, πραότητα,
εγκράτεια , αυτοκυριαρχία .»
x