Με τον Αναστημένο η ειρήνη και η καλή θέληση βασιλεύουν
Κυριακή 22 Απριλίου 2018
Ο Ιησούς επανειλημμένα έδωσε μαρτυρίες για την Ανάσταση του στους μαθητές του π.χ. το κενό μνήμα , το βράδυ της ημέρας της Αναστάσεώς του στους συγκεντρωμένους μαθητές του όταν έλλειπε ο Θωμάς αλλά και μια άλλη στιγμή με τον Θωμά παρόντα, ο οποίος είχε δηλώσει ότι δεν θα πίστευε αν δεν έβλεπε τις πληγές του και δεν τις άγγιζε, όταν συνοδοιπορούσε με τους μαθητές εκείνους που, απογοητευμένοι, γύριζαν στο χωριό τους την Εμμαούς. Και σήμερα, η περικοπή από το Ευαγγέλιο του Λουκά , μας περιγράφει μια περαιτέρω προσπάθεια να τους πείσει και να μην συνεχίζουν να είναι διστακτικοί.
Ανάγνωσμα από κατά Λουκά άγιο Ευαγγέλιο 24,35-48
Κατ’ εκείνο τον καιρό ενώ οι μαθητές που γύρισαν από την Εμμαούς
εξηγούσαν όσα συνέβηκαν στο δρόμο και πως τον αναγνώρισαν , τον Κύριο, στον τεμαχισμό του ψωμιού, ο Ιησούς στάθηκε ανάμεσά στους μαθητές και τους λέει: "Ειρήνη σε σας!". Ταραγμένοι και γεμάτοι φόβο, εκείνοι νόμισαν ότι έβλεπαν φάντασμα. Αλλά εκείνος τους είπε: "Γιατί είσθε ταραγμένοι και γιατί ανεβαίνουν στην καρδιά σας αμφιβολίες; Κοιτάξτε τα χέρια μου και τα πόδια μου, γιατί είμαι εγώ ο ίδιος. Ψηλαφήστε με και δείτε, διότι το φάντασμα δεν έχει σάρκα και οστά, όπως βλέπετε να έχω εγώ". Και λέγοντας αυτό τους έδειξε τα χέρια και τα πόδια. Ενώ ακόμα αυτοί δεν πίστευαν από τη χαρά κι ήταν έκθαμβοι, τους είπε: "Έχετε εδώ κάτι το φαγώσιμο;" Κι εκείνοι του έδωσαν ένα κομμάτι ψητό ψάρι. Και πήρε κι έφαγε μπροστά τους.
Τους είπε τότε: "Αυτά είναι εκείνα τα λόγια που σας έλεγα ενόσω ήμουν μαζί σας, ότι πρέπει να εκπληρωθούν όλα όσα είναι γραμμένα στο νόμο του Μωυσή και στους προφήτες και στους ψαλμούς για μένα". Τότε άνοιξε το νου τους για να καταλαβαίνουν τις Γραφές. Και τους είπε: "Έτσι έλεγαν οι Γραφές ότι πρέπει να πάθει ο Χριστός και να αναστηθεί την τρίτη μέρα και να κηρυχθεί στο όνομά του μετάνοια σε όλα τα έθνη για την άφεση των αμαρτιών, αρχίζοντας από την Ιερουσαλήμ. Εσείς θα είσθε οι μάρτυρες όλων αυτών. Κι εγώ θα στείλω την υπόσχεση του Πατέρα μου πάνω σας. Εσείς, όμως, καθίστε στην πόλη ωσότου ενδυθείτε δύναμη από ψηλά".
Λόγος του Κυρίου
Ο Ιησούς στάθηκε ανάμεσά τους · είναι ο ίδιος και διαφορετικός , όπως τον ήξεραν αλλά μεταμορφωμένος. Είναι αυτός που ήταν πριν αλλά αλλιώτικος. «Ανάσταση» δεν σημαίνει επιστροφή στην προτεραία κατάσταση ζωής, αλλά «ανάσταση είναι να προχωρήσω μπροστά αλλά πάρα πολύ μπροστά, είναι να αποκτήσω κάτι παραπάνω, κάτι ασυγκρίτως ανώτερο από το προηγούμενο». Ο Αναστημένος Χριστός ,την ανάστασή του δεν την κράτησε για τον εαυτόν, τη σκορπίζει, την διασπείρει σε όλη την δημιουργία, σε όλη τη φύση και την έλκει στη Νέα Ζωή.
Η «Ειρήνη» ο πρώτος λόγος του Αναστημένου Ιησού στους μαθητές. «Ειρήνη» είναι και το πρώτο του δώρο ως Αναστημένος στους μαθητές του. Η «Ειρήνη» που δεν είναι απλά μια ευχή, ένας χαιρετισμός, αλλά που είναι ο καρπός της επιτυχημένης ολοκλήρωσης, της επιτευχθείσας αρμονίας του “θέλω, μπορώ και επιτυχαίνω”.
Πράγματι, οι πρώτες αντιδράσεις των μαθητών ήταν η απορία και η αβεβαιότητα, η αμφιβολία και ο φόβος. ΄Ηταν η δυσκολία τους να καταλάβουν και η πίκρα της απογοήτευσης. Φοβούνταν ότι ίσως είχαν κάνει λάθος που είχαν πιστέψει τόσο πολύ σ’ αυτόν, εξ ου η απόφαση τους να επιστρέψουν στο χωριό τους, όπως οι μαθητές εκείνοι από την Εμμαούς· σκεφτόντουσαν ότι μια περίοδος της ζωής τους τέλειωσε και τώρα έπρεπε να δουν τι έχουν να γίνουν, να αρχίσουν μια άλλη από την αρχή.
Η προσωπική επικοινωνία και κοινωνία είναι περισσότερο αποτελεσματική από τα λόγια και τις επεξηγήσεις. Η συνύπαρξη, η ειρηνικότερη συνύπαρξη των ανθρώπων αλλάζει τη ζωή τους. Ο Αναστημένος έρχεται να συναντήσει τους δικούς του, να μοιραστεί το ψωμί τους, την φιλία τους, τις κουβέντες τους και τα λόγια τους, την χαρά τους, την απελευθέρωση από την αγωνία του τι θα γίνουμε, τι μας περιμένει.
Ο ίδιος ο Ιησούς στάθηκε ανάμεσά τους, σημειώνει ο ευαγγελιστής. Η φανέρωση του Αναστημένου δε γίνεται σε μεμονωμένους μαθητές, αλλά σε μια κοινότητα. Και αυτή η κοινότητα -όπως και ο κάθε μαθητής- στην αρχή παρουσιάζεται διστακτική αλλά στη συνέχεια, μετά από έναν έντονο διάλογο με τον Αναστημένο και με εμφανή την αρχική σύγχυση και αναστάτωση ,αλλά με χαρά και αγαλλίαση τον αναγνωρίζει.
Τα ευαγγέλια δεν παραλείπουν να μας μεταφέρουν, όπως η σημερινή περικοπή , και μια σημαντική λεπτομέρεια : οι μαθητές χαίρονται που συναντούν τον Ιησού ωστόσο έχουν τις επιφυλάξεις τους και είναι διστακτικοί, δεν ανοίγονται ευθύς εξ αρχής, συνεχίζουν να αμφιβάλλουν. Ο Ιησούς το αντιλαμβάνεται και έρχεται σε βοήθεια τους: "Γιατί είσθε ταραγμένοι και γιατί ανεβαίνουν στην καρδιά σας αμφιβολίες; Συνήθως, τόσο σ΄ εμάς όσο πιστεύω και στους απόστολους, είναι ο πόνος, η δυστυχία και το κακό αλλά και η επίγνωση των λαθών μας και των προηγούμενων τραυματικών εμπειριών που μας καθιστούν καχύποπτους σε ό, τι το καινούργιο έρχεται να μας συναντήσει, επειδή δεν ξέρουμε τι φέρνει ακριβώς μαζί του. Εδώ όμως συμβαίνει το αντίθετο, δηλαδή έχουμε ένα τόσο μεγάλο και ανήκουστο χαρμόσυνο γεγονός, που φαίνεται εξωπραγματικά ωραίο και δυσκολεύει τους αποστόλους να το δεχτούν και να το πιστέψουν ως αληθινό, όπως άλλωστε και εμείς διστάζουμε μπροστά στο αναπάντεχα ωραίο.
Οι απόστολοι χρειάζονται, λοιπόν, τον χρόνο τους για να ενστερνιστούν την νέα κατάσταση που ζουν και να συνειδητοποιήσουν ότι Ιησούς που είναι μπροστά τους έχει ένα πραγματικό, στην ολοκληρία του και στην σφαιρικότητα του, σώμα. Και ο Ιησούς έρχεται βοηθός τους, τους ζητά να τον ψηλαφίσουν : «κοιτάξτε τα χέρια μου και τα πόδια μου, γιατί είμαι εγώ ο ίδιος. Ψηλαφήστε με και δείτε, διότι το φάντασμα δεν έχει σάρκα και οστά, όπως βλέπετε εγώ έχω» και τους ζητά να τον αγγίξουν. Ενώ ακόμα αυτοί δεν πίστευαν από τη χαρά κι ήταν έκθαμβοι, τους είπε: «Έχετε εδώ κάτι το φαγώσιμο;» Κι εκείνοι του έδωσαν ένα κομμάτι ψητό ψάρι. Και πήρε κι έφαγε μπροστά τους.
Εσείς θα είσθε οι μάρτυρες όλων αυτών. Και πάλι οι μαθητές, δεν θα είναι μόνοι τους σ’ αυτήν την αποστολή. Ο Ιησούς τους προαναγγέλλει ότι :... Κι εγώ θα στείλω την υπόσχεση του Πατέρα μου πάνω σας.
Για τον πιστό είναι μια πρόσκληση να ανακαλύπτει, να βιώνει και να εμβαθύνει την πίστη του στην Ανάσταση μέσα από τα γεγονότα της καθημερινής ζωής. Η πίστη του στην Ανάσταση δεν μπορεί να είναι εξαϋλωμένη, και η Ανάσταση ακολουθεί τη λογική της ενσάρκωσης. Αφορά και τους ανθρώπους με τους οποίους ο Ιησούς μοιράστηκε και μοιράζεται την ζωή, τις χαρές και τις λύπες αλλά και την απέραντη εμπιστοσύνη στο Θεό, Ευσπλαχνικό Πατέρα.