Γιορτή της Αγ. Δωρεάς του Σώματος του Αίματος του Κυρίου

Μια ζωή θυσιασμένη και “τεμαχισμένη” για μας

Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

Κάτω από τα απλά ‘σημεία’ του ψωμιού και του κρασιού της Θ. Ευχαριστίας, κρύβεται ένας νέος τρόπος ζωής που ζητά να γίνει δεκτός ως οδοδείκτης της καθημερινής μας ζωής.

Από το κατά Ιωάννη Αγ. Ευαγγέλιο

Εκείνο το καιρό είπε ο Ιησούς στους μαθητές του: “ Εγώ είμαι ο ζωντανός άρτος που κατέβηκε απ'τον ουρανό. Αν κάποιος φάει απ' αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια. Κι ο άρτος που εγώ θα δώσω, είναι η σάρκα μου για τη ζωή του κόσμου".

Φιλονικούσαν τότε οι Ιουδαίοι μεταξύ τους, λέγοντας: "Πώς μπορεί αυτός να μας δώσει να φάμε τη σάρκα του;" Τότε ο Ιησούς τους είπε: "Αλήθεια, αλήθεια, σας λέω: αν δε φάτε τη σάρκα του Υιού του ανθρώπου και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε μέσα σας ζωή. Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου έχει αιώνια ζωή κι εγώ θα τον αναστήσω κατά την έσχατη μέρα. Διότι η σάρκα μου είναι αληθινή τροφή και το αίμα μου είναι αληθινό ποτό. Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, μένει ενωμένος μαζί μου κι εγώ μαζί του. Όπως με απέστειλε ο ζωντανός Πατέρας κι εγώ ζω για τον Πατέρα, κι αυτός που τρώει εμένα θα ζήσει για μένα. Αυτός είναι ο άρτος που κατέβηκε απ'τον ουρανό. Όχι όπως έφαγαν οι πατέρες και πέθαναν. Εκείνος που τρώει αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια".

Λόγος του Κυρίου

Ας μου επιτραπεί η θρασύτητα να χαρακτηρίσω ως μεγαλοφυή την κίνηση του Ιησού να διαλέξει το ψωμί -και ότι αυτό συμβολίζει- για να ταυτιστεί μ΄ αυτό ο ίδιος και η αποστολή του. Το ψωμί, από μόνο του, είναι μια ιερή πραγματικότητα επειδή δίνει και συντηρεί τη ζωή, και το να ζήσουμε είναι η πρώτη και μεγαλύτερη επιθυμία του Θεού αλλά και δική μας.

Λίγο ψωμί, λίγο νερό, λίγος αέρας… λίγα απλά μικρά και υλικά πράγματα, που όμως συνορεύουν με το μυστήριο, το υπέρτατο, το θεϊκό. Ακριβώς εδώ βρίσκεται το μεγαλείο και η μοναδικότητα του χριστιανισμού. Τα απλά πράγματα είναι τα πιο θεϊκά. Σε αυτά το Θεϊκό και το Υλικό, το Φυσικό και το Υπερφυσικό, η Ύλη και το Πνεύμα δεν συγκρούονται αλλά αγκαλιάζονται. Η Ενσάρκωση είναι μια συνεχής πραγματικότητα μέσα στη χριστιανική καθημερινότητα. Όποιος από τον Χριστό τροφοδοτεί την ζωή του, έχει την ολοκληρία της ζωής και, πεζά-πεζά θα λέγαμε, ότι αυτή είναι μια ζωή ποσοτικά απεριόριστη και ποιοτικά η άριστη.

Ο Ιησούς, όπως το ψωμί, είναι δοτήρας της ζωής . Όταν ο Ιησούς λέει: «εγώ είμαι ο άρτος ο ζωντανός», εξωτερικεύει και κάνει χειροπιαστή την πεποίθησή του ότι, στους ανθρώπους που τον κάνουν καθημερινό τους ψωμί και κρασί, δηλαδή τροφή και πόση, κάτι που δεν είχαν σε τόση ένταση και βάθος.

Ο Ιησούς γίνεται ψωμί μου, όταν μπολιάζω την ζωή μου στο ζωντανό κορμό της Αναστημένης ύπαρξης Του. Όταν εκλαμβάνω την ζωή Του ως ζωή μου, ως μέτρο εκτίμησης των πραγμάτων γύρω μου, ως ενέργεια και προζύμι για να οικοδομήσω την ανθρωπιά μου. Όταν με πάθος φροντίζω για το καλό των άλλων, της πλάσης, και το δικό μου. Τρώω και πίνω τη ζωή του Χριστού δεν είναι μόνο μια τελετουργική και λειτουργική πράξη αλλά είναι η συμμετοχή μου «στη λειτουργία του σύμπαντος.» (Th. de Chardin)

Θεία Ευχαριστία σημαίνει: ο Χριστός ζει σε μένα και εγώ από εκείνον, με εκείνον και σε εκείνον. Ο Ιησούς πήρε σάρκα και οστά από την Αειπάρθενο Μαρία και επιμένει να χρησιμοποιεί την σάρκα και τα οστά μας για να είναι παρών στην καθημερινή ιστορία μας.

Συνοψίζοντας: Η διδασκαλία του Ιησού Χριστού για το Σώμα και το Αίμα Του που δίνει ως τροφή και πόση για την Σωτηρία :

1. «Εκείνος που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου είναι ενωμένος μαζί μου, κι εγώ μ’ αυτόν.» Η Θεία Ευχαριστία παράγει μια αμοιβαία παρουσία, μια ύπαρξη όπου ο ένας είναι μέσα στον άλλο. Μια τόσο στενή κοινωνία διαμέσου της οποίας ο Κύριος παίρνει επάνω του τον μαθητή και ο μαθητής γίνεται ένα με τον Κύριό του.

2. «Ο Πατέρας, η πηγή της ζωής, με έστειλε κι εγώ ζω εξαιτίας του. Έτσι κι αυτός που τρώει εμένα, θα ζήσει εξαιτίας μου», δηλαδή θα ζήσει χάρη σε μένα και διαμέσου εμένα. Η Θεία Ευχαριστία μας κάνει κοινωνούς της ζωής του Κυρίου μας, η οποία (ζωή του Κυρίου μας) είναι η ίδια η ζωή του Πατέρα. Διαμέσου της Θ. Ευχαριστίας ο μαθητής αποκτά μια νέα ζωτική αρχή, η οποία είναι η ίδια η ύπαρξη του Ιησού, που είναι ο Γιος του Πατέρα.

3. «Όποιος όμως τρώει απ’ αυτόν τον άρτο που κατέβηκε από τον ουρανό, αυτός δε θα πεθάνει »... «Αυτός είναι ο άρτος που κατέβηκε πραγματικά από τον ουρανό, κι όχι το μάννα που έφαγαν οι πρόγονοί σας κι όμως πέθαναν· εκείνος που τρώει αυτόν τον άρτο θα ζήσει για πάντα». Η Θεία Ευχαριστία μας εισάγει σε μια ζωή που είναι ισχυρότερη από το θάνατο, και πάνω στην οποία ο θάνατος δεν έχει εξουσία.

4. «Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου έχει ζωή παντοτινή, κι εγώ θα τον αναστήσω την έσχατη ημέρα.» Η Ευχαριστία, μέσα μας, είναι ο σπόρος της Ανάστασης. Μας μπολιάζει με τη δύναμη εκείνη που θα οδηγήσει και το δικό μας σώμα στην αιώνια ζωή. Είναι «φάρμακο αθανασίας».

Στη συνέχεια της σημερινής μας περικοπής ο ευαγγελιστής σημειώνει ότι “Πολλοί από τους μαθητές του, όταν τ’ άκουσαν αυτά, είπαν: «Σκληρά είναι αυτά τα λόγια· ποιος μπορεί να τον ακούει;» (6,60) και «Από τότε πολλοί από τους μαθητές του ξεμάκρυναν και δεν τον ακολουθούσαν πια”» (6,66).

Ο πρώτος λόγος αυτής της διαπίστωσης είναι ότι, το ψωμί που ο Ιησούς θέλει να δώσει, και δίνει, δεν είναι εκείνο που οι “πολλοί” αναζητούν και που περιορίζεται στην καλοπέραση, στο να έχουν αλλά και να απολαμβάνουν αγαθά και όχι να γίνουν άνθρωποι «κατ’ εικόνα και ομοίωση» του Θεού.

Ο δεύτερος είναι ότι, οι δωρεές του Θεού στον άνθρωπο, μέσω του Ιησού, είναι κρυμμένες μέσα σε απλές και καθημερινές -και όχι εκκωφαντικές- πραγματικότητες. Ο Ιησούς παρουσιάζεται ως ο υιός της Μαρίας και του Ιωσήφ, ως ένας περιπλανώμενος ιεροκήρυκας, με τη μορφή του ψωμιού και του κρασιού.

Και ο τρίτος λόγος είναι ότι, η πρόκληση : “Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου” δεν σημαίνει απλά να παραδεχτώ την παρουσία του Ιησού με τη μορφή του ψωμιού και του κρασιού, αλλά να ασπασθώ ένα σχέδιο ζωής που να αναπαράγει εκείνο της ζωής του Ιησού : μια ύπαρξη αφιερωμένη και θυσιασμένη για την σωτηρία όλων.