Εορτή της Αγίας Τριάδος 2017

Πιστεύουμε στη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, γιατί μιλά μια γλώσσα που καταλαβαίνουμε.

Κυριακή 15 Ιουνίου 2017

Αν κάποιος με ρωτούσε : «ο χριστιανός, δηλαδή εσύ, σε ποιό Θεό πιστεύει (ς), περίγραψέ μου τον, πες μου κάτι γι’ αυτόν», πιθανολογώ ότι η άμεση απάντηση μου θα ήταν : «Πιστεύω εις ένα Θεό Πατέρα, Παντοκράτορα, που μας αποκαλύφθηκε στον Ιησού Χριστό. Ένας Θεός σε τρία πρόσωπα, Πατέρας Υιός και ΄Αγιο Πνεύμα.» Ο Απόστολος Ιωάννης όμως, ο οποίος έζησε δίπλα στον Ιησού, έχει μια διαφορετική και πιο ολοκληρωμένη άποψη: Ο Θεός είναι αγάπη.

Στο σημερινό Ανάγνωσμα από κατά Ιωάννη Αγ. Ευαγγέλιο (Ιω. 3,16-18)

Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια.Γιατί, ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού. Όποιος πιστεύει σ’ αυτόν δεν έχει να φοβηθεί τη θεϊκή κρίση· αυτός όμως που δεν πιστεύει έχει κιόλας καταδικαστεί, γιατί δεν πίστεψε στο μονογενή Υιό του Θεού.

Λόγος του Κυρίου

Το συνώνυμο της αγάπης είναι: δωρίζω, δίνω, μοιράζουμε τη ζωή με τον άλλο τον αγαπημένο : “έτσι αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το μονογενή του Υιό”, και ο σκοπός αυτού του δώρου : “ για να μη χαθεί κανείς που να πιστεύει σ' αυτόν”. Και όποιος έχει εμπιστοσύνη στο: “ Θεό που είναι η Αγάπη”, Σώζεται.

Ο Αγ. Αυγουστίνος προσπαθώντας να πει στους πιστούς του κάτι για το μυστήριο του Θεού διδάσκει : “Ο Πατέρας είναι η αιώνια δωρεά, χωρίς περιορισμούς και προϋποθέσεις. Ο Υιός είναι ο αποδέκτης αυτής της δωρεάς, χωρίς περιορισμούς και προϋποθέσεις. Το Πνεύμα είναι η τέλεια ένωση στην Αγάπη εκείνου που δωρίζει και εκείνου που δέχεται, χωρίς περιορισμούς και προϋποθέσεις. Εκείνος που Αγαπά, Ο Αγαπημένος, Η Αγάπη”.

Η αγάπη είναι πριν από όλα μια σχέση, ένα άνοιγμα σε κάποιον άλλο, μια προσφορά σε κάποιον άλλο. Είναι συνεχής επικοινωνία, ανταλλαγή, συνύπαρξη, δωρεά. Μια ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα όπου ο ένας με τον άλλον, μέσα από τη διαφορετικότητά του(ς), εμπλουτίζει και εμπλουτίζεται. Το κάθε πρόσωπο ζει για το άλλο, ο ένας ζει με τον άλλο, ο ένας ζει μέσα από τον άλλο, σε μια τέλεια ενότητα και δυναμική αμοιβαιότητα.

“Στην αρχή ο Θεός (Γεν.1,1) είπε : «Ας φτιάξουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα τη δική μας και την ομοίωση. (Γεν.1,26),άντρα και γυναίκα τους Δημιούργησε (1,28). Η Αγάπη, είναι η αέναη προσπάθεια απρόσκοπτης επικοινωνίας, ανταλλαγής, συνύπαρξης, δωρεάς, συμπόνοιας μεταξύ προσώπων είναι η εικόνα του Θεού σε μας για την οποία μιλά η αγ. Γραφή. Ιδού γιατί ο άνθρωπος νοιώθει τόσο έντονα την ανάγκη διαλόγου, της κοινωνίας, της αλληλεγγύης, ώστε να μπορεί να πει ότι έχει ποιότητα ζωής και χωρίς αυτά νοιώθει ελλειμματικός και τη ζωή του υποβαθμισμένη. Ακριβώς, διότι μας έχει πλάσει « κατ’ εικόνα και ομοίωση». Η εικόνα δόθηκε μια φορά για πάντα και δόθηκε για να γίνει εφικτό το «καθ’ ομοίωση». Το “καθ’ ομοίωση” δεν δόθηκε μια φορά για πάντα, αλλά είναι αποτέλεσμα μιας δυναμικής εξέλιξης, και αυτό δημιουργεί την Ιστορία.

Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο(15,15) διαβάζουμε : “σας έκανα γνωστά όλα όσα άκουσα από τον Πατέρα μου”, που σημαίνει ότι ο Ιησούς είναι η ολοκληρωτική αποκάλυψη του Πατέρα άρα ο μοναδικός ενδιάμεσος με τον οποίο μπορούμε να έχουμε την όποια γνώση και πρόσβαση στον Θεό Πατέρα. Ακόμη διαβάζουμε (16,15) τι λέει ο Ιησούς για τον Πατέρα: “ Όλα όσα ανήκουν στον Πατέρα είναι δικά μου”, και ακόμη ότι : “το Πνεύμα θα πάρει από αυτά που έχω εγώ και θα σας τα αναγγείλει” , και στη σημερινή ευαγγελική περικοπή : “έτσι αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί κανείς που να πιστεύει σ' αυτόν, αλλά να έχει την αιώνια ζωή”. Από τηναποκάλυψη του Ενσαρκωμένου Υιού – Ιησού κανένας δεν  αποκλείεται και κανένας δεν αποκλείεται από την πρόσκληση πρόκληση : "Ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό στον κόσμο για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος με αυτόν. Ο Υιός δεν ήρθε θα κρίνει τον κόσμο”. “όποιος δεν πιστεύει έχει κιόλας κριθεί”. που σημαίνει ότι ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου όταν αυτός (ο άνθρωπος) δεν δείχνει την εμπιστοσύνη του στην Αγάπη που σώζει, η οποία του προσφέρεται :

Για τους Χριστιανούς, η όποια γνώση του Θεού, δεν έγκειται στην κατανόηση κάποιου δόγματος αλλά είναι το βίωμα του Θεού που αποκαλύπτεται μέσα στην Ιστορία και μέσα στην οποία ο άνθρωπος ανακαλύπτει, ότι ο Θεός είναι Πατέρας και αποκαλύπτεται στον Υιό και γίνεται παρών δια του Αγίου Πνεύματος, και που οδηγεί το ανθρώπινο γένος, τα πλάσματά του, στο όταν ο Ίδιος θα είναι «τα πάντα σε όλους».

Παρόλο που το φως του Μυστηρίου της Αγίας Τριάδος είναι εκτυφλωτικό αν προσπαθήσεις να το κοιτάξεις κατάματα, εντούτοις μας χαρίζει άπλετα τη φώτισή του και μας δίνει στοιχεία τόσο για την κατανόηση του κόσμου και όσο για και το σκοπό ύπαρξης της φύση του ίδιου του ανθρώπου.

Εδώ λοιπόν εντοπίζεται η πρωτοτυπία της χριστιανικής πίστης και της αντίληψης «περί Θεού» που την διαφοροποιεί από τις άλλες Αβρααμίτικες θρησκείες, Ιουδαϊσμό και μουσουλμανισμό, (μονοθεϊστικές) αλλά και από εκείνες της «σοφίας της ανατολής».