Πιστεύουμε
στο Άγιο Πνεύμα της Συμφιλίωσης και
της Ειρήνης.
Κυριακή
4 Ιουνίου 2017
Την
την ημέρα της
Πεντηκοστή
γιορτάζουμε δύο θεμελιακά γεγονότα για
την ζωή της κοινότητας των μαθητών του
Ιησού. Το ένα: Το Αγ Πνεύμα αναζωογονεί
και μεταμορφώνει μια φοβισμένη ομάδα
ανθρώπων που κρυβόταν, σε μια κοινότητα
θαρραλέων και συνειδητοποιημένων
μάρτυρων του Ευαγγελίου του Χριστού,
την Εκκλησία. Το άλλο σ’ αυτή την
κοινότητα ανατέθηκε η αποστολή να βάλει
την ανθρώπινη ιστορία σε μια ενωτική
τροχιά. Για το σκοπό αυτό ο Αναστημένος
τους κατέστησε κοινωνούς του Πνεύματος
του Θεού που τον Ανάστησε “φύσηξε
πάνω τους και τους είπε: "Λάβετε Άγιο
Πνεύμα. Αν σε κάποιους συγχωρέστε τις
αμαρτίες, τους έχουν συγχωρεθεί”,
βάση και μέσον επίτευξης της αποστολής
η άφεση και η συγνώμη των αμαρτιών που
είναι προϋπόθεση για την ενότητα και
την ειρήνη του ανθρωπίνου γένους. Το
Πνεύμα καθιστά το λόγο τους αποτελεσματικό
αλλά δεν τους απαλλάσσει από την
αμφισβήτηση και την απαξίωση το βιβλίο
των Πράξεων των Αποστόλων ( 2,12.13)
διαπιστώνει
. “ Μερικοί
ήταν απορημένοι και θαύμαζαν ... και
άλλοι χλεύαζαν και έλεγαν ‘Ετούτοι
πρέπει να είναι πολλοί μεθυσμένοι’”
μα λέει
Στο
κατά Ιωάννη Αγ. Ευαγγέλιο (Ιω.20,19-23 )
διαβάζουμε:
Όταν
βράδιασε εκείνη τη μέρα, δηλαδή την
πρώτη μετά το Σάββατο κι ενώ ήταν κλειστές
οι πόρτες του σπιτιού όπου βρίσκονταν
οι μαθητές, επειδή φοβόνταν τους
Ιουδαίους, ήλθε ο Ιησούς και στάθηκε
στη μέση και τους λέει: "Ειρήνη μαζί
σας!" Κι όταν το είπε αυτό, τους έδειξε
τα χέρια και την πλευρά του. Χάρηκαν,
λοιπόν, οι μαθητές που είδαν τον Κύριο.
Τους είπε, λοιπόν, πάλι ο Ιησούς: "Ειρήνη
μαζί σας! Όπως έστειλε εμένα ο Πατέρας,
έτσι κι εγώ στέλνω εσάς". Κι όταν το
είπε αυτό, φύσηξε πάνω τους και τους
είπε: "Λάβετε Άγιο Πνεύμα. Αν σε
κάποιους συγχωρέστε τις αμαρτίες, τους
έχουν συγχωρεθεί. Αν σε κάποιους τις
κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν
έτσι".
Λόγος
του Κυρίου
“Οι
πόρτες του σπιτιού όπου βρίσκονταν οι
μαθητές ήταν κλειστές επειδή φοβόνταν
τους Ιουδαίους”.
Αυτό συμβαίνει πάντοτε όπου κυριαρχεί
ο φόβος και η αβεβαιότητα, η ζωή παραλύει.
Η εμπιστοσύνη και
η πίστη δίνουν
τη θέση τους στην καχυποψία. Η χαρά δίνει
τη θέση της, στη μελαγχολία και τη θλίψη.
Η κοινότητα των μαθητών δεν είχε το
κουράγιο να αντιμετωπίσει το σκάνδαλο
του Σταυρού, τους βαραίνει και
το γεγονός ότι τον εγκατέλειψαν, και ο
φόβος
του διωγμού εκ μέρους των συμπατριωτών
τους. Κλείστηκαν στον εαυτό τους.
Αισθάνονταν ασθενείς και αδύναμοι.
Ο
Αναστημένος, όμως με τα σημεία του
Σταυρού επάνω του, πάει σε συνάντηση
κείνων πουδεν μπορούν να διαχειριστούν
την αδυναμία τους. Τους δείχνει
εμπιστοσύνη και διαχειρίζεται την δική
τους αδυναμία και έτσι ο φόβος δίνει
τη θέση του στη χαρά : «Χάρηκαν,
λοιπόν, οι μαθητές που είδαν τον Κύριο».
Σ΄ αυτούς
λοιπόν, είπε
: « Ειρήνη μαζί σας!»,
αυτό δεν είναι απλά ένας χαιρετισμός,
αλλά εκείνη
η ειρήνη για την οποία ο Ιησούς τους
είχε πει : «σας
αφήνω την ειρήνη. Τη δική μου ειρήνη σας
δίνω. Δε σας τη δίνω όπως τη δίνει ο
κόσμος. Μην ανησυχείτε και μη δειλιάζετε»
(Ιω 14,27). Μια ειρήνη που δεν είναι κατόρθωμα
ανθρώπινο, και που συνήθως -αν όχι
πάντοτε- σημαίνει κατάπαυση εχθροπραξιών
και ισορροπία φόβου ή συμφερόντων που
είναι αποτέλεσμα συμβιβασμών και
ψεμάτων. Η ειρήνη στην οποία αναφέρεται
ο Ιησούς είναι ένα δώρο του Θεού. Ένα
άδολο εργαλείο με το οποίο ο άνθρωπος
μπορεί να αντιμετωπίζει κατά πρόσωπο
το πρόβλημα του κακού και του θανάτου
με προοπτική την τελική νίκη, προσβλέποντας
στη Βασιλεία του Θεού, τότε που ο Θεός
θα είναι «τα πάντα σε όλους». Είναι η
ειρήνη η οποία πηγάζει από την αμοιβαία
εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων, και
που ως υπόδειγμα και έμπνευση έχει την
συνύπαρξη των προσώπων της Αγίας Τριάδας.
Γι αυτή την ειρήνη υπάρχει και εργάζεται
η Εκκλησία.
Ο
Ευαγγελιστής σημειώνει ότι ο Αναστημένος
: «φύσηξε
πάνω τους και τους είπε: Λάβετε Άγιο
Πνεύμα». Η
έκφραση αυτή είναι η ίδια που χρησιμοποιεί
το βιβλίο της Γενέσεως όταν πραγματεύεται
τη δημιουργία του ανθρώπου, όπου λέει:
«Τότε ο Κύριος
ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από το χώμα
της γης και φύσηξε μέσα στα ρουθούνια
του πνοή ζωής. Έτσι έγινε ο άνθρωπος
ζωντανό ον»
(Γεν. 2,7). Το πρώτο έργο της δωρεάς του
Αγίου Πνεύματος είναι η αποκατάσταση
την τραυματισμένης από το κακό δημιουργίας,
η οποία
φοβάται και κλείνεται στον εαυτόν της
και ασθενεί. Πραγματοποιείται
η αποκατάσταση και αναδημιουργία που
οι προφήτες προέβλεψαν όταν ο Ιεζεκιήλ
διακηρύττει : «Θα
βάλω μέσα σας το Πνεύμα μου και θα σας
κάνω ν’ ακολουθείτε τους νόμους μου
και να τηρείτε με προσοχή τις εντολές
μου» (Ιεζ.
36,25-27).
Σ’
αυτή την
κοινότητα των μαθητών, την οποία αργότερα
ο ΄Αγιος Παύλος θα περιγράψει : Αδερφοί
μου, βλέπετε ποιοι είστε εσείς που σας
κάλεσε ο Θεός· δε βρίσκονται ανάμεσά
σας πολλοί σοφοί με τα ανθρώπινα κριτήρια,
ούτε πολλοί με πολιτική ισχύ, ούτε πολλοί
με αριστοκρατική καταγωγή. Αλλά αυτούς
που ο κόσμος τούς θεωρεί μωρούς, εκείνους
διάλεξε ο Θεός για να ντροπιάσει τελικά
τους σοφούς· κι αυτούς που ο κόσμος τους
θεωρεί ανίσχυρους, εκείνους διάλεξε ο
Θεός για να ντροπιάσει τελικά τους κατά
κόσμον ισχυρούς· κι αυτούς που ο κόσμος
τους θεωρεί παρακατιανούς και
περιφρονημένους, εκείνους διάλεξε ο
Θεός, τα μηδενικά, για να καταργήσει
όσους θαρρούν πως είναι κάτι.
(1Κορ.1,26-28), ο Αναστημένος εμπιστεύτηκε
την αποστολή του: “
Όπως έστειλε εμένα ο Πατέρας, έτσι κι
εγώ στέλνω εσάς”
. Ο
Ιησούς τους κάνει μετόχους
στην αποστολή του. Όπως ο Ιησούς ήταν ο
κατεξοχήν μάρτυρας της αγάπης του Θεού
Πατέρα για τον άνθρωπο, έτσι ο
κάθε μαθητής
και η κοινότητα των μαθητών του Ιησού,
σκοπό έχουν να είναι οι κατ’ εξοχήν
μάρτυρες της αγάπης του Θεού για τον
άνθρωπο.
Και
συνεχίζει : «Αν
σε κάποιους συγχωρέστε τις αμαρτίες,
τους έχουν συγχωρεθεί. Αν σε κάποιους
τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν
έτσι». Η
δωρεά του Αγίου Πνεύματος εκ μέρους του
Αναστημένου, αποβλέπει στη δημιουργία
του περιβάλλοντος μετάνοιας, συγγνώμης
και καταλλαγής, για να ευδοκιμήσει η
Ειρήνη που ο Ιησούς τους δωρίζει. Ο
Αναστημένος δεν κατηγορεί, κανέναν
λαβαίνει υπόψη την αδυναμία και δίνει
το έναυσμα
για μια
διαδικασία ζωής “υποδεικνύοντας” ένα
πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση,
την καλή διάθεση. Δεν θα κατακριθούμε
αν δεν φτάσουμε στην τελειότητα αλλά
αν δεν προσπαθήσαμε προς τη σωστή
κατεύθυνση, έστω και μέσα από λοξοδρομήσεις,
παραλείψεις, σφάλματα, αμαρτίες.
Μια
τελευταία σημείωση: ο Αναστημένος δεν
εμπιστεύεται τη συνέχιση του έργου του
σε μεμονωμένα άτομα αλλά σε μια κοινότητα,
βαπτισμένη
και εμψυχωμένη από το ΄Αγιο Πνεύμα,
η οποία χαρακτηρίζεται από νέα νοοτροπία
αφού η ίδια με τη δύναμη του Αγίου
Πνεύματος, πέρασε από τη μετάνοια και
έγινε χώρος συγγνώμης και συγχώρησης,
χώρος όπου βασιλεύει η χαρά της
συνύπαρξης, επειδή το Άγιο Πνεύμα την
προίκισε με τα δώρα
του: τη σοφία και τη σύνεση, τη βούληση
και την ανδρεία, τη γνώση, την ευσέβεια
και το φόβο του Θεού,
και της οποίας
καρποί είναι : « η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη,
η μακροθυμία, η καλοσύνη, η αγαθότητα,
η πίστη, η πραότητα και η εγκράτεια (= η
αυτοκυριαρχία)» (Γαλ. 5, 22-26).
x