Εγώ ζω κι εσείς θα ζήσετε
Κυριακή 12 Μαΐου
Στη
σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Ιησούς
καθησυχάζει τους μαθητές του
διαβεβαιώνοντάς τους «Δε θα σας αφήσω
ορφανούς, θα έλθω κοντά σας !» Τα λόγια
αυτά του Ιησού φανερώνουν τη θέλησή του
να είναι παρών και σε κοινωνία ζωής, όχι
μόνο μαζί τους και τους, ανά τους αιώνες,
μαθητές του, αλλά διαμέσου των και με
όλο το ανθρώπινο γένος. Τους υπόσχεται,
ακόμα, ότι για να αντιμετωπίσουν την
απουσία του θα τους προικίσει με το
Άγιο Πνεύμα, που με την παρουσία του θα
είναι ο παρηγορητής και ο εμψυχωτής
στους αγώνες τους και εγγυητής των
εκπληρώσεων των Υποσχέσεων σωτηρίας
που ο Θεός Πατέρας έδωσε, δια μέσου του
Υιού, στους ανθρώπους.
Ανάγνωσμα
από το κατά Ιωάννη Άγ. Ευαγγέλιο (Ιω 14,
15-21 )
Εκείνο
τον καιρό ο Ιησούς είπε στους μαθητές
του : “ Aν με αγαπάτε, θα τηρήσετε τις
δικές μου εντολές. Κι εγώ θα παρακαλέσω
τον Πατέρα και θα σας δώσει έναν άλλον
Παράκλητο, ώστε να είναι για πάντα μαζί
σας. Αυτός θα είναι το Πνεύμα της αλήθειας,
αυτό που ο κόσμος δε μπορεί να το δεχθεί,
διότι ούτε το βλέπει ούτε και το γνωρίζει.
Εσείς το γνωρίζετε διότι μένει κοντά
σας και θα βρίσκεται μέσα σας. Δε θα σας
αφήσω ορφανούς, θα έλθω κοντά σας. Ακόμα
λίγο και ο κόσμος δε θα με ξαναδεί πια,
ενώ εσείς θα με δείτε, διότι εγώ ζω κι
εσείς θα ζήσετε. Εκείνη τη μέρα θα
καταλάβετε ότι εγώ είμαι ένα με τον
Πατέρα μου κι εσείς μαζί μου κι εγώ με
σας. Εκείνος που κατέχει τις εντολές
μου και τις τηρεί, αυτός είναι που με
αγαπά. Κι αυτός που με αγαπά, θα αγαπηθεί
απ' τον Πατέρα μου κι εγώ θα τoν αγαπήσω
και θα του φανερώσω τον εαυτό μου".
Λόγος
του Κυρίου
Ο
χριστιανός, ο μαθητής του Χριστού, είναι
πρώτα απ' όλα ο άνθρωπος εκείνος που,
πριν μιλήσει, ακούει, που πριν διδαξει
έχει ζήσει αυτό που θέλει να διδαξει. Η
Εκκλησία δεν είναι ένας αλαζονικός
φύλακας της αλήθειας, αλλά ένας χώρος
όπου, με τρόπο ιδιάζοντα, είναι παρών
το Αγ. Πνεύμα για να οδηγήσει όλους
ανεξαιρέτως στην επίγνωση της αλήθειας,
που είναι η αγάπη και η εμπιστοσύνη στον
Αναστημένο Ιησού, για να γίνει όμως
αυτό χρειάζεται οι μαθητές να είναι
ανοιχτοί και διαθέσιμοι για αναζήτηση,
συγχώρηση και μετάνοια.
Χριστιανός,
δεν είναι εκείνος που μοιράζει
προκατασκευασμένες αλήθειες, αλλά
εκείνος που ταπεινά ξέρει να υποδεχτεί,
να ακούσει, να συμπορευτεί, αναγνωρίζοντας
πως και ο ίδιος έχει ανάγκη από το
φωτισμό του Πνεύματος.
«Aν
με αγαπάτε, θα τηρήσετε τις δικές μου
εντολές». Ο Ιησους δεν χρησιμοποιεί
την προστακτική αλλά το “Αν” που
δηλώνει λεπτότητα και σεβασμό στην
αξιοπρέπεια του άλλου, δεν επιβάλλει
«πρέπει να είστε υπάκουοι στους νόμους
μου διαφορετικά θα...», το αντίθετο,
δείχνει εμπιστοσύνη στην ελευθερία
και τη σωστή κρίση του μαθητή ότι θα τον
ακούσουν, θα σκεφτούν και ανάλογα θα
πράξουν.
«
Αν τηρήσετε τις δικές
μου εντολές». Εδώ
οι εντολές είναι περιλήψεις ζωής Δεν
ζητά να τις εκτελέσουμε επειδή είναι
νόμοι που εκείνος τις
συνέταξε και τις επιβάλει, αλλά επειδή
περιγράφουν την ζωή
εκείνου
τον οποίον αγάπησαν και του
οποίου τη ζωή εκτίμησαν
και αποφάσισαν να την
ασπασθούν. Είναι σαν να
λέει : αν με αγαπάτε, να ζήσετε όπως εγώ
έζησα.
Αν ζεις, όπως ο Ιησούς, σημαίνει να
αγαπάς όπως ο Ιησούς. Ο Άγ. Αυγουστίνος
έλεγε : αγάπα και κάνε ό,τι θέλεις. Αλλά
αν αγαπάς δεν θα προσβάλλεις την
αξιοπρέπεια του άλλου, δεν θα εκμεταλλευτείς
την αδυναμία του πλησίον σου, δεν θα τον
κλέψεις, δεν θα βιαιοπραγήσεις εναντίον
του, δεν θα τον περιφρονήσεις κοκ.
Αντίθετα˙ θα βοηθήσεις, θα είσαι
αλληλέγγυος, θα ευλογήσεις, θα αποδεχθείς,
θα καλλιεργήσεις την ειρηνική συνύπαρξη
και το κοινό καλό κοκ. Και όλα αυτά δεν
γίνονται με “την επιβολή από κάποιον
εξωτερικό παράγοντα”, του φόβου ή της
ανταμοιβής, αλλά από μια εσωτερική κλίση
της καρδιάς που μοιράζεται τη ζωή με
τον αγαπημένο.
Αυτή
η αγάπη-υπακοή οδηγεί το μαθητή να είναι
σε συνεχή ακρόαση του θελήματος του
Ιησού, οι μαθητές του είναι ο τόπος,
όπου ο Θεός μέσω του Ιησού, θα κατοικεί:
«Ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει και θα
έλθουμε σε κείνον και θα κατοικήσουμε
σε κείνον».
«Κι
εγώ θα παρακαλέσω τον Πατέρα και θα σας
δώσει έναν άλλον Παράκλητο, ώστε να
είναι για πάντα μαζί σας». Οι προτροπές
του Ιησού φαίνεται να επαναλαμβάνονται,
ωστόσο πάντα προσθέτουν κάτι το καινούργιο
και εμπλουτίζουν αυτό που Ιησούς με την
ομιλία του θέλει να τονίσει : την κοινωνία
που αναπτύσσεται μεταξύ του μαθητή, του
Ιδίου (Ιησού), του Πατέρα και του Αγίου
Πνεύματος. Τότε η καθημερινότητα του
μαθητή τού Ιησού γίνεται η ιστορία
κοινωνίας ζωής μεταξύ των τριών Θεικών
προσώπων με το ανθρώπινο γένος.
«Ακόμα
λίγο και ο κόσμος δε θα με ξαναδεί πια,
ενώ εσείς θα με δείτε, διότι εγώ ζω κι
εσείς θα ζήσετε. Δε θα σας αφήσω ορφανούς,
θα έλθω κοντά σας».
Ο όρος
“ορφανός” δηλώνει ένα
βίαιο χωρισμό, που
αφήνει κάποιον
απροστάτευτο. Ο Ιησούς, όμως, τους θυμίζει
και τους τονίζει τους δεσμούς αγάπης
που έχει δημιουργήσει σει με τους μαθητές
του, που δεν κόβονται που δίνουν ζωή.
Και συμπληρώνει : “ εγώ ζω κι εσείς θα
ζήσετε”. Μια μικρή φράση γεμάτη πίστη
ελπίδα και αγάπη . Ο μαθητής του Ιησού
ανήκει σε έναν Θεό που είναι η Ζωή και
η Αγάπη γι αυτό, όπως ανέστησε τον Ιησού
θα αναστήσει και όποιον ανήκει στον
Ιησού.