Η ζωής σας πολλές
φόρες θα είναι δύσκολη έχετε μου όμως
εμπιστοσύνη.
Ζω θα ζήστε και
εσείς.
Κυριακά 28 Μαῒου 2017
Ο Ιησούς προσεύχεται.
Μιλά η καρδιά του Γιου και του Φίλου.
Ευχαριστεί και μεσιτεύει. Είναι ανάμεσα
στο Θεό και τους μαθητές του. Η προσευχή
του, είναι μια προσευχή που δεν μπορεί
να γνωρίσει τα όρια του χρόνου. Όταν ο
Ιησούς προσεύχεται στον Πατέρα «για
τους ανθρώπους εκείνους που μου έδωσες
μέσα από τον κόσμο», σημαίνει ότι
προσεύχεται και για μας, σήμερα. ΄Ετσι
φανερώνει τους διαχρονικούς δεσμούς
αγάπης και κοινωνίας ζωής που συνδέουν
Εκείνον με κάθε μαθητή του: του χθες,
του σήμερα και του αύριο αλλά και τους
μαθητές μεταξύ τους.
Ανάγνωσμα
από κατά Ιωάννη Αγ. Ευαγγέλιο (Ιω.17,1-11
).
Εκείνον
τον καιρό ο Ιησούς σηκώνοντας τα μάτια
του στον ουρανό, είπε: "Πατέρα, έφθασε
η ώρα. Δόξασε τον Υιό σου, ώστε ο Υιός να
δοξάσει εσένα, Όπως του έδωσες εξουσία
πάνω σε κάθε άνθρωπο, έτσι θα δώσει την
αιώνια ζωή σ' όσους του έχεις δώσει. Κι
αυτή είναι η αιώνια ζωή: να γνωρίσουν
εσένα το μοναδικό αληθινό Θεό κι εκείνον
που έστειλες, τον Ιησού Χριστό. Εγώ σε
δόξασα πάνω στο γη με το να φέρω σε πέρας
το έργο που μου έδωσες να κάμω. Και τώρα,
εσύ Πατέρα, δόξασέ με κοντά σου με τη
δόξα που είχα κοντά σου πριν να υπάρξει
ο κόσμος.
Φανέρωσα
το όνομά σου στους ανθρώπους εκείνους
που μου έδωσες μέσα από τον κόσμο. Δικοί
σου ήταν και τους έδωσες σε μένα και
έχουν τηρήσει το λόγο σου. Τώρα κατάλαβαν
πως όλα όσα μου έδωσες, προέρχονται από
σένα, επειδή τα λόγια που μου έδωσες τα
έδωσα σ' αυτούς κι αυτοί τα δέχθηκαν και
κατάλαβαν αληθινά ότι από σένα προήλθα
και πίστεψαν ότι σε με απέστειλες. Εγώ
γι' αυτούς σε παρακαλώ. Δε σε παρακαλώ
για τον κόσμο, αλλά για κείνους που μου
έδωσες, επειδή είναι δικοί σου. Κι ό, τι
είναι δικό μου είναι και δικό σου και
ό, τι είναι δικό σου, είναι και δικό μου
κι μ' αυτούς έχω δοξασθεί. Τώρα δεν είμαι
πια στον κόσμο, ενώ αυτοί είναι στον
κόσμο κι εγώ έρχομαι σε σένα. Πατέρα
άγιε, κράτησέ τους ενωμένους στο όνομά
σου που μου έχεις δώσει, για να είναι
ένα πράγμα όπως κι εμείς.
Λόγος
του Κυρίου
"Πατέρα,
έφθασε η ώρα. Δόξασε τον Υιό σου, ώστε ο
Υιός να δοξάσει εσένα."
Η προσευχή εκείνου που
προσεύχεται φανερώνει πως αντιλαμβάνεται
το Θεό, τον εαυτό του, τους άλλους κατά συνέπεια φανερώνει και πώς, αυτές
του οι αντιλήψεις, επηρεάζουν την
καθημερινότητα του.
Οι όροι ‘δόξα’
και ‘δοξολογία’
στη βιβλική παράδοση προσδιορίζουν
την αποκάλυψη της «δύναμης» του Θεού,
μέσα από τη πλάση και μέσα στην ιστορία.
Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο αυτή η «δύναμη»
φανερώνεται, κατεξοχήν, με το έργο και
την αποστολή του Ιησού και με τρόπο όλως
ιδιαίτερο με το γεγονός του Πάθους, του
Σταυρού, του Θανάτου που οδηγεί στην
Ανάσταση τον Ιησού. (17,5).
Ο Ιησούς φανέρωσε
σταδιακά το μυστήριό του, την ταυτότητά
του, για να μπορέσουν να καταλάβουν οι
μαθητές του. Το αποκορύφωμα αυτής της
αποκάλυψης είναι ο Θάνατος και η Ανάστασή
Του ˙ εκεί γίνεται η αποκάλυψη ότι
είναι «Θεός είναι Θεός ζώντων και όχι
νεκρών», είναι Θεός που απελευθερώνει
από την απελπισία του θανάτου και δωρίζει
τη Ζωή. Η γνώση του Πατέρα και του Γιού,
στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο, δεν είναι
μια διαδικασία διανοητική αλλά μια
εμπειρία κοινωνίας ζωής που διενεργείται
φανερώνεται και καλλιεργείται μέσα σ΄
ένα περιβάλλον βιωματικής πίστεως.
"Ανήκαν
σ' εσένα, κι εσύ τους έδωσες σ' εμένα...".
Ο Ιησούς θεωρεί τους μαθητές του όχι ως
ένα κατόρθωμα είναι απόκτημα δικό του,
άλλα ως ένα δώρο του Πατέρα του, και
αυτός με την σειρά αφού
τους διαπαιδαγωγήσει
τους δωρίζει στον Πατέρα του . «Τα
λόγια που μου έδωσες τα έδωσα σ' αυτούς
κι αυτοί τα δέχθηκαν».
Εδώ ο Ιησούς μιλά άλλοτε για λόγια
άλλοτε και για εντολές του Θεού. Τόσο
τα λόγια όσο και οι εντολές δεν είναι
διαταγές αλλά ο τρόποι με τους οποίους
αποκαλύπτεται μια φιλία και εικόνες
που την περιγράφουν. Μια
φιλία που είναι το νόημα της ζωής που
προσφέρουν, και αποβλέπουν στο να
διευκολύνουν εκείνον που θέλει να
κατανοήσει τη ζωή με το
φως του
Χριστού,
να αποσπασθεί την φίλια που
νιου προσφέρεται και
να υιοθετήσει το νόημα της ζωής
“Εγώ
γι' αυτούς σε παρακαλώ. Δε σε παρακαλώ
για τον κόσμο, αλλά για κείνους που μου
έδωσες, επειδή είναι δικοί σου.”
Ο Ιησούς προσεύχεται για τους μαθητές
του. «Δε σε
παρακαλώ για τον κόσμο»:
ο όρος ‘κόσμος’
σκιαγραφεί ό, τι και όποιον απορρίπτει
τον Ιησού, όποιον δεν θέλει να τον
εμπιστευθεί και να τον δεχτεί ως σύντροφο
και εμπνευστή του ταξιδιού της ζωής.
Μη δεχόμενος τον Γιό δεν δέχεται ούτε
και τον Πατέρα που τον απέστειλε .
Ο Ιησούς, λοιπόν,
προσεύχεται για κείνους με τους οποίους
άρχισε μια πορεία προσέγγισης της
Βασιλείας του Θεού και θέλει να τους
ενισχύσει στην πορεία τους προς αυτήν,
προς το Θεό Πατέρα. Τώρα, με το θάνατο
του, όχι μόνο δεν θα είναι εμφανώς
ανάμεσα τους, αλλά και με το σταυρικό
του θάνατο θα τους σκανδαλίσει και θα
τους αποπροσανατολίσει. «Τώρα
δεν είμαι πια στον κόσμο, ενώ αυτοί είναι
στον κόσμο κι εγώ έρχομαι σε σένα».
Προσεύχεται ώστε με καρτερικότητα
να επιμένουν στις αξίες που έλαβαν από
Εκείνον και να τις βιώνουν με αφοσίωση
και πιστότητα, και να αποδειχθούν
αξιόπιστοι μάρτυρες του έργου του στον
εχθρικό κόσμο.
x