Κυριακή των Βαΐων

Tο τέλος της πορείας, ο Σταυρός με τη δύναμη της Ανάστασης

Κυριακή  9 Απριλίου 2017.

Η «Δόξα» και ο «Σταυρός». Η «Δόξα» συμπίπτει με το πρώτο μέρος της θ. Λειτουργίας «την ανάμνηση της εισόδου του Ιησού στην Ιερουσαλήμ». Η Λειτουργία του Λόγου με την διήγηση του Πάθους μας εισάγει στο αυστηρό κλίμα, της Μεγάλης Εβδομάδας.

Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο άγιο Ευαγγέλιο

Όταν πλησίαζαν στα Ιεροσόλυμα κι έφτασαν στην Βηθσφαγή, κοντά στο όρος των Ελαιών, ο Ιησούς έστειλε δύο μαθητές λέγοντάς τους: «Να πάτε στο χωριό που είναι απέναντί σας, και θα βρείτε αμέσως ένα θηλυκό γαϊδούρι δεμένο, μαζί με το πουλάρι του. Να τα λύσετε και να μου τα φέρετε. Κι αν σας πει κανένας τίποτε, να του πείτε πως το χρειάζεται ο Κύριος. Κι αυτός θα τα στείλει αμέσως». Αυτά έγιναν για να εκπληρωθεί εκείνο που είχε πει ο Θεός με τα λόγια του προφήτη: Πέστε στην πόλη της Σιών:Έρχεται σ’ εσένα ο βασιλιάς σου πράος, καβάλα πάνω σε γαϊδούρι, πάνω σε πουλάρι, γέννημα υποζυγίου. Οι μαθητές πήγαν κι έκαναν όπως τους πρόσταξε ο Ιησούς: Έφεραν το γαϊδούρι και το πουλάρι του, έβαλαν πάνω τους τα ρούχα τους κι εκείνος κάθισε πάνω σ’ αυτά. Οι πιο πολλοί από το πλήθος έστρωναν τα ρούχα τους στο δρόμο, ενώ άλλοι έκοβαν κι έστρωναν κλαδιά από τα δέντρα. Και το πλήθος, όσοι βάδιζαν μπροστά του κι όσοι ακολουθούσαν, κραύγαζαν: Δόξα στον Υιό του Δαβίδ! Ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο! Δόξα στον ύψιστο Θεό! Όταν μπήκε στα Ιεροσόλυμα, αναστατώθηκε όλη η πόλη. «Ποιος είναι αυτός;» ρωτούσαν. Το πλήθος έλεγε: «Αυτός είναι ο προφήτης Ιησούς, από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας».
Λόγος του Κυρίου

Ο Ιησούς μπαίνει στην Ιερουσαλήμ καθισμένος πάνω σ’ ένα γαϊδουράκι, ένα ζώο σύμβολο πραότητας και ένδειας. Εκείνος που κάθεται επάνω σ’ ένα γαϊδουράκι δεν είναι ένας πλούσιος, αλλά ένας εργαζόμενος, ένας αγρότης, και είναι αυτός και το ζώο. Από την ράχη του δεν μπορεί να δει «αφ’ υψηλού» τους γύρω του. Δεν δίνει διαταγές και δεν κυριαρχεί όπως αν ήταν καθισμένος πάνω σ’ ένα άλογο. Ο απλός λαός, άνθρωποι ίδιοι με αυτόν, που όμως τον εκτιμούν ως τον Μεσσία τον αναμενόμενο απόγονο του βασιλιά Δαυίδ, τον ζητωκραυγάζουν και θέλουν να τον ενθρονίσουν. Εκείνος όμως ήλθε για να υπηρετήσει και όχι για να υπηρετηθεί. Ο Ιησούς βλέπει εμπρός του να ολοκληρώνεται, φθάνοντας στην κορύφωσή του, ο τρίτος πειρασμός που αντιμετώπισε στην έρημο αρχίζοντας την δημόσια ζωή του, και που τον συνόδευσε σε όλη τη δράση του: “Του έδειξε όλα τα βασίλεια της γης και την δόξα τους και του είπε: Όλα αυτά είναι δικά μου και θα σου τα δώσω αν με προσκυνήσεις”.

Ο Ιησούς διάλεξε τον δρόμο της προσφοράς της ζωής του για τους φίλους του μέχρι θανάτου και τώρα, με πλήρη συνείδηση, κατευθύνεται προς αυτόν. Με απόλυτη εμπιστοσύνη και αφοσίωση άφησε τη ζωή του στα χέρια του Πατέρα Του, εκφράζοντας έτσι το ότι είναι Γιός και ενεργώντας με συνέπεια .

Η πίστη μας γεννιέται με την ενατένιση μιας πράξης αγάπης του Πατέρα προς το Γιό και του Γιού προς τον Πατέρα και με τα αποτελέσματά της πάνω στο αγαπημένο πλάσμα, τον άνθρωπο. Κάτω από το σταυρό, οι αρχές και οι περαστικοί χλευάζουν και περιπαίζουν : “Αν είσαι Θεός κατέβα και θα σε πιστέψουμε”. Κάθε άνθρωπος, αν μπορούσε, θα κατέβαινε από τον σταυρό του. Εκείνος όχι. Μόνον ένας Θεός δεν κατεβαίνει από το Σταυρό, μόνον ο Θεός μας, επειδή αγάπα και είναι αλληλέγγυος με το πλάσμα του το οποίο δεν μπορεί να κατέβει από το σταυρό του. Κάθε πόνος και κραυγή μας, κάθε ακατανόητος πόνος, που μας φαίνονται ως άδικη ήττα και ταπείνωση πάνω στο σταυρό, με τον Εσταυρωμένο έχουν τη δύναμη να αναστηθούν. Κάτω από το σταυρό μερικοί στρατιώτες απορημένοι παρατηρούν, αναγνωρίζουν και θαυμάζουν. Μερικές γυναίκες πονούν, συμπαραστέκονται και απορούν αλλά του έχουν εμπιστοσύνη.

Αρχίζουν οι πόνοι της γέννησης της Εκκλησίας.